ผมเข้าใจความรู้สึกคุณฝันอย่างดี ผมเคยมีแมวตัวโปรด ถ้าหมอจะให้อยู่ รพ. ผมจะขอไปนอนเฝ้า เพราะไม่เชื่อว่าคนอื่นจะดูแลได้ดีเหมือนผม แต่ครั้งหนึ่งแมวน่ารักชื่อเจ้านิล เป็นแมวติดแม่ ตอนกลางวันจะมาให้แม่นอนกอดทุกวัน พอแม่แมวตาย ก็ติดคน เห็นผมนั่งที่ไหน เจ้านิลกำลังกินข้าวก็หยุดกิน หันตัวมุ่งหน้ามานั่งตักผมทันที นั่งได้นานๆ ไม่ยอมให้แมวอื่นมานั่งด้วย ยกเว้นคู่หูตัวเดียวชื่อ ผู้กล้าหาญ แมวตัวอื่นแหลมมา จะถูกเจ้านิลแกล้ง ค่อยๆเบียดจนตกไปเอง
วันที่เจ้านิลไม่สบายมาก อาการหนัก เป็นไต ดูอาการจะไม่รอดแน่ ผมตัดสินใจให้หมอให้ยานอนหลับ put to sleep แต่หมอคนนี้ไม่ยอม หมอบอกให้เป็นไปตามธรรมชาติ ผมต้องพากลับบ้าน และเจ้านิลก็จากไปในคืนนั้น
ส่วนหมาตัวโปรด อยู่กับผม 16 ปี หมาอย่าให้อาหารเยอะ มื้อเดียวพอแล้วครับ
เบาหวานตามปกติหมาจะไม่ค่อยเป็น ถ้าต้องให้น้ำเกลือ ให้เองได้ง่ายๆ ไม่ยาก แต่ถ้าเป็นแมวจะ sensitive มาก การให้น้ำเกลือจะยากกว่าหมาครับ
ผมตั้งใจว่า ถ้าหมาแมวชุดนี้จากไป ผมจะไม่ยอมเลี้ยงอีกเลย
ขอพื้นที่สักนิดให้เค้า. ................................................................................................
เข้าใจคุณฝันค่ะ และปวดร้าวเสมอ ที่ต้องเจอกับเหตุการณ์เหล่านี้
เป็นกำลังใจนะครับป้าฝัน แต่สุขภาพของตัวเองก็อย่าละเลย 
แซมมี่ไปสู่ภพภูมิที่ดีแล้วค่ะ คุณฝัน
