นวนิยายคำกลอน มิติแห่งรัก ตอนที่ ๑
|
 |
มาจะกล่าวบทไป
ถึงกรุงไกร ใกล้วายป่วง ไม่ห่วงหนี
แม้ข้าศึก ตะวันตก ยกราวี
พระนายศรี ฯ อยู่เชิงเทิน เผชิญหน้า
คิดจักสู้ จนตัวตาย ไม่มีถอย
คิดฝากรอย ว่าเมืองไทย ใช่ keekaa
แม้ฅนรัก แม่สายใจ เฉียดกรายมา
ไม่เหลียวหน้า ไม่หันมอง ทั้งสองนัยน์
จนศึกใกล้ ทารุณ วุ่นประชิด
ปัจจามิตร ปีนกำแพง แทงขึ้นได้
ดาบเปลือยฝัก ด้วยศักดิ์ นักรบไทย
แม่สายใจ หันหลังรับ กับจมื่นศรี ฯ
ข้างฝ่าย แม่สายใจ . . .
เธอกุมสติ มั่นไว้ ไม่ถอยหนี
แม้กัดฟัน น้ำตาไหล ดังสายนที
ก็หยดที่ ด้ามดาบ ที่คาบมือ
อโยธยา ศรีราม เทพนคร เอย
กระไรเลย ให้ศัตรู จู่มาถือ
ราวกับนัก รบไทย ไร้ฝีมือ
สยบซื้อ ศักดิ์อุบาทว์ ด้วยชาติเรา
คุณพระนาย แทบตายคา กำแพงเมือง
เห็นสายใจ เลือดนองเนือง ยิ่งโศกเศร้า
ชาติก็เสีย เมียแทบม่าย กระไรเรา
คงต้องเข้า หมู่พลรบ เปนศพ . . . ก็ยอม.
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ต.ค. 53 15:06:46
|
|
|
| 
รีบลง..เอย..ซะเลย
