|
เมื่อ ๒๓ เมษายน ๒๕๐๙ คณะกระจอกทัวร์หรือขบวนการย้ายที่กินเหล้า ได้ไปทัศนาจร สะพานข้ามแม่น้ำแคว คราวนี้ไปกันหกคน
นั่งรถไฟสายธนบุรี น้ำตก (เขาพังหรือไทรโยคน้อย) ออกจากสถานีธนบุรีเก่า ริมแม่น้ำ ผ่านสถานีบ้านฉิมพลี ศาลายา - นครไชยศรี - ท่าเรือน้อย
พอถึงสถานีงิ้วราย มีกลอนพรรณนาว่า
ถึงงิ้วรายมองซ้ายขวาหาต้นงิ้ว ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดหยิบขวดส่ง รินสุรามาให้นายออดชง บอกตรงตรงว่างี้ดีนะพี่สัน ห่อสำนองสนองรับขยับแก้ว แมวรินแล้วส่งให้ไม่เหหัน นายพึงรีบรับด้วยฉับพลัน วิรัชท้วงทันควันฉันมั่งซี
ต่อไปถึงท่าม่วง สงสัยเหล้าคงจะหมด จึงรำพันว่า
ถึงท่าม่วงง่วงจริงเหมือนลิงหลับ โงกหงุบหงับง่วงเหงาเศร้าสุดแสน ตกถึงถิ่นฐานใดไม่เคยแคลน มายากแค้นท่าม่วงง่วงเสียจัง ถึงสถานีเหมือนป่าช้าเวลาดึก ที่เคยคึกเก่งกล้าเป็นบ้าหลัง กลับมาหดหมดปัญญาน่าชิงชัง ต่างก็นั่งจับเจ่าง่วงเหงาเอย
แต่ก็สลึมสลือมาจนถึงสถานีกาญจนบุรี เพื่อเดินทางไปสะพานข้ามแม่น้ำแควจนได้
นั่งรถไฟมาเมืองกาญจน์รำคาญเหลือ แสนน่าเบื่อนั่งมานานรำคาญยิ่ง เพราะรถไฟแล่นนานรำคาญจริง แล้วมันวิ่งช้าไปให้รำคาญ ถึงเขาดินไม่เห็นหมีมีแต่กล้วย ให้งงงวยโอ้ฉันนั่งฝันหวาน ตัวรถไฟแล่นอยู่ดูเหมือนคลาน โอ้เมืองกาญจน์อีกเมื่อไรได้ถึงเอย
แล้วก็ถึงสะพานข้ามแม่น้ำแคว ที่ตำบลท่ามะขาม
ท่าเอยท่ามะขาม เขาขานนามแม่น้ำแควแน่หนักหนา สร้างสะพานรถไฟผ่านไปมา ตั้งแต่ศึกบูรพาจนบัดนี้ คนญี่ปุ่นเขาดีช่างมีจิต อุตส่าห์คิดสร้างสรรค์กันสุขขี สัน,วิรัช,ออด,แมว,ห่อ พ่อคนดี อีกนายพึงเร็วรี่รีบมาเอย
แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 54 11:54:03
จากคุณ |
:
เจียวต้าย
|
เขียนเมื่อ |
:
6 มี.ค. 54 04:56:37
|
|
|
|
|