โอวาทธรรม
ของ
พระราชญาณวิสุทธิโสภณ (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี
__________
ธรรมะเป็นอาวุธสำคัญที่กิเลสหวั่นไหวเกรงกลัว
เพราะรู้ทันกลอุบายของมัน
ผู้ปฏิบัติจะมีความอิ่มแห่งธรรมเหมือนอิ่มอาหาร จะเข้าใจกันเอง ไม่ต้องถาม
เพราะธรรมเป็นของอิ่มพอ
แต่กิเลสมันไม่เคยมีความอิ่ม มันหิวกระหายอยู่เป็นนิจ
คนเราถ้ามีกิเลสเต็มตัวแล้ว มันก็เหมือนหมูเราดีๆนี่เอง
กินแล้วนอนๆจนอ้วนพีเขาก็นำไปขึ้นเขียงสับบั่นเท่านั้น!
ฉะนั้น..ผู้ปฏิบัติธรรมเขาจึงไม่เลี้ยงกิเลส
เขาทำลายกิเลสกันทั้งนั้น
พระอริยเจ้าทั้งหลายในอดีตที่ผ่านมา
ท่านรู้ทันกิเลส เมื่อกิเลสโผนมา ธรรมะโผนไป
กิเลสโหดร้าย ธรรมะโหดดี
อยากรบต้องออกแนวรบ นักปฏิบัติ คือ นักรบ !
เป็นต้องเป็น ตายต้องตาย จึงจะเอากิเลสอยู่
กิเลสมีเท่าไร ธรรมะต้องมีเท่านั้น !
____________
จาก
ธรรมะพระอริยสงฆ์. พิมพ์ครั้งที่ ๑. สำนักพิมพ์คอมม่า : กรุงเทพฯ, ๒๕๔๘. (หน้า ๕๕)
----
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ชาว รสก. ^_^
นักปฏิบัติ คือ นักรบ ..หลวงตามหาับัว ญาณสัมปันโน
นี่อะไรก็ดีหรอก เสียอย่างเดียวไปยุ่งกับทางโลกมากเกินไป ไปยุ่งกับทองช่วยชาติ ยังไม่พอ ไปยุ่งกับบัญชีแบงค์ ทำให้ผมไม่นิยม ตาบัว 
