|
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๓๒)
สยามอารยะ
ได้คุยไว้ในบล็อกว่า หลังเกษียณอายุแล้ว ได้เขียนเรื่องลงพิมพ์ในวารสารของทหารบก แล้วก็เลยไปถึงตำรวจ และวารสารภายนอกเช่น ต้วยตูน และ สยามอารยะ มีผู้อ่านสงสัยว่า สยามอารยะ เป็นหนังสือพิมพ์ของใครไม่เคยได้ยินชื่อ
ก็เลยคิดถึงเพื่อนใน ไร้สังกัด ที่อ่านเรื่องของเรามาห้าปีแล้ว จะมีใครรู้จักวารสารฉบับนี้สักกี่คน ทั้ง ๆ ที่เป็นหนังสือที่มีเรื่องของเราลงพิมพ์ติดต่อกันทุกเดือน เป็นเวลาสองปี ระหว่าง พ.ศ.๒๕๔๘ ๒๕๔๐ และจ่ายค่าตอบแทนสูงที่สุด ที่เราเคยได้รับตั้งแต่เรื่องแรกจนถึงเรื่องสุดท้าย
สยามอารยะ เป็นหนังสือของ สยามสมาคม ในพระบรมราชูปถัมภ์ มีแนวประเภท ศิลปวัฒนธรรม ของกลุ่ม มติชน เป็นวารสารรายเดือน เมื่อเราเข้าไปร่วมวงด้วยนั้นเป็นเล่มที่ ๒๘ ปีที่ ๓ ประจำเดือน พฤษภาคม และอยู่จนถึงปีที่ ๔ เล่มที่ ๔๙ ประจำเดือน มีนาคม
ในฉบับแรกนั้นได้นำสามก๊ก ตอน เลนเต้...เจ้าแผ่นดินผู้โง่เขลา ลงเป็นการเริ่มต้นของ เล่าเซี่ยงชุน และฉบับสุดท้าย เป็นเรื่องพระอภัยมณี ฉบับรวบรัด ชุด นางมัจฉาผู้อาภัพ ตอน ถึงใครอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน ซึ่งเป็นฉบับที่มีจดหมายของท่านผู้อ่านแสดงความนิยมเรื่องพระอภัย เป็นการส่งท้ายของ ฑ.มณฑา พอดี
ภาพปก พฤษภาคม ๒๕๓๘
| จากคุณ |
:
เจียวต้าย  
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ส.ค. 54 05:17:23
|
|
|
| 
สยามอารยะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณลุง...
สวัสดีค่ะ คุณลุงเจียวต้ายที่เคารพ :)
