ความคิดเห็นที่ 1 หลวงพี่บัญญัติเป็นภิกษุรุ่นพี่ ที่บิณฑบาตอยู่บนเส้นทางตามที่เล่า มาในคราวที่แล้ว หลวงพี่บัญญัติท่านบวชอยู่ราว ๑ เดือนและออก บิณฑบาตตามภิกษุรุ่นพี่ที่สึกออกไปก่อนที่ ภิกษุอ่ำ จะบวชเข้ามา เมื่อภิกษุเหล่านั้นสึกไปจนหมด จึงเหลือหลวงพี่บัญญัติรูปเดียว ที่ บิณฑบาตเดี่ยวอยู่บนเส้นทางดังกล่าว ราวๆ ๕ วัน หนุ่มอ่ำ ก็บวช เข้ามาเป็นภิกษุใหม่และอาศัยตามบิณฑบาตในเส้นทางนี้ด้วย วันที่ ภิกษุอ่ำ ปรากฏตัวญาติโยมได้เตรียมอาหารใส่บาตรไว้เพียง สำหรับพระรูปเดียว วันนั้นจึงแบ่งสิ่งที่จะใส่บาตรให้หลวงพี่บัญญัติ มาใส่ในบาตรของพระใหม่ ภิกษุอ่ำ ครั้นวันถัดมา หลวงพี่บัญญัติสึกออกไปแล้ว ญาติโยมที่ใส่บาตรใน เส้นทางนี้บางรายอุตส่าห์จัดเตรียมอาหารไว้ใส่บาตรเพิ่มขึ้น ๑ ชุด ครั้น ภิกษุอ่ำ เดินมาเพียงรูปเดียวก็ถามว่า "วันนี้มีพระมาบิณฑบาต กี่องค์ ?" ภิกษุอ่ำ จึงตอบว่า "คงจะมีอาตมาเพียงรูปเดียว หลวงพี่ท่านสึกไป แล้วแต่เมื่อบ่ายวานนี้" คุณลุงคนนั้นจึงว่า "น่าจะบอกกันไว้ก่อน จะได้ไม่ต้องเตรียมเผื่อไว้" แล้วก็ตักข้าวประมาณครึ่งหนึ่ง พร้อมทั้งกับข้าวที่เตรียมไว้เป็นถุงๆ ใส่ลงในบาตรของ ภิกษุอ่ำ สิ่งที่เหลืออีกประมาณครึ่งหนึ่ง คุณลุงก็ เก็บกลับเข้าบ้านไป แต่อย่างไรก็ตาม วันนั้น อาหารที่ได้รับมา เต็มบาตรปริบทีเดียว ........................................................................................................ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:02:11

ความคิดเห็นที่ 2 อาจารย์เผียนก็ดี หลวงพี่สมชายพี่เลี้ยงของพวกเราก็ดี สอนพวกเรา อยู่เสมอๆว่า... "เราเป็นภิกษุ ต้องเป็นผู้เลี้ยงง่าย ญาติโยมเขาใส่บาตรให้ด้วยความ เคารพ เราก็ต้องฉันอาหารของเขา ด้วยความเคารพดุจกัน จะต้องไม่ กินทิ้งกินขว้าง ต้องรู้จักระลึกถึงคุณของผู้ใส่บาตรด้วยการประพฤติดี หมั่นเพียรศึกษาธรรมะอย่างตั้งใจ แล้วเอาธรรมะออกเผยแผ่ เพื่อใช้ บุญกุศลที่เกิดขึ้น เป็นเครื่องบูชาคนที่เขาใส่บาตรให้เรามา" ........................................................................................................ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:04:28

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากภิกษุใหม่ตักข้าวและกับข้าวที่รวมกันไว้เอาออกไปฉันแล้ว ถ้าเป็นวันธรรมดา แม่ชีที่วัดก็จะกันส่วนที่เหลือไว้ส่วนหนึ่ง สำหรับ เป็นอาหารสำหรับเลี้ยงพระมื้อเพล (กรณีที่ไม่มีใครมาทำบุญเลี้ยง พระเพลภิกษุใหม่) ถ้าเป็นวันพฤหัสบดี ทางวัดจะมีการปฏิบัติแบบพิเศษ คือ ฉันเพียง มื้อเดียว ก็จะไม่กันอาหารเหล่านั้นไว้เลย แล้วที่เหลือตั้งมากมาย เอาไปไหน...?? ข้าวก้นบาตร (อาหารเหลือจากการฉันของพระ จะเอาไว้แจกให้คน อื่นได้กิน) โดยเอาไปแจกในหลายๆที่ตามแต่จะมีมากมีน้อย เช่น - แจกให้เด็กนักเรียนในโรงเรียนชลประทาน และหรือโรงเรียนอื่นที่ ไม่ไกลจากวัด เพื่อให้เป็นอาหารมื้อกลางวัน ก็มี - แจกให้ผู้ป่วยทั่วไปที่โรงพยาบาลชลประทาน ก็มี - แจกให้คนงานกรรมกร คนยากคนจนไร้ที่พึ่งที่ต้องมาอาศัยอาหาร จากวัด ก็มี เคยเห็นคนแก่สองสามคนที่เวียนมานั่งคอยเพื่อรับแจกข้าวก้นบาตร เป็นประจำ แม้จะไม่ทุกวันแต่ก็เห็นบ่อย เมื่อถาม ท่านอาจารย์เผียน (เผียน อนุจารี) ที่เป็นเถราจารย์ ผู้สอนกัมมัฏฐานให้ภิกษุผู้บวชใหม่ ในช่วงนั้น ว่าคนยากจนที่มาคอยรับแจกอาหารมาจากที่ไหนกันบ้าง ท่านตอบว่า "ก็มาจากหลายที่ ส่วนใหญ่ก็จากสลัมใกล้ๆนี้แหละ" ........................................................................................................ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:04:58

ความคิดเห็นที่ 4 สามครั้งแล้วที่ ลุงอ่ำ ได้ไปขออาศัยข้าวก้นบาตรของอาจารย์เผียน เป็นเครื่องกระตุ้นจิตสำนึกอะไรบางอย่างให้มันไม่ตกตะกอนหายไป โดยครั้งแรกไปเมื่อสึกออกมาได้ราว ๑๐ ปี ถัดจากนั้นมาอีกราว ๑๐ ปีก็ไปอีกเป็นครั้งที่สอง ทั้งสองครั้งพอกินข้าวก้นบาตรเสร็จก็เข้าไป ถวาย "อามิสบูชา" กับอาจารย์คราวละพันบาท เมื่อวันมาฆะบูชาที่ผ่านมา ลุงอ่ำ พาแม่อีหนูไปที่วัดชลประทานเพื่อ กราบสรีระ (ศพ) ของหลวงพ่อปัญญา กราบแล้วก็ตรงไปที่ใต้ถุนกุฏิ ของท่านอาจารย์เผียนตั้งใจว่าจะไปกราบขอข้าวก้นบาตรกินอีกครั้ง เพื่อ "ชาร์จแบ็ตเตอรี่" ให้แก่ตนเอง ไปพบท่านอาจารย์ กำลังนั่งคุย อยู่กับอุบาสกอุบาสิกาหลายคน เพราะเป็นวันหยุดสำคัญ เมื่อเห็นว่า วันนี้คนพลุกพล่านอยู่ไม่น้อย ก็เลยไม่ได้เอ่ยปากขอข้าวก้นบาตรกิน รอไว้ให้ได้มาในวันที่ไม่ใช่วันพระหรือวันเทศกาลสำคัญ จะเข้าไปขอ กินข้าวก้นบาตรอีกสักครั้งให้ได้ ........................................................................................................ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:05:35

ความคิดเห็นที่ 5 สิ่งที่ชาวบ้านใส่บาตรมาส่วนมากจะเป็นอาหารที่เขาทำไว้กินกันเอง เพียงแต่โดยธรรมเนียมของคนไทย อาหารที่จะใส่บาตร ก็มักจะเป็น อาหารปากหม้อ กล่าวคือ เมื่อหุงต้มหรือปรุงสุกใหม่ๆก็ตักขึ้นเตรียม ไว้ใส่บาตรก่อน ที่เหลือจึงจะเอาไว้รับประทานเอง เว้นแต่ในยุคปัจจุบัน ซึ่งอาหารถุงมีเกลื่อนเมืองไปหมด บ้านใดที่อยู่ ในหรือใกล้ตลาด ก็มักจะใช้อาหารสำเร็จรูปบรรจุถุงที่มีขายในตลาด ใส่บาตรพระตอนเช้าได้ แต่สำหรับบ้านหรือชุมชนห่างตลาด รวมทั้ง ในสลัม อาหารที่ผู้คนใส่ลงในบาตรพระ ยังเป็นดัชนีชี้ระดับเศรษฐกิจ ของชุมชนแห่งนั้นๆได้ดีพอสมควร ........................................................................................................ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:06:05

ความคิดเห็นที่ 6 แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 54 18:15:11 จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:06:52

ความคิดเห็นที่ 7 ผู้ใส่บาตรให้ ภิกษุอ่ำ บนเส้นทางบิณฑบาตมีจำนวนเริ่มจาก ๔ ราย แล้วค่อยๆเพิ่มจนกลายเป็นเจ้าประจำทุกวันอยู่ ๖ ราย แต่ในบางวัน ก็อาจจะมีมายืนคอยอยู่ตรงประตูทางเข้าวัดอีก ๑ หรือ ๒ ราย (ส่วน มากมารอใส่บาตรเนื่องจากเป็นวันคล้ายวันเกิด) ส่วนวันอาทิตย์และ วันนักขัตฤกษ์จะมีมากเป็นพิเศษจนล้นบาตร เจ้าประจำ ๖ รายดังกล่าว รายแรกเป็นพ่อค้าขายถ่านซึ่งจอดเรืออยู่ ในคลองบางตลาด รายที่ ๒ ถึงรายที่ ๖ ล้วนอยู่ในหมู่บ้านหลังตลาด ส่วนในสลัมไม่มีใครใส่บาตร วันหนึ่งเป็นวันอาทิตย์...ภิกษุอ่ำ มาบวชเป็นภิกษุได้ ๑๐ กว่าวันแล้ว เมื่อเดินบิณฑบาตมาจนถึงสะพานข้ามท้องร่อง ก็เดินข้ามสะพานเข้า ไปในสลัม พยายามเดินลัดเลาะมองหาช่องกำแพงอิฐบล็อคเพื่อออก มาที่สนามกอล์ฟ อย่างที่เคยทำทุกวัน ขณะเดินผ่านบ้านใต้ถุนสูงราว ๑ เมตรหลังหนึ่งก็มีเด็กสาว อายุน่าจะ ประมาณ ๑๖ - ๑๗ ปี รูปร่างท้วม ผมตัดสั้นแบบเด็กนักเรียน สวมเสื้อ ยืดคอกลมลายทาง นุ่งผ้าถุง เสื้อผ้าทั้งหมดดูเก่าคร่ำคร่า ร่องรอยผม เผ้าที่หวีเรียบยังเปียกอยู่ ยืนถือ "ขันอลูมิเนียม แบบที่ชาวบ้านทั่วไป ใช้ตักน้ำกินหรือตักอาบ สภาพเก่าๆ" ออกมายืนอยู่หน้าบันไดบ้านเธอ ข้างทางที่ ภิกษุอ่ำ กำลังจะเดินไป เธอผู้นั้นกล่าวขึ้นว่า "นิมนต์ค่ะ" ภิกษุอ่ำ เดินเข้าไปหยุดยืนนิ่งข้างหน้าเธอ แล้วจึงเปิดฝาบาตรออก อย่างช้าๆด้วยกริยาสำรวม เด็กสาวคนนั้นใช้ "ช้อนอลูมิเนียมสั้นในขันข้าว" บรรจงตักข้าวที่มีอยู่ เกือบเต็มขัน ใส่ลงในบาตรของ ภิกษุอ่ำ ช้าๆ ทีละช้อนๆ เมื่อตักได้ ๖ - ๗ ช้อนแล้วเธอก็หยุด แล้วใช้มือหยิบ "เกลือเม็ดใหญ่ สีขาว ๖ - ๗ เม็ด" ที่ในขัน บรรจงเรียงใส่ลงในบาตรของ ภิกษุอ่ำ ภิกษุอ่ำ ยืนนิ่ง ตะลึงกับสิ่งที่พบ แล้วเธอก็หันไปวางขันข้าวไว้ที่บันได ประนมมือน้อมกายลงไหว้ ภิกษุอ่ำ ยืนมองหน้าเด็กสาวผู้นั้น ขณะนั้นก็ชำเลืองมองดูสภาพบ้าน ที่เห็นอยู่เบื้องหน้า คิดอะไรขึ้นได้อย่างหนึ่ง จึงถามเด็กสาวคนนั้นว่า "พ่อกับแม่ของหนูล่ะ กินข้าวเช้าแล้วหรือยัง" เด็กสาว ยืนขึ้นในท่าสำรวม ก่อนจะตอบว่า "พ่อของหนูเสียนานแล้ว แม่ไม่ค่อยสบาย ยังนอนหลับอยู่ ยังไม่ได้ทานค่ะ" ภิกษุอ่ำ นิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก" ........................................................................................................ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:12:13

ความคิดเห็นที่ 8 แม้เช้าวันนั้น จะมีผู้คนญาติโยมมากมายมาใส่บาตร ตามปกติของวัน อาทิตย์ แต่ ภิกษุอ่ำ ก็บรรจงเทข้าวใส่กะละมังรวมอย่างพิถีพิถันและ พยายามเลือกตักเอาเฉพาะข้าวและเกลือเม็ด ที่แม่หนูคนนั้นใส่บาตร มานั่งฉันบนลานหินโค้ง ด้วยความตั้งใจเป็นพิเศษ... ........................................................................................................ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 54 18:24:02 จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:14:44

ความคิดเห็นที่ 9 "ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก" ซึ้งจังค่ะ..คุณลุงอ่ำ.... พระในบ้าน....กับ...พระนอกบ้าน... จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:49:45

ความคิดเห็นที่ 10 วันนี้อ่านของลุงอ่ำด้วยความที่คิดว่าสอนให้รู้จักประมาณตัวเอง .... แต่เมื่ออ่านถึงความเห็นที่ 7 จากสถานการณ์ที่ลุงอ่ำได้เจอ............   ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก .......................... มีความรู้สึกขนลุก....เกินกว่าจะกล่าวคำใดๆ.............และถ้าเป็นผมเป็นพระก็ยินดีฉันข้าวกับเกลือมื้อนั้น...ครับ จากคุณ : ananrak เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 19:03:05

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ  คุณลุงอ่ำ ตามอ่านแง่คิดดีๆ ต่อค่ะ สาธุ. จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 19:42:00

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ..คุณลุงอ่ำที่เคารพ :) หนูชอบที่คุณลุงพูดลงท้ายด้วยคำว่า ...ลูก  ...รู้สึกอบอุ่นจริง ๆ ค่ะ และเรื่องราวที่คุณลุงเล่ามานี้...ประทับใจมาก..ขอกราบขอบพระคุณนะคะ หนูจะเก็บกระทู้นี้ไว้ใน Bookmark เพื่อจะได้เข้ามาอ่านอีกหลาย ๆ รอบค่ะ... ขอผลบุญกุศลโปรดดลบันดาลให้คุณลุงอ่ำและครอบครัวมีความสุข ปลอดโรคปลอดภัย แคล้วคลาดจากภัยอันตรายทั้งปวงด้วยเทอญ..สาธุ _/\_ จากคุณ : Sandy ^_^ (Zand) เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 19:55:55

ความคิดเห็นที่ 13 "ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก" ****** ลุงอ่ำครับ  ผมน้ำตาร่วง เลยครับ ขออนุญาตเซฟประโยคนี้ไว้ใช้ในโอกาสหน้า...ถ้ามีโอกาสได้ใช้ เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว แม่ผมสมองฝ่อ นอนอย่างเดียว ผมมีโอกาสได้ป้อนข้าว ป้อนน้ำให้แม่อยู่หลายปี มาเห็นประโยคนี้ของลุงอ่ำ.....สุดบรรยายเลยครับ จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 20:00:28

ความคิดเห็นที่ 14 ตรงๆเลยนะครับ กระทู้ชุดนี้ สุดยอดมากๆครับ อ่านกี่รอบก็ประทับใจครับคุณลุง จากคุณ : กอไผ่สีสุก เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 20:51:28

ความคิดเห็นที่ 15 "ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก" ซึ้งเลย ทำให้นึกถึงบทความที่เพื่อนสมาชิกคนหนึ่่งมาโพสให้อ่าน ว่า"บุญอื่นไม่มากเท่ากับยื่นของกินให้พ่อแม่" จากคุณ : นักซ่อมคอมพ์ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 21:20:23

ความคิดเห็นที่ 16 คำกล่าว "ภิกษุ ต้องเป็นผู้เลี้ยงง่าย" ฟังดูง่ายๆ แต่มีความหมายลึกซึ้งครับ  เพราะพระภิกษุ ยังชีพด้วยภัตตาหารที่ชาวบ้านใส่บาตร จะเลือกตามใจชอบนั้นไม่ได้ และในขณะเดียวกัน ก็สอนให้สำนึกว่า ภัตตาหารนั้น ฉันเพื่อยังชีพ จะรับบิณฑบาตมากแค่ไหน ก็เพียงแค่ฉันมื้อเดียวเท่านั้น หากฉันเลยเวลากำหนด ก็ปรับเป็นอาบัติอีก หากญาติโยมใส่บาตรโดยคนในบ้านอดนั้น ผมคิดว่าเป็นการเบียดเบียนตัวเอง ไม่สมควรทำ  คงเป็นเช่นลุงอ่ำบอกกับญาติโยมรายนั้นช่วงบวชแหละครับ "ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก" จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 21:44:37

ความคิดเห็นที่ 17 "ตักข้าวใส่ปากแม่...กับ ตักข้าวใส่บาตร ...ได้บุญเท่ากันนะลูก" คิดถึงคุณยายคะ จากคุณ : Rhnchostylis เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 21:48:24

ความคิดเห็นที่ 18 ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 22:20:59

ความคิดเห็นที่ 19 น้ำตาร่วงอีกคนค่ะ กินใจที่สุด จากคุณ : November Me เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 00:52:23

ความคิดเห็นที่ 20 คห ที่ 7 อ่านแล้วแทบร้องไห้เลยค่ะ จากคุณ : ขอพบในฝัน เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 01:39:36

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับ ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ลุงอ่ำ ยังมีเรื่องราวบนเส้นทางบิณฑบาตที่น่าจะนำมาเล่าให้ฟังอีก แต่ขอรวบรวมความทรงจำที่เลือนไปกับกาลเวลาสักหน่อยก่อนครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 06:57:39

ความคิดเห็นที่ 22  อ่าน คห. 7 และ 8 แล้ว ผม _/\_ ไหว้ทิดอ่ำ อย่างเต็มใจ อ่านแล้วน้ำตาซึม ช่างเป็นคำบรรยายที่สอนใจได้ และ แสดงถึงความคิด เมตตาจิตในจิตใจ พระสงฆ์รูปนี้ อย่างไม่ต้องสงสัย ผมให้กิ๊ป คห. 7 ด้วยความยินดี และกดให้ คห. 8 เมื่อเห็นน้ำใจที่แสดงออก แต่เสียดายที่กีฟหมดพอดี จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 07:34:41

ความคิดเห็นที่ 23  ผมจำคำพูดดีดี น่าฟัง ของลุงอ่ำได้เสมอ พยายามจะปรับเปลี่ยนวิธีพูดจาของผม ผมโชคดีที่ได้มีโอกาสอ่านกระทู้มีคุณค่า เช่นนี้ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 07:36:38

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วน้ำตาคลอก่อนจะกลิ้งหลุนๆลงมาตามแก้ม ชื่นชมในความศรัทธาของเด็กสาวและคำสอนของภิกษุอ่ำค่ะ ~ จากคุณ : ป้าหนาสองนิ้ว เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 22:12:35