นวนิยายคำกลอน ซอด้วงมุกไฟ ตอนที่ ๑๑
|
 |
. . . จากวันนั้น จวบวันนี้ . . . สี่ปีแล้วหนา
กฤติกา น้ำตาชุ่มหมอน สะท้อนใจสั่น
เธอนึกถึง วันนี้ ที่คุยกัน
พี่ทวนมั่น กระชับมือ ถือสัญญา
" . . . วันนี้ติว ครั้งสุดท้าย ใช่ไหมกฤต
ขอดวงจิต จงปลอดโปร่ง โล่งหนักหนา
อย่าสิคะ อย่าร้องไห้ กระไรนา
เช็ดน้ำตา แล้วไปสู้ ให้รู้กัน . . .
. . . พี่จักส่ง ดวงใจ ไปช่วยหนู
นี้ไม่มี ใครรู้ ใช่ไหมนั่น
ว่า ดนตรี ๑๐๑ ซึ่งเราติวกัน
วิชานั้น พี่มิได้ สอนใหม่เลย
แต่พี่ทบ ทวนของเก่า ให้เจ้าต่างหาก
ถึงรื้อฟื้น ก็มิยาก นะน้องเอ๋ย
พรุ่งนี้ต้อง ทำให้ได้ ใช่ไหมทรามเชย
สมกับที่ . . . พี่มิเคย . . . คลายรักเธอ . . ."
. . . พี่ทวนคะ . . . โธ่เอ๋ย . . . กฤตเคยคิด
อยากสารภาพ ความผิด ที่พลั้งเผลอ
อยากขอโทษ ทั้งดวงใจ ให้นะเออ
อยากรักเธอ เสมือนวันเก่า ที่เราเคย . . .
แต่ก็เปน ไปไม่ได้ ทำใจลำบาก
เพราะเนื่องจาก ปัจจุบัน พลันเฉลย
พี่วิทยา รักฉันยิ่ง จริง จริงเลย
โอ้ใจเอ๋ย . . . ทำใจยาก ลำบากนัก . . .
. . .
. . . แล้วจึงตั้ง สติใหม่ ให้มั่นคง
แน่วแน่ตรง สอบให้ได้ ใจแน่นหนัก
". . . ขอโทษนะคะ พี่ทวน . . ." หวลใจภักดิ์
". . . กฤตขอรัก . . . พี่อย่างที่ . . . พี่ . . . เปน ครู."
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ม.ค. 54 15:12:24
|
|
|
| 
