|
ดวงใจเอ๋ย . . .
เธอไม่เคย เอ่ยว่ารัก แต่สักหน
แม้หวานคำ ยังหวามไหว ในกมล
ด้วยสับสน สุดจักหมาย ทายใจเธอ
จักคิดเข้า ข้างตัว ก็กลัวผิด
จึงจนจิต จำรอ ข้อเสนอ
แต่ก็ยัง หวาดหวั่น พรั่นละเมอ
ทั้งเกรงเก้อ เกรงพลาด . . . อนาถนัก . . .
. . . . . . .
ดวงใจเอ๋ย . . .
โปรดเฉลย ความนัย ให้ประจักษ์
ว่าหาใช่ ฝ่ายเดียว ที่เทียวรัก
แลมุ่งภักดิ์ เพียงเธอ เสมอไป
อยากรู้แน่ แท้เธอรัก ฉันสักน้อย
วอนเอ่ยถ้อย ให้หาย คลายสงสัย
ถึงวันนั้น แม้ช้านาน สักปานใด
ไม่เปลี่ยนใจ . . . จักเฝ้ารอ . . . มิท้อเลย.
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ก.ย. 54 15:43:14
|
|
|
| 
รัก . . . ที่รอ . . .
)
