ความคิดเห็นที่ 1 ลุงขอคุยกับหัวหน้าหน่วยงานนั้นเลยได้มั้ย รายงานผู้ที่เป็นหัวหน้าหน่วยงานโดยตรง เรามาขอฝึกงานหาความรู้แต่นี่แทบไม่ได้ความรู้อะไรเลย อีกอย่าหน้าที่นักศึกษาฝึกงานไม่ได้มีไว้ใช้ไปซื้อข้าวนี่นา หรืออีกอย่างก็แจ้งกับทางมหาวิทยาลัย แบบโทรจิก โทรทวงถามบ่อยๆน่ะ แต่อย่างว่า เขาจะว่าเรากลับมามั้ยว่าเราไม่มีความอดทนกับงาน จะสะเทือนถึงเกรดด้วยนี่สิ เอาใจช่วยน้อง สู้ๆกับพวกผู้ใหญ่รังแกเด็ก ขอให้มันไม่ได้เลื่อนขั้นก็แล้วกัน จากคุณ : เดเมลซ่าแมวแม่มด เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 11:51:29

ความคิดเห็นที่ 2 เพชรแท้ย่อมไม่สึกกร่อน อยู่ที่ไหนยังไงก็เป็นเพชร แม้ไม่ได้งานที่เรียนมาโดยตรง แต่ก็ได้ฝึกความอดทนมาเป็นกำไรของชีวิต รับนะลุง บอกหลานสาวด้วย จิเชื่อว่าเค้าผ่านไปได้แน่ค่ะ จากคุณ : ป้าเอเจ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 12:09:37

ความคิดเห็นที่ 3 การไปฝึกงาน สิ่งแรกที่ต้องให้เรียนรู้ คือ เรียนรู้ชีวิตของการทำงานจริงๆ การพบปะผู้คน การทำงานร่วมกับคนอื่น การแก้ปํญหาเฉพาะหน้า การพัฒนาด้านอารมณ์ ความรู้สึก แม้จะไม่ตรงกับความตั้งใจ ก็ต้องทำหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมาย เต็มความสามารถ อย่างมีความสุขใจ ทำใจให้สบาย เดี๋ยวก็พ้นระยะฝึกงานแล้ว กลับไปเป็นนักศึกษาใหม่ " คุณค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน " ในระบบ งานจรืงๆ  ต้องอดทนยิ่งกว่านี้ อีกมาก.. ถ้าพี่พลอย กะละมัง มาอ่าน คงสอน น้อง พลอย ได้อีกมาก... อ้อ..ลป  ลืมไป  เป็นพ่อ อยู่ เฉยๆ เสียบ้าง ยุ่งไปเสียทุกเรื่อง.. จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 12:22:08

ความคิดเห็นที่ 4 ถือว่า เป็นประสบการณ์ ต้อนรับสู่โลกแห่งความเป็นจริง จากคุณ : เลื่องชื่อระบือนาม เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 12:36:55

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงไม่ได้ประสบการณ์ในเรื่องที่เรียนมาโดยตรง ก็ได้เจอ "ของจริง" ที่รับประกันได้ว่า ต้องเจอในอนาคตเมื่อเข้าไปทำงานจริงๆ แน่นอน เพราะคนที่เราไม่ชอบใจ แต่ต้องทำงานด้วย มีอยู่เต็มไปหมดครับ ขึ้นอยู่กับเด็กแล้วล่ะครับ ว่าจะมีวิธีพิชิตใจหัวหน้าได้แค่ไหน เพื่อให้เค้าไว้ใจ "คนแปลกหน้าคนหนึ่ง" ที่จะมาช่วยเค้าดูแลระบบคอมพิวเตอร์ :) จากคุณ : TonMai2K เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 12:46:28

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นใจบางทีโชคพาไป เจอกับคนไม่ได้เรื่องได้ราว พวกที่คอยเบียดเบียนชาวบ้าน ยังไงปลอบขวัญกันแล้วสู้ต่อไป จากคุณ : visitna เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 12:51:28

ความคิดเห็นที่ 7 คิดว่าโอกาสที่จะได้ฝึกงานตรงกับที่เรียนเป๊ะในทันทีคงน้อย หน่วยงานคงไม่อยากเสี่ยงกับความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นได้ ตอนนี้ก็ทำในส่วนที่เขาให้รับผิดชอบให้เต็มที่ ให้เขาไว้ใจ ถ้าผลงานดีเขาคงปรับเปลี่ยนให้ไปทำงานที่สำคัญมากขึ้นตามลำดับ หรือถ้าพอจะพูดคุยกันได้แล้ว ก็ทาบทามขอไปฝึกงานในส่วนที่เราต้องการ ตอนนี้ก็คิดเสียว่าไปเรียนรู้บรรยากาศในการทำงานกับคนหมู่มาก เตรียมตัวเตรียมใจไว้พบการสถานการณ์จริงในอนาคต สู้ๆนะคะน้องพลอย ~ จากคุณ : ป้าหนาสองนิ้ว เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 12:54:31

ความคิดเห็นที่ 8 ..เรื่องการฝึกงานในสถานที่ระบบงานราชการ us ก็เคยโดนแกล้งค่ะ ..ตอนนั้นใกล้จบวิทยาศาสตร์บัณฑิตค่ะ(ปีสี่) ทำเรื่องขอไปฝึกงานที่สภาวิจัยวิทยาศาสตร์ เข้าไปก็ใช้ให้ล้างแต่เครื่องมือทำ lab ค่ะ(พวก flask beaker tube pipet ) ไม่เป็นไร ให้ล้างก็ล้างค่ะ ให้เอาตัวอย่างไปชั่ง จากตึกหนึ่งไปอีกตึกทึไกลกันมาก แล้วของตัวอย่างหนักมากๆ เราต้องถืออุ้มไป ให้ปีนขึ้นไปบนบ่อเลี้ยง blue green algae เพื่อตักตัวอย่างมาวิจัย (เกือบตกบ่อ) ไม่เป็นไร ยังทำได้ แต่มีคนงานมาเตะ flask ใบใหญ่แตก แล้วโยนความผิดให้เราว่า ก่อนกลับบ้าน ไม่เช็คของทุกชิ้นให้ดี คนงานเลยมาเตะแตก แล้วใครบ้า เอา flask ไปวางแอบๆอยู่ข้างเก้าอี้ แล้ว us ต้องรับผิดชอบทุกคนเลยหรอ โมโหเหมือนกันค่ะ ..พอจบสอบเข้างานราชการได้ ทำงานที่โรงพยาบาลรามา มีแต่อาจารย์หมอหัวหน้าภาค คนที่สัมภาษณ์รับ us เข้างานเท่านั้นที่ชมว่า หนูเก่งนะ หนูเรียนมาหลายวิชา วิชาที่คนอื่นเขาไม่เรียนหนูก็เรียน หนูชอบทางการแพทย์หรือ อาจารย์จะสนับสนุนให้หนูเรียนต่อในสิ่งที่ชอบ ..แต่ เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ ที่us ต้องทำงานด้วย แกล้ง สุดๆเลยค่ะ เขาไม่สอนเราหรอกค่ะ แกล้งได้เป็นแกล้ง มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นเทคนิคการแพทย์เรียนแค่สองปี(เทคนิคการแพทย์มีหลายหลักสูตร) คนนี้ดี ทำแต่ lab เพราะเขาแต่งงานแล้ว วิทยาศาสตร์บัณฑิตเป็นพื้นฐานในการเรียนแพทย์ต่อได้ ขัดแข้งขัดขากัน usเลยลาออก มาเรียนอย่างเดียวสบายใจ เพราะบรรยากาศมันเครียดมากค่ะ มาคุเลยล่ะ จากคุณ : usbankusa เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 13:08:09 A:183.89.45.101 X: TicketID:308109

ความคิดเห็นที่ 9 แมวยุ่ง : เดเมลซ่าแมวแม่มด /เด็กๆลองไปคุยกับทางมหาวิทยาลัยแล้วแต่ยังไม่ได้รับคำตอบทันที เห็นว่าต้องทำเรื่องใหม่แล้วมันจะยุ่งยากกว่าเดิม และอีกประการเด็กก็ต้องไปหาที่ฝึกใหม่ด้วย ป้าจิ : ป้าเอเจ /บอกลูกเสมอๆว่าประสบการณ์ที่เหน็ดเหนื่อยนั้นคือกำไรชีวิตที่มีคุณค่า อยากให้เค้าอดทนนะ ป้าหน่อย : nupvs /เรื่องนี้ผมคุยกับน้องพลอย(มัง)ตั้งแต่ 3 วันแรกแล้ว ส่วนที่ป้าหน่อยว่ามานั้นผมสอนลูกไปหมดตั้งแต่ก่อนเข้าไปฝึกงานแล้วครับ งานหนักกว่านี้หลายเท่า เฟรนชายส์ฝรั่ง เค้าเคยทำมาแล้ว เหนื่อยจริง แต่นั่นก็คืองานในหน้าที่ ไม่บ่น คนไร้สังกัดรุ่นเก่าๆจะรู้ว่าเธอเคยทำร้านสุกี้มาแล้ว 3 เดือน อันนั้นห้ามนั่ง ต้องยืนอย่างเดียว อนุญาตให้พิงได้ถ้าเมื่อย กรณีนี้จะไม่ให้ผมไม่ยุ่งก็ไม่ได้ ทีแรกผมเข้าข้างทางโน้นนะ แต่จากการสอบถามคนที่รู้จักถึงได้รู้ว่าลูกเรามันซวยเอง โจทย์ง่ายๆนะป้าหน่อย เพื่อนๆที่ฝึกงานในหน่วยงานอื่น(ทุกคน)ได้นั่งคอมพ์ ช่วยงานในสายงานบ้างแล้ว แต่นี่ไม่เลย จะให้เรียนรู้เรื่องอะไรละครับ ชงกาแฟ ซื้อขนมปัง ซื้อกับข้าวเผื่อคนนั้นคนนี้ร่ำไป กว่าตัวเองจะได้ลงไปกินก็หิวโซแทบตายแล้ว คุณ : เลื่องชื่อระบือนาม /ถูกครับ คุณต้น : TonMai2K /ใช่ครับ แต่สอนงานกันบ้างสักนิดก็ดี นี่เวลามันก็ผ่านไปกว่า 2 สัปดาห์แล้วยังไม่ได้ความรู้อะไรเลย สมุดรายงานที่ต้องบันทึก ไม่รู้จะเอาสาระอะไรเขียนลงไป ปรึกษาอาจารย์ที่ดูแลก็บอกว่าอย่าเพิ่งเขียนอะไรลงไป งงมั้ย ? คุณ : visitna /ถูกต้องเลยครับ เรื่องนี้เกียวกับโชคโดยตรง เพราะนิสัยของคนไม่เหมือนกันไปเสียทั้งหมด เจอคนที่ดีมีน้ำใจอยากแบ่งปันความรู้ ใจกว้างก็นับว่าโชคดี แต่เจอคนใจแคบนี่ก็นับว่าซวยบรม ป้าหนา : ป้าหนาสองนิ้ว /อยากให้เป็นอย่างว่าครับ อะไรๆคงดีขึ้นนะ คุณ : usbankusa /ขอบคุณครับ ช่วยได้มากเลย ข้อความนี้หากลูกได้อ่านคงช่วยได้มาก คงมีกำลังใจฮึดสู้ขึ้นมาได้อีก อยากให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง อยากให้เค้าทนให้มากๆ แต่ก็เจ็บใจหมอนั่นมากเหมือนกัน แต่จะรอดูอีกสักระยะ ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 13:43:18

ความคิดเห็นที่ 10 ฝากบอกน้องพลอยด้วยว่า สู้ๆค่ะพี่ต่าย จากคุณ : เจ้าสาวพิม เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 13:54:00

ความคิดเห็นที่ 11 คุณต่ายครับ...อ่านปับนึกภาพออกเลยว่าสภาพมันเป็นอย่างไร..อย่าว่าแต่หน่วยงานราชการซึ่งปกติก็เช้าชาม เย็น สองชามอยู่แล้ว (ยอมรับว่าบางที่...บางที่เท่านั้นนะครับ ก็ดีขึ้นมาเยอะแล้ว) เดี๋ยวนี้บริษัทเอกชนก็ไม่ใช่ขี้ไก่ครับ...โชคไม่ดีไปเจอหัวหน้างานที่ใต่เต้าขึ้นมาจากลูกแถวมาก่อนก็หนักหน่อย เพราะอาจจะเก่งแต่งานแต่บริหาร"ฅน"ไม่เป็น... จากคุณ : Barking Man เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:04:03

ความคิดเห็นที่ 12 ลุงต่าย.........หัวอกพ่อแม่ก็อย่างนี้แหละ รักลูกมาก......... แต่อยากให้ลุงต่าย แนะให้น้องพลอย พลิกวิกฤตเป็นโอกาสค่ะ จุดนี้อาจจะรับยาก แต่โลกภายนอกของจริงยากกว่านี้อีก ถ้าน้องผ่านจุดนี้ได้ น้องก็จะเข้มแข็งกว่าเดิม อุปสรรคข้างหน้าก็ไม่หวั่น คุณพ่อต่ายให้กำลังใจน้องพลอยมากๆนะคะ......... โอกาสเป็นของคนที่พยายาม......เท่านั้น จากคุณ : ณัฐ วัชรพล เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:08:52

ความคิดเห็นที่ 13 สู้ สู้ จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:10:38

ความคิดเห็นที่ 14  สวัสดีครับ ผมอ่านแล้วเข้าใจเลย อยากจะเล่าให้ฟัง คงจะทำให้ผ่อนคลายลงบ้าง ... แต่ผมเชื่อแน่ว่าคุณต่าย คงจะรู้ดีแล้ว 1)  การฝึกงาน ไม่ใช่ โรงเรียนที่จะสอน ...ตามตารางสอน การฝึกงาน เป็นเจตนาการเตรียมความพร้อม ที่จะก้าวเข้าไปใช้ชีวิตทำงาน ครับ เช่น คล้ายๆ โรงเรียนอนุบาล ที่ไม่ได้เน้นการเรียน  แค่ เตรียมความพร้อมในการ ใช้ชีวิตร่วมกับเด็กๆ เข้าไปเรียนรู้ การมีชีวิตในสังคมนักเรียนคนอื่น การฝึกงานก็มีเจตนารมณ์เช่นกัน ควรจะเน้น - ความพร้อม -ให้รู้จักการเข้าสังคม ชีวิตการทำงาน  การอยู่ร่วมกับคนอื่น ในทีทำงาน  ... สอนให้รู้จัก ใช้วิทยายุทธ ที่จะหลอกล่อ พูดจากับหัวหน้า และเพื่อนร่วมงาน ... ง่ายๆ คือ รู้จักเอาตัวรอด 2) คน ก็เหมือนกันทั้งโลก ผมจะบอกว่า คนเยอรมันก็ไม่ต่างกับคนอื่น ตอนฝึกงาน มี Meister (หัวหน้างาน) คนหนึ่ง,  เพื่อนที่เคยไปฝึก ร้องโอย บ่นว่า หัวหน้าคนนี้ "ขี้ใช้"  ใช้ทำโน่นทำนี่ทั้งวัน ที่สำคัญ "ใช้ให้เก็บขยะ ขนขยะ ..... "   เอากะเขาซิ พอผมทำงาน ผมจะเน้น Job Description เป็นสำคัญ  ผมเน้นให้พนักงานทำตามหน้าที่ ครับ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:22:08

ความคิดเห็นที่ 15 ก็ราชการ จากคุณ : เบค่อนไข่ดาว เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:36:06

ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณ : อ่านหยั่งเดว (กลบเกลื่อน) เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 15:05:13

ความคิดเห็นที่ 17 เด็กฝึกงานที่ไหนก็เหมือนกันแหละค่ะ พี่สาวจบการโรงแรมและการท่องเที่ยวของมหิดลมา ไปสมัครงานที่โรงแรมชื่อดังตรงหัวหาดในพัทยา ที่เพิ่งเปิดเมื่อราวๆปีก่อน (ขอสงวนชื่อนะคะ) ก็สมัครตำแหน่งที่ตัวเองฝึกงานมาแหละค่ะ แต่สุดท้าย แทบไม่ได้ทำอะไรตามที่ตัวเองสมัครเลย โดนใช้ให้ทำงานจิปาถะหมดเลย แถมยังต้องมีงานพวก publicity ด้วย แต่พี่สาวก็ไม่บ่นนะคะ เค้าเป็นคนสู้งานคนหนึ่งเลยล่ะ มีแต่กลับมาบ้านแล้วบ่นเหนื่อย แต่ก็ไม่บ่นว่าท้อ สุดท้ายพี่สาวก็ทำงานจนชนะใจเจ้านาย ตอนที่พี่สาวขอลาออก บอกจะไปต่อโทที่อังกฤษ เจ้านายเค้ากลับบอกว่า ไม่ต้องลาออก แต่จะให้เป็น working holiday หรืออะไรสักอย่างเนี่ยแหละค่ะ เค้าบอกว่า กลับมาเมื่อไหร่ ก็มาบอกนะ จะให้เข้าทำงานเหมือนเดิม ก่อนไป พี่สาวยังจัดหมวด จัดเอกสาร ไฟล์งานอะไรต่างๆให้คนในออฟฟิด เค้าบอกว่า จะได้เป็นระบบ ระเบียบหน่อย อยากได้อะไรก็คลิ๊กเอาได้เลย แถมยังมีวางแผนงาน แล้วก็ช่วยเพื่อนร่วมงานผ่านเมลถึงงานที่ไม่เข้าใจด้วย คือเราว่า ถึงไม่ได้ทำงานตรงกับที่ตัวเองจบมาก็ไม่เห็นเป็นไร อีกหน่อยเราเป็นเจ้าคนนายคน เราจะได้เข้าใจหัวอกลูกน้อง ไม่มีใครได้ทำงานตรงตามที่ตัวเองจบมาเป๊ะๆหรอกค่ะ มันต้องมีงานจิปาถะเข้ามาด้วย แต่ไอ้เรื่องใช้อย่างกับทาสนี่ อย่าไปยอมค่ะ ต้องสู้นะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ ปล. เราเอง ถ้าโดนสั่งให้ทำอะไรที่ไม่ชอบ ก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน แต่ถือคติ สู้ให้มันเห็นความดีเข้าไว้ แล้วสุดท้ายให้มันอ่อนให้เราเอง จากคุณ : cheezcake (cheezcake) เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 15:30:30

ความคิดเห็นที่ 18 ลูกชายผมก็ฝึกงานด้านคอมพ์ ครับที่พังงา  ปัญหาไม่ค่อยเล่าให้ฟัง แต่ผมมีปัญหาแทน...เขาขับรถไปฝึกงานครับ  แม่เจ้า....น้ำมันลิตรละ 43 จากภูเก็ตไป กลับทุกวัน  แม่บอกให้ลูกขับหาประสบการณ์  ... พ่อ จะเป็นลมแล้ว..... จากคุณ : ananrak เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 15:55:13

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีคะลุงต่าย..... ได้กลิ่นตุๆ ลอยตามมา....แวะมาสอนน้องรัก....ขออนุญาตลุงต่ายคะ ขอบคุณป้าหน่อยคะ ถึงน้องพลอย ของพี่พลอย.... วันนึงในวัยของน้องพลอยตอนนี้พี่เพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน เจอสถานการณ์ที่มันเลวร้ายกว่านี้มากนัก....ใครจะเชื่อในองค์กรณ์ขนาดประเทศ จะมีบุคคลจิตวิปริตแฝงตัวอยู่....เราต้องสร้างเกราะป้องกันตัวเองได้โดยอัตโนมัติ....มันอาจจะผ่านจุดนั้นไปได้ยาก แต่พี่เชื่อว่าน้องต้องทำได้ ในชีวิตจริง น้องพลอยได้เจอเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิตพี่พลอยว่ามันช่วยน้องพลอยได้นะ ช่วยให้น้องอดทน แกร่ง รู้จักระงับอารมณ์....แล้วจะสอนหลายอย่างให้น้องพลอยโดยไม่รู้ตัว ในบางทีเกราะของเราในด้านผู็ใหญ่มองอาจจะก้าวร้าว แข็งกร้าว แต่นั้นเป็นเกราะป้องกันเพื่อตัวเอง.... อดทนนะค๊ะคนดี ถือซ่ะว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตจริง.....เป็นด่านแรกก่อนเริ่มต้นการทำงานจริง....ชีวิตจริงมันส์กว่านี้อีกเยอะ ผ่านมาน้อย....เจ็บมาเยอะ..... สู้เค้า.....น้องพลอย พี่พลอยเอาใจช่วยนะจ๊ะ กราบสวัสดี คุณป้า คุณลุง พี่ๆทุกท่านด้วย...แว๊บงานมาตอบคะ สัญญาจะกลับมาป่วนในเร้ววันคะ จากคุณ : กาลามัง (มังน้อย) เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 16:10:01

ความคิดเห็นที่ 20 โชคร้ายเจอหัวหน้าขาดความอบอุ่น ระบบการศึกษาไทยสมัยนี้บังคับให้ต้องฝึกงานแล้วใช่ไหมครับ น่าจะแก้ที่ระบบ จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 16:15:04

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับลุงกระต่าย .. เข้าใจถึงหัวอกคนเป็นพ่อ(แต่ยังไม่มีลูกครับ อิอิ)ว่าต้องเป็นห่วงลูกแน่นอน .. จากประสบการณ์ที่ผมเคยเจอมา .. ช่วงแรก ๆ ก็จะโดนเกือบทุกรูปแบบหล่ะครับ .. เพราะว่าไม่รู้จักใครเลย .. โดยใช้ให้ทำงานทุกอย่าง .. ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับสายที่เรียนมาเลย .. อึดอัดมาก .. ท้อก็ท้อ .. แต่ไม่เคยเล่าให้ทางบ้านฟัง ผู้ชายก็จะเป็นแบบนี้แหละครับ .. แต่พออยู่ไปได้สักเดือนสองเดือนทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง .. คิดไปคิดว่า เอะหรือว่าทางหน่วยที่เราไปฝึกงานเขาจะทดสอบเราหรือเปล่าหว่า .. แต่พอผ่านมาได้ทุกอย่างก็จะราบลื่นเลยครับ .. ยังไงก็เอาใจช่วยทั้งคุณพ่อและคุณลูกนะครับ .. สู้ ๆ เห็นเหมือนหลาย ๆ ที่บอกว่าถือซะว่าเป็นประสบการณ์ก่อนไปทำงานจริง .. ลำบากบ้างก็ไม่เป็ฯไรครับ .. เท่าที่ผมดูครอบครัวของลุงกระต่ายอบอุ่นแบบนี้ผมว่าเรื่องแบบนี้ขี้ผงครับ .. เอาใจช่วยน้องพลอยนะครับลุงกระต่าย .. ก็ว่ากันไป .. จากคุณ : T-H-F-C เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 17:03:35

ความคิดเห็นที่ 22 ผมว่ามันไม่รู้จะใช้ให้ทำอะไรน่ะครับ ก็เลยใช้ส่งๆไป คือสมองคิดมีแค่นั้น แค่คิดว่าจะให้เด้กทำอะไร ยังคิดไม่ออก เลยใช้ถ่ายเอกสาร ชงกาแฟ ไปตามเรื่อง อยากรู้จังว่าหน่วยงานไหน เกรดออกแล้วอย่าลืมส่งจดหมายไปขอบคุณหัวหน้าเขาหน่อยนะครับ จากคุณ : I love Alpha เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 19:34:25

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นข้าราชการและทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งค่ะ และเคยเป็นเด็กฝึกงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งมาก่อนเช่นกัน ตอนเป็นนักศึกษาฝึกงาน เคยตั้งปณิธานว่าจะไม่ทำงานราชการเป็นอันขาด..เพราะ..ได้ฝึกงานแบบที่ไม่ใช่ตรงกับที่เรียนมานี่ล่ะค่ะ ตอนนั้นต้องไปพักบ้านในหน่วยงานแห่งนั้นรวมกับเพื่อนๆก็ต้องช่วยเหลือทำงานบ้านทุกอย่างด้วย งานที่เขามอบให้ก็คือต้องไปเป็นผู้ช่วยของลูกจ้างในแผนกนั้นๆอีกที บางทีก็ใช้ตัดหญ้า เสริฟน้ำเวลามีงานเลี้ยง ไปส่งไปรษณีย์ ไปรับลูกที่โรงเรียนให้หัวหน้าแผนก เอาเสื้อสูทหัวหน้าไปส่งซักแห้ง ซื้อกาแฟ ซื้อข้าว ฯลฯ อย่างแรกที่สุดที่ได้คือ ฝึกความอดทน ฝึกการทำงานร่วมกับผู้อื่น ฝึกการเป็นลูกน้องที่มีเจ้านายโหดๆไม่มีเหตุผล จิปาถะ ที่ต้องอดทน ข้าราชการจริงๆมาทำงานสายมากๆ กลับเร็ว เดินมาสั่งๆๆๆแล้วก็ไป ทิ้งให้เด็กฝึกงานรับผิดชอบงานของตัวเองเกือบทั้งหมด ณ ตอนนั้น โกรธมาก เหนื่อยมาก ฟ้องอาจารย์ที่ปรึกษา ฟ้องพ่อแม่ แต่อาจารย์และพ่อแม่บอกให้อดทน เพราะมันเป็นการฝึกงานในชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น..เดี๋ยวมันก็จบ  แล้วตอนนั้นก็ผ่านมาได้ด้วยดีค่ะ ผลการประเมินการฝึกงานดีมาก.. ถึงวันนี้ เมื่อต้องรับราชการ สิ่งต่างๆเหล่านั้นที่ได้พบเจอมาเมื่อตอนที่เป็นนักศึกษาฝึกงานนั้น ทำให้เข้าใจค่ะว่า ความเป็นจริงแล้วมีหลายสิ่งหลายอย่างสาหัสสากรรจ์กว่านั้นมากๆ และหนีไปไหนไม่ได้ด้วย เพราะระบบราชการจะย้ายไปหน่วยงานไหนๆก็เหมือนๆกัน  สิ่งที่ทำได้คือรับผิดชอบงานของตัวเองให้ดีที่สุดไม่ว่าสิ่งนั้นมันจะยากมากมายแค่ไหน ต้องอดทนไปจนกว่าจะเกษียณอายุราชการ และสิ่งหนึ่งที่เจอบ่อยๆกับนักศึกษาฝึกงานหลายๆแบบ บางคนดีมากๆค่ะ มาถามไถ่ มาขอช่วยทำโน่นทำนี่ มีความกระตือรือร้น สนใจ อยากรู้อยากลอง แบบนี้ก็เต็มใจสอนงานให้ทุกอย่างค่ะ แต่บางคนไม่อยากทำอะไรเลย ขาดความกระตือรือร้น ไม่บอกไม่ทำ มาสายกลับเร็วหมดเวลางานก็รีบหิ้วกระเป๋ากลับบ้าน ไม่เอื้อเฟื้อ ไม่มีน้ำใจ แบบนี้ก็เยอะค่ะ ข้าราชการก็ต้องอดทนกับนักศึกษาประเภทนี้เหมือนกันค่ะ โดยส่วนตัวไม่เคยทำกับนักศึกษาฝึกงานแบบนั้นเลยเพราะเข้าใจและเคยมีประสบการณ์ตรงมาเช่นกัน สิ่งไหนที่เราไม่ชอบก็จะไม่ปฏิบัติกับน้องแน่นอน..ขอให้กำลังใจลูกสาวคุณนะคะ อดทนค่ะ แล้วมันจะผ่านไป ถึงแม้จะไม่ได้อะไรมากมายอย่างที่หวัง ..แต่เชื่อว่าวันหนึ่ง เมื่อมองย้อนกลับไป..เราจะได้อะไรบางอย่างบ้างไม่มากก็น้อย..แน่นอนค่ะ จากคุณ : paewjasmine เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 21:34:32

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ : เจ้าสาวพิม /ขอบคุณที่มาให้กำลังใจอยู่เสมอๆ คุณซันดี้ : Barking Man /คงจริงดังที่ว่ามาครับ พี่ณัฐ : ณัฐ วัชรพล /พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ประโยคนี้ดีมากเลย คุณ : กอไผ่สีสุก /ขอบคุณครับ พี่ต้อย : TinyNu /ถ้าบ้านเรามีหน่วยงานที่ให้เด็กๆได้ฝึกงานกันแบบมีประสิทธิภาพเยอะๆก็ดีนะ จบออกมาจะได้เป็นบุคลากรที่มีคุณภาพทั้งทางทฤษฎีและปฎิบัติ ไปไหนไม่อายใคร คุณ : เบค่อนไข่ดาว คุณ : อ่านหยั่งเดว (กลบเกลื่อน) สวัสดีครับ คุณ : cheezcake /เรื่องราวที่เล่ามาเป็นกำลังใจอย่างดีเลยครับ กระทู้นี้ผมให้ลูกอ่านแล้ว เธอบอกชอบมาก อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย อย่างน้อยก็ทำให้ได้รู้ว่า มิใช่เธอคนเดียวที่เจอสภาพแบบนี้ในหน่วยงานที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว คุณลุง : ananrak /ไป-กลับ กี่กิโลละเนี่ย ค่าน้ำมันคงหมดหลายร้อย น้องพลอย : กาลามัง (มังน้อย) /ไอดอลเค้าเลยนะเนี่ย เอาข้อความให้อ่านแล้วได้แต่นั่งยิ้ม เห็นอ่านวนไป มาหลายรอบ เรื่องราวที่เล่า และแนะมานั้น เป็นกำลังใจได้อย่างดีเลยละ คืบหน้าอย่างไรจะมาบอกกันอีกทีน๊า อย่าเพิ่งหายไปไหนก่อนล่ะ คุณเอก : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง /การศึกษาไทยเป็นแบบนี้มานานมากแล้วครับ คุณ : T-H-F-C /ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้น้องพลอยด้วยครับ คุณ : I love Alpha /ถูกเลยที่บอกว่าไม่รู้จะให้เด็กทำอะไร เหตุเพราะงานหลักไม่กล้าให้ทำ จะด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ เป็นความใจแคบของคนนะผมว่า  ในขณะเดียวกันบรรดาเพื่อนๆที่ทำหน่วยงานอื่น บอกว่าทำงานสนุกกันทุกวัน คุณ : paewjasmine /ประสบการณ์ตรงที่เคยสำผัสมากับตัวสอนเราได้หลายอย่าง อ่านแล้วเป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังเจอปัญหาได้เป็นอย่างดีเลย ลูกสาวก็เพิ่งอ่านไปเมื่อกี้ บอกว่าจะลองสู้กับมันดูสักตั้งเป็นไร ไหนๆก็ไม่มีทางออกแล้ว /ขอบคุณครับ ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 22:19:23

ความคิดเห็นที่ 25 เข้าใจค่ะ เป็นกำลังใจให้ลูกสาวคุณลุงต่ายนะคะ:) จากคุณ : alinada เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 23:39:18

ความคิดเห็นที่ 26 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ..เห็นใจคุณพ่อคุณแม่มากทีเดียว.. ทางที่ดี ควรให้อาจารย์เค้าไปคุยค่ะ เคยมีการให้เด็กย้ายที่ฝึกงานใหม่อ่ะค่ะ ไม่งั้นเด็กจะไม่มีผลงานส่งนะคะ :) .................................................. น้องโม สวัสดีค่ะ คิดถึงนะคะ..พี่กำลังจะไปนอนพอดีค่ะ :) ราตรีสวัสดิ์นะคะ ^_^ จากคุณ : ชีวิตจริง..ไม่ใช่ความฝัน เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 23:54:37 A:118.172.4.166 X: TicketID:309079

ความคิดเห็นที่ 27 ผ่านมา 1 วัน ... น่าจะเย็นๆ ลงมากแล้ว...นะครับ กระผมมีนิทาน (สมัยใหม่) มาฝาก ... กำลังตั้งหน้าตั้งตาแก้ปัญหากันอยู่ ... ต้องยอมรับว่า ทางออกยังไม่ชัด นักศึกษาที่เรียนด้าน ไอที ที่พวกกระผมฝึกเขามาก็เป็นสิบปี ... ที่ผ่านมา นับรุ่นกันไม่จบ พวกเราสรุปได้ว่า พวกเขาคุยกับ "เครื่อง" เก่ง ... แต่คุยกับ "คน" ไม่เป็น  เราต้องหัดให้...ครับ (สังเกตมั้ยครับ..เวลาเขามีปัญหา เขาเครียด ...เขาไม่บ่นให้ "คนรู้จัก" ฟัง แต่กลับไปบ่นให้ "ใครก็ไม่รู้" ใน Facebook ฟัง...) เราก็เลยจัด "เตรียม course ก่อนออกฝึกงาน" ขึ้นมา ... ส่งไปอยู่กับหน่วยงานต่างๆ ในมหาวิทยาลัย วนไปเรื่อยๆ หน่วยงานละ 2 สัปดาห์ ... ก่อนส่งไป..จะประชุมผู้ใช้งาน บอกให้ใช้ได้ทุกอย่าง [ช่วยฝึกให้ใช้เครื่องใช้ สนง. ให้ด้วย] แต่.... ห้ามใช้งาน หรือ ห้ามทำงานกับคอมพิวเตอร์ ... (ใช้ได้หมด ส่ง FAX ชงกาแฟ เดินหนังสือ ซื้อราดหน้า ถูพื้น ไปรับลูก ฯลฯ) เขาจะได้อดทน และ ทนอด ... กับสภาพที่คุ้นเคย...ครับ ทุกเย็นวันศุกร์ ... จะมีการประชุมรายงานด้วยปากเปล่าว่า จันทร์ ถึง ศุกร์ ที่ผ่านมา ได้ทำอะไรให้ใครมาบ้าง? นักศึกษา ก็จะรายงาน สนุกสนาน ถูกโขก ถูกสับ ถูกกัด ถูกจิก ... เจอนายน่ารัก เจอนายแปลก (วนกันไม่ให้ซ้ำ ...จะได้เปลี่ยนนาย) สิ่งที่พบ  และ ต้องแก้กันทุกรอบ คือ "พี่เค้า ๆ ๆ "  ไอ้พี่คนนั้น ชื่ออะไร?  อย่ามา พี่เค้า ๆ ...ไม่เอา ... 5555 ณ ปัจจุบัน ... ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2553 นี่เอง ...ครับ   ปี 2 กำลังจะขึ้น ปี 3 ทนไม่ได้ แจ้งขอย้ายวิชาเอก ประมาณ 50 คน (จาก 70 คน) คนที่ไม่ทำเรื่องย้ายจริงๆ เพียง 16 คน กำลังพิจารณากันอยู่ ... ใจเขาไม่อยู่กับเราแล้ว ... แต่ หน่วยที่เขาอยากจะย้ายไปอยู่ด้วย ... อาจจะรับไม่ได้ ... กำลังรอดู ส่วน ปี 3 กำลังออกไปฝึกงานในหน่วยงาน (ส่วนใหญ่ .. เอกชน) ใน กทม  และ ตามริมทะเลชายฝั่งตะวันออก ... ฯลฯ ระยะเวลา 4 สัปดาห์ ที่ผ่านมา โทรศัพท์ กลับมา หา ที่ปรึกษา โอดครวญ ขอเปลี่ยน ขอย้าย บางคนขอกลับ ... ไม่เอาแล้ว !!!! ก็ได้แต่ปลอบ ให้กำลังใจ ให้สู้ ๆ ๆ เพราะ ชีวิตจริง มันอาจจะเลวร้ายกว่านี้ มากนัก ... ที่หนักๆ หน่อย ก็บอกว่า กลับมาเลย ... แล้วกลับบ้านไป 555 นักศึกษาสมัยนี้ ... ใจไม่ค่อยสู้เลยครับ ... ขนาดฝึกล่วงหน้า บอกล่วงหน้า เวลาไปเจอของจริง ... หัวหดหมด...ครับ เป็นห่วง ...ว่า ต่อไป เขาต้องรับผิดชอบชีวิต รับผิดชอบงาน รับผิดชอบองค์กร ... แล้วเขาจะอยู่กันอย่างไร? แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 54 10:19:16 จากคุณ : Jacky Andersen เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 10:17:30

ความคิดเห็นที่ 28 อืมม...อ่านข้อคิดของคุณ Jacky Andersen :) ก็เป็นข้อคิดที่ดี...ในอีกแง่มุมหนึ่งนะคะ... ดิฉันก็เห็นด้วยในมุมนี้ ว่า...เด็กรุ่นใหม่ ไม่ค่อยอดทน เหมือนสมัยเรายังเด็ก การทำงานกับคน ยากกว่าการทำงานกับคอมฯ จริง ๆ ค่ะ... บางที...การโดนใช้ให้ทำงานอื่น ๆ ...ก็จะทำให้เราได้เรียนรู้อะไรที่มากกว่าที่เราเคยรู้... ต้องฝึกให้เค้าได้รู้จักการให้บริการบ้างก็ดี...โดยเฉพาะในงานที่จะต้องพบปะกับลูกค้า.. และยังเป็นการฝึกวิชามนุษยสัมพันธ์...เพื่อจะได้อยู่กับเพื่อนร่วมงาน ได้ด้วยค่ะ จากคุณ : ชีวิตจริง..ไม่ใช่ละคร เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 11:17:44 A:118.172.36.79 X: TicketID:309079

ความคิดเห็นที่ 29 น้องโม : alinada /เป็นกำลังใจให้เสมอเลย ดีจังครับ คุณ : ชีวิตจริง..ไม่ใช่ความฝัน /อาจารย์ไม่คุยให้หรอกครับ รับเรื่องไปแล้วคงก็หาทางออกไม่ได้เหมือนกัน ที่ผมเห็นนะ เค้าจะแก้ปัญหาโดยการเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เด็กจะเป็นยังไง ช่างมัน เกรดไม่ดีมาไล่กันอีกที คุณ : Jacky Andersen /ปัญหาของการศึกษาไทยก็เลยอยู่ตรงนี้ด้วยไงครับ เอะอะก็อ้างว่าเด็กสมัยนี้ไม่มีน้ำอดน้ำทนเหมือนสมัยรุ่นเราๆ  ในขณะที่เด็กเจอแต่เรื่องไร้สาระในที่ทำงาน ใช้สารพัด จิปาถะ ชงกาแฟ ใช้ให้ไปซื้อของ รื้อแฟ้มเก่าที่เก็บดองมาหลายปีออกมาปัดฝุ่น ไม่คำนึงเลยว่าเด็กจะเป็นภูมิแพ้หรือไม่ ถามว่าที่ผ่านมาทำไมไม่ทำ ไม่จัด ดองเอาไว้ทำไมตั้งหลายปี ผมชอบความคิดของ คห.22 อันนั้นตอบได้ตรงเผงเลย วันๆไม่รู้จะให้มันทำอะไรก็เลยใช้ดะ ดีกว่าให้อยู่ว่างๆหายใจทิ้งไปวันๆ แต่ก็แปลก เครื่องคอมพ์ก็มี บางทีเห็นว่างอยู่ทำไมไม่เทรนเด็กให้ได้เรียนรู้หรือสร้างโปรเจคอะไรขึ้นมาสักอย่างก็ได้ ปัญหาใหญ่ตอนนี้คือ ไม่รู้จะเขียนบันทึกรายงานประจำวันว่าอย่างไรดี อันนี้มีผลต่อเกรดอย่างมาก อนาคตจะให้เด็กจบไปแบบมีคุณภาพได้อย่างไร ในเมื่อปัญหาต่างๆเหล่านี้ยังไม่ได้รับการแก้ไข จะโทษใคร ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 15:12:35

ความคิดเห็นที่ 30 พึ่งฝึกงานจากหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งเสร็จค่ะ ก่อนออกไปฝึก อาจารย์เขาก็บอกเลยว่า ไปฝึกงานเขาให้ทำไรก็ทำนะ วันที่ว่างก็มี การเขียนบันทึกมันมีให้เราเขียนแน่นอนค่ะ อย่างวันไหนเราไม่มีเคสเข้ามา หรือ ไม่ได้จัดกิจกรรมอะไร เราก็หยิบหนังสือมาอ่าน หยิบคู่มือหน่วยงานมาอ่าน มาศึกษา หยิบพวกงานวิจัยของหน่วยงาน หรือ วารสารมาศึกษา แล้ววันนั้นเราก็เขียนบันทึกลงไปในประจำวันว่า - จดบันทึกและศึกษาเนื้อหาเกี่ยวกับ.............. ผลคือ กลับมาได้คู่มือที่เขียนด้วยตัวเองกลับมา เขียนวันละนิด วันละหน่อย เป็นความรู้ที่ได้จากหน่วยงานน่ะ เราคิดว่า ทำอะไรบอกรุ่นพี่ฝึกงานก็ดีอยู่นะ แต่ก็ไม่ได้เป็นเด็กแล้วนี่ที่จะทำอะไรได้ก็ต่อเมื่อให้ใครมาสั่ง หนังสือก็มี เอกสารก็มี คู่มือเยอะแยะ เนตในองค์กรก็มี เอาพวกรูปแบบเอกสารมานั่งดูวิธีการเขียนก็ได้น่ะ จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 23:37:55