จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 62 ซาอุดิอาระเบีย...ขุมทรัพย์ของมนุษย์คอมพิวเตอร์...โดย "ลุงแอ็ด"
|
 |
จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 62 ซาอุดิอาระเบีย...ขุมทรัพย์ของมนุษย์
คอมพิวเตอร์
หลังจากได้หายใจสักหน่อยหนึ่ง หลังจากมีการยึดโรงกลั่น หลังจากที่พรรค
พวกซัมมิทฯ แตกกระจาย....ซึ่งทำเอาลุงต้องเอาใจเข้าสู้ กัดฟัน ต่อสู้
พยายามพูดกับตัวเองว่า ครั้งนี้มันสาหัสสากันนักลูกชาย....ถ้าเอาตัวรอด
คราวนี้ได้....ต่อให้เกิดวิกฤติอะไรขึ้นกับตัวเองอีก...ก็เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยแล้ว
ต่อมาก็เกิด สึนามิลูกเล็กๆ....ก็คือ การขายกิจการของซัมมิททั้งหมดให้กับ
กลุ่มน้ำมันคาลเท็กซ์....ซึ่งแสวงโอกาสโตอยู่ในขณะนั้น ก็ได้โอกาสเหมาะ
ที่จะเข้ามาซื้อกิจการทั้งหมดของซัมมิทกรุ๊ป ตอนนี้ ถึงข่าวจะไม่ค่อยฮือ
ฮา.....แต่ก็กระเทือนกลุ่ม ซัมมิท คอมฯ อยู่บ้าง......ใครจะเป็นนายทุน
ถ้าลูกค้าสั่งเครื่องเป็นแสนเหรียญ ซัมมิท คอมเปิด LC เองได้หรือไม่ ใคร
เป็นผู้ค้ำประกัน....ธนาคารจะไว้วางใจให้ซัมมิท คอมเปิด LC ได้เองอย่าง
สมัยก่อนหรือไม่ โดยไม่ต้องมีบริษัทแม่อยู่ในเมืองไทย........................
โชคของซัมมิท คอมฯ ยังดีอีกนิดหนึ่ง คือ ซี. เจ. ฮวง ถึงแม้ท่านจะขาย
โรงกลั่นไปแล้ว แต่กับบริษัทเล็กๆ อย่างซัมมิท คอมฯ ท่านยังไม่ขาย
อาจจะขายไม่ออก ไม่มีคนซื้อ หรืออะไรก็เหลือจะเดา แต่ท่านยังถือหุ้น
ใหญ่อยู่ และในการต่อมา ท่านก็โอนหุ้นนี้ให้ลูกชายคนเดียวของท่านเป็นผู้
ถือหุ้นแทน..........................
อย่างที่ลุงแอ็ดเคยเล่าแล้วว่า ท่านไปแล้ว ไปเลย ไปลับ ไม่เหลียวหลัง
กลับมาดูกิจการที่เมืองไทยเลย ก็เพราะพวกสื่อทำท่านเสียแสบ หาว่าท่าน
แกล้งทำกระเป๋าเจมส์บอนหล่นหน้าประตูกรมการพลังทหารบ้าง ก่นด่าว่า
ท่านอย่างเสียๆ หายๆ จริงบ้าง เท็จบ้าง รู้สึกจะเป็นวิกฤติการเมืองในราย
แรกๆ ของสัมปทานที่รัฐให้เอกชนเข้าดำเนินการ แล้วไปเหยียบเขาแบบ
นี้......ท่านก็เลยเข็ดเขี้ยวกับเมืองไทย แต่ถ้าจะมาประชุมบอร์ด พวกเรา
ซึ่งหมายถึง บริษัท ซัมมิท เอ็นจิเนียริ่ง, ซัมมิท คอมพิวเตอร์ และจะรวมถึง
บริษัท ไฟเซอร์ ด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ ต้องบินไปพบ ซี เจ. ที่ประเทศ
สิงคโปร์
แต่ก็เป็นสามปีให้หลังแล้ว....ที่เกิดเหตุการณ์วิกฤติขึ้น ลุงแอ็ดจึงมีโอกาส
ได้พบกับ ซี. เจ. ซึ่งดูท่านสดชื่นขึ้น ไม่โทรมเหมือนเมื่อเกิดเหตุการณ์
ใหม่ๆ ...............
ตอนเข้าไปพบกัน ซี เจ ก็ชวนดื่มไวน์ และชวนคุยเรื่องกิจการของ
คอมพิวเตอร์ในเมืองไทย ซึ่งลุงแอ็ดก็เล่าสถานการณ์ต่างๆ ในบ้านเราให้
ฟัง ........ และขอเล่าโดยไม่อายเลยว่า ก็ได้ถือโอกาสเล่าให้ ซี. เจ. ฟัง
ว่า ตั้งแต่เกิดวิกฤติใหม่ๆ จนกระทั่งบัดนี้ ลุงแอ็ดยังไม่ได้ขึ้นเงินเดือนแม้
แต่บาทเดียว เลยขอรับ.........
ท่านร้อง เอ๊ะ...ทำไมเป็นอย่างนั้นละ ก็ไออนุมัติให้คุณจรัลเขาขึ้นเงินเดือน
ให้พวกยูได้...ถ้าขาดทุนไม่มาก หรือพอมีกำไรนิดหน่อยพอพยุงตัวไป
ได้............
ลุงแอ็ดก็บอกว่า...."ใช่ครับ คุณจรัลอนุมัติให้ปรับเงินเดือนพนักงานทุกปี ปี
ละ 5%......ซัมมิท คอมพิวเตอร์ก็ได้ 5% เหมือนๆ กัน.กระผมก็เอา 5% นั้น
มาเฉลี่ยเกลี่ยให้ลูกน้องตามผลงานและคุณภาพของงาน.....แต่.....แฮะ
แฮะ...........แต่ กระผมเองไม่มีนาย มีนายก็เหมือนไม่มี เพราะนายหนีไป
อยู่เมืองนอก แล้วไม่เคยสนใจลูกน้องตาดำๆ คนนี้เลย ซี เจ. ครับ ซี. เจ.
รู้ไหมครับ ตั้งแต่ ยูไปนอก ไอก็ไม่ได้เงินขึ้นอีกเลยเป็นเวลา 3 ปีกว่า
แล้ว......ขอได้โปรดเห็นใจด้วยเถิดขอรับ...
พอพูดถึงตรงนี้ ซี. เจ. ก็ถึงบางอ้อ.....พลางกล่าวขอโทษ ที่ลืมไป แต่เอา
ละ ไอจะสั่งตั้งนี้เป็นต้นไป ให้ ซี. เค. จาง ซึ่งไอฝากให้เขาดูแลกิจการให้
ไอ ให้เป็นนายของยูโดยตรง มีอะไรก็รายงานเขา และยูก็จะรับเงินเดือน
ขึ้นจากเขา........
พอลุงกลับมาถึงกรุงเทพฯ ไม่ถึง 3 วัน ซี. เค. จาง ก็เรียกไปพบ.....พร้อม
ทั้งอนุมัติให้ขึ้นเงินเดือนประเดิมเดือนแรก 10% (จากที่ไม่เคยขึ้นมาเลยเป็น
เวลา 3 ปี) และหลังจากนั้นก็เป็นการขึ้นตามอัธยาศัย ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ขึ้น
บ้าง ไม่ขึ้นบ้าง แต่ลุงไม่ค่อยได้สนใจเงินเดือนของตัวเองเท่าไหร่ แต่...
วิกฤติรอบใหม่กำลังเกิดขึ้นอีกรอบในวงการคอมพิวเตอร์นั่นคือ ซาอุดีอาระ
เบีย...คือขุมทองแห่งใหม่ของนักคอมพิวเตอร์ของเมืองไทย ซึ่งกำลังดึงตัว
นักคอมพิวเตอร์จากเมืองไทยทั่วทุกสาระทิศ ทำให้เป็นที่ปั่นป่วนทั้งวงการ
ซาอุดิอาระเบีย เป็นแหล่งทองแห่งใหม่ของคนทุกอาชีพ ไม่ว่าวิศวกร ช่าง
นักคอมพิวเตอร์ทุกระดับ โดยเฉพาะโปรแกรมเมอร์และ System Analys
โดนดึงคนกันถ้วนหน้า ไม่ว่าบริษัทเล็ก บริษัทใหญ่ มีแต่คนขาย
คอมพิวเตอร์เท่านั้น ที่ไม่โดนดึงตัว เพราะเอาไปก็ไม่รู้จะไปขายให้ใคร
เรื่องเงินเดือนนั้น อย่าให้พูดถึง ต้องได้สองเท่าถึงสามเท่าของเงินเดือนที่
เมืองไทย ซึ่งไม่มีโอกาสไหนอีกแล้ว ลูกน้องของลุงแอ็ดก็เหมือนกัน นั่ง
ดูคนอื่น เพื่อนๆ เขาบินกันปรือ บินปรือ ส่งเงินกลับมาให้ที่บ้านเก็บเป็น
ก้อนเป็นกำ มันอดมันเขี้ยว ทนไม่ไหว.........................วันหนึ่ง เจ้า
แก้ว นักเทคนิคระดับสุดยอดของซัมมิท คอมพิวเตอร์ก็ยื่นใบลา
ออก...............................................
ลุงแอ็ด รับใบลาเจ้าแก้วกำไว้ในมือแล้วบอกว่า
เออ....รู้แล้วว่าจะไปไหน...เอ็งจะแต่งงานปีหน้าใช่ไหม....นี่ถ้าตรูมีเงิน ตรู
จะออกให้ก่อน แล้วให้เอ็งผ่อนทีหลัง.....แต่ตรูก็มิมีวะ.......................
เจ้าแก้วดีใจ.....นึกว่าลาออกได้สำเร็จ ทั้งๆ ที่ใครก็รู้ว่า การลาออกกับคุณ
อมรนั้นไม่ง่าย ถ้าไม่มีฝีมือ ฝีปากจริงๆ และคุณอมรไม่ให้ออกเสียอย่าง
แล้วละก็ ........การลาออกนั้นมันยากปานหารูเข็มในมหาสมุทร
อย่าลืมว่า เจ้าแก้ว คนนี้ เป็นคนที่มีคุณภาพคับแก้ว เคยไปสอน
Internal OS ให้กับเจ้าหน้าที่ชาวจีน เป็นภาษาจีนมาแล้ว ด้วยค่าตัว 500
เหรียญต่อวัน........และเป็นมือหนึ่งของบริษัทในขณะนั้น ถ้า เจ้าแก้ว ลา
ออกไปทำงานที่ซาอุฯ ก็ต้องไปทำงานกับ IBM ซึ่งเป็นคู่แข่งรายใหญ่
นานๆ เข้าเจ้าแก้วก็จะลืม OS ของยูนิแวค ซัมมิทฯ ก็จะโดนถล่มว่า ซับ
ปอรต์มือดีออกเสียแล้ว ไม่มีใครให้ความช่วยเหลือแล้ว ลูกน้องใน
บริษัท ก็จะขวัญเสีย ระส่ำระสาย ไม่มีที่พึ่ง และจะหาทางไปซาอุฯ กัน
บ้าง............
คิดแล้ว......ก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่า จะต้องให้เจ้าแก้วอยู่กับซัมมิทฯ ให้ได้
โดยได้เงินเดือนสูงกว่าเก่าจนแต่งงานได้สมความปรารถนาภายในสอง
ปี...................
| จากคุณ |
:
ลุงแอ็ด  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ส.ค. 54 18:43:16
|
|
|
|
อ่านจบแล้วค่ะ