ความคิดเห็นที่ 1 ได้ทุกเรื่องนะครับ เรื่องความรัก  ความผิดหวังในการเรียน เรื่องส่วนตัว โดนดูถูก .... ล้มเหลวในอดีต.... ความผิดหวังกับครอบครัว  โดนปฎิเสธจากเพื่อนร่วมงาน เจ้านายไม่ยอมรับ  ล้มเหลวการทำงาน  ไม่ก้าวหน้า อดีตที่เจ็บปวดจากการถูกทอดทิ้ง  โดนทารุณกรรม ..... ผมแค่อยากทราบว่า คุณผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาได้อย่างไร และมันจะตามมาหลอกหลอนอยุ่ไหม และถ้าตาม คุณรับมือกับมันอย่างไรกันบ้างครับ จากคุณ : Panda Smile เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 00:08:03

ความคิดเห็นที่ 2 หาสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุข แบบไม่เดือดร้อนใคร สักพักจะค่อยๆ ลืมเรื่องร้ายๆไปได้เอง อย่าจมอยู่กับอดีต เพราะมันผ่านไปแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่เก็บไว้เป็นบทเรียน :) จากคุณ : CutieTrinity เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 00:21:17

ความคิดเห็นที่ 3 หาอะไรทำให้มันเหนื่อยมาก ๆ ค่ะ พอถึงเวลา หมดสภาพ จะเหนื่อยหลับไปเอง ตู้เสื้อผ้าจัดบ้างยังคะ ห้องน้ำสะอาดหรือเปล่า ต้นไม้ดูแลมันบ้างนะ ของอะไรที่ไม่ใช้ ทิ้ง ๆ ไปบ้าง หรือจะบริจาคก็ได้ค่ะ ห้องนอนละคะรกไหม หน้าต่างบ้านเช็ดบ้างหรือยัง ทำงานเหล่านี้แล้ว ความทุกข์จะค่อย ๆ ผ่านไปค่ะ จากคุณ : ขอพบในฝัน เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 00:47:10

ความคิดเห็นที่ 4         สวัสดีค่ะคุณPanda Smile             ด้านชีวิตส่วนตัว พี่แม่หมูเจอมา สาหัสมากๆ ชนิดที่ว่าถ้าเป็นบางคนรับไม่ไหวแน่ๆ  แต่พี่แม่หมูต้องเผชิญกับความจริง และยอมรับความจริงให้ได้                            อะไรที่มันแก้ไขไม่ได้  ก็ต้องยอมรับความจริง อย่าไปฟูมฟาย กับมัน ไม่งั้นเราขาดสติแน่นอน         เจ็บปวด เหรอ ต้องบอกว่า แทบตายทีเดียว  เวลา และ ตัวเรา เท่านั้นแหล่ะที่ทำให้เราดีขึ้น         ค่อยๆ คิด  ค่อยๆ ดำเนินชีวิต เพื่อคนที่รักเรา และ เรารัก ต่อไป         แหม แต่เข้มแข็งมาทั้งปี บางโอกาส ก็มีอ่อนแอ ขึ้นมาเฉยๆ ซะอย่างนั้น                      ขอให้โชคดี ผ่านพ้นปัญหาให้ได้นะคะ จากคุณ : แม่หมูใจดีจริง เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 00:52:00

ความคิดเห็นที่ 5     ครับ...ชีวิตของแต่ละคนมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หร็อกครับ มีผ่านสิ่งต่างๆจากดีๆจนถึงเลวสุดๆ ผมช่วงดีๆคือทำงานแต่ไม่รักดีคืองานในไทยคบเพื่อน ดื่มเที่ยว...จนบ.ที่ทำงานจ้างออกต้องตกงานกว่าสามปี.มีงานทำแต่ไม่มั่นคง..เป็นงานทำแบบลำบากมากเลือดตาแทบกระเด็น...บอกอย่างไม่อายครับเคยทำงานต่อเติมหารากเสาเข็มแบ็งค์ กรุงเทพฯสาขารังสิตมาก่อนคนงานด้วยกันไล่แห่ลงมาทำไมเขาว่าผมเป็นเสมียน ! ผิวพันธุ์มันไม่น่าทำงานแบบนั้นผมผิวขาวนั่นเอง แต่ผิวขาวกระเป๋าแห้งเพราะไม่รักดี...ช่วงนั้นทำเรื่องมาทำงานตอก.แต่เหตุต้องเข้าออก กทม.สระบุรี เลยต้องหางานทำรอไป เครื่องบินบินผ่านเราจะได้นั่งไหมหนอ วันนี้นั่งจนเบื่อหากเป็นได้ขอหลับงีบแล้วถึงจะดีครับ ทุกวันนี้ชีวิตสบายดี อยากทำอะไรอยากได้อะไร ทำได้แต่ไม่เคยมีบัตรเครดิท ไม่นิยมครับ ใครว่าโง่ช่างเขา คนดูถูกนี่ชอบจะทำให้เห็นว่าผมทำได้ครับ ผมไม่โกรธ ถือว่านั่นคือสิ่งที่ทำให้เรามีมานะครับฉนั้นคุณคิดว่าคุณต่ำต้อย..อย่าน้อยใจครับ...คนแย่กว่าเรายังมีงานที่ผมทำคนเงินเดือนน้อยกว่า ผมคือผมทำงานเดือนเดียว แต่เขาเหล่านั้นทำงานสามเดือนจึงจะได้เท่าผมยังมีเลย แต่เขาเหล่านั้นยังมานะ ทำงานวันละสิบหกชั่วโมง ส่งเงินได้เสมอๆไม่มีทุนผมช่วยชอบในความมานะ ผมนี่สร้างคนได้ดี ผมดีใจครับ..ทั้งที่คนละชาติศาสนากันเลย แต่มิตรภาพไม่มีพรมแดนนั่นใช่ครับ อดีตสิ่งไม่ดีหากผมนำมาแก้ไขได้..โอย..คงแก้ไม่หมด แต่วันนี้ด้วยวัยประสบการณ์ทำให้เรารู้ว่าอะไรผิดอะไรถูกครับ...เป็นกำลังใจให้สิ่งไหนพอลืมได้ขอให้ลืม แต่บุญคุณคนผมไม่เคยลืมครับ ใครมีบุญคุณกับผม ผมจำเสมอมาครับ... จากคุณ : ขวัญชัยอิศรา (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 02:41:14

ความคิดเห็นที่ 6 มีสติ อดทน อดทน .... แล้วจะผ่านพ้นไปตามกาลเวลา ... จากคุณ : กรกฏ (Stranger in your heart) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 03:15:50

ความคิดเห็นที่ 7   เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆ คิดถึงในสิ่งดีงาม ที่เคยได้รับ...จากคนที่ทำให้เราเจ็บปวด เวลา จะช่วยได้ค่ะ จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 06:42:46

ความคิดเห็นที่ 8 ธรรมะเท่านั้นที่ช่วยได้  เราฟังธรรมะทุกวัน  เวลารู้สึกเสียใจ จะมาคิดถึงธรรมะ ค่อยๆกล่อมตัวเอง  และคิดว่า การที่เราให้คนอื่นนั่นแหล่ะที่จะมีความสุข  สิ่งที่ล่วงมาแล้ว  ก็คือล่วงมาแล้ว  ถึงจะร้องไห้จนตาย  ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้  สิ่งที่ยังไม่มาถึง  ก็คือยังมาไม่ถึง คิดว่าพรุ่งนี้เราอาจตายก็ได้  จะต้องไปกังวลอะไรกับสิ่งที่ผ่านมา  ทำปัจจุบันให้ดี  ทำกรรมฐาน มันช่วยคลายความยึดมั่นได้ จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 08:38:52

ความคิดเห็นที่ 9   สวัสดีค่ะ คุณ Panda Smile :)          มีหลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...ต้องใช้วิธีรับมือตามสถานการณ์ค่ะ อิอิ ดิฉันขอแยกประเด็น ดังนี้นะคะ :- เรื่องความรัก : ถ้าเจอความผิดหวัง...อกหัก ก็คิดเสียว่า ยังดีกว่ารักไม่เป็น ^_^ ถ้าเคยมีคนมารัก..แต่ต้องเลิกกันไป..ก็ยังดีกว่า ไม่เคยมีใครมารัก ที่สำคัญก็คือ..บทเรียนความรัก..จะทำให้เรารู้ว่า..จงรักคนที่เขารักเราดีกว่า ค่ะ อิอิ เรื่องการทำงาน : ถ้ารู้สึกว่า งานหนักเหลือเกิน ...ก็คิดเสียว่า ก็ยังดีกว่า ไม่มีงานทำ ถ้าต้องทำงานร่วมกับคนอื่นที่เราไม่ชอบ..ก็คิดเสียว่า..เรามาทำงานนะ..ไม่ได้ขอใครกิน ถ้าทนทำงานแล้วรู้สึกว่าไม่มีหนทางก้าวหน้า..ก็หางานใหม่ที่ดีกว่า..แล้วก็ลาออกซะ ถ้าอยากจะมีความสุขกับการทำงาน..จงเลือกงานที่เราถนัดและพอใจที่จะทำ.. งานที่ทำแล้วมีความสุข..เราจะไม่เหนื่อยกับงานนั้นเลยค่ะ เรื่องอื่นๆ เช่น ปัญหาในครอบครัว, โดนเพื่อนหักหลัง, โดนเบี้ยวหนี้, น้ำมันขึ้นราคา, ข้าวของแพง ฯลฯ เป็นเรื่องที่เราต้องทำใจให้ยอมรับมันให้ได้ค่ะ... ให้คิดเสียว่า ไม่ได้มีเราเพียงคนเดียว...ที่เจอเรื่องแบบนี้ จงทำเรื่องเครียดให้เป็นเรื่องตลกขำขำ แล้วเราจะยิ้มได้ค่ะ อิอิ       ขออัญเชิญพระราชดำรัสฯ..มาเป็นกำลังใจให้ตัวเองและทุกคนค่ะ “การทำดีนั้นยากและเห็นผลช้า แต่ก็จำเป็นต้องทำ เพราะหาไม่ความชั่วซึ่งทำได้ง่ายจะเข้ามาแทนที่ และจะพอกพูนขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันรู้สึกตัว แต่ละคนจึงต้องตั้งใจ และเพียรพยายามให้สุดกำลัง ในการสร้างเสริมและสะสมความดี” พระบรมราโชวาทพระราชทานแก่ผู้สำเร็จการศึกษาโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ณ อาคารใหม่สวนอัมพร วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2525 จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 08:41:20

ความคิดเห็นที่ 10 เบื่อ...จัง......... อดีตน่ะ........... จากคุณ : หน้าต่างไร้กลอน เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 08:50:51

ความคิดเห็นที่ 11 สมัยวัยรุ่น  เคยเจ็บปวดครับ ขณะเรียนซ้ำซากเพื่อพยายามให้จบปริญญาตรีนั้น เพื่อนส่วนใหญ่เขาไปสอบเข้าทำงานกันแล้ว  ดูเป็นผู้ใหญ่ทั้งหมด เราจะพูดกันเหมือนสมัยเรียนก็ไม่ได้ แถมกระทรวงมหาดไทย งดรับสมัครตำแหน่งปลัดอำเภอ และพัฒนาชุมชนที่เคยมีให้แบบ unlimit เข้าอีก เจ็บซ้ำซ้อนเลย... ยิ่งกว่านั้น แฟนที่เคยจีบ ได้งานทำเรียบร้อยแล้ว เจอหน้ากันอีกหนหนึ่ง กลับมองเราเป็นเด็กๆ มีท่าทีเหินห่างไป เกิดอาการอกหักอย่างแรง พลาดความฝันทุกอย่างในชีวิต   แต่ผมไม่คิดฆ่าตัวตาย หรือไปคบค้ากับพวกอบายมุขหรอกครับ เพราะยังเป็นห่วงพ่อแม่ ซึ่งวิตกมากมายกว่าเรานัก มาได้กำลังใจเพิ่มเติมจากพี่ๆ ทหารเกณฑ์ ที่มารับการฝึกทบทวนวิชาทหารกองหนุน ซึ่งเขามองโลกในแง่ดี  จากนั้น ผมไปบวชอีก 1 พรรษา ค่อยกลับมาเป็นผู้เป็นคนกับเขาใหม่ ผมเริ่มทำงานช้ากว่าเพื่อนเกือบ 5 ปี  แผลในใจนั้นไม่ได้หาย แต่ได้ความเชื่อมั่นกลับคืนมาครับ จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 08:54:32

ความคิดเห็นที่ 12 แต่ละความคิดเห็นดีๆทั้งนั้นค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 09:26:29

ความคิดเห็นที่ 13 ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะทุกวันนี้ยังหาวิธีรับมือ ยอมรับ และอยู่กับมันให้ได้ เราเคยใช้วิธีออกไปข้างนอก ช๊อปปิ้ง ดูหนังคนเดียว แต่ถ้าได้เจอกับคนหรือเหตุการณ์อะไรที่มากระทบจิตใจเพียงนิด อารมณ์ก็กลับ down ลงแบบกู่ไม่กลับ พออยู่คนเดียวนิ่งๆก็ยังมีอารมณ์จ่อมจม เบลอ และมึน ไม่อยากรับรู้เรื่องใครหรืออะไร ในแต่ละวันที่ผ่านไปก็คล้ายๆเลื่อนลอย ไร้จุดหมาย แต่เราก็พยายามทรีทตัวเอง บอกกับตัวเองว่า "แค่เรื่องเดียวที่เราล้มเหลว ก็ช่างมันเหอะ ช้านก็มนุษย์ธรรมดาคนนึง ไม่ใช่ผู้วิเศษมาจากไหน ก็ต้องทำใจ" คำพูดนี้ใช้ได้เป็นพักๆ ทุกวันนี้ก็จิตตกเป็นช่วงๆ ก็ยังไม่หายเลยค่ะ เข้าใจค่ะ จากคุณ : iSsAbElLaคนเดิมแหละ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 09:53:36

ความคิดเห็นที่ 14 คุณPanda Smile ......คะ อย่ามองว่าอดีตที่ขื่นขมไม่ดีไปเสียหมด............... คนที่ได้ดีจากอดีที่สามารถนำมาปรับใช้ในปัจจุบันเพื่อก้าวถึงอนาคตและได้ดี..มีถมไป.............เพียงแต่อย่าจม และอย่าเศร้ากับวังวนเดิมๆให้บั่นทอนตัวเองและคนรอบข้าง อดีตสอนเราได้มากมาย เพียงแต่แยกแยะปัญหาให้ออก....ผิดถูกเรารู้อยู่แก่ใจ...... ไม่ผิดหรอกที่ยังรู้สึกทุกข์ทุกครั้งที่เห็นมัน..แต่ต้องฝึกใจให้เข้มแข็งค่ะแล้ววันนึงเราจะมองปัญหาทั้งหลายได้แบบเพื่อนค่ะ ให้กำลังใจนะคะ..... จากคุณ : ณัฐ วัชรพล เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 10:06:58

ความคิดเห็นที่ 15 มี 2 ครั้งค่ะ ครั้งแรก ไปอยุ่เสม็ดคนเดียว 2 คืน ปกติไปทะเลต้องไปกับเพื่อนๆแต่ดิฉันไปเพราะอกหัก เป็นอะไรที่เศร้าได้อีก กดดันตัวเองดี ปล.คำเตือนอย่าไปทะเลตอนอกหัก ครั้งที่ 2 ไปเพราะเจอปัญญาหลายอย่าง แต่ไปวัด 5 วัน นั่งสมาธิ สวดมนต์ ฯลฯ ใจจริงอยากอยู่ต่อนะ ชอบดี สงบ สบายใจ แต่ข้างหลังยังมีภาระรออยู่ เป็นไปได้ ก็ต้องไปอีก ปล.นั่งสมาธิบ่อย ๆ ก็สงบได้ จากคุณ : pandorako เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 10:45:17

ความคิดเห็นที่ 16 อย่าหลอกตัวเองนะครับว่าลืมได้  จะยิ่งเจ็บปวดกว่าเดิม พยายามเข้าใจว่า ความขมขื่น เป็นธรรมชาติที่ทดสอบความอดทนของตัวเรา ผ่านได้ก็แกร่ง ผ่านไม่ได้ก็แค่มืดมัว ไร้สีสัน เท่านั้นแหละ ส่วนคนที่เลือกวิธีปลิดชีวิตตัวเอง ผมเรียกว่าคนหมดหนทางคิดแล้วครับ ไม่ใช่เรื่องขมขื่นแต่อย่างใด แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 54 11:03:19 จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 11:00:57

ความคิดเห็นที่ 17 555555   เจอสิ........................  หนักด้วย....................... แต่ต้องขอบคุณความเจ็บปวดที่ผ่านมา  ที่ทำให้ทุกวันนี้สามารถฟันฝ่าอุปสรรค ขวากหนาม (ทุเรียน) ได้อย่างมีสติ และรอบคอบ และประสบความสำเร็จ ในทุกๆเรื่องได้อย่างมั่นคง (และพอเพียง) จากคุณ : Me Neither เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 11:08:41

ความคิดเห็นที่ 18 เคยอยู่ครั้งนึงครับ ไปทำสารคดีที่เกาะกระดาด ลุยทั้งชายหาด และโขดหิน พักเดียวเท่านั้นแหละครัับ...ร้องจ๊ากกกก.. ดันเหยียบหอยเม่นเข้าไปเต็มๆ สองเท้าเลย คุณเอ๋ย......ทั้งเจ็บ  ทั้งปวด  สุดจะประัทับใจเลยเชียวแหละ....!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 12:19:34

ความคิดเห็นที่ 19 เวลาจะรักษามันเองค่ะ ขอให้มีสติ จากคุณ : mamadee (mamadee) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 12:35:57

ความคิดเห็นที่ 20 เคยอยู่ครั้งนึงครับ ไปทำสารคดีที่เกาะกระดาด ลุยทั้งชายหาด และโขดหิน พักเดียวเท่านั้นแหละครัับ...ร้องจ๊ากกกก.. ดันเหยียบหอยเม่นเข้าไปเต็มๆ สองเท้าเลย คุณเอ๋ย......ทั้งเจ็บ  ทั้งปวด  สุดจะประัทับใจเลยเชียวแหละ....!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~     เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 12:19:34     .....................................................................................   ของผมคล้ายๆท่าน เฉิ่มศักดิ์ ครับ แต่ของผม หัวไหล่ข้างขวาหักครับ  กระดูกแตก+เคลื่อน (หักถึง 2 ครั้งในระยะเวลา 7 ปี)  ปวดสุดๆ แบบว่าร้องไม่ออกเลยครับ จากคุณ : ป่าเหนือ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 12:37:22

ความคิดเห็นที่ 21 มันผ่านไปแล้ว ก็ต้องทำใจกับมัน ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องอยู่กับมันให้ได้ อาจใช้เวลาสักหน่อย แต่ก็คงทำได้ครับ หากเป็นเรื่องของความผิดพลาด ก็เก็บไว้เป็นประสบการณ์ เพื่อจะไม่ผิดพลาดซ้ำอีก แต่ถ้าเป็นเรื่องสุดวิสัย ก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก และไม่ว่าจะอย่างไร ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เราคงหยุดหายใจแค่นี้ไม่ได้ :) จากคุณ : TonMai2K เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 13:31:17

ความคิดเห็นที่ 22 เจ็บถึงกับน้ำตาร่วง  ร้องไม่ออก หายใจไม่ทัน !!!! เดินออกมาจากครัว  ลื่นป๊าดดดดด ขาฉีกเกือบ 180 ทั้งๆที่เมื่อก่อนพยามทำ   แต่ทำไม่ได้ แถมยืนข้างเดียว  ด้วยปลายเท้า ด้วยนน. น้องๆ ช้าง  5555555 อึังกิมกี่เลยค่ะ  ..... ไม่มีปัญญาเรียกคนมาช่วย เป๋ไปเกือบ 3 เดือน  นึกว่าจะได้ท่าเดินแบบใหม่ซะแย๊ววว .. จากคุณ : เห้อออออออออ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 13:37:38

ความคิดเห็นที่ 23 เคยครับ  ภรรยาด่าว่า ..ตาบอด.. ด้วยความที่เคารพภรรยาก็รับไปว่า   ครับ เธอเดิน  ไปพักหนึ่ง  กลับมาโมโหใหญ่...หาว่าผม ว่าเธอไม่สวย... เจ็บปวดจริงๆ  เอาใจไม่ถูก จากคุณ : ananrak เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 15:23:12

ความคิดเห็นที่ 25 เอาใหม่ จากคุณ : Gee Dai เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 16:29:20

ความคิดเห็นที่ 26 ให้วันเวลา ... ผ่านไป และ หมั่นไหว้พระ สวดมนต์   ช่วยได้จริง ๆ ค่ะ จากคุณ : กบชรา_เปิดกะลาเดินย่องท่องโลก เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 20:21:55

ความคิดเห็นที่ 27 ฟังธรรม จากคุณ : Anusorn P เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 22:16:56

ความคิดเห็นที่ 28 หากไม่คิดถึง ก็ลืมไปเองแหละค่ะ...อยู่ที่กำลังใจตัวเองมากกว่า ว่าจะนำความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น มาปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเรา ให้ดียิ่งๆขึ้นไป...ความเจ็บปวดที่เลวร้าย มันแฝงอะไรดีๆอยู่ในนั้นตั้งมากมาย อยู่ที่เราจะทำอย่างไรให้ใจเรารับได้แค่นั้น หากความเจ็บปวดที่เกิดจากรักเป็นพิษ ควรจะเตือนใจตัวเองไว้ว่า"เจ็บคราวนี้ให้จำไว้ คราวหน้ารักใครจะได้มีสติ ไม่มีใครรักเราได้เท่าที่เรารักตัวเองหรอก พ่อแม่เป็นอีกคนที่รักเรามากที่สุด หากเราเจ็บแค่ไหน พ่อแม่เจ็บกว่าเราหลายเท่านัก" หากทนทรมานกับเพื่อนร่วมงานสุดจี๊ด อาจอึดอัดหน่อยในช่วงแรก อดใจเอาไว้...มารไม่มี บารมีไม่เกิด ท่องไว้ๆ หากเค้ามาวุ่นวายกับเรามาก ก้อปล่อยเค้าใป...หากเค้าวุ่นวาย มีจิตริษยาเพื่อนร่วมงานมาก จิตใจเค้าก้อไม่สงบสุข ก้อปล่อยให้จิตใจเค้าร้อนรนวุ่นวายไป...ร้อนนอก เย็นใน คำๆยังใช้ได้ดีอยู่เสมอ สู้ๆนะคะ^^ จากคุณ : พิมพ์เอง งงเอง เอิ๊กๆ (ซาตาน&มารน้อย) เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 54 06:54:31

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณสำหรับทุก ๆกำลังใจ และความคดเห็นนะครับ ตอนนี้ดีขึ้นเยอะเลยครับ ^^ จากคุณ : Panda Smile เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 00:24:53

ความคิดเห็นที่ 30 แล้วมันก็จะผ่านไปเอง แม้ว่าคุณจะอยากหรือไม่อยากให้มันไปก็ตาม จากคุณ : เค็มจังตังค์อยู่ครบ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 01:18:56