|
แสนหวาน . . .
ด้วยดวงมาน ที่คิดถึง ตราตรึงเสมอ
แม้น้อยครั้ง หากได้พบ ประสบเจอ
ยังไผลเผลอ คล้ายว่า ประหม่าอาย
ยิ่งรู้จัก ยิ่งพยายาม ถามใจเรา
ว่ารักเขา เข้าแล้วไร พาลใจหาย
ยิ่งบังเอิญ ยิ่งเฉียดมา สายตากราย
ยิ่งเขินใจ ยิ่งละลาย เมื่อใกล้คุณ
อาจเปนเพราะ ซึ้งใจ ในความดี
อาจเปนเพราะ ถ้อยวจี ที่เกื้อหนุน
อาจเปนเพราะ ความหวาม ยามเคยคุ้น
จึง . . . แสนหวาน . . . แสน ละมุน . . . กรุ่นหัวใจ
ยิ่งเมื่อได้ แนบหัวใจ ยิ่งใกล้ชิด
ยิ่งสุดฤทธิ์ ยิ่งสุดข่ม อารมณ์ได้
เธอได้มอบ . . . ความหวาน . . . ซ่านหฤทัย
คล้ายความนัย ว่าความรัก ให้พักพิง
แสนหวาน . . .
อยากหยุดกาล เวลาไว้ ในที่ยิ่ง
อยากเก็บความ ซาบซึ้ง ตรึงใจจริง
หลอมทุกสิ่ง . . . มารวมกัน . . . ว่า . . . ฉัน . . . รักเธอ.
แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 54 21:26:13
แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 54 21:25:35
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเนา 54 19:56:42
|
|
|
| 
แสนหวาน . . .
แวะมาทักทาย คุณครูพจนารถ๓๒๒ ... คนกำลังอินเลิฟ
....
