Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
สองมเหสีผู้มีกรรม ติดต่อทีมงาน

สามก๊กฉบับฮูหยิน

มเหสีผู้มีกรรม

" เล่าเซี่ยงชุน "

ขณะเมื่อ นางตังกุยหุย ถูก โจโฉ ฆ่าตายนั้น พระเจ้าเฮี่ยนเต้ ได้มีพระชนมายุประมาณสิบเจ็ดปี และได้ครองราชย์ต่อไปโดยปลอดภัย ทั้ง ๆ ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดการวางแผน ทำร้ายโจโฉมหาอุปราชผู้ยิ่งใหญ่ ทั้งนี้ก็เพราะโจโฉเชื่อคำของกุนซือที่ว่า ทุกวันนี้ราชการเมืองหลวงแลหัวเมืองทั้งปวงก็เป็นสิทธิ์อยู่แก่โจโฉ เพราะทำการสิ่งใด ก็ถือเอารับสั่งพระเจ้าเฮี่ยนเต้เป็นประมาณ ขุนนางแลหัวเมืองทั้งปวงจึงยำเกรง อยู่ในบังคับบัญชาของโจโฉ ครั้งนี้แผ่นดินก็ยังไม่ราบคาบ ซึ่งจะเนรเทศพระเจ้าเฮี่ยนเต้เสียจากราชสมบัตินั้น ถ้ารู้ไปถึงหัวเมืองน้อยใหญ่ทั้งปวง ก็จะยกกองทัพเข้าบรรจบกันมาทำอันตราย เห็นจะได้ความขัดสน ซึ่งโจโฉก็เห็นชอบด้วย

พระเจ้าเฮี่ยนเต้จึงได้อยู่ในราชสมบัติ มาจนมีพระชนมายุได้ ประมาณสามสิบสามปี และมีพระราชบุตรกับ นางฮกเฮา มเหสีเอกถึงสองพระองค์

ฝ่ายโจโฉนั้นก็ยกกองทัพไปรบกับหัวเมืองต่าง ๆ ที่ยังแข็งข้ออยู่ หลายครั้งหลายคราว แต่ยังปราบก๊กของ เล่าปี่ ไม่ลง และไปพ่ายแพ้ก๊กของ ซุนกวน แตกทั้งทัrบกทัพเรือ เสียทหารไปหลายสิบหมื่น ครั้งหลังไปรบชนะ ม้าเฉียว บุตรของ ม้าเท้ง ซึ่งยกกองทัพจากเมือง เสเหลียงมาแก้แค้นแทนบิดา แต่โดนโจโฉต้อนเสียจนเหลือแต่ตัวคนเดียว ต้องหนีเตลิดออกไปนอกเขตแดนจีน

ขุนนางทั้งฝ่ายทหารและพลเรือน จึงขอรับสั่งพระเจ้าเหี้ยนเต้ แต่งตั้งโจโฉให้เป็นที่ วุยก๋ง มีอิสริยยศเก้าประการ โจโฉก็ยิ่งพระพฤติตนเป็นที่ขัดหูขัดตา พระเจ้าเฮี่ยนเต้ และขุนนางเก่าที่จงรักภักดียิ่งขึ้นอีกเป็นอันมาก และอีกไม่นานก็มีขุนนางที่ประจบสอพลอจะขอให้พระเจ้าเฮี่ยนเต้เลื่อนวุยก๋งขึ้นเป็นวุยอ๋อง เทียบเท่าเจ้าต่างกรม ใครคัดค้านก็เป็นอันตรายไปต่าง ๆ เรื่องจึงยังชงักอยู่

วันหนึ่งโจโฉถือกระบี่เข้าไปถึงที่ข้างใน กราบทูลว่าบัดนี้ ซุนกวนเจ้าเมืองกังตั๋ง กับเล่าปี่เจ้าเมืองเสฉวน สองเมืองนี้กล้าแข็งมิได้มาอ่อนน้อมตามประเพณี

พระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็ประชดว่า

".....การทั้งนี้จะมาบอกเราไยเล่า จะทำสิ่งใดก็สุดแต่วุยก๋งเถิด.....ท่านจะคิดอ่านประการใด เราหรือจะขัดได้....."

โจโฉก็โกรธกลับไปโดยมิได้คำนับลาตามธรรมเนียม พวกขันทีก็ชวนกันกราบทูลว่า

".....ข้าพเจ้าได้ยินกิตติศัพท์ว่า โจโฉนั้นคิดอ่านจะเลื่อนที่เป็นเจ้าวุยอ๋อง นานไปข้าพเจ้าเห็นจะเป็นขบถชิงเอาราชสมบัติเป็นมั่นคง...."

พระเจ้าเฮี่ยนเต้กับนางฮกเฮาได้ฟังก็ทรงพระกันแสง และพากับเสด็จเข้าห้องใน นางฮกเฮาจึงกราบทูลว่า

"....ฮกอ้วน บิดาข้าพเจ้าเห็นโจโฉทำการหยาบช้าก็มีใจเจ็บแค้น คิดอยู่ว่าจะฆ่าโจโฉเสีย ข้าพเจ้าจะให้หนังสือออกไปถึงบิดาข้าพเจ้า ให้เร่งคิดอ่านกำจัดโจโฉเสียให้ได้....."

พระเจ้าเฮี่ยนเต้จึงตรัสว่า

"......ซึ่งเจ้าจะให้หนังสือไปถึงฮกอ้วนนั้น เราเกรงอยู่จะเหมือนเมื่อครั้ง เราเขียนอักษรด้วยโลหิตให้ไปถึงตังสิน...ครั้งนี้เจ้าทำการเกลือกจะไม่ลับ เรากับเจ้าก็จะพากันตายเสีย....."

นางฮกเฮาก็ทูลว่า

".....พระองค์กับข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ อุปมาเหมือนหนึ่งอยู่ในระหว่างขวากหนาม หาความสบายมิได้ แม้เดชะบุญของพระองค์กับข้าพเจ้า ก็จะคิดได้ตลอด ถ้ากรรมแล้ว ก็ตายเสียดีกว่าอยู่ ข้าพเจ้าเห็นบอกสุ้น ขันทีนั้น มีใจสัตย์ซื่อพอจะไว้ใจได้ จะให้ถือหนังสือไปให้บิดาข้าพเจ้า....."

พระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็เห็นชอบด้วย จึงให้หา บอกสุ้น เข้ามา เล่าความที่คิดไว้ให้ฟังทุกประการแล้วว่า

".....ตัวเรากับนางฮกเฮาได้ความทุกข์ร้อน ดังนอนอยู่ในระหว่างกองเพลิง มิได้เห็น ผู้ใดที่จะช่วยร้อนได้ เห็นแต่ท่านผู้เดียวพอจะไว้ความลับได้....."

บอกสุ้นก็ร้องไห้กราบทูลว่า

"....ข้าพเจ้าจะขอเอาชีวิตเป็นแดนแทนพระคุณ อาสาถือหนังสือไป....."

นางฮกเฮาก็เขียนหนังสือ แล้วให้บอกสุ้นซ่อนไว้ในผมมวย เอาไปให้ฮกอ้วนที่บ้าน ฮกอ้วนอ่านรู้ความแล้วก็ว่า

"....ซึ่งจะคิดการเบานั้นเห็นจะไม่สำเร็จ แม้ให้หนังสือลับไปถึง เล่าปี่ซุนกวน ให้ยกกองทัพมาทำการข้างนอก โจโฉก็จะยกออกไปต้านทาน แล้วเราจึงจัดผู้มีความคิดสัตย์ซื่อต่อ แผ่นดินนั้นทำการ เป็นไส้ศึกอยู่ในเมือง นั่นแหละการจึงจะสำเร็จ....."

บอกสุ้นก็เห็นด้วย ฮกอ้วนจึงแต่งหนังสือสองฉบับ ซึ่งจะส่งไปให้เล่าปี่และซุนกวน กับอีกฉบับหนึ่งบอกเรื่องที่ตนจะทำ ให้บอกสุ้นเอากลับไปทูลฮ่องเต้ บอกสุ้นก็เอาหนังสือซ่อนไว้ในมวยผมเช่นเดิม

แต่พอมาถึงในวังก็เจอโจโฉคอยดักอยู่ และค้นพบหนังสือที่ซ่อนมา จึงเอาตัว บอกสุ้นไปใส่คุกไว้ แล้วคุมทหารสามพันไปจับตัวฮกอ้วนกับครอบครัว และริบทรัพย์สมบัติมาทั้งสิ้น กับได้หนังสือที่นางฮกเฮาเขียนถึงบิดาด้วย

วันรุ่งขึ้นโจโฉก็ให้ เอ๊กลี คุมทหารสามร้อยถืออาวุธครบมือ เข้าไปเอาตราประจำตำแหน่งของมเหสีคืนมา เมื่อนางฮกเฮาเห็นเอ๊กลีมาเรียกเอาตราของตนไปดังนั้น ก็รู้ว่าชีวิตของตนนั้นถึงฆาตแล้ว จึงหนีเข้าไปซ่อนอยู่ในตำหนักแห่งหนึ่ง แล้วให้คนใช้ลั่นกุญแจข้างนอกไว้ แต่ก็ไม่พ้น โจโฉให้ ฮัวหิม นำทหารไปค้นอย่างละเอียดและพังประตูเข้าไป จิกผมลากตัวนางฮกเฮาออกมา

นางฮกเฮากลัวความตาย จึงร้องไห้อ้อนวอนว่า ท่านจงเอ็นดูอย่าให้ถึงแก่ความตายเลย ฮัวหิมก็ว่าเราเป็นแต่คนใช้ จงไปอ้อนวอนวุยก๋งเถิด แล้วก็จิกมวยผมนางฮกเฮาลากออกมาถึงข้างหน้าพระที่นั่ง

พระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็ตกพระทัย รีบเสด็จลงจากแท่นมากอดนางฮกเฮาไว้ แล้วทรงพระกันแสงรำพันไป นางฮกเฮาก็ทูลว่า

"……อันชีวิตของข้าพเจ้าครั้งนี้ไม่รอดแล้ว……."

พระเจ้าเฮี่ยนเต้จึงตรัสว่า

"...ทั้งนี้ก็เพราะเวรกรรมของเรา อย่าว่าแต่ตัวเจ้าจะถึงซึ่งความตายเลย อันชีวิตของเรานี้ก็ไม่รู้ว่าความตายจะมาถึงเมื่อใด……."

ฮัวหิมก็ตวาดเอาว่า วุยก๋งให้มาเอาตัวนางฮกเฮาออกไป มัวแต่ชักช้าอยู่ดังนี้ โทษจะมิอยู่กับคนใช้หรือ ว่าแล้วก็กระชากลากถูเอานางฮกเฮาออกไป พระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็ทรงพระกันแสงจนสลบไป

โจโฉเห็นหน้านางฮกเฮาก็ทวงบุญคุญว่า

"…....ตัวกูอุตส่าห์คิดอ่านปราบปรามเสี้ยนหนามให้ราบคาบทั้งแผ่นดิน ตัวมืงจึงค่อยมีความสุข มืงมิรู้คุณ กลับทรยศคบคิดกับบิดามืงจะทำร้ายกู ครั้นจะเอามืงไว้ นานไปมืงก็จะฆ่ากูเสีย...."

ว่าแล้วก็ให้ทหารเอากระบองตีนางฮกเฮาถึงแก่ความตาย แล้วให้ทหารไปจับเอาบุตรของนางฮกเฮาทั้งสองคน ที่เกิดจากพระเจ้าเฮี่ยนเต้นั้นไปฆ่าเสียด้วย จากนั้นก็ให้เอาตัวบอกสุ้น กับฮกอ้วน กับครอบครัวและพรรคพวกบรรดาญาติพี่น้อง ของนางฮกเฮา ไปประหารเสียทั้งโคตร

พระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็ทรงโศกเศร้าถึงนางฮกเฮา และพระราชบุตรทั้งสองทุกเวลา มิได้ทรงเสวยเลย โจโฉก็เข้าไปเฝ้าแล้วทูลว่า

"……..พระองค์อย่าทรงพระวิตกเลย อันตัวข้าพเจ้านี้ แต่แรกได้ทูลไว้ว่าจะช่วยทำนุบำรุงแผ่นดิน ซึ่งผู้ผิดนั้นก็ให้ทำตามโทษ ข้าพเจ้ามิได้คิดเป็นสองใจ คิดอยู่แต่ว่าจะทำนุบำรุงพระองค์ไปโดยสุจริต ข้าพเจ้ามีบุตรหญิงอยู่คนหนึ่ง เฉลียวฉลาดทั้งน้ำใจก็ดีสัตย์ซื่อ ข้าพเจ้าจะถวายพระองค์....."

แล้วพอถึงปีถัดไป โจโฉก็จัดแจงแต่งบุตรสาว เข้าไปถวายพระเจ้าเฮี่ยนเต้ ในเทศกาลตรุษจีนเดือนสาม พระเจ้าเฮี่ยนเต้ขัดไม่ได้ จึงต้องตั้งให้เป็นมเหสีชื่อ นางโจเฮา โจโฉก็เลยได้เป็นพ่อตาฮ่องเต้ ไม่มีใครกล้าขัดขวางอำนาจอีกต่อไป

แต่อยู่มาอีกเพียงห้าปี โจโฉก็หมดบุญ ถึงแก่ความตายด้วยโรคปวดหัว เมื่อเดือนสาม อายุได้หกสิบหกปี โจผี บุตรชายคนโตของโจโฉ ก็ได้เป็นวุยอ๋องแทนบิดา

และเพียงเก้าเดือนต่อมาก็สมคบกับขุนนางพลเรือนเก้าคน กับนายทหารอีกสี่สิบคน บังคับให้พระเจ้าเหี้ยนเต้ สละราชสมบัติเสีย พระเจ้าเฮี่ยนเต้จะไม่ยอม ขุนนางทั้งปวงก็ให้ขันทีเข้าไปเชิญเสด็จออก พระเจ้าเฮี่ยนเต้ไม่ยอมออกไป นางโจเฮามเหสีจึงทูลถามว่า

"....ขุนนางให้มาเชิญพระองค์ออกไป เหตุใดพระองค์จึงไม่ออกไป...."

พระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็ทรงพระกันแสงเล่าให้ฟังว่า

"...พี่ชายของท่านคิดจะชิงสมบัติ จึงใช้ให้ขุนนางมาว่าข่มเหง จะให้เรามอบ ราชสมบัติให้แก่พี่ชายท่าน....."

นางโฮเฮาก็โกรธว่าพี่ชายข้าพเจ้าเป็นไฉนมาคิดขบถดังนี้เล่า พูดมิทันขาดคำ โจหอง กับ โจฮิว นายทหารเอกที่เป็นญาติ ก็เหน็บกระบี่เข้ามาถึง นางโจเฮาจึงด่าว่า

"....อ้ายพวกเหล่านี้มียศศักดิ์เพราะใคร บัดนี้มาเป็นศัตรูคิดขบถต่อแผ่นดินอีกเล่า เมื่อครั้งบิดาเรายังอยู่ ทำความชอบหาผู้เสมอไม่ จัดแจงบ้านเมืองให้ราบคาบบริบูรณ์ ราษฎร์ทั้งปวงก็นิยมยินดีรักใคร่ แล้วก็มีสง่าขุนนางผู้ใหญ่น้อยเกรงกลัวนัก บิดาเราก็มิได้คิดประทุษร้ายต่อพระเจ้าแผ่นดิน บัดนี้พี่ชายเราได้แทนบิดายังมิทันไร สิจะคิดอ่านชิงเอาราชสมบัติ คนอย่างนี้หาเจริญไม่ เทพดาก็มิได้อวยพร....."

ว่าแล้วนางโจเฮาก็ร้องไห้ด้วยความแค้น เมื่อกลับเข้าไปข้างในหญิงทั้งปวงซึ่งอยู่ในตำหนักรู้เหตุดังนั้น ก็พากันร้องไห้เสียงอื้ออึงไป สองนายทหารก็พาองค์ฮ่องเต้ออกไปยังที่ประทับว่าราชการ แล้วก็ข่มขู่ให้ยกราชสมบัติให้แก่โจผี พระเจ้าเฮี่ยนเต้ แลไปเห็นแต่พรรคพวกของโจผี ทั้งสิ้น ถือศาสตราวุธครบมืออยู่ ไม่เห็นขุนนางที่จงรักภักดีต่อพระองค์เลยจึงร้องว่า

"..เราจะยอมให้ราชสมบัติแล้ว ขอแต่ชีวิตเราไว้เถิด.."

แล้วพระเจ้าเฮี่ยนเต้ก็ทำหนังสือ พร้อมด้วยตราหยกสำหรับฮ่องเต้และ พระแสง กระบี่ มอบให้โจผีในวันขึ้นห้าค่ำเดือนสิบสองปีเดียวกันนั้นเอง

พระเจ้าโจผีก็ตั้งให้ หองจูเฮียบ เป็นที่ ซันเอียงก๋ง และเนรเทศไปอยู่ที่ตำบล ซันเอี๋ยง นางโจเฮา มเหสีคนสุดท้ายเชื้อสายของโจโฉมหาอุปราชผู้ยิ่งใหญ่ จึงต้องอพยพตามสามีไปอยู่บ้านนอกตามลำพัง

แล้วก็มิได้ส่งข่าวมาให้ทราบอีกเลย.

##########

นิตยสารทหารปืนใหญ่
กรกฎาคม ๒๕๔๓

แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 54 11:44:18

จากคุณ : เจียวต้าย
เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 06:00:11

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com