นวนิยายคำกลอน ซอด้วงมุกไฟ ตอนที่ ๑๐
|
 |
. . . เพียงปราดแรก ที่สายตา พบบรรยากาศ
ทวนหวิวหวาด หวั่นหัวใจ แทบใกล้บ้า
เปนไปได้ ปานฉะนี้ ฤๅ กฤติกา
สี ซองา . . . มิได้ห่วง . . . ซอด้วงมุกไฟ . . .
ทั้งได้ยิน หางเสียง เพียงหลอนหลอก
" ไง . . . พี่บอก ว่าซอพี่ เสียงดีไฉน
ดีกว่าซอ กระดำกระด่าง ช่างกระไร
ของนายทวน นั่นไง ต่างชั้นกับเรา . . ."
ทวนชะงัก นิ่งขึง ตรึงกับที่
กฤติกา ยังรอรี ไม่เห็นเขา
ค่อยวางซอ สลักสล้าง อย่างแผ่วเบา
ทะนุถนอม จริงนะเจ้า ทวนค่อนคิด. . .
ทวนหูอื้อ นัยน์ตาลาย ไปเสียแล้ว
ปรายตาสบ สายตาแพรว ด้วยข้องจิต
มองไปโน่น ซอด้วงมุกไฟ มิได้ใกล้ชิด
วางไว้ติด ซุกริมห้อง เจียวน้องยา
แล้วมาต่อ เพลงกับใคร ใช้ซอเขา
ลืมสัมพันธ์ มั่นก่อนเก่า ของเราสิหนา
ช่างทำได้ พี่หมางจิต . . . หนอ . . . กฤติกา
ใช่สิคะ . . . ซองา . . .สง่า . . . กว่าซอด้วงมุกไฟ . . .
ทวนบรรจง เดินเงียบ เงียบ เลียบริมห้อง
ค่อยหยิบกล่อง ซอของเขา มิให้เจ้าไหว
กฤติกา หันตระหนก แสนตกใจ
". . . พี่ทวนคะ ! . . . อย่าร้อนใจ . . . กฤต . . . มีอธิบาย . . ."
ทวนกลั้นเสียง มิให้สั่น ". . . ก็ . . . ช่างมันเถิด . . .
ถึงความฝัน อันบรรเจิด ของพี่จักสลาย
ไม่จำเปน ที่น้อง ต้องสาธยาย
เพราะมันสาย . . . เกินไปแล้ว . . . หนอแก้วตา . . ."
แล้วสำทับ " . . . จักซ้อมเพลงใด ให้มีขอบเขต
แล้วอย่าลืม ไปเรียนพิเศษ นะกฤตหนา . . ."
ขาดคำพลัน หันหน้าเมิน เดินออกมา
. . . จากชีวิต . . . กฤติกา . . .ตั้งแต่ . . . บัดนั้น . . .
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 ม.ค. 54 18:38:02
|
|
|
| 
พยายามวิ่งกวดตามอยู่