ก่อนปิดกระทู้
ขออนุญาตเล่า ยุทธศาสตร์การรบ 2 แบบ
(เครดิต นายทองแสงใหญ่ ต่วยตูน)
ดังนี้
1) การรบในรูปแบบ Conventional Warfare สงครามในแบบ แพ้ชนะอยู่ที่การยึดพื้นที่ ดังนั้น ทหารราบจึงสำคัญที่สุด ....(สังเกตจาก สงครามอิรัก ยกกองโขยงเครื่องบินทิ้งระเบิด สุดท้ายทหารบกจะเข้ายึดพื้นที่ )
2) Guerrilla Warfare การรบแบบกองโจร หรือสงครามนอกแบบ พื้นที่ไม่สำคัญ แพ้ชนะไม่ได้ตัดสินกันที่ใครสามารถยึดพื้นที่ได้
ตัวอย่าง สงครามเวียตนาม ทางทหารอเมริกันพากันไปตั้งฐานที่มั่นอยู่ตามที่ต่างๆ พวกทหารเวียตกงก็จะเข้าโจมตี ครั้นเมื่อฝ่ายเวียตกงตีฐานอเมริกันได้ จะรีบถอนตัวออกจากฐานแทบจะทันที ไม่ยึดครองพื้นที่ไว้ เพราะอเมริกันสามารถถล่มฐานที่มั่นที่ยึดได้ทันที จากกระสุนปืนใหญ่ที่ตั้งอยู่ห่างจากฐานที่แตกแล้วจากระยะไกลนับสิบกิโลเมตร
กองทัพอเมริกันต้องพ่ายแพ้ในการรบกับเวียตกง เพราะใช้ "รบในแบบ" พูดง่ายๆก็คืออเมริกายังยึดติดอยู่กับการยึดพื้นที่
ในขณะที่เวียตกงได้รับการสนับสนุนอย่างโจ้งแจ้งจากประเทศคอมมิวนิส กลุ่มโซเวียตอย่างเปิดเผย (นับ 10 ประเทศ)
ที่สำคัญที่สุด อเมริกาไม่สามารถตัดการส่งกำลังบำรุงได้ .....(1)
เมื่อดูปัญหาทางใต้ของไทย ที่เรา(บางคน) ปักใจเครียดแค้นคนมุสลิม ชี้หน้าเหมาเป็นโจรก่อการร้าย เรา(คนไทยพวกนี้) กำลังหลงทางหรือเปล่า ?
(คนไทยพวกนี้) ไม่ได้มองว่า เป้าหมายการรบคืออะไร ? แยกดินแดนหรือ ?
แยกดินแดนแล้ว
1) "ไปอยู่กันเอง" หรือ "แยกไปอยู่กับประเทศไหน ? "
2) ใครเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ ?
3) ถ้ามีสปอนเซ่อร์ ก็คงจะเป็นสปอนเซ่อร์กระจอกมาก ผอมแห้งแรงน้อย โจรใต้ถึงกับต้องปล้นปืน หาอาวุธกันตามบุญ ตามกรรม เช่นนี้
4) ไม่มีใครเคยพูดถึงการตัดเส้นทางการส่งกำลังบำรุงโจรใต้ เพราะ อะไรถึงไม่พูดถึงเรื่องสำคัญนี้ ..... ไม่คิดสงสัยบ้างหรือครับ ? บทเรียนของอเมริกาในสงครามเวียตนามมีให้เห็น
๐๐๐๐ คุยเรื่องก่อการร้าย แบบเครียดก็ได้ ไม่เครียดก็ได้ ๐๐๐๐
สวัสดีค่ะ พี่ต้อยที่เคารพ :)
สวัสดีค่ะ
เพิ่งถึงบ้าน รีบเข้ามาบอกก่อนค่ะ
