นวนิยายคำกลอน มิติแห่งรัก ตอนที่ ๕
|
 |
โดยจะกล่าวบทมา . . .
คุณพระนาย โกรธา โมโหใหญ่
ชี้หน้าถาม ว่า . . . ไอ้น้อง ลองของหรือไร
เธอจักอยู่ ที่นี่ได้ อย่างไรกัน
ถ้าวันแรก แปลกที่พบ ประสบหน้า
หากขวัญตา คิดว่าแน่ แลมิพรั่น
เชิญเปนดาว คณะไป ไม่ว่ากัน
ส่วนพวกฉัน คงมิได้ สนใจเธอ
แม่สาวน้อย สายใจ ร้องไห้พราก
แล้ววิ่งจาก ประตูไป ให้คลายเก้อ
พระนายกล่าว ร้องก้อง ไม่ต้องเจอ
อย่าเสนอ หน้าประชุม ให้กลุ้มใจ
แสนสงสาร สาวสายใจ ใครจักปลอบ
ในใจตอบ สั้นสั้น ฉันหมั่นไส้
แต่กลับได้ ยินเสียงทั่ว ขั้วหัวใจ
เขาเปนใคร จึงมาตรร้าย ใจเย็นชา . . .
. . .
มานั่งน้ำ ตาปริ่ม ที่ริมตึก
แล้วรู้สึก บนศีรษะ ใครนะกล้า
ลูบแผ่วแผ่ว . . . แนวที่ใกล้ . . . ไล้หางตา
รู้เพียงว่า แสนอบอุ่น ละมุนครัน
พอตั้งตน ตั้งสติ ดำริได้
หันหลังกลับ ก็วับวาย กลายราวฝัน
แสนสับสน สิ่งเผชิญ เกินจำนรรจ์
จึงร้องไห้ . . . จนสั่น . . . ทั้งสรรพางค์ . . .
แล้วนี่ฉัน เป็นไฉน กระไรหนอฉัน
ให้ไหวหวั่น แสนสะทก อกอางขนาง
ลืมอะไร ก็ลืมได้ ไม่ระคาง
แต่แววตา . . . เรื่อราง . . . นั้นตื้นตัน.
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 53 00:54:46
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ต.ค. 53 00:50:24
|
|
|
| 
