นวนิยายคำกลอน ซอด้วงมุกไฟ ตอนที่ ๒
|
 |
ร่างสูงใหญ่ ค่อย ค่อยนั่ง ฝั่งตรงข้าม
จ้องมองถาม กฤติกา ทำหน้าเขิน
"ทำไมไม่ เข้าเรียนหนา เวลาเกิน . . .
ต้องให้พี่ มาเดิน บอกทุกที "
. . . ช่วยไม่ได้ กฤตเกลียด เข้ากระดูก
อย่าให้กฤต ไปพันผูก กับที่นี่ . . ."
". . . สังคีตนิยม ๑๐๑ ซึ่งก็ดี
ทำไมกฤต ของพี่ ไม่นำพา "
. . .
. . . ชายหนุ่มถอน หายใจ กระไรกันเล่า
ทำไมเจ้า ฝังใจ อะไรหนักหนา
เขาฝืนยิ้ม แล้วพยายาม พร่ำพรรณา . . .
" กฤติกา พี่ขอร้อง. . .เธอต้องเรียน. . .
. . . วิชานี้ เปนวิชา พื้นฐาน นะ
ถ้าเธอจะ ไม่ใส่ใจ ไม่อ่านเขียน
ไม่ตั้งใจ มากมาก ไม่พากเพียร
ก็วนเวียน ไม่จบกัน กระนั้น . . . น่ากลัว
. . . พี่เองก็ ผ่านวิชา นี้มาแล้ว
ด้วยคลาดแคล้ว ด้วยเกรดที่ มีคุ้มหัว
สัญชาตญาณ แลอารมณ์ ข่มใจตัว
ปรับได้ทั่ว ดนตรีไทย . . . ไม่ค้างเคือง . . ."
. . . กฤติกา หลบสายตา ของพี่วิทย์
ไม่อยากเรียน ทั้งชีวิต ไม่รู้เรื่อง
สมาธิ ใช้ไป ได้แต่เปลือง
ทุกครั้งเรื่อง เก่า เก่า เข้ามากวน
ไม่รู้ว่า เพราะซอ คันนั้นใช่ไหม
ที่ปากไว ไปขอดู จนรู้ถ้วน
เหมือนได้ยิน เสียงซอพร่ำ ดังคร่ำครวญ
อย่า. . . อย่าด่วน สรุปความ แต่ตามใจ . . .
". . . ถ้าอย่างนั้น เอาอย่างนี้ ดีกว่านะ
ไปติวกะ เพื่อนพี่ นี้ ก็ได้ . . ."
กฤติกา มองตา รู้ความนัย
พี่วิทย์ น่ารัก . . . ในหัวใจ . . . ให้ตื้นตัน.
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ธ.ค. 53 03:01:53
|
|
|
| 
มุกไฟ แปลว่าอะไร ผมคนไม่รู้ภาษา 
