|
เคยฟัง นายมงคล ตันอธิคม ศึกษาธิการอำเภอเมืองภูเก็ต เล่าเมื่อ 50 กว่าปีมาแล้วว่า ที่หาดป่าตอง เป็นหาดชายทะเลที่โจรสลัดเอาเหยื่อที่จับได้มาตัดคอที่หาดป่าตอง
คนเขาเเรียก "หากป้อต้อง" แปลว่า "หาดบั่นคอ" นานๆ มาเพี้ยนเป็น "ป่าตอง"
เท็จจริงอย่างไรไม่ทราบแน่ชัด คนเล้านะถึงแก่กรรมนานแล้ว ท่านเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการตั้งวัดนาคาราม ที่ตำบลวิชิต
อันที่จริงสมัย 40 กว่าปีก่อน บนภูเขาแถบป่าตองมีต้นกล้วยป่าขึ้นอยู่มาก เป็นแหล่งตัดใบกล้วยแหล่งใหญ่แห่งหนึ่งสำหรับห่อขนม และของสด เช่น เนื้อหมู แม่ค้า พ่อค้า จะหั่นหมู แล้วเอาใบตองห่อ ผูกด้วยเชื้อกกาบกล้วยนั่นแหละ
วันเวลาเปลี่ยนไป กลายเป็นถุงพลาสติก แต่ใบกล้วยก็ยังจำเป็นสำหรับขนมบางอบ่าง เช่น ข้าวเหนียวสังขยา และ พวกปิ้งๆ ย่างๆ เช่น ขนม "เป่าล้าง" และ "ข้าวเหนียวปิ้ง"
แต่เมื่อไม่นาน เจอ "ข้าวเหนียวสังขยา" ใส่ถ้วยโฟม ปิดหน้าด้วยพลาสติก
ฤๅ ว่า ใบตองวัสดุห่อตามธรรมชาติ ที่ย่อยสลายได้เอง จะต้องหายไป ตลอดกาล เพื่อหลีกทางให้ โฟมและพลาสติก จากอุตสาหกรรม ที่ย่อยสลายยาก เข้ามาแทนที่ไปอย่างถาวร.....
(กลับมาแก้ไข พิมผิดครับ)
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 54 13:13:04
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 54 20:53:33
| จากคุณ |
:
ขอนเก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ต.ค. 54 20:52:00
|
|
|
|
หนี น้ำ ไป ป่าตอง
ป้าทอง....เอ๊ย...ป่าตอง.....สวย คร้า 
แอ๊ว เอิ๊ว อะไรกัน !!!
