ฝึกแผ่เมตตา ทำให้หน้าตาสดใส มีคนรักใคร่ ไม่มีคนเกลียดชัง สิ่งไม่ดีไม่เข้าหา
|
 |
การแผ่เมตตา เป็นการส่งกระแสจิตของเราออกไปหาผู้อื่นด้วยความรัก คำว่า "เมตตา" มีรากศัพท์เดียวกันกับคำว่า "มิตร" ในภาษาบาลี เพราะแสดงถึงลักษณะอาการของความเป็นเพื่อนหรือคนที่มีความรักใคร่กัน เพื่อนหรือคนที่รักกันย่อมมีความห่วงใยกัน เห็นใจกัน อยากให้กันและกันมีความสุข
เมื่อจิตคิดถึงความเป็นเพื่อนหรือคนที่รักแล้ว พรหมวิหาร 4 ก็เกิดได้อย่างง่าย กล่าวคือ
เวลาที่เราเห็นคนที่เรารัก เราก็อยากให้เขามีความสุข หรือแม่ ที่หวังให้ลูกมีความสุข อยากให้ลูกกินอยู่หลับสบายนี้คือเมตตา หวังจะให้เขามีความสุข
เมื่อเห็นคนที่เรารักมีความทุกข์ เราก็คิดสงสารและหวังจะให้เขาหมดสิ้นเรื่องทุกข์นั้นๆ หรือผู้เป็นแม่ หวังให้ลูกอย่าได้มีความทุกข์เรื่องใดๆ เห็นลูกไม่สบายกายไม่สบายใจแล้วเกิดความสงสารลูกนี้เป็นกรุณา
เมื่อเห็นคนที่เรารักมีความสุขมีความเจริญ ได้รับสิ่งดีๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง เราก็รู้สึกพลอยดีใจตามไปด้วยกับความสุขความเจริญของเขา หรือพ่อแม่ที่เห็นลูกรับปริญญา เห็นลูกได้งานทำ หรือมีความเจริญอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วรู้สึกปลาบปลื้มกับความสุขของลูก นี้คือมุฑิตา ความพลอยยินดี
เมื่อลูกทำการงานได้แล้ว มีครอบครัว พ่อแม่ก็หมดกังวลห่วงใย ไม่ทำอะไร วางเฉย นี้เป็นอุเบกขา
นี้เรียกว่าพรหมวิหารมี 4 ข้อ
พรหมวิหารทั้ง 4 นี้นั้น ไม่ใช่เป็นเพียงอาการคิดต่อผู้ใดผู้หนึ่งเท่านั้น แต่สามารถนำมาใช้เพื่อเสริมกำลังทางจิตให้เข้มแข็งขึ้น และรับอานิสงส์ที่มากขึ้น โดยนำมาแผ่ออก การแผ่นี้ เป็นการโน้มจิตให้คิดถึงสัตว์หรือบุคคล ใครสักคน แล้วแผ่ หรือกระจายความรู้สึก ความคิดออกไป เช่น
คนนั่งข้างๆ เรา เราแผ่ไปว่า "ขอให้เขาอย่าได้เจอเรื่องไม่ดีเลย" แล้วเพ่งจิตเข้าไปถึงใจเขา ในการเพ่งจิต หากจิตมีกำลังมากพอ ก็จะสามารถทำให้ผู้ถูกแผ่ได้รับรู้ได้
~ ตัวอย่างในสมัยพุทธกาล ~
ครั้งหนึ่งเหล่าญาติของราชวงศ์มัลละ ได้ตั้งกติกาในเวลาที่พระพุทธเจ้าจะทรงเสด็จมาว่า หากพระญาติเหล่าใด ไม่จัดการต้อนรับเสด็จพระพุทธเจ้า จะต้องถูกปรับ กษัตริย์พระองค์หนึ่ง นามว่า โรชะมัลละกษัตริย์ ก็ได้ทำการต้อนรับเสด็จพระพุทธเจ้าเป็นอย่างดี แต่เมื่อพระอานนท์ถามแล้ว กษัตริย์นั้นตอบว่า ที่จัดเตรียมการต้อนรับพระพุทธองค์ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แต่เป็นเพราะไม่อยากโดนปรับเงิน
พระอานนท์ท่านทราบอย่างนั้นท่านจึงคิดว่า ควรจะให้กษัตริย์นี้เกิดความเลื่อมใสพระศาสดา จึงได้นำกษัตริย์นั้นไปพบพระศาสดา พระพุทธเจ้าทรงใช้พลังจิตแผ่ออกไปทำให้เขาเกิดความรักได้ในทันที โดยมีเรื่องราวจากข้อความในพระไตรปิฎก ดังนี้
พระอานนท์ทูลพระพุทธเจ้าว่า
"ขอประทานพระวโรกาส ขอพระองค์ทรงกรุณาโปรดบันดาลให้โรชะมัลลกษัตริย์เลื่อมใสในพระธรรมวินัยนี้ด้วยเถิด พระพุทธเจ้าข้า.
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
"ดูกรอานนท์ การที่จะบันดาลให้โรชะมัลลกษัตริย์เลื่อมใสในพระธรรมวินัยนี้นั้น ตถาคตทำได้ไม่ยากเลย"
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงแผ่เมตตาจิตไปยังโรชะมัลลกษัตริย์ แล้วทรงลุกจากที่ประทับเสด็จเข้าพระวิหาร
ครั้นโรชะมัลลกษัตริย์ อันพระเมตตาจิตของพระผู้มีพระภาคถูกต้องแล้วได้เที่ยวค้นหาตามวิหาร ตามบริเวณทั่วทุกแห่ง ดุจโคแม่ลูกอ่อน แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่าท่านเจ้าข้า เวลานี้ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ประทับอยู่ที่ไหนเพราะข้าพเจ้าใคร่จะเฝ้าพระองค์.
หรือแม้แต่ครั้งหนึ่ง พระเทวฑัตได้ช้างนาราคีฬีเพื่อให้มุ่งเข้าทำร้ายพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทรงแผ่เมตตาจิตไปยังช้างนั้น ช้างนั้นกลับได้สติ เกิดความรักใคร่ และซบศีรษะลง ณ พระพุทธบาท แล้วพ่นทรายใส่กระหม่อมตัวเองเป็นการขอขมาพระพุทธเจ้า เหล่านี้ เป็นตัวอย่างของอานุภาพเมตตา
| จากคุณ |
:
Lightning~
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ธ.ค. 53 18:18:16
A:58.8.207.93 X: TicketID:279064
|
|
|
| 
