นวนิยายคำกลอน ซอด้วงมุกไฟ ตอนที่ ๑๕ (จบบริบูรณ์)
|
 |
" เอ๊ะ . . . ! " เสียงอุทาน ของภรรยา
หันขวับมา วิทยา พับจดหมายก่อน
" เปนอย่างไร กฤตของพี่ . . ." มีอาทร
กฤติกาถอน สะอื้นพลัน แล้วหันมา
" นี่ . . . พี่วิทย์ กฤตเพิ่ง จะแกะห่อ
ดูสิหนอ ของอะไร ใครให้หนา . . . "
วิทยา นิ่งงัน สุดพรรณนา
เมื่อ อาจารย์ กฤติกา เปิดฝานั้น
*. . . ดำสนิท ราวกับนิล เจียระไน
ประดับพราว ด้วย มุกไฟ ไว้เปนขั้น
เหลื่อมยอดเปลว ทิ้งจังหวะ ระยะกัน
สอดสร้อยสรรค์ กนก ลาย เลื่อมพรายเพรา . . . *
กฤติกา ร้องไห้ ใจจะขาด
น้ำตาหยาด หยดผ่าน ก้านซอเก่า
เธอหยิบซอ มากอดไว้ แนบใจเนาว์
ก่นโศกเศร้า กับสามี . . . พี่วิทยา
". . . สั่งให้เก็บ ซอด้วงมุกไฟ . . . ไว้ให้ลูก
โธ่ . . . พี่ทวน คงพันผูก มากหนักหนา . . . "
เธอกอดซอ ถอนสะอื้น กลืนน้ำตา
". . . พี่รักกฤต เกินค่า . . . กว่าจะรู้ . . . "
. . . . .
. . . แลภายหลัง จากนั้น เนิ่นนานมา
วิทยา ค้นพบ ประสบอยู่
เศษกระดาษ เก่าคร่ำคร่า หยิบมาดู
มันซุกอยู่ ในซอกกล่อง ช่องวางซอ
เปนลายมือ ทวน แน่ แน่ แท้จริงนี่
ลงวันที่ แต่กาล เนิ่นนานหนอ
ก่อนเรียนจบ . . . วิทยา . . . อ่าน น้ำตาคลอ
มันบรรจุ ด้วยข้อ ความ สั้น สั้น . . .
. . .
. . . ฉันรัก ซอด้วงมุกไฟ มากมายนัก
แต่ฉันรัก กฤติกา มากกว่านั้น
ฉันจึง ตั้งใจ ไว้นานวัน
ที่จะมอบ ซอสำคัญ ให้เธอมา . . .
. . . และฉันรัก กฤติกา มานานมาก
แต่ฉันรัก เพื่อนยาก ฉันมากกว่า
รักเธอให้ มากกว่าฉัน นะ . . . วิทยา
ฝากหัวใจ กฤติกา . . . ให้ . . . เพื่อนรัก.
จบบริบูรณ์.
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ม.ค. 54 17:00:55
|
|
|
| 
