นวนิยายคำกลอน ซอด้วงมุกไฟ ตอนที่ ๑
|
 |
" เฮ้ย . . . วัฒน์ เมื่อกี้ข้า เดินมาไกล ไกล
แลเห็นใคร มานั่ง อยู่ที่นี่ . . .
มองผาด ผาด ดูตัวน้อย กระจ้อยดี. . ."
ชัยวัฒน์ยิ้ม เต็มที่ แล้วตอบความ
". . . อ้อ . . . อ้ายทวน . . .
สายลมหวน หรือไร ใคร่ขอถาม
ยังนึกอยาก จักให้ ใครไปตาม
พ่อซอด้วง แสนงาม ให้กลับมา . . ."
ผู้ถูกเอ่ยชื่อ ยิ้มให้เกลอ ". . . ก็เออ . . . สิวะ . . .
ยังเรียนไม่ จบนี่ฟระ นะ อ้ายบ้า
พอฝึกสอน เสร็จปั๊บ รีบกลับมา
ทั้งที่เบื่อ ขี้หน้า เอ็งเต็มทน . . .
. . . เออ . . . แต่ยัง ไม่ได้ตอบ ข้าใช่ไหม
ว่า ยัยนั่น เป็นใคร หรือเอ็งสน
เห็นมองตาม เขาลุกไป ใจซุกซน . . ."
ชัยวัฒน์บ่น ". . . โธ่ . . . อ้ายบ้า . . . นั่นน่ะ . . . น้องเรา . . .
. . . นึกว่าแก จะรู้จัก มักคุ้นอยู่
ก็ยัยหนู นั่นน่ะใคร ที่ไหนกันเล่า
จะพูดไป ก็ใกล้ชิด สนิทกับเรา . . .
. . . แฟนอ้ายวิทย์ เพื่อนเก่า ของเอ็งไง . . ."
". . . เอ . . . " นายทวน ตอบว่า ". . . เห็นหน้าไม่ถนัด . . .
แล้วไม่รู้ ชัด ชัด ว่าเปนไฉน . . .
อย่างอ้ายวิทย์ ไม่รู้คลาด ไปได้ยังไง
ดั๊น . . . มาเจอ กันได้ ปี่สี่นี้ . . .
เป็นไงวะ แฟนมัน น่ารักไหม . . ."
นายชัยวัฒน์ ยกนิ้วให้ ". . . แจ๋วไปเลยพี่ . . .
. . . แต่แปลกนะ มาคุยกับข้า จ้อวาที
พอเหลือบเห็น ซอคันนี้ หน้าเจื่อนไป . . .
. . . แต่ไม่ย้ำ ไม่ถาม ความสักนิด. . ."
ทวนตอบว่า ". . . เขาจะคิด อย่างไรก็ได้ . . .
พวกไม่รู้ คุณค่า ดนตรีไทย
เด็กสมัยใหม่ ข้าก็คง ปลงไปที . . ."
แล้วเหลือบมอง ซอด้วง อย่างห่วงใย
พลันก็ต้อง ถอนใจ เบือนหน้าหนี
ในใจนึก ว่ากระไร ไร้ไมตรี
ก็ใช่ซี . . . ดนตรีไทยเรา . . . นั้นเก่าเหลือเกิน . . .
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ธ.ค. 53 16:52:17
|
|
|
| 
