นอนฟัง มาตั้งแต่เล็ก ไม่รู้ความหมายขอรับ
ตอนนั้นกระผมเด็กเหลือเกิน คุณป๋า กะแม่ ก็ต้องไปทำงาน
ฝากกระผมให้ คุณยายใกล้บ้านเลี้ยง แบบว่า ว่าจ้าง
คุณยายกะ
แกรักกระผมมาก ป้อนข้าว ป้อนน้ำ อาบน้ำ ลงเปล
กล่อมเพลงแบบ ต้นกระทู้นี้ ไม่รู้ ว่าจำได้ตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่จำได้แค่ช่วงนี้
วัดเอ๋ย . . . วัดโบสถ์ . . . มีตาลตะโหนด อยู่เจ็ดต้น ( มีต้นตะโหนด อยู่เจ็ดต้น ) เจ้าขุนทอง ไปปล้น ป่านฉะนี้ ไม่เห็นมา . . .
คดข้าว ใส่ห่อ ถ่อเรือ ไปหา เขา ก ร่ำฦๅมา (เขา ก็ลือกันว่า ) ว่าเจ้าขุนทอง ตายแล้ว . . .
พี่ๆ ล้อกระผม ตอนโตขึ้นมาอีกนิด
ป๋าไปทำงาน แม่ไปทำงาน พี่ๆไปเรียน ขุน อยู่กับ ยายกะ
ท่านเป็นคนแก่ (ตอนนั้น ก็ไม่แก่เท่าไหร่) แต่รักเด็ก
ตอนยายกะเสีย
กระผมไปเผาท่าน ไปกันทั้งบ้าน
ไม่ใช่ญาติ แต่ก็เหมือนญาติ
ล่อเข้าไป อายุเก้าสิบ มั๊ง
เพลงกล่อมเด็กของคุณ พจนารถ กระผมจำได้
ตามความที่กระผม แก้ในวงเล็บ ไม่รู้จำได้ไง
แต่ยายกะ ร้องให้ฟังทุกวัน
อ้อยสร้อย
จำได้แค่ ถึงตอน เจ้าขุนทองตายแล้ว
ตอนนั้น จำได้ ว่าสงสารเจ้าขุนทอง ไม่ถึงกับร้องไห้
ก็แค่หลับลงในเปล ที่ ยายกะกล่อม
จากคุณ |
:
ท่านขุนเดชา
|
เขียนเมื่อ |
:
25 ก.พ. 54 05:02:42
|
|
|
|