 |
แต่งเองไม่เป็น ,,, ลอกเขามาทั้งดุ้นซะ จากกะปุกดอทคอม ผลงานของคุณ RUBIK
แม่สี สี่คู่
จักขอร่ำพรรณนาบรรดาสี
ตำรามีว่าสี่คู่รู้หรือไม่
หนึ่งสีเหียวเสียวซ่านสะท้านใจ
สีขึ้นหิวอกใจให้รำคาญ
สามสีแหบไร้สุขทุกข์โถมทับ
สี่สีหับลำดับมาตำราขาน
ห้าสีห่ายแสนสนุกสุขสำราญ
แสนลนลานสีหั่นสั่นระรัว
เจ็ดสีไหไถนาตอนหน้าฝน
แปดเลิศล้นสีนี้มิใช่ชั่ว
คือสีเห็ดบางบุรุษแสนสุดกลัว
ถ้าเผลอตัวสีเห็ดเสร็จทุกราย
ฟังเรื่องสี สับดน ขนหัวลุก
อ่านแล้วจุก แปลไม่ออก บอกความหมาย
คงเป็นคน ชอบมั่ว กลั้วอบาย
มาทำลาย สีสรร ให้พลั่นพลึง
แต่งได้ดี ที่ห็น เป็นสัมผัส
แต่เจนจัด เกินไป ทั้งใจถึง
ใครมาอ่าน ได้เห็น เป็นตะลึง
ต้องนิ่งอึ้ง พลึงเพลิด เปิดอ่านงง
ใช้ความเก่ง ให้ถูกที่ จะดีกว่า
ไม่ขายหน้า ขายตา คราเขียนส่ง
ในบ้านนี้ มีกลอนสวย ช่วยบรรจง
ให้เขียนลง อย่างสุภาพ กราบขอบคุณ
ขอทำความเข้าใจให้ถ่องแท้
อย่าเพิ่งแปลไปทางข้างเสียหาย
อันวิสัยนักสู้ลูกผู้ชาย
ย่อมไม่สายฟังเหตุผลจนเข้าใจ
อันแม่สีสี่คู่รู้ไว้เถิด
เป็นงานเกิดเสียนแบบศิลป์แผ่นดินใต้
อ่านห้ามแปลห้ามผวนควรจำไว้
เอารสศิลป์มิใช่เราเอารสความ
ยึดแบบปราชญ์ผู้ก่อเกิดงานเลิศหรู
ติแต่ตูครูไซร้อย่าได้หยาม
สรรพลี้หวนให้สูเจ้าเฝ้าติดตาม
นั่นคือนามงานกวีศรีเมืองคอน
มีจำหน่ายขายที่ศูนย์สิริกิตติ์
ลองไปนิดนิดอย่าหาว่าสั่งสอน
ลองไปซื้อมาอ่านบทกานต์กลอน
สักสามตอนก็จักซึ้งถึงความจริง
ตอนงานรับน้อง ก็ร้องเป็นอยู่เพลงเดียว
"ลา มะลิเลื้อย ...ยาวเฟื้อย เลื้อยขึ้นหลังคา"
| จากคุณ |
:
ลุงแก่   
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ต.ค. 53 01:01:35
|
|
|
|
|
"สรรพลี้หวน" วรรณกรรมคำผวน ล้วนขบขันของคนใต้(ผู้ดีห้ามอ่าน)
ตอนเด็กๆ เคยได้ยินคุณลุงยกมาเล่าเป็นท่อนสั้นๆ แต่ผมจำไม่ได้ จำได้แค่ สรรลี้หวน คนใต้เป็นคนแต่งครับ
