สวัสดียามค่ำครับ วันนี้คนกรุงเทพฯ เริ่มจะลุ้นระทึก 24 ชั่วโมงกันแล้วว่า น้ำจะเล็ดรอดมาเยี่ยมบ้านหรือไม่ ? แม้แต่ตัวผมเองก็เช่นกัน แฮ่ะ แฮ่ะ...
ระหว่างรอลุ้นระทึก ก็อ่านเฮฮา ประสาคนเมือง จากข้อเขียนของคุณ "เนียนแน้ก" ลงในหนังสือพิมพ์ "ไทยนิวส์รายวัน" กันไปก่อนนะครับ
.......................
ขี้ เป็นคำขยายบอกถึงลักษณะต่างๆ เช่น ขี้ลัก (ขี้ขโมย) ขี้ขอย (ขี้อิจฉา) ขี้โขด (ขี้โกรธ) ขี้ก้าย (ขี้เบื่อ) ขี้ค้าน (ขี้เกียจ) ขี้แอ่ว (ขี้เที่ยว) ขี้อู้ (ขี้คุย) แต่ไม่ใช่ "ขี้เฮี่ย" (ขี้เรี่ยราด)นะ เพราะอย่างนี้เล่นทำจริงๆ
ขี้จ๊ะ ก็คือ ขยะแขยง น่ารังเกี๊ยจ... น่ารังเกียจ
คอลัมน์นี้บางทีก็เขียนเฉี่ยวๆ สะดือไปหน่อย จนผู้อ่านบางท่านเขียนมาด่า(ผู้เขียนนะครับ ไม่ใช่ผู้เก็บมาเล่า) หาว่า "ขี้จ๊ะ" เหลือเกิน แต่ก็ยังอ่านอยู่นะครับ เข้าตำรา"จะอ่านก่ะขี้จ๊ะ จะละก่ะเสียดาย" แล้วคนที่ที่ชอบก็มีนะ ชอบมากเสียด้วย เข้าอีหรอบ "จั๊บใจ๋แฮ้ง บ่าจั๊บใจ๋ก๋า..." (จับใจแร้ง ไม่จับใจกา หรือ ต่างจิตต่างใจ) นั่นแหละ
อีกคำหนึ่ง ขอย แปลว่า ตาร้อน ! ตาร้อน ก็คือ อิจฉาไง ทำเป็นไม่เคยไปได้ !
คนขี้ขอย ก็คือ คนขี้อิจฉา
สมัยนี้มีเยอะครับ ขอยที่เขาที่เป็นนายกบ้าง ขอยเขาเป็นรัฐมนตรีบ้าง และที่ร้ายที่สุด และผมมักจะเป็นบ่อยๆ ก็คือ ขอยคนอื่นที่มีเมียงาม
มีอยู่อาชีพหนึ่ง ที่ห้ามไม่ให้ใครขอยเด็ดขาด !!! คืออาชีพ "หมอ" ไงครับ
ใครอย่า "ขอยหมอ" เป็นอันขาด
เพราะเดี๋ยวถ้าเขารำคาญ ให้มาเป็นกระจุกจริงๆ
แล้วมันจะยุ่ง !!!
....................
ไปล่ะครับ ขืนเพลิน กลัวอมยิ้มหาย....
แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 19:59:47
แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 19:43:37