จริงนะคร๊าบบบบ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม แม่ผมต้องว่าของสมัยก่อนดีกว่าหมด...แล้วต้องตามด้วยประโยคที่ชวนให้เจ็บใจว่าของเดี๋ยวนี้ สุกเอาเผากินมั่งล่ะ..ของสมัยนี้ก็ยังงั้นๆมั่งละ...เทียบไม่ได้หรอกกับสมัยแม่สาวๆมั่งละ...เฮ้อ รู้ใช่มั้ยครับว่าลูกบ้านอื่นคงปล่อยผ่าน แต่ไม่ใช่ลูกแบบผมครับ...
ผมไปสรรหาหมี่กรอบจากฝีมือแม่ครัวบ้านผู้ดีแท้ๆ ทำถวายเจ้านายมานักต่อนัก เส้นไม่พองแต่กรอบหอมฟุ้ง เพราะใส่ส้มซ่าแท้ๆ...คนทำเป็นถึงห้องเครื่องของพระองค์เจ้าหญิงพระองค์หนึ่ง ถ่ายทอดสูตรมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน...คุณเธอ(แม่ผม) เมื่อกินเสร็จ บอกว่า
"ก็..พอใช้ได้ เกือบแล้วๆ แต่ไม่หอมเหมือนคุณยายทำ..." เออ...ไม่ว่ากัน แม่ใครๆก็ว่าเจ๋ง แต่ด้วยความคันเขี้ยว เลยขอปากบ๋าหน่อยเหอะ...
"แม่นี่มีบุญเนอะ ที่มีแม่(คุณยาย)ทำกับข้าวเก่ง เลยได้กินอะไรอร่อยๆ ของดีของเลิศคุณยายก็ทำอร่อยเหาะหมด" สายตาขุ่นเขียวเริ่มมองมาอย่างรู้ทันว่าผมเริ่มกัด ผมแกล้งไม่เห็นพูดต่อไปว่า..."ไม่เหมือนผมเนอะ เฮ้อ บุญน้อย...ได้แต่จินตนาการ ตามคำบอกเล่าว่าของอร่อยของแท้ รสชาติเป็นอย่างไร แต่ไม่เคยได้กิน..." คำตอบที่สวนมาน่ะเหรอครับ บอกแล้วว่าแม่ผมน่ะเซียนเหยียบเมฆ...
"ใช่จ้ะ คุณยายน่ะมีบุญมาก นอกจากฝีมือดีในทุกๆเรื่องแล้ว...ยังมีลูกดี ลูกคุณยายทุกคนน่ะล้วนแต่เคารพคุณยาย ไม่เคยจะจิกจะกัด หรือเหน็บแนมคุณยาย คุณยายมีบุญม๊ากๆ ไม่เหมือนชั้น ชั้นมันบุญน้อย...ทำอะไรก็ไม่เป็น ถูกลูกมันค่อนแคะ...แถมคงมีกรรมเยอะจริงๆ เพราะลูกทุกตัวก็ปากมอมกันทั้งน้านนนนน...ยังกับไม่ใช่คนมาเกิดแน่ะ!!"
"อ้าว! เฮ้ยยยย" นั่นคือเสียงอุทานของน้องชายผมครับ ที่นั่งโซ้ยหมี่กรอบอย่างไม่รู้อีโหน่ อีเหน่...แต่โดนไปด้วย อิ อิ
แต่เชื่อมั้ยครับ ถ้าวันไหนผมพูดกับแม่ดี เพราะๆไม่ขัดคอ แม่ผมกลับจ๋อยสนิท ถ้าวันไหนโดนลูกกัดละก็ กระปรี้กระเปร่า เพราะได้ลับฝีปากกับลูก...
วันนี้นินทาแค่พอหอมปากหอมคอนะครับ...ไม่ได้กลัวบาปหรอกครับ แต่ต้องส่งงาน อิ อิ
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 15:41:47
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 15:39:05
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 15:21:01
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 15:20:16
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 15:15:18
เหนือผม..ยังมีแม่...และที่แน่ๆ แม่ลูกก็ทันกัน อิ อิ
น่ารักดีค่ะ...เหนือผม ยังมีแม่... 
