นวนิยายคำกลอน ซอด้วงมุกไฟ ตอนที่ ๘
|
 |
" . . . เก็บรักษา ไว้ให้ดี ทีเดียวนะคะ . . ."
". . . อ๋อ. . . แน่จ้ะ . . . ตราบวันตาย . . ." นาย ทวน เอ่ย
". . . ปู่พี่ฝาก ซอด้วงมุกไฟ ไว้ให้เลย
ท่านเฉย เฉย นิ่งนั่ง แล้วสั่ง อีกที. . .
. . . ท่านสั่งกับ พี่ไว้ ให้เปน มรดก
แล้วก็ยก ซอนี้ไง ให้กับพี่
แล้ว ซอด้วงมุกไฟ ของเรานี้
จักกลายเปน เครื่องดนตรี. . .ทุกชั่วฅน. . ."
ทวนสบตา แล้วทิ้งท้าย อย่างหมายมั่น . . .
. . .แลตั้งแต่ วันนั้น วันตั้งต้น
ทวนจะเจียด เวลาว่าง อย่างรุกรน
หิ้วซอไป โดยอดทน ไปสอนเธอ
พอตกเย็น เมื่อเห็นหน้า " . . . พี่มาแล้ว . . ."
กฤติกา ส่งเสียงแจ้ว ได้ยินเสมอ . . .
. . .
. . . ครั้นปลายปี การศึกษา คราพบเจอ
ทวน ต้องเก้อ เมื่อเธอปัด ขัดไมตรี
". . . วันนี้ว่าง ใช่ไหม ยัยกฤตจ๋า . . .
ซ้อมซอด้วง กันเถิดหนา แก้วตาพี่
เพลง ทางเดี่ยว พญาโศก กันหน่อยซี
ก็เพลงที่ พี่ต่อให้ ในวันวาน . . .
. . . แล้วใช้ซอ ของพี่ นี้ด้วยนะ
ก็เพราะจะ ได้ถนัด ในบรรทัดฐาน . . ."
กฤติกา ลำบากใจ ไม่ได้การ
". . . พี่คะ . . . หนูขอผ่าน ไปสักวัน . . .
. . . เอ่อ . . . คือ . . . ไว้พรุ่งนี้ . . . ดีไหมคะ
วันนี้หนู ต้องมีภาระ เรียนพิเศษนั่น
เผื่อสอบเข้า มหาวิทยาลัย ได้เหมือนกัน . . ."
นายทวนบอก ". . . ขอให้ฝัน . . . เธอเปนจริง . . . "
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ม.ค. 54 02:58:17
|
|
|
| 
ตามอ่านอยู่นะคะ