น่าดีใจแทนแม่ จขกท.นะคะ จากไปหลายปีลูก ๆ ยังระลึกนึกถึง จำได้แม้กระทั่งต้นไม้ที่แม่ปลูก
เราเองเป็นแม่คนแล้ว (แต่เราปลูกต้นไม้ไม่ค่อยเป็นค่ะ) ทุกวันนี้ทำทุกอย่างเพื่อลูกสาวทั้งสองคน เท่าที่คนเป็นแม่อย่างเราจะทำได้ หวังเพียงวันหนึ่งที่จากไปลูกจะระลึกนึกถึงสิ่งที่แม่ได้ทำให้เมื่อตอนเด็ก ๆ.....
ชีวิตคนเราไม่แน่นอน ไม่มีใครรู้หรอกว่า ใครมีเวลาเหลืออยู่คนละเท่าไหร่....
สิ่งที่เราพอจะทำได้คือ ทำวันนี้ให้เต็มที่ ให้ดีที่สุด ..
ดังนั้น...แม้วันนี้เราจะเหนื่อยสักเพียงไหน เราก็เต็มใจนะ..
ช่วงนี้ลูกต้องไปสอบตจว.ทุกอาทิตย์ เราพ่อแม่จึงแบ่งหน้าที่กัน จัดการเรื่องรถ และโรงแรม บางทีต้องตื่นตี3 ตี 4 เพื่อมารอรับลูก หรือส่งลูกขึ้นรถให้ทัน ขอให้ลูกหลับพักผ่อนให้สบาย ไม่ต้องกังวล ว่าจะตื่นทันรึเปล่า เสร็จแล้วแพ็คของใส่กระเป๋าให้ลูก ที่จริงเขาทำเองก็ได้ แต่กลัวว่าจะลืมนั่นลืมนี่ เลยให้เขาเตรียมเฉพาะเอกสารอย่างเดียวค่ะ
ทั้งหมดที่ทำนี่ หวังว่าลูกจะเข้าใจในความหวังดีของพ่อแม่ และเป็นลูกที่ดี แม้ไม่ใช่คนเก่งที่สุด แต่ลูกเป็นเด็กดีที่สุดของพ่อแม่เสมอค่ะ.....
แม่ไม่อยู่ ... ดอกไม้ของแม่ยังอยู่ ...
สวัสดีค่ะ พี่ปู(กรกฏ)ที่เคารพ :)
