ความคิดเห็นที่ 1 ซึ้งในรสพระธรรมครับ จากคุณ : นักรบ สช. 44 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 09:00:36

ความคิดเห็นที่ 2 อรุณสวัสดิ์ค่ะ  คุณลุง แผ่นดินนี้ไม่อาจทำให้เรียบเสมอกันทั้งหมดได้ ฉันใด มนุษย์ทั้งหลายจะทำให้เหมือนกันหมดทุกคนก้ไม่ได้ ฉันนั้น. ข้อความดังกล่าว สะท้อนให้เห็นความแตกต่างของมนุษย์ เมื่อเห็นสัจธรรมข้อนี้  ทำให้เราพยายามเรียนรู้และเข้าใจ ความเป็นไปของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน. รอฟังทัศนะจากท่านอื่นด้วยค่ะ. จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 09:14:00

ความคิดเห็นที่ 3 นับถือ ศรัทธา  เลื่อมใส ในบารมีของท่านผู้ทรงศีล ท่านนี้ อย่างเต็ม... จริยวัตร ท่านหมดจด งดงาม สติปัญญาไหวพริบ เป็นเลิศ การสำรวมตนแบบผู้ออกบวชสมบูรณ์แบบ ขอน้อมรับคำสั่งสอนจากท่านด้วยความยินดี บุญอันเกิดจากความเพียรของข้าพเจ้าขออุทิศให้แก่สรรพสัตว์ทั่วไป อนุโมทนา สาธุ จากคุณ : labor_pu เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 09:24:29

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะคุณลุง.... อ่านแล้ว นึกถึง โคลงโลกนิติ บทนี้ค่ะ... ฝูงชนกำเนิดคล้าย   คลึงกัน ใหญ่ย่อมเพศผิวพรรณ        แผกบ้าง ความรู้อาจเรียนทัน             กันหมด เว้นแต่ชั่วดีกระด้าง             ห่อนแก้ ฤาไหว ... จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 09:33:29

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ คุณลุงเจียวต้ายที่เคารพ :) แผ่นดินนี้ไม่อาจทำให้เรียบเสมอกันทั้งหมดได้ ฉันใด มนุษย์ทั้งหลายจะทำให้เหมือนกันหมดทุกคนก็ไม่ได้ ฉันนั้น. หนูอ่านแล้วนึกถึงความตอนหนึ่งในพระบรมราโชวาท... ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ในหลวงของเราค่ะ จึงขอกราบอัญเชิญมาลงที่นี่นะคะ... ในบ้านเมืองนั้น  มีทั้งคนดีและคนไม่ดี  ไม่มีใครจะทำให้คนทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมด   การทำให้บ้านเมืองมีความปรกติสุขเรียบร้อย   จึงมิใช่การทำให้ทุกคนเป็นคนดี  หากแต่อยู่ที่การส่งเสริมคนดี  ให้คนดีได้ปกครองบ้านเมือง  และควบคุมคนไม่ดีไม่ให้มีอำนาจ  ไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้ พระบรมราโชวาทในพิธีเปิดงานชุมนุมลูกเสือแห่งชาติ ครั้งที่ ๖  ณ ค่ายลูกเสือวชิราวุธ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี วันที่ ๑๑ ธันวาคม ๒๕๑๒ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ขอบคุณข้อมูลจาก... http://goo.gl/pPKln จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 09:38:54

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ..คุณลุง ทำให้นึกถึงชีวิตของตัวเอง ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ ชีวิตที่ดำเนินอยู่ หนูพอใจแล้ว กับชีวิตที่ดำเนินอยู่ทุกวันนี้ ไม่อยากมี ไม่อยากได้ในสิ่งที่เกินตัว สิ่งของใดอยากได้ จะดูตัวเองก่อนว่า จำเป็นไหมและปัจจัยที่หนูมีอยู่ตอนนี้พอไหม กับความอยากได้สิ่งนั้น พูดง่ายๆ คือ ไม่ "เบียดเบียน" ตัวเอง ให้เป็นทุกข์เพราะความอยากได้เป็นที่ตั้งค่ะ จากคุณ : รัตน์แปลว่าแก้ว เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 09:47:23

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ  ท่านจขกท ตามความคิดของตัวเอง มองโลกอย่างที่มันเป็นค่ะ ไม่ปรับแต่งอะไร เพราะกรรมของใครก็ของคนนั้น ถ้าเราต้องการอยากให้ โลกเป็นอย่างที่เราต้องการ ก็เป็นทุกข์ ความหลากหลายของคนได้ให้แง่คิด กับเรา คนก็เหมือนกับป่า ป่าที่อุดมสมบูรณ์ ย่อมมีความหลากหลายของพันธุ์ไม้ ไม่มีอะไรอย่างเดียว ถ้ามีอะไรอย่างเดียวคงน่าเบื่อตายเลย สียังมีหลายสี ที่จริงธรรมชาติได้สร้างสรรค์ ความสวยงามที่หลากหลายมาให้เรา แต่คนโง่ที่คิดว่าตัวเองฉลาด ก็มาทำลายความสวยงามที่หลากหลายนั้นเสีย ก็เหมือนป่าที่โดนทำลาย แล้วมาปลูกพืชเชิงเดี่ยว ตอนนี้ก็เป็นอย่างที่เห็นนั่นแหละค่ะ ในโลกนี้ มีดี ก็ มีเลว จะทำให้เหลืออย่างเดียว ทำไม่ได้ แม้แต่ครั้งพุทธกาล พระพุทธเจ้ายังทรงอยู่ ก็ยังทำให้คนเป็นคนดีทั้งหมดไม่ได้ ถ้าอภินิหารมีจริง พระองค์ท่านก็คงไม่ต้องมาพูดสั่งสอน จนปากเปียก ปากแฉะหรอกค่ะ ประทับใจกับคำสั่งสอนของพระองค์มากค่ะ ศึกษาศาสนาพุธทจากหนังสือ ซะเป็นสว่นใหญ่ ที่ประทับใจสุดๆเลย ก็คือ มีหญิงคนนึงลูกน้อยตาย นางก็มีความ โศกเศ้ราเหลือคณานับ นางก็ได้อุ้มลูก ไปหาเกจิอาจารย์ดังๆ เพื่อที่จะให้ชุบชีวิต ลูกของนาง แต่ก็ไม่มีใครทำได้ จนมีคนแนะนำให้นางมาหาพระพุทธเจ้า เพราะคิดว่าพระองค์ต้องชว่ยได้ พระองค์ชว่ยได้จริงๆค่ะ แต่เป็นตามวิธีของพระองค์ มารดาผู้ระทมทุกข์ ได้วางร่างที่ปราศจากวิญญานของลูกน้อย ต่อเบื้องพระพักตร์ แล้วได้คร่ำครวญ ขอร้องให้พระองค์ทรงชุบชีวิต ลูกน้อยของนาง ให้กลับมามีชีวิต ดังเดิม  พระองค์ท่านก็ทรงพระเมตตา ทรงบอกมารดาผู้ระทมทุกข์ว่า "เธอจงไปหาเมล็ดพืชจากครอบครัว ที่ไม่เคยมีคนตายของครอบครัวนั้นมาให้ก่อน แล้วจะชุบชีวิตให้" เธอก็เริ่มออกตามหา เมล็ดพืชนี้น จากหมู่บ้าน เป็นตำบล เป็นอำเภอ จนเป็นจังหวัด ปรากฏว่าไม่มีค่ะ ก็กลับมาหาพระพุทธเจ้า เล่าให้พระองค์ฟัง พระองค์ ทรงตรัสว่า ในโลกนี้ไม่มีใครที่ไม่ตาย และความตายก็ไม่เลือกอายุ ไม่เลือกเพศ ฉะนั้นแล้ว ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่เป็นทุกข์ในเรื่องนี้ แม่ผู้ทุกข์ระทม ก็เริ่มเข้าใจ ในที่สุด  พระองค์ท่านทรงพระปรีชาเป็นที่สุด ถ้าตอนแรกที่แม่คนนี้นำ ศพลูกมาให้พระองค์ ชุบชีวิต และถ้าพระองค์จะอธิบายอย่างไรนางก็คงไม่เชื่อ เพราะไม่อยู่ในอารมณ์ ที่จะฟังเหตุผลใดๆ นี่ก็แสดงให้เห็นอีกว่า อภินิหาร ไม่มีจริง ใช้สติปัญญา ล้วนๆ ช่างโชคดีเสียจริงๆ ที่ยังทันได้เห็นคำสั่งสอนของพระองค์ จากคุณ : คนชอบดอกไม้ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 10:48:46

ความคิดเห็นที่ 8 คนเราเมื่อแรกเกิดมาก็ไม่เท่ากันแล้วครับ คุณ nawaporn169 เกิดมารวยเกิดมาจน เกิดมาสมบูรณ์หรือเกิดมาพิการ เกิดมาฉลาดหรือเกิดมาโง่ เมื่ออยู่ต่อมาผลจากการเกิดนั้นก็ย่อมทำให้การเล่าเรียนและผลสำเร็จไม่เหมือนกัน บ้างขยันเรียนจนจบปริญญา บ้างขี้เกียจเรียนก็จบแค่มัธยม แต่ก็มีที่ขยันแต่ไม่มีเงินจะเรียนต่อให้สูงขึ้นไป บางคนเรียนมาสูงได้งานดี บางคนเรียนสูงแต่เลือกงาน ไม่ถูกใจสักที บางคนเรียนไม่เก่งแต่ตั้งใจทำงานจนก้าวหน้าเอาตัวรอด บางคนความรู้ก็น้อย แถมขี้เกียจเสียอีก ก็ต้องมีอาชีพทุจริต ฯลฯ คนจึงไม่เหมือนกัน ไม่เท่าเทียมกัน ไม่ดีและไม่ชั่วไปในแนวเดียวกัน แม้จะเป็นพี่น้องคลานตามกันออกมา หรือแม้แต่คู่แฝดก็ไม่เหมือนกัน ครับ. แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 54 11:04:38 จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 10:57:54

ความคิดเห็นที่ 9 แผ่นดินมีสูงมีต่ำ ...หากจะทำให้เรียบเสมอกันได้ก็ใช่จะเกินวิสัย ... ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย...แต่ก็ยากนักที่จะทำ.... ดั่งเช่นมนุษย์ที่แตกต่างกันทั้งสูงต่ำดำขาว ยากดีมีจน และสติปัญญา ต่างกันทั้งเชื้อชาติ ชนชั้น ... ศาสนาพุทธจึงสูญพันธ์ไปจากถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดืย.. เพราะความแตกต่างกันทางชนชั้นวรรณะ ซึ่งศาสนาพุทธมิได้แบ่งชนชั้นวรรณะ แต่พุทธศาสนาก็สอนให้รู้เท่าทันธรรมชาติ ธรรมชาติที่มีสูงมีต่ำ หาเท่าเทียมกันไม่ จึงพึงรู้พึงเข้าใจอย่าหวั่นไหวไปกับธรรมชาติ พุทธอยู่กับธรรมะ ....ได้อย่างเป็นสุข... พุทธไม่ขวางโลก   พุทธไม่ตามโลก จากคุณ : กรกฏ (Stranger in your heart) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 10:58:56

ความคิดเห็นที่ 10 จาก คห.๘ นั้น ถือว่าเป็นความคิดเห็นหนึ่งจาก จขกท.นะครับ ท่านผู้ใดจะแย้งหรือเพิ่มเติมได้ครับ ผมจะร่วมแสดงความเห็นโดยอาศัย ท่านที่แสดงมาก่อนครับ จาก คห.๓ ของคุณlabor_pu เมื่อผมเริ่มศึกษาธรรมะประมาณ พ.ศ.๒๕๒๕ ผมสนใจคำสอนของท่านพุทธทาสภิกขุก่อน แต่เห็นว่าเข้าใจยาก จึงติดตามปาฐกถาธรรมของท่าน ปัญญานันทะภิกขุ เมื่อมีความรู้เบื้องต้นแล้วจึงกลับมาอ่านข้อเขียนของท่านพุทธทาสใหม่ ก็เข้าใจลึกซึ้งขึ้นครับ ส่วนท่านพระธรรมปิฎก ผมเพิ่งสนใจธรรมะของท่านเมื่อเกิดกรณีสันติอโศก แล้วก็เลื่อมใสท่านมาตั้งแต่บัดนั้นครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 11:36:40

ความคิดเห็นที่ 11 คนนี้เขาเป็นห่วงว่า ศาสนาสอนแค่ให้คนพึงพอใจ แทนที่จะสอนให้คนเข้าใจ ศาสนาพุทธน่าจะผ่านข้อสงสัยอันนี้ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 54 17:32:26 จากคุณ : คำบรรณ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 11:40:49

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นสัจจธรรม   สั้นๆ ไก่ก็คือไก่  ย่อมทำให้เป็นไข่ไปไม่ได้ ครับ จากคุณ : ประลองยุทธ์ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 14:22:00

ความคิดเห็นที่ 13 หญิงสาวสองคนคุยกัน ... คนหนึ่งชื่อสมศรี อีกคนหนึ่งชื่อสมทรง (เป็นชื่อที่ฮิตมาก สำหรับตัวละครในสมัยก่อน ) "ได้ยินว่าเธอพบ 'ชายเพอร์เฟ็ค’ ของเธอแล้ว ?" "พบแล้วจ้ะ" "แล้วทำไมยังไม่แต่งงาน ?" "เพราะเขายังไม่พบ 'หญิงเพอร์เฟ็ค' ของเขาน่ะซี" ขำขันยุคก่อนออกจะเชยๆ อย่างนี้   การหาคู่ครองที่ 'เพอร์เฟ็ค' ไม่ใช่เรื่องง่าย จนหลายคน เลย ประกาศว่า จะไม่ยอมแต่งงาน หากหาคนที่สมบูรณ์แบบไม่ได้   คำถามคือ โลกนี้มีคนสมบูรณ์แบบจริงหรือ ? อะไรคือความ 'เพอร์เฟ็ค' ? และวัดค่า 'เพอร์เฟ็ค' ด้วยมาตรฐานใด ? ความเป็นจริงก็คือ 'เพอร์เฟ็ค' ของแต่ละคนไม่เท่ากัน ของบางคนคือ รวย+ หน้าตาดี + เก่ง ของบางคนคือ รวยอย่างเดียวก็พอ   คุณค่าของคนจึงขึ้นกับมุมมองของแต่ละคน  ความสมบูรณ์แบบ ก็คล้ายความงาม ขึ้นอยู่กับสายตาของคนมองเป็นสำคัญ ฝรั่งชอบพูดว่า " Beauty is in the eyes of the beholders. " เมื่อมองหาความสมบูรณ์แบบในงานศิลปะ เราพบว่าความหมาย ของความสมบูรณ์แบบ คล้ายๆ กัน คือเกิดจาก 'มุมมอง' มากกว่า 'ตัวงาน'   งานกราฟฟิตี้ที่หลายคนบอกว่าเป็นงานขยะ อีกหลายคนกลับมองว่างดงาม และก่อให้เกิดอารมณ์ศิลป์ได้ งานศิลปะ เป็นเรื่องปัจเจกวิสัย  หากเรา ลองปาดสี อีกสักสองสามแต้มเล็กๆ ลงบนภาพ โมนาลิซา ของดาวินชี หรืองาน ของแวน โก๊ะห์ มันก็ไม่ทำให้ภาพ 'ไม่สมบูรณ์' กว่าเดิมสักเท่าไร เพราะแกนหลักของภาพนั้น งดงาม แล้ว ตรงกันข้าม ถ้าเราเมื่อมองประติมากรรมและจิตรกรรมชั้นดีของโลกนานๆ ก็มักสังเกตเห็นตำหนิเล็กๆ ซ่อนอยู่ เช่น รอยแปรงไม่สม่ำเสมอ ตำหนิจากเม็ดสี ที่ไม่ได้คุณภาพเต็มร้อยทุกอณู ฯลฯ ยิ่งมองนานก็ยิ่งเห็นมาก ความสมบูรณ์แบบในวันหนึ่ง อาจลดระดับลงมาเป็น ความไม่ค่อยสมบูรณ์แบบในอีกวันหนึ่ง ทว่าศิลปินแต่ละคน จบงานแต่ละชิ้นเพียงแค่นั้น เพราะคิดว่ามัน 'พอแล้ว' สำหรับเขา นักเขียนสามารถแก้ไขขัดเกลางานของเขาได้อีกหลายสิบปี ก็ยังไม่ถึงขั้นที่ แก้ไขต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จิตรกรเอก เดอลาครัวซ์ จึงกล่าวว่า "ศิลปินผู้แสวงหาความสมบูรณ์แบบในทุกอย่างคือ พวกที่ไม่สามารถประสบ ความสำเร็จ ในการได้มันมาในสิ่งใดๆ " ศิลปินงานเหนือจริง ผู้มีจินตนาการกว้างไกล ซาลวาดอร์ ดาลี กล่าวย้ำว่า "อย่ากลัวความสมบูรณ์แบบเลย คุณไม่มีทางเข้าถึงมันหรอก" คนที่ชอบมองหาจุดผิดเล็กๆ น้อยๆ โดยไม่สามารถมองข้ามมันไปได้นั้น เป็นคนที่ไม่สามารถเป็นสุขเท่าที่ควร โต๊ะทำงานต้องสะอาดเรียบ เอกสารวางเป็นระเบียบตามวันที่ ปากกาวางด้านขวา ยางลบวางบนแท่นเสมอ ฯลฯ ไม่เช่นนั้นเจ้าของโต๊ะทำงานนั้นก็จะหงุดหงิดทั้งวัน เพราะขัดหูขัดตา และหากยิ่งชอบมองเปรียบเทียบกับ 'ความสมบูรณ์แบบ' ของคนอื่นๆ ก็ยิ่งไม่มีความสุข บ้านของเขาใหญ่กว่าของเรา แฟนของเขาสวยกว่าของเรา ฉลาดกว่า เก่งกว่า ไม่นานก็พบว่าคู่ครองข้างกายที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่ 'โคตรจะเพอร์เฟ็คเลย' ชักลด ระดับความเพอร์เฟ็ค ลง หลายคนเชื่อว่างานของธรรมชาติ เป็นงานที่สมบูรณ์แบบยิ่ง เมื่อเราดูรูปทรง ลวดลายใบไม้ วงหมุนของเปลือกหอย เส้นประสาท ไปจนถึงระบบชีวิตต่างๆ เราจะพบความละเอียดซับซ้อนในผลงานเหล่านี้ จนหลายคนอดเชื่อไม่ได้ว่า มันต้องเป็นผลงานของ 'พระเจ้า' แต่เมื่อเราศึกษาซากพืชสัตว์ผ่านฟอสซิล ที่จมดินมาหลายพันล้านปี เราจะพบว่าธรรมชาติก็ไม่สมบูรณ์แบบ ความสมบูรณ์แบบที่เราเห็นในวันนี้เกิดมาจากกระบวนการวิวัฒนาการไปอย่างช้าๆ ไปในทิศทางที่เหมาะสม ของสิ่งที่มีชีวิต เราไม่สามารถบอกว่า สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคนคือความสมบูรณ์แบบ (เพราะมีสติปัญญา) และสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว ไม่สมบูรณ์แบบ เพียงเพราะคนวิวัฒนาการมาจากสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว   ในทุกๆ นาทีที่ผ่านไป ธรรมชาติยังเต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลง พืช สัตว์ กระทั่งคนก็มีการเปลี่ยนแปลง บางทีสิ่งที่พระพุทธองค์สอน อาจเหมาะสมที่สุด จงหัดพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่   เพราะโลกนี้ไม่เคยมีความสมบูรณ์แบบ เพราะความสมบูรณ์แบบเกิดขึ้นเมื่อเรารู้สึกว่า 'พอแล้ว' เหมือน ความยุติธรรม อย่าไปแสวงหาเลย ว่าชีวิตนี้จะมีความยุติธรรม อย่าไปอะไรกับมันเลย เพราะมันก็คือจุดอ่อนทางภาษา ...... ที่มา  : FW mail ปล  มีคนเริ่มเบื่อ อาหารกระป๋อง น้ำพริกนรก แล้วค่ะ คุณอาขา แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 54 14:56:14 จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 14:41:18

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่มีความเห็นแย้งกับท่านจขกท. คงได้แต่เพิ่มเติมบางอย่างตามความเข้าใจ ในฐานะศิษย์ปลายแถวท่านพุทธทาส ที่ท่านย้ำนักย้ำหนาถึงเรื่อง "อิทัปปัจจยตา"..."ปฎิจจสมุปบาท" จนทุกวันนี้ ผมหลุดเข้ามาอยู่ในใจกลางวังวน ของอิทัปปัจจยตา จนถอนตัวไม่ขึ้น....มองไปทางไหนล้วนแต่เห็นความเป็น...อิทัปปัจจยตา ! ศาสนาพุทธสอนทุกเรื่องที่มีอยู่ในธรรมชาติ มีการอุปมาว่า องค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น   ทรงแสดงธรรมอุปมาได้  4  อย่าง  เหมือนหงายของที่คว่ำ   เหมือนเปิดของที่ปิด  เหมือนชี้ทางกับผู้เดินทางไม่ให้หลงทาง   เหมือนจุดประทีปเอาไว้ในที่มืด   ประทีปที่จุดไว้ในที่มืดสามารถทำให้ผู้เดินทางได้เห็นอย่างแจ่มชัด   ไม่สะดุดและไม่เดินชนสิ่งกีดขวาง  ชีวิตจะได้ราบรื่น ฯ ธรรมชาติสร้างสรรพสิ่งขึ้นมาในโลกนี้ ล้วนเป็นคู่ทั้งสิ้น แม้แต่ร่างกายเรา ก็ไม่เว้น ไม่ว่าแผ่นดินจะสูง จะต่ำ จะดำ จะขาว ฯลฯ ความดี..... ความชั่ว ย่อมเดินเคียงคู่ไปด้วยกันเสมอ พระพุทธองค์ทรงชี้แนะ และบอกทาง ..... ทรงหงายของที่คว่ำ  เปิดของที่ปิด แล้วให้พิจารณา เลือกเอาตามดุลยพินิจแห่งตน... ไม่มีสิ่งใดเท่าเทียมกัน  ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือนกัน   นอกจากสิ่งสมมติ... อิทัปปัจจยตา....มันเป็นเช่นนั้นเอง...!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 14:46:05

ความคิดเห็นที่ 15 จาก คห.๔ ของคุณ phuketian ความรู้อาจเรียนทันกันหมด จริงครับ ถ้ามีพื้นฐานที่เหมือนกันและเท่าเทียมกัน เว้นแต่ ชั่ว ดี กระด้าง นั้น เป็นสิ่งที่ติดมาแต่ชาติปางก่อน หรือเรียกว่า สันดาน ครับ ที่จะคงอยู่อย่างเดิมจนตลอดชีวิต นานมาแล้วผมเคยคุยกับคุณครูคนหนึ่งว่า เด็กนักเรียนนั้นครูสอนให้เขามีความรู้มากกว่าเดิมได้ แต่นิสัยของเขานั้นครูแก้ไขไม่ได้หรอก ครูท่านนั้นออกจะเคืองว่า ถ้าเช่นนั้นครูก็ไม่มีประโยชน์น่ะซี ผมก็ไม่เถียงต่อ แต่คิดในใจว่า คนเราเรียนรู้ได้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว สิ่งใดถูก สิ่งใดผิด แต่เมื่อเรียนจบแล้ว เขาก็ประพฤติไปตามกิเลสของเขาอย่างเคย คนที่มีความรู้สูง จึงสามารถเป็นคนเห็นแก่ตัว คดโกง ปลิ้นปล้อน ตลบแตลงได้ มากมาย ความคิดของผมอาจจะผิดก็ได้ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:16:50

ความคิดเห็นที่ 16 จาก คห.๕ แสนดีมณีจันทร์ พระบรมราโชวาทนั้น สมควรเทิดทูนไว้เหนือเศียรเกล้าครับ เพียงแต่เราจะต้องรู้ได้อย่างแน่นอนว่าคนผู้นั้นดีจริง หรือดีจอมปลอมเท่านั้นครับ ถ้าเราเชื่อตามที่เขาแสดงออก แต่ไม่รู้ถึงจิตใจ เราก็อาจจะเลือกผิดนะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:23:06

ความคิดเห็นที่ 17 จาก คห.๖ คุณรัตน์แปลว่าแก้ว ถ้าเราเชื่อพุทธศาสนสุภาษิตบทนี้ เราก็จะพอใจในสิ่งที่เราเป้น เราได้ หรือที่เรามีอยู่ โดยไม่เอาไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น ซึ่งย่อมไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน เช่นเดียวกับแผ่นดินที่ไม่ราบเรียบ มีสูง มีต่ำ มีดอน มีลุ่ม แม้แต่น้ำท่วมก็ยังไม่เท่ากันเลยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:27:48

ความคิดเห็นที่ 18 จาก คห.๗ คุณคนชอบดอกไม้ ผมเพิ่งเห็นชื่อคุณครั้งนี้เป็นครั้งแรกครับ ขอบคุณที่กรุณาแสดงความคิดเห็น อย่างละเอียดละออครับ และสิ่งที่จริงแท้แน่นอนที่มนุษย์และสัตว์โลกทุกชนิด จะได้รับเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะแตกต่างกันสักเท่าใด ก็คือความตายครับ ทุกคนที่เกิดมาแล้ว ต้องตายเหมือนกันหมดครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:32:41

ความคิดเห็นที่ 19 จาก คห.๙ คุณกรกฏ (Stranger in your heart) พุทธศาสนาไม่สอนไปทางใดทางหนึ่งอย่างสุดหนทาง แต่สอนให้เดินสายกลาง แค่พอเหมาะพอควรเท่านั้น ผมเห็นด้วยกับข้อคิดของท่านครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:40:29

ความคิดเห็นที่ 20 จาก คห.๑๑ ของ คุณคำบรรณ ซึ่งผมเพิ่งเห็นชื่อเมื่อไม่นานนี้เองครับ บังเอิญผมไม่รู้จักท่านที่อยู่ในภาพครับ แต่ก็คล้อยตามไปเหมือนกันครับ เพราะผมชอบปฏิบัติธรรมะในระดับที่ถูกกับนิสัยของผม แต่ไม่ได้ศึกษาให้ลึกซึ้งถึงขั้นที่จะให้หมดกิเลส หรือไปนิพพานได้ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:47:18

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณ คุณนักรบ สช. 44 ที่สนใจคติธรรมข้อนี้ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:51:03

ความคิดเห็นที่ 22 จาก คห.๑๒ คุณประลองยุทธ์ ผมไม่มีความเห็นเพิ่มเติมครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:57:31

ความคิดเห็นที่ 23 จาก คห.๑๓ คุณnupvs กรุณาคัดข้อความมาซะยาวเลยครับ ก็พอสรุปตามความเข้าใจของผมว่า ความสมบูรณแบบนั้น มันอยู่ที่ใครจะวางมาตรฐานไว้อย่างไรนะครับ ถ้าถูกต้องตรงตามคิดของใคร ก็เป็นอันว่าสมบูรณ์แบบของคนนั้น แต่คิดแค่พอเหมาะพอควร ไม่เอาให้วิเศษเลิสเลอเกินไป ก็คือทางสายกลางนั่นเอง ใช่ไหมครับ ยามยากลำบากเพราะน้ำท่วมบ้านท่วมเมืองอย่างนี้ ผมว่าน้ำพริกเผา กับไข่เค็ม ก็วิเศษแล้วครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 20:06:36

ความคิดเห็นที่ 24 จาก คห.๑๔ คุณ~นายเฉิ่มศักดิ์~ ขอบคุณครับ ผมเคยได้ฟังมาว่า ทุกสิ่งเกิดจากเหตุทั้งนั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาลอย ๆ ครับ ทุกเรื่องที่ท่านสอน ท่านเปิดโอกาสให้พิจารณาเห็นเหตุเห็นผลแล้วจึงเชื่อนะครับ แต่ทั้งหมดที่ท่านสอน ก็น่าเชื่อทั้งนั้นครับ ดังเช่นที่ผมยกมาวางเป็นกระทู้ในวันนี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่ข้ามาอ่าน และให้ความคิดเห็น หรือให้กี๊ฟด้วยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 20:17:12

ความคิดเห็นที่ 25 เชื่อแล้วค่ะ ว่าคุณอา เก่งย่อความ สามารถ ย่อ สามก๊ก ให้เหลือ สิบสี่หน้ากระดาษ เอสี่ โดยครบถ้วนกระบวนความ ผิดกับหนู พี่อักษร ชอมว่า ขยันอ่าน ขี้เกียจเขียน เอ้อละเหยลอยชาย คุณยาย เคยว่า แม่โอ้เอ้ วิหารราย สายบัวค้าง สายจน ตลาดวาย แหม!!! คุณอาขา ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม หนูใช้กับ บางเรื่อง ที่ต้องรอ เวลา แต่ถ้าเป็น เคส เร่งด่วน ก็ไม่รอ ช้านะคะ สามารถ กู้ชีพ มาหลายราย แล้วค่ะ ว่า แต่ ดอกไม้ สวยจังค่ะ  เล็ง นาน  มือนิ่ง ใจสงบ แน่เลยนะคะ จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 20:54:30

ความคิดเห็นที่ 26 กระทูู้น่าอ่านมาก มาลงชื่อขอเก็บไว้อ่านตอนดึกนะคะ ขอบพระคุณคุณตาเจียวต้าย และทุกๆท่านข้างบนมากค่ะ จากคุณ : อลินาดา เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 00:12:59

ความคิดเห็นที่ 27 มาอ่านข้อธรรมะไว้ประโลมใจตัวเองค่ะ                                                       จากคุณ : หนูออน (Oncidium.) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 03:39:00

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณ คุณnupvs ที่ยกย่องครับ ขอบคุณ คุณอลินาดา  และคุณหนูออน (Oncidium.) ที่สนใจคติธรรมที่นำมาวาง มีบางคนว่าเอาเรื่องศาสนามาคุย อาจทำให้มีการโต้เถียงกันได้ แต่ผมว่าเราคุยถึงพุทธศาสนสุภาษิต ที่เห็นจริงแล้ว ถึงแม้ผู้อ่านจะมีความเห็นแตกต่างกัน ก็ไม่ขัดแย้งกันนะครับ ว่าจะเอามาเสนออีกสองสามหัวข้อครับ จนกว่าเครื่องสแกนที่ส่งไปให้ช่างดูจะได้คืนมาครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 04:56:23

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีค่ะคุณอาเจียวต้ายและทุกท่าน... ได้ข้อคิด ได้ธรรมเตือนสติดีมากๆเลย... อ้อ ดอกไม้ดอกเล็กๆแต่แข็งแรง...ดูชื่นใจและอบอุ่นค่ะ จากคุณ : รจนา (ใจรจนา) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 11:20:36

ความคิดเห็นที่ 30 ~ จากคุณ : ป้าหนาสองนิ้ว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 00:40:17