ใครเลย จะคาดคิด วิปริต จะถาโถม
คลื่นน้ำ ระห่ำโหม ชีพดับจม ถมนที
พสุธา สะเทือนลั่น คลื่นยักษ์พลัน บดขยี้
ดั่งฟ้า ไม่ปราณี ป่นปี้ไป ในบัดดล
บ้านเรือน สิ่งปลูกสร้าง ทลายร้าง ไร้ผู้คน
ฉับพลัน ดุจล่องหน สายชลฉุด กลืนกินไป
วันนี้ ยังมิหยุด สิ่งพังทรุด ยังทำร้าย
รังสี แผ่ซ่านไป มหันตภัย กระจายตัว
ชีวิต ที่เหลืออยู่ คงต้องสู้ แม้หวาดกลัว
หนทาง ยังมืดมัว ไม่มีเหลือ อะไรเลย
ท่ามกลาง ความทุกข์ร้อน ความอาทร ไม่นิ่งเฉย
น้ำใจ ไม่ต้องเอ่ย ต่างโอบอุ้ม เอื้ออารี
นี่แหละ คือชีวิต ไม่มีสิทธิ์ จะคิดหนี
เกิดมา คราหนึ่งนี้ จะชั่วดี ต้องดับลง
จะฝัน จะสรรสร้าง จะปูวาง อย่างสูงส่ง
จะมี จะทะนง จะเทียมหงส์ เทียบมังกร
เป็นเพียง สิ่งมายา ให้ใฝ่หา ให้เร่าร้อน
ชั่วครู่ ไม่ถาวร แล้วก็จร จากโลกไป
ผู้ที่ ยังมิดับ ชีพถอยนับ อย่าไถล
สะสม บ่มดีไว้ สิ่งสุดท้าย ที่ยั่งยืน
~~~~~~~~~~~~~~
ขอไว้อาลัย แด่..ผู้จากไป
และ ขอแสดงความเสียใจ ต่อผู้ที่สูญเสีย ทุกๆท่าน
สิ่งสุดท้าย ที่ยั่งยืน
