ความคิดเห็นที่ 1 ศรัทธาความเชื่ออย่างพุทธมามกะ ฉันปฏิญาณว่า ฉันมีความเชื่ออย่างพุทธมามกะ ซึ่งอาจจะแตกต่าง จากความเชื่อของชนเหล่าอื่น ความเชื่อของพุทธมามกะ นั้นคือ ๑) พุทธมามกะ เชื่อโดยตรงต่อเหตุผล และด้วยความเป็นผู้อยู่ในอำนาจแห่งเหตุผล ข้อนี้ย่อมทำให้ความเชื่อของฉัน มี พอเหมาะพอสม ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป และเคียงคู่กันไปกับปัญญา พุทธมามกะ ถือกันเป็นแบบฉบับว่า การเชื่องมงาย เป็นสิ่งที่ น่าอับอายอย่างยิ่ง พระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นจุดรวมแห่งความนับถือ ของพุทธมามกะนั้น เป็นผู้ที่รู้ และดำเนินไป ตามหลักแห่งการใช้เหตุผล จึงเป็นผู้กำจัดความงมงายของโลก ๒)  พุทธมามกะ เชื่อว่า พระพุทธเจ้าเป็นผู้ที่ได้บ่มพระองค์เอง มาเป็นเวลาเพียงพอ จนสามารถลุถึงด้วยพระองค์เอง และทรงชี้ทางให้มนุษย์ มีความสะอาด ความสว่าง และความสงบเย็น ได้จริง เมื่อได้ พิจารณาดูประวัติแห่งคำสอน และการกระทำของพระองค์แล้ว คนทุกคน แม้กระทั่งผู้ที่ไม่นับถือพระองค์ ก็ย่อมเห็นได้ทันทีว่า พระองค์เป็นผู้ที่สมบูรณ์ ด้วยความสะอาด ความสว่าง และความสงบถึงที่สุด จนสามารถสอนผู้อื่นในเรื่องนี้ ธรรมะ ที่พระองค์ได้ทรงบรรลุนั่นเอง ทำพระองค์ให้ได้นามว่า พระพุทธเจ้า ๓) พุทธมามกะ เชื่อว่า พระธรรม ที่พระพุทธเจ้าได้ทรงบรรลุ และนำมาสอนนั้น คือความจริงอันตายตัวของสิ่งทั้งปวง อันมีอำนาจที่จะบันดาลสิ่งทั้งปวงให้เป็นไป ตามกฏนั้น และโดยเฉพาะที่มีค่าต่อมนุษย์มากที่สุด ก็คือ กฏความจริง ที่รู้แล้ว สามารถทำผู้นั้น ให้ปฏิบัติถูกในสิ่งทั้งปวง และ พ้นทุกข์สิ้นเชิง พระธรรมนี้มีอยู่ สำหรับให้ มนุษย์เรียนรู้ และทำตาม จนได้รับผลจากการกระทำ เป็น ความพ้นทุกข์สิ้นเชิง ทั้งทางกาย และ ทางใจ ๔) พุทธมามกะ เชื่อว่า พระสงฆ์ คือบรรดามนุษย์ที่มีโชคดี มีโอกาสก่อนใคร ในการได้รู้ ได้ปฏิบัติ และได้รับผลของการปฏิบัติ ในพระธรรม ถึงขนาดที่พ้นจากทุกข์ ยิ่งกว่าคนธรรมดา ด้วยความแนะนำของพระพุทธเจ้า พระสงฆ์ จึงเป็น ผู้ที่ควรได้รับการนับถือ และถือเอาเป็นตัวอย่าง และเป็นที่บำเพ็ญบุญ ของผู้ที่ประสงค์จะได้บุญ ใครๆ ก็อาจเป็น พระสงฆ์ที่แท้จริงได้ ไม่ว่า ชายหญิง บรรพชิต หรือฆราวาส เด็ก หรือผู้ใหญ่ มั่งมี หรือ ยากจน คนเป็นพระสงฆ์ ได้ด้วยการประพฤติ และการบรรลุธรรม ที่มีอยู่ในตัวเขา ไม่ใช่เพราะการเข้าพิธี หรือ การเสกเป่า ต่างๆ ๕) พุทธมามกะ เชื่อว่า โลกนี้ไม่มีบุคคลใดสร้าง หรือ คอยบังคับให้เป็นไป หากแต่เป็นสิ่งที่หมุนเวียนไปเอง ตาม กฏของสังขารธรรม คือ กฏธรรมชาติ อันประจำอยู่ในส่วนต่างๆ ที่ประกอบ กันขึ้นเป็นโลก มันเป็น กฏธรรมดา หากแต่ว่า มีบางสิ่งบางอย่าง ลึกลับ ซับซ้อน ประณีต และมหัศจรรย์ พอที่จะทำให้คน บางพวกหลงไปว่า มีผู้วิเศษคนใดคนหนึ่ง เป็นผู้สร้างสิ่งต่างๆ เมื่อมนุษย์ เรามีความรู้เท่าทัน ความเป็นไป ของสิ่งเหล่านี้ ได้มากเพียงใด ก็สามารถ ปรับปรุงตนเอง ให้ได้รับ ประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้น หรืออยู่กันได้ ด้วยความผาสุก มากเพียงนั้น ไม่ต้องมีคัมภีร์ ซึ่ง อ้างว่าส่งมาจากสวรรค์ คงมีแต่คัมภีร์ ที่คนผู้เข้าถึงธรรมะแล้ว รู้เห็นได้อย่างไร ก็บอกไปอย่างนั้น จนผู้อื่นสามารถเข้าถึงธรรมะได้ อย่างเดียวกันก็พอแล้ว เราเรียกคนเหล่านั้นว่า พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ๖) พุทธมามกะ เชื่อว่า มนุษย์แต่ละคนล้วนมีกรรม หรือการกระทำของตนเอง เป็นเครื่องอำนายความสุข และ ความทุกข์ แล้วแต่ว่า เขาได้ทำไว้อย่างไร ในขณะที่แล้วมา ทุกคนมีกรรม เป็นของตนเอง เป็นเครื่องปรุงแต่งตัวเอง บังคับความเป็นไปของตัวเองโดยเด็ดขาด จนกล่าวได้ว่า เรามีกรรมนั่นแหละเป็นตัวเราเอง ถ้าเขาอยากมีหรืออยากอยู่ในโลกที่งดงาม เขาก็ต้องทำกรรมดีโดยส่วนเดียว ถ้าเขาเบื่อต่อการเป็นอยู่ในโลกทุกๆ แบบ เขาก็มีวิธีทำให้จิตใจของเขาสูงพอ ที่จะไม่ทำอะไรๆ ให้เป็นกรรม อย่างหนึ่งอย่างใดขึ้นมาได้ และอยู่เหนือกรรม โดยประการทั้งปวง ผู้ที่ทำกรรมชั่วไว้ จักต้องได้รับโทษ หรือ มีการทำคืนที่สมควรแก่กันเสียก่อน จึงจะพ้นจากกรรมชั่วนั้น เว้นเสียแต่ เขาได้ทำกรรมดีไว้มากอีกทางหนึ่ง ถึงกับช่วยให้เขามีจิดใจสูง พ้นอำนาจของกรรมไปเสียก่อน ที่มันจะให้ผลได้ ๗) พุทธมามกะ เชื่อว่า ตัวแท้ของศาสนานั้น คือ ตัวการกระทำที่ถูกต้อง ตามกฏแห่งความจริง จนได้รับผลของการกระทำ เป็นความสะอาด ความสว่าง และ ความสงบ จริงๆ หาใช่เป็นเพียง คัมภีร์ หรือ คำสั่งสอน หรือการสวดร้องท่องบ่น วิงวอน บวงสรวงไม่ พุทธมามกะ มีศาสนาของตนๆ อยู่ที่ กาย วาจา ใจ อันสะอาด ของตนเอง ความสะอาด ความสว่าง และ ความสงบ นี้ คือ ความหมาย อันแท้จริง ของคำว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ซึ่งที่แท้ ทั้งสามองค์ เป็นองค์เดียวกัน พุทธมามกะ จึงทำใจของตน ให้ปักดิ่ง ลงที่ ความสะอาด ความสว่าง และ ความสงบ เท่านั้น ทั้งหมดนี้ คือ ความเชื่อ ๗ ประการ ของพุทธมามกะ พุทธทาสภิกขุ ๒๖ สิงหาคม ๒๔๙๘ ***แก้ไขให้อ่านง่ายขึ้น********** แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 16:41:16 จากคุณ : ปลาตะป๋อน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:23:58

ความคิดเห็นที่ 2 นี่เป็นการเปรียบเทียบเพื่อให้เห็นชัดๆ สมมติว่า  ถ้าเป็นการสอบ  ต้องการคะแนน 50 เพื่อ "ผ่าน" ลองคิดดูง่ายๆ ว่า  ถ้าเราจัดอัตราส่วนแล้วเราต้องใช้ส่วนไหนมากที่สุด ถ้าใช้ส่วนที่มากที่สุด  ก็คือ ส่วนที่เป็น "กรรม"  เรามีอัตราส่วนถึง 50 % ถ้าเราเคยทำกรรมดีไว้พอสมควร  คือทำกรรมดีไว้เต็มเปี่ยมได้ครบ 50 % เราก็ไม่จำเป็นต้องไป หาคะแนนมาจากไหนมาเพิ่ม  เพราะได้ครบ 50 % แล้ว เคยสังเกตหรือไม่ว่า  คนบางคนแค่เพียง "นึก" ก็ได้สมตามความปรารถนาแล้ว ไม่จำเป็นต้อง "ร้องขอ" จากสิ่งใดๆ อีก  ก็ได้ทุกอย่างตามที่ปรารถนา นั่นก็แสดงว่า  บุคคลนั้นได้กระทำ "กรรม" ที่ดีๆ มาอย่างเต็มเปี่ยมแล้วในอดีต แต่ถ้าท่านยังทำความดีไม่เพียงพอ  กระพร่องกระแพร่ง  หรือขาดตกไปบ้าง  สมมติว่ามี "กรรมดี" ได้คะแนนเพียง 30 %  จำเป็นที่จะต้องหาคะแนนจากที่อื่นมาเพิ่มให้ครบ 50 คะแนน จะไปเอาจากไหน ก็จากที่เหลือ 2 ส่วนที่เหลือ คือจากตัวเราเองและผู้ช่วยเหลือหรือสิ่งช่วยเหลือ การที่จะไปหาให้ครบ 50 คะแนนนั้น  ถ้าเอามาจากตัวเองน่าจะง่ายกว่าไปหาจากคนอื่น  เพราะ การที่ทำเอง  ก็จะได้เอง  และได้มากกว่าคนอื่นมาทำให้ แต่ถ้าถามว่า  เราทำเองนั้น  ทำดีได้แค่ไหน  จริงใจกับการทำความดีได้แค่ไหน  หรือทำไปแล้ว   ผลที่ได้จะเพียงพอกับคะแนนที่ต้องการหรือไม่ สมมติว่าทำได้อีก 10 คะแนน (จาก 25 คะแนน)  เราก็ได้เพิ่มแล้วเป็น 40 คะแนน ยังขาดอยู่ 10 คะแนน  เราก็ต้องอาศัยผู้ช่วยเหลือ  หรือสิ่งช่วยเหลือ เช่น ครูบา  อาจารย์  ผู้ที่มี "จิต" ดี   "จิต" บริสุทธิ์ เทพ  เทวดา  พรหม  สิ่งศักดิ์สิทธิ์  บทสวดมนต์  พระคาถา  เครื่องราง  ของขลัง   วัตถุมงคล ฯลฯ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 18:23:08 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:24:00

ความคิดเห็นที่ 3 เหล่านี้ก็สามารถช่วยท่านได้อีก 10 คะแนน  รวมแล้วครบ 50 คะแนน  ถือว่า "ผ่าน" นี่เป็นเพียงการเปรียบเทียบ  และแสดงให้เห็นว่า  ทุกส่วนต้องมีการเกื้อหนุนและประกอบกัน ถ้าแค่ผ่าน  ก็ใช้เพียง 50 % หรือ 50 คะแนน แต่ถ้าจะให้ "เยี่ยม" ต้องใช้คะแนนมากๆ บางคนทำคะแนนได้มากถึง 90 หรือเกือบร้อย เช่น  ทำแต่กรรมดี  มาตั้งแต่อดีต  เป็นคนที่ทำตัวเองดี  และได้ผู้ช่วยเหลือดี เลยทำให้ได้ดี  มากยิ่งขึ้น จำเอาไว้ว่า  กรรม 50  ตัวเอง 25  ผู้ช่วยเหลือ 25 ไปจัดสัดส่วนเอาเอง ถ้าจะมานั่งรอแต่ให้คนอื่นช่วย (25 คะแนน  ซึ่งความเป็นจริง  ใครหรืออะไรจะมาช่วยได้ครบ 25 คะแนน) แล้วไม่ทำตัวเองให้ดีๆ  ไม่ทำกรรมดีมาแต่ก่อน จะไปได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ  หรือจะได้รับสิ่งที่ดีๆ ได้อย่างไร เพราะฉะนั้นความเป็นจริง  ตัวเราเองเป็นส่วนสำคัญ มีคะแนนถึง 75 % หรือ 75 คะแนน จากการกระทำดีของเราที่ได้เคยทำไว้  ซึ่งก็คือ "กรรม" 50 ตัวเราเองทำดีด้วย 25 ถ้าทำได้แค่นี้  75 คะแนนแล้ว  ผ่านได้อย่างสบายๆ จะมานั่งรอผู้ช่วยเหลือ  หรือสิ่งช่วยเหลือทำไม  แค่เพียง 25 คะแนนเอง เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว  ทำไมไม่ฝึกตัวเองก่อน ให้ตัวเองมี "ดี" พอก่อน  ก่อนที่จะไปหา "ดี" จากที่อื่น แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 17:26:30 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:24:55

ความคิดเห็นที่ 4 บทสวดมนต์ก็เช่นกัน  จัดอยู่ในข้อที่ 3 คือผู้ช่วยเหลือ  หรือสิ่งช่วยเหลือ อย่าลืมว่าเป็นเพียง "ส่วนประกอบเท่านั้น" คนที่ไม่มี "กรรม" ดีมาก่อน  ไม่ได้ทำตัวให้เป็นคนดีก่อน  ไม่ทำบุญทำกุศลมาก่อน   ให้สวด พระคาถาชินบัญชร 100 จบ 1000 จบก็ไม่ได้อย่างที่ตัวเองต้องการ หรือเรียกง่ายๆ ว่า อาจจะไม่ได้ดีตามที่หวัง แต่การสวดมนต์ก็ได้ "กุศล" แล้ว  แต่ได้อย่างมากที่สุดก็ไม่เกิน 25 คะแนน รู้อย่างนี้แล้วจะมามัวมานั่งทำอย่างใดอย่างหนึ่งทำไมกัน ทำทั้ง 3 ส่วนให้สมดุลย์กันไม่ดีกว่าหรือ ? ทั้งทำ "กรรม" ดี  ทำตัวเองให้ดี (รวมถึงการทำบุญกุศล  ปฏิบัติภาวนา ฯลฯ)  และ หาผู้ช่วยเหลือสิ่งช่วยเหลือที่ดี แล้วสิ่งที่คุณต้องการ...ก็จะไม่ไกลเกินความจริง แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 17:26:18 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:25:37

ความคิดเห็นที่ 5 การสวดมนต์เพื่อให้ได้อานิสงส์สูงสุด 1.อย่าสักแต่ว่าสวดเป็นนกแก้วนกขุนทอง  คือท่องๆ บ่ยๆ ไปตามอักขระที่อ่านหรือนึกได้ ข้อนี้ไม่ได้หมายความว่าต้องให้รู้ความหมายด้วย  ไม่จำเป็นขนาดนั้น  เพราะการรู้ความหมาย เป็นเพียงส่วนเสริมเท่านั้น (แต่ถ้ารู้ความหมายด้วย  ก็เป็นเรื่องดี) จะรู้ความหมายหรือไม่รู้ความหมายก็ไม่สำคัญเท่ากับการสวดมนต์อย่างมีสมาธิ 2.ต้องสวดมนต์อย่างมีสมาธิ  หมายความว่า  เวลาที่จะสวดมนต์นั้น  ต้องรู้ก่อนว่าสวดมนต์ บทไหน (จะรู้ความหมายหรือไม่รู้ก็ได้)  แต่เวลาที่สวดมนต์นั้น  ให้รู้ว่าอักขระหรือตัวหนังสือที่เรากำลังจะ ท่องนั้น คือตัวอะไร ฟังดูอาจจะเข้าใจยาก  เอาอย่างนี้ เวลาที่จะสวดมนต์ เช่น นะโม  ตัสสะ ฯลฯ  ก็ต้องรู้ว่าตอนนี้ กำลังสวดคำว่า นะ  คำว่า โม  คำว่า ตัส  คำว่า สะ คือให้รู้ตัวทุกตัวอักขระว่ากำลังสวดคำไหน ทำได้มั้ยครับ  ถ้าทำได้..คือรู้ตัวว่าสวดอักขระตัวไหน  เราก็จะมีสติใจจดจ่อกับคำสวดตามอักขระ   เมื่อมีสติเราก็จะมีสมาธิ การมีสติ  และมีสมาธิในเวลาสวดมนต์นั้น  จะได้รับ "พลังงาน" ที่ดี ทำให้ได้  แล้วจะได้รู้ว่า  สวดมนต์เวลาที่มีสติและสมาธิ  จะ "ดีกว่า" สวดมนต์แบบนกแก้วนก ขุนทองอย่างมากมายมหาศาล จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:27:07

ความคิดเห็นที่ 6 สะดาะเคราะห์  สะเดาะกรรม  มีจริงหรือ ? เป็นคำถามฮิตกันมากครับในยุคนี้ ข้อเขียนวันนี้อาจจะไปขัดใจบางท่านเข้าก็เป็นได้   เพราะผมกำลังจะบอกว่า   ไม่มีหรอกครับที่จะมาสะเดาะเคราะห์  สะเดาะกรรม  ได้ ไม่มีจริง ๆ  ครับ "กรรม"  คือการกระทำ   เมื่อเป็นการกระทำ  ก็ต้องมีผล  และมีการชดใช้ ไม่ชดใช้ก็ไม่หมดหรอกครับ   ไม่มีการให้คนอื่นมารับแทน  หรือทำแทน ใครทำกรรมอย่างไรไว้  คน ๆ  นั้นก็ต้องรับเอง ทำเอง  ก็ต้องรับเองครับ ที่ผมบอกว่าไม่มีใครสะเดาะเคราะห์  สะเดาะกรรมได้  ก็เพราะว่า  แม้แต่ว่า  องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ก็ยังทรงต้องชดใช้กรรม บางท่านอาจจะแย้งว่า  ไหนว่าพระอรหันต์   ท่านอยู่เหนือกรรมอย่างไรล่ะ ? ไม่เถียงครับ  ว่าพระอรหันต์ท่านอยู่เหนือกรรม แต่จะอยู่เหนืออย่างไร    และเพราะอะไรท่านถึงอยู่เหนือกรรมทั้งหลายทั้งปวง   ผมไม่ทราบครับ   เพราะผม ไม่ใช่พระอรหันต์     และสูงเกินกว่ามันสมองและสติปัญญาของผมที่จะรู้ได้ พระอรหันต์ท่านไม่มีกรรมแน่  ๆ    แต่อย่าลืมนะครับว่า   พระอรหันต์ไม่ใช่เกิดมาปุ๊บก็เป็นพระอรหันต์เลย   ต้องผ่านชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาว  ผ่านกิเลสมาบ้างไม่มากก็น้อย ไม่ชาตินี้ก็ชาติที่แล้ว  ยังไง ๆ  ก็ต้องเคยทำ "กรรม" มาก่อน แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 17:26:42 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:28:24

ความคิดเห็นที่ 7 เพราะฉะนั้นเมื่อพระอรหันต์มาเกิด  ก็ยังคงต้องรับกรรมก่อน  ก่อนที่จะบรรลุเป็นพระอรหันต์ เพราะเป็นกรรมที่ทำก่อนจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ แต่นับตั้งแต่วินาทีที่ท่านสำเร็จเป็นพระอรหันต์  วินาทีนั้นท่านจะหมดกรรม  ไม่มีกรรม  อีกต่อไป พระพุทธเจ้าเองก็ทรงเป็นเช่นนั้น ถึงแม้ว่าพระพุทธเจ้าจะทรงเป็นพระอรหันต์   และทรงเป็นหัวหน้าพระอรหันต์ทั้งปวง   ท่านก็ยังคงต้องรับกรรม   ก่อนหน้าที่พระองค์จะทรงสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า ยังทรงต้องมีการเจ็บไข้ได้ป่วย   ให้พระเดชพระคุณ   ท่านบรมครุแพทย์  ชีวกโกมารภัจจ์   ถวายการรักษา (ท่านพ่อหมอผู้นี้เก่งระดับโลกนะครับ  เมื่อ 2540 กว่าปีนี่ ท่านสามารถผ่าตัดสมองคนได้ด้วยครับ เรื่องนี้ถ้าท่านสนใจ  ผม จะหามาให้อ่านกัน  ด้วยสำนึกในความเป็นพระอาจารย์ที่ดีสุดยอด) ยังคงโดนลอบทำร้ายจากพระเทวทัต  จนถึงพระโลหิต  (เลือดตกยางออก)  ทรงโดนทำร้ายจากพระเทวทัต โดยการกลั่นแกล้งต่าง ๆ  นานา ต้องโดนคนนินทาว่าร้าย (คนที่ไม่เชื่อในพุทธศาสนา) ต้องทรงเหนื่อยกับการเดินทางไปโปรดสัตว์ นี่ก็เป็นกรรมที่พระองค์ต้องชดใช้ครับ ใช่ว่าจะเกิดเป็นพระพุทธเจ้าแล้วจะสบายอย่างที่ใคร ๆ  คิด เหมือน "ในหลวง" ของคนไทย ทรงประสูติมาในฐานะที่สูงส่งอย่างนั้น  สูงกว่าชนทั้งปวง  แต่ทุกวันนี้ยังทรงเสด็จพระราชดำเนิน  ไปไหน ต่อไหน  เพื่อไป"เยี่ยมเยียน   ดูแล"   และพระราชทานความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ต่อคน  ต่อชุมชน  ต่อองค์การ  เพื่อ ให้เกิดความสุขทั่วไป ผมไม่เคยเห็นคนที่มีฐานะเช่นพระองค์ท่านคนไหนในโลกที่เป็นอย่างนี้ !!! ที่ (ทรง) เหนื่อยตลอดชีวิต  เพื่อคนอื่น  ไม่ใช่เพื่อพระองค์เองเลย ขอโทษครับ  ออกนอกไปนิด  ก็เพราะชื่นชม  และเทิดพระองค์อยู่เหนือเกล้าน่ะครับ เห็นมั้ยครับว่าพระพุทธเจ้าท่านเองก็ยังต้องทรงรับกรรม สุดยอดขนาดพระพุทธเจ้ายังคงต้องรับกรรม  พระองค์ไม่ได้สะเดาะเคราะห์กรรมให้พระองค์เองเลย ก็ขนาดพระองค์ยังไม่สามารถสะเดาะเคราะห์สะเดาะกรรมของพระองค์เองได้เลย นับประสาอะไรกับพระรูปต่าง ๆ  เกจิอาจารย์เก่ง ๆ  หลายคน หรือใครก็ตาม  จะมาทำพิธีสะเดาะเคราะห์ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 17:26:53 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:29:27

ความคิดเห็นที่ 8 นับประสาอะไรกับพระรูปต่าง ๆ  เกจิอาจารย์เก่ง ๆ  หลายคน หรือใครก็ตาม  จะมาทำพิธีสะเดาะเคราะห์ สะเดาะกรรมได้ เหลวไหลทั้งนั้นครับ แต่ก็ยังมีพิธีหรือการกระทำอย่างนี้บ่อย ๆ   หลายที่กับหลายคนหลายรูป แยกแยะได้ว่า 1.  ทำไปเพราะไม่รู้ความเป็นจริงว่าไม่มีทางสะเดาะกรรมได้   เพราะคิดว่าได้รับการถ่ายทอดมาจากรุ่นพ่อรุ่นปู่   จากครูบาอาจารย์   ว่าพิธีแบบนี้แหละที่สามารถช่วยได้  หรือตัวเองมีความรู้ผิด ๆ  คิดว่าน่าจะสะเดาะกรรมได้ 2. ทำไปเพราะรู้    แต่เนื่องจากเห็นแก่ญาติโยมว่ากำลังมีทุกข์    หวังจะให้  "กำลังใจ"  มากกว่าความเป็นจริง หรือ ธรรมะเป็นเพียงกำลังใจ  หรือกุศโลบาย (อุบายอันเป็นกุศล)  พวกนี้ส่วนใหญ่เป็นพระ  พิธีที่ทำก็มีตั้งแต่สวดมนต์ ทำบังสุกุลเป็น บังสุกุลตาย ผูกด้ายสายสิญจน์ ทำเทียน ต่ออายุ  ใส่บาตรพระ ฯลฯ  พวกนี้ยังไม่เท่าไหร่  เพราะทำไป ด้วยเจตนาที่ดี   แต่ต้องหมายความว่าไม่เรียกร้องเงินทอง หรือปัจจัย 3.  ทำไปเพราะหวังอยากได้เงินทอง  หรืออามิสสินจ้าง  พวกนี้กะ "ฟัน" ลูกค้าอย่างเดียว  มีทั้งพระและฆราวาส   มีตั้งแต่ทำบุญ  ทำสังฆทาน  (ส่วนใหญ่จะเป็นจำนวนเงินไม่น้อย   อาจจะบอกว่าต้องทำสังฆทานเท่าอายุ  แล้วคนที่มี อายุน้อย ๆ  น่ะ   เค้าจะไปทำพิธีสะเดาะเคราะห์กันทำไม   ต้องโน่น  30  ขึ้นไป   สังฆทานถูก  ๆ    กระป๋องละ  200  บาท   คูณ  30  ก็ 6,000 แล้ว)  สร้างพระ     สร้างโบสถ์    สร้างวิหาร    สร้างศาลาการเปรียญ    บริจาคโลงศพ   (บริจาคกันจัง)     และหนทางเสียเงินอีกมามากมาย โดยเฉพาะตามตำหนักทรงนั้น  ชอบเรียกร้องให้ทำเงินกันเหลือเกิน   บางทีอาจจะพูดแบบเหมือนไม่ต้องใช้เงิน   แต่ฟังดี ๆ  หรือฟังด้วยความเป็นจริงจะรู้ว่าตำหนักทรง หรือแม้แต่วัดบางวัดก็ตามเถอะครับ แฝงด้วยการ "ดูดทรัพย์" ของ ชาวบ้านที่มาให้ทำพิธีทั้งนั้น พวกนี้เลวครับ  เป็นกาฝากศาสนา  เป็นกาฝากสังคมจริง ๆ พระที่ทำอย่างนี้  อย่าเรียกว่าพระครับ  ต้องเรียกว่า "คนห่มเหลือง" พระ  แปลว่า  ผู้ประเสริฐ  ผู้ดีเลิศ  ต้องรู้จักให้ครับ  ไม่ใช่รู้จักโกย อย่าเรียกร้อง  โดยหวังอามิสสินจ้าง  ถ้าญาติโยมจะบริจาค  จะอนุโมทนา  ขอให้เป็นไปด้วยศรัทธา  และ ความต้องการจริง ๆ ส่วนคนที่ผ่านพิธีอย่างนี้ไปแล้ว เกิดโชคดี  เกิดความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี  อย่าคิดนะครับว่าเป็น เพราะสะเดาะเคราะห์สะเดาะกรรมมาแล้ว ไม่จริงหรอกครับ  ที่ดีได้ก็เพราะตัวคุณเอง เพราะคุณเองทำดี  กรรมดี  เลยตามาตอบสนอง แต่การทำดีไม่จำเป็นต้องได้ดีก่อนเสมอ จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:30:34

ความคิดเห็นที่ 9 ผลของการได้รับของการกระทำนั้น  ไม่ว่าจะดีจะชั่ว   มีลำดับขั้นครับ  อะไรที่ "มากกว่า" ก็จะส่งผลก่อน อย่างเช่น  เคยใส่บาตรพระวันแรก  วันที่สองช่วยคนที่กำลังจะตายให้ดีขึ้น   วันที่สามตีหัวพระเพื่อชิงเงิน ถามว่าคุณจะได้รับผลการกระทำไหนก่อน? ครับ    ก็ต้องได้รับกรรมจากการตีหัวพระก่อน    และก็ได้รับกรรมดีจากการช่วยคนที่กำลังจะตาย   และการ ใส่บาตรพระเป็นลำดับสุดท้าย ไม่ได้เรียงตามลำดับวันที่ทำนะครับ เพราะผลของมันไม่เท่ากัน  ไม่ได้จัดเรียงตามวันเวลานะครับ เพราะฉะนั้นบางคนจึงสงสัยว่า   ทำไม  (ชาตินี้)  ทำดีเหลือเกิน   ทำบุญทำกุศลมากมายมหาศาล   แต่ทำไม   ไม่เคยได้รับผลกรรมดีเลย  มีแต่ต้องทนรับกรรมที่ไม่ดีตั้งมากมาย ตรงนี้อธิบายได้อย่างที่บอกครับ  คือเรียงตามลำดับการกระทำ คุณอาจจะทำไม่ดีมาก่อน  (เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ล่ะครับ   อาจจะนาน  ๆ  จนเป็นชาติที่แล้วก็ได้)  เพราะฉะนั้นคุณก็ ต้องรับกรรมที่ไม่ดีมาก่อน แต่พอหมดกรรมที่คุณทำไม่ดี  คุณก็จะได้รับกรรมดี  ผลดีทันที ตรงที่ได้รับผลกรรมดีนี่แหละครับ  คือจังหวะที่คุณได้ แต่ได้เพราะตัวคุณเอง  เพราะผลกรรมดีที่คุณเคยทำ   ไม่ใช่เพราะการกระทำของพวกพระ  พวกเกจิอาจารย์ที่ช่วยคุณ คุณสังเกตเห็นมั้ย?  พวกพระ  พวกเกจิอาจารย์ที่ชอบทำพิธีสะเดาะเคราะห์สะเดาะกรรมน่ะ  บางทียังเอาตัวเอง แทบไม่รอด จะเป็นจะตาย  มีทุกข์ส่วนตัวก็หลายครั้ง จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:31:40

ความคิดเห็นที่ 10 เก่งขนาดนั้น  ทำไมไม่สะเดาะเคราะห์ให้ตัวเองล่ะครับ และพวกนี้เก่งกว่าพระพุทธเจ้าหรือครับ? ขนาดพระพุทธเจ้ายังสะเดาะกรรมไม่ได้เลย  แล้วพวกนี้เก่งมาจากไหน ไม่งั้น  เราก็ไปทำความชั่วร้าย  ความเลวทราม  ทำอะไรไม่ดี ๆ มาก ๆ  เข้าไป  พอถึงเวลาก็เอาเงินหมื่น  2   หมื่นไปให้พวกนี้สะเดาะกรรม  จะได้ไม่มีกรรม  ไม่มีเคราะห์  ไม่ต้องรับกรรม เป็นอย่างนั้นหรือครับ??? ขอให้ใช้ปัญญาพิจารณาด้วยนะครับ ย้ำอีกครั้งว่า  การสะเดาะเคราะห์สะเดาะกรรมนั้น  ไม่มี  ที่ทำกันนั้น  เป็นจิตวิทยา  เป็นการสร้างกำลังใจ เท่านั้น นึกไว้แค่นี้ก็พอนะครับ ว่าพระพุทธเจ้ายังคงต้องรับกรรม ยังสะเดาะกรรมไม่ได้ และพวกนี้เก่งกว่าพระพุทธเจ้า หรืออย่างไร?     ถึงสามารถสะเดาะกรรมได้ "กรรม"  เมื่อทำ  ก็ต้องชดใช้ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 17:27:19 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:33:08

ความคิดเห็นที่ 11 อยากโชคดี  อยากมีโชคลาภ  ควรทำอย่างไร? ถาม - อยากโชคดี  อยากมีโชคลาภ  จะไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนดี ? ตอบ - นี่คุณกำลังจะถามผมล่ะซิว่า  จะไปขอหวยที่ไหนดี ?   ถ้าผมรู้นะคุณ   ผมไปขอเองดีกว่า  จะได้รวย  ไม่ต้องมานั่งตอบปัญหาอย่างนี้หรอก บอกคุณได้เลยนะครับว่า  ไม่มีที่ไหนหรอกครับ  ที่คุณจะไปขอให้รวย  ขอให้มีความสุข  ขอให้มีความสำเร็จได้ เพราะทุกอย่างที่คุณ "ขอ" น่ะ  คุณต้องทำเองครับ นี่คือกฎแห่งกรรม  ตามหลักศาสนาพุทธ  เพราะ "กรรม"  คือการกระทำ  ทำกรรมใดก็ได้กรรมนั้น   ไม่ทำ ก็ไม่ได้  เด็ดขาด! คุณอาจจะเถียงว่า  ไปหาพระ  หาหลวงพ่อ  หาเจ้าพ่อเจ้าแม่  ไปไหว้พระที่ศักดิ์สิทธิ์  ทั้งพระพุทธรูปและพระ สงฆ์  ท่านเหล่านี้สามารถบันดาลให้คุณมี  คุณได้  คุณเป็นตามปรารถนา หลวงพ่อ  หลวงปู่  เจ้าพ่อเจ้าพ่อเจ้าแม่  สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวงก็เลยได้หน้าไป  ทั้ง ๆ  ที่ความเป็นจริง ได้มี  ได้เป็น ได้ดังใจปรารถนาน่ะ  คุณทำเองทั้งนั้น   แต่คุณไม่รู้ตัวเองต่างหาก สมมติว่าคุณไปขอให้พระ  หรืออะไรก็ได้ที่ศักดิ์สิทธิ์ขอให้ถูกหวย  คนที่ไปขอน่ะมีกี่ร้อย กี่พัน  กี่หมื่น  กี่แสน คน  ขอรางวัลที่ 1  ทั้งนั้น  นาน ๆ  หรอกครับ  จะมีบอกว่า  ขอให้ถูกรางวัลที่ 4  ที่ 5 แล้วรางวัลที่ 1 น่ะ  มีกี่รางวัล  รางวัลเดียวครับ  คนไปขอกันเป็นแสน  คุณก็ต้องไปเข้าคิวรออีกแสนงวด  ถึง จะได้  ลองคำนวณดูนะครับว่า  แสนงวดน่ะมันกี่ชาติ ???? ก็จะมีคนเถียงล่ะว่า    ไปไหว้พระ    หรือไปขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์มา     กลับมาถูกหวยเลย    แต่ถ้าคุณศึกษาเรื่อง กรรมให้ดี    คุณจะรู้ว่ามันเป็น    "กรรม" ของคุณเองที่คุณจะต้องได้  อย่างเช่น  ถึงเวลาแล้ว   ไม่ต้องซื้อหวยซื้อ ล็อตเตอรี่  ไม่ต้องทำอะไร  ก็ได้มาเอง   เรื่องนี้เป็นข่าวมาตั้งไม่รู้กี่ร้อยครั้ง   อย่างเช่น  สามล้อถีบรถรับจ้างอยู่ดี  ๆ   ร้อยวันพันเดือนไม่เคยซื้อ ล็อตเตอรี่เลย   พอซื้อคู่เดียว   รวยเป็นล้าน     คนบางคนได้เงินมาอย่างไม่รู้ตัว  ได้โชคมาอย่างชนิดไม่คาดฝัน นั่นเป็นเพราะเมื่ออดีต (เวลาที่ผ่านมาแล้ว ไม่ว่าจะนานแค่ 1 นาที  หรือนานเป็นชาติ ๆ) คุณทำมาแล้วตรงนั้น คุณถึงได้ตรงนี้ เพราะศาสนาสอนว่า  ไม่มีเหตุก็ไม่มีปัจจัย  คือไม่มีอะไรที่จะเกิดขึ้นโดยไม่มีสาเหตุ และไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นเพราะ "บังเอิญ" แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 17:27:33 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:35:22

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่มีอะไร "ได้" มาโดยไม่มีการ  "ให้" ก่อน คุณได้เงิน  ได้โชค  เพราะคุณเคยให้เงิน  ให้โชคมาก่อน (กับใคร  กับอะไร  ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง  แต่คุณต้อง เคยให้มาก่อน) นี่ก็เป็นเหมือนตรรกวิทยาที่บอกคุณว่า  เมื่อคุณ "ได้" ตรงนี้   ปัจจุบันนี้ เพราะคุณเคย "ให้" มาก่อนในอดีต   ถ้าอนาคตคุณอยากได้อย่างนี้  (อย่างปัจจุบันที่คุณได้)  คุณก็ต้องให้ตั้งแต่วันนี้  (ซึ่งจะกลายเป็นอดีตในวันข้างหน้า)   เพราะฉะนั้น  ในวันนี้คุณต้องเริ่มต้นให้ก่อน    แล้วอนาคตคุณก็จะได้เอง ตรงนี้อ่านดี ๆ  อย่างง  ค่อย ๆ  อ่าน  ถ้างง  นั่งพักก่อน  แล้วค่อยกลับมาใหม่อ่านอย่างช้า ๆ ผมล่ะชอบใจที่    หลวงพ่อคูณ    ท่านตอบคำถามคนที่ถามท่านว่า     มากราบหลวงพ่อ    มาให้หลวงพ่อ เคาะกระบาลแล้วถูกหวย    ท่านตอบว่า  กูไม่ได้ทำให้มันถูกหวย มันจะถูกของมันอยู่แล้ว โชคของมัน  ดวง ของมัน  พอดีมันมาหากู  ถึงมันไม่มาหากู  มันก็ถูกก็ได้ของมันอยู่ดี ผมฟังแล้ว  แอบกราบหลวงพ่อในใจนับครั้งไม่ถ้วน จำไว้นะครับ  ศาสนาพุทธไม่ได้สอนให้ร้องขอ  ไม่ได้สอนให้บนบานศาลกล่าว  ไม่ได้สอนให้เป็นผู้รับ อย่างเดียว แต่ศาสนาพุทธสอนให้เราปฏิบัติ  สอนให้กระทำ   สอนให้พิสูจน์ด้วยตัวเอง ลองคิดด้วยเหตุผลนะครับ  ถ้าใครก็ตามที่  "ขอ" ได้  ก็จะมีคนขออีกเป็น.... .ไม่รู้จบสิ้น  ใครที่ไหนจะ สามารถทำให้ทุกคนสมหวังอย่างที่ปรารถนาได้ทุกอย่างทุกคน พระพรหม (ที่เอราวัณ) ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์  มีให้ได้ครบทุกคนที่ขอมั้ยครับ  ได้บ้าง  ไม่ได้บ้าง หลวงพ่อคูณที่ว่าเก่งๆ  เคาะหัวคนวันละเป็นพันเป็นหมื่น  มีใครได้ครบตามที่ขอได้ทุกคน และอีกมากมาย ฯลฯ อย่างนั้น  คนไทยทุกคนรวยหมดครับ  คนไทยไม่ต้องทำมาหากินครับ  เช้า ๆ  ไปกราบหลวงพ่อดัง ๆ  สาย ๆ   ไปไหว้พระพุทธรูป     บ่าย ๆ  ไปเฝ้าเจ้าพ่อเจ้าแม่  กลางคืนสวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขี้คร้านจะรวยกันทั้งบ้านทั้งเมือง  ไม่มีใครจน  ไม่มีใครเป็นทาส ไอเอ็มเอฟ หรอกครับ แต่อาจจะมีท่านผู้รู้บอกว่า  พระหรือผู้ที่มีจิตบริสุทธิ์บรรดาลสิ่งต่างไม่ได้เชียวเหรอ ? ได้ครับ  ท่านช่วยได้อย่างแน่นอน  ด้วยความบริสุทธิ์ของจิตท่าน อย่างนี้นะครับ  กรรมที่เราทำมาจะมีกำลัง 50%  ตัวเราเอง 25%   ท่านที่มีจิตบริสุทธิ์อีก 25% "กรรม"  ก็หมายความว่าสิ่งที่เราเคยกระทำมาแล้ว  ถ้าเราทำดีมาแล้ว  จะมีอำนาจในการสนองผล 50% ตัวเราเอง  นี่ก็หมายความว่าเราต้องทำตัวเป็นคนดีด้วย  ทำเพื่อให้จิตดี   พร้อมที่จะรับแต่สิ่งดี ๆ เพราะทำดี   คิดดี  จิตดี   สิ่งดี ๆ  ก็จะตามมาเอง  ตามกฎของธรรมชาติ  ที่สิ่งที่ดี ๆ  จะอยู่กับสิ่งที่ดี ๆ  ด้วยกัน ส่วนท่านที่มีจิตบริสุทธิ์  หรือที่เรียกง่าย ๆ  ว่าท่านที่เป็นคนดี  ไม่ว่าจะเป็นพระหรือฆราวาส  ท่านสามารถ ช่วยได้ อีก 25 % จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:36:24

ความคิดเห็นที่ 13 แต่ลองดูตามสัดส่วนนะครับ  กรรมน่ะของแน่  เพราะท่านทำมาแล้ว  คงที่มีกำลัง 50 % ท่านจะทำดีครบอีก 25 %  เชียวหรือ?   ต้องมีพลาดขาดหายไปบ้างล่ะ  อาจจะเหลือ 5-15 % ท่านที่มีจิตบริสุทธิ์  แน่ใจอย่างไรว่าบริสุทธิ์สุด ๆ  มีระดับขั้นบ้างล่ะ บริสุทธิ์มากน้อยตามจิตของท่าน เพราะ ฉะนั้น ก็ไม่ครบตามสัดส่วนอีก 25 %  อาจจะเหลือ 5-15 % เห็นมั้ยครับ  รวมทั้ง 2 ข้อหลัง  ยังไม่เท่ากรรมของเราที่มี 50 % เลย ที่พระ  หรือผู้ที่มีจิตบริสุทธิ์ ท่านช่วยนั้น  บางครั้งบางคาว (ที่จำเป็นหรือด่วน  หรืออยู่ในความเป็นความตาย) ท่านอาจจะใช้คุณความดี   และพลังจิตที่ดี ๆ  (ที่บริสุทธิ์)  ช่วยท่านได้  เหมือนอย่างนี้นะครับ   คุณไปสอบเข้าเรียนต่อ   เค้าต้องการคะแนน 80 เต็ม 100  คุณสอบได้ 75 คะแนน  อย่างนี้  อีกแค่ 5 คะแนน "ท่าน" ช่วยได้  เพราะคุณทำ มาตั้ง 75 คะแนน แต่ถ้าคุณทำได้เพียง 40 คะแนน   ขาดอีกตั้ง 40 คะแนน  ใครเค้าจะกล้าเข้ามาช่วย พระท่านไม่ช่วยคอรัปชั่นเพิ่มคะแนนให้หรอกครับ เพราะฉะนั้นทำกรรมดีนั่นแหละครับ  ดีที่สุด เพราะมีกำลังตั้งครึ่งนึง  และส่งผลรุนแรงด้วย อ่านตรงนี้แล้วอย่าไปให้เจ้าพ่อเจ้าแม่หลอกเอาค่ายกครู  ค่าอย่างโน้นอย่างนี้อีกนะครับ ไม่มีใครบันดาลอะไรให้คุณได้สมความตั้งใจปรารถนาได้ดีเท่าตัวคุณเอง จำไว้นะครับ  อยากได้อะไร  ก็ต้องทำสิ่งนั้นก่อน จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:37:06

ความคิดเห็นที่ 14 อยากได้บุญต้องทำบุญก่อน อยากได้เงิน  ต้องให้เงินก่อน (ทำทาน) อยากสวยก็ต้องทำตัวให้สวยก่อน (รักษาสุขภาพ  ช่วยเหลือคนที่พิการตามอัตภาพ  เพื่อให้เค้าสวยตาม อัตภาพที่ควรจะเป็น) อยากเสียงเพราะก็ต้องให้ความเพราะ (พูดเพราะๆ) กับคนอื่นก่อน เอาเป็นว่าบอกเป็นตัวอย่างคร่าวๆ  ขืนบอกหมด  จะเปลืองเนื้อที่เวปเสียเปล่า ๆ แถมท้ายสักนิดครับ อยากอายุยืน  ต้องให้อายุคนอื่นหรือสิ่งมีชีวิตอื่นก่อน (ไม่ฆ่า  ไม่ทำลายชีวิต  ไม่สนับสนุนการฆ่า  ปล่อยสัตว์ ปล่อยสิ่งมีชีวิตนี่ก็ใช่เลย จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:38:30

ความคิดเห็นที่ 15 เดี๋ยวนี้ความผูกพันระหว่างพ่อแม่และลูก  ดูเหมือนจะห่างกันมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะในโลกยุคปัจจุบันนี้  มีกิจกรรมที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น  มีสิ่งที่น่าสนใจ  น่าศึกษา   น่าหาความรู้  และน่าเข้าไปร่วมในกิจกรรมมากมาย มีโลกของอินเตอร์เน็ต  มีเพื่อนมีหนังมีรูปมีเกมส์ให้ดูให้เล่นมากมาย เวลาที่ควรจะอยู่ด้วยกันกับพ่อแม่หรือญาติพี่น้องจึงน้อยลงไปด้วย เดี๋ยวนี้เราจะเห็นเด็กๆ นั่งเล่นเกมส์ตามร้านคอมฯ ทั่วไป  เย็นค่ำจนดึกดื่น  แทนที่จะกลับไปที่บ้าน   นั่งคุยหรือเล่นเกมส์ที่บ้าน   เพื่อเป็นการสังสรรค์กับพ่อแม่พี่น้องที่บ้าน เรื่องนี้ถ้าจะมาพูดถึงต้นเหตุและปัญหา  ก็คงจะเป็นเรื่องที่ยืดยาว  และหาที่จบไม่ได้ เอาเป็นว่า  มาพูดถึงเรื่องบางเรื่องที่เราคาดไม่ถึง  แต่เป็นเรื่อง "หญ้าปากคอก" กันดีกว่า มีหลายรายที่มาปรึกษาผม  และพอพูดคุยกันแล้ว  สาเหตุหนึ่งก็คือ "การไม่ได้ทำตัวเป็นลูกที่ดี" ของพ่อแม่ การไม่ทำตัวเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ นั้น  เท่าที่ผมได้รับฟังปัญหา  ก็มีอย่างนี้ 1.ชอบเถียงพ่อเถียงแม่ 2.ชอบทำให้พ่อแม่เสียใจ  บางรายถึงกับทำให้พ่อแม่ร้องไห้ 3.ไม่เลี้ยงดู  ไม่ปรนนิบัติพ่อแม่ตามสมควร 4.สร้างแต่ปัญหาให้พ่อแม่ 5.ขโมยของที่เป็นสมบัติของพ่อแม่ 6.ด่าว่า  กล่าวคำที่เป็นการล่วงเกินพ่อแม่ 7.ทำร้ายร่างกาย และจิตใจต่อพ่อแม่ จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:39:46

ความคิดเห็นที่ 16 บุคคลใดก็ตามที่กระทำอย่างนี้  จะต้องได้รับ "กรรม" หนัก  ยิ่งข้อที่ 6 และ 7  คือด่าว่าและ ทำร้ายพ่อแม่  "กรรม" จะยิ่งหนักมากมายมหาศาล  โอกาสได้ไปภพภูมิต่ำถึงนรกอเวจีมีมาก ชีวิตของผู้กระทำการตามนี้  จะไม่มีความสุขเลยชั่วชีวิต  จะไม่มีความสบายใจ  มักจะมีเรื่อง หงุดหงิด  เรื่องทุกข์  ทั้งทุกข์กายและทุกข์ใจเกิดขึ้นบ่อยๆ อะไรที่คิดว่าน่าจะได้มา  น่าจะสร้างความสุข  น่าจะประสบผลสำเร็จ  ก็มักจะไม่ได้  มีการเลื่อน   คลาดเคลื่อน  จนสุดท้ายก็ไม่ได้เลย ผมเคยรู้จักคนๆ หนึ่ง  ก็พอจะรู้เรื่องราวในอดีตของเขา  ต่อหน้าสาธารณชนนั้น  จะดูเหมือนเป็น คนดี  เอื้ออนาทร  และเป็นคนที่รักพ่อแม่รักครอบครัว แต่ในความเป็นจริงแล้ว  คนนี้ไม่เคยสร้างความสบายใจให้กับพ่อแม่เลย  หนำซ้ำยังพูดจาไม่ดี ไม่ไพเราะกับพ่อแม่  พูดคำเถียงคำ  มีบางครั้งถึงขนาดด่าว่าบุพการีด้วย บ่อยครั้งที่ผมรู้ว่าพ่อแม่ของคนๆ นี้ต้องร้องไห้  เสียใจจากการกระทำของคนนี้ คนนี้ได้รับความก้าวหน้าจากการทำงาน  มีสังคมที่กว้างไกล  มีคนนับถือ  มีลูกน้องที่รักเคารพ มากมาย  มีทั้งเงิน  มีทั้งเกียรติยศ คุณๆ อาจจะสงสัยว่า  ก็ไหนว่าคนที่ทำร้ายพ่อแม่  เถียงพ่อเพียงแม่  ทำให้พ่อแม่เสียใจจะต้อง ได้รับ "กรรม"   แต่ทำไมคนที่ผมเล่าถึงคนนี้  จึงมีแต่ดีวันดีคืน จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:41:01

ความคิดเห็นที่ 17 คืออย่างนี้นะครับ  การรับกรรมนั้น  ไม่ได้รับกรรมตามวันเวลาเป็นสำคัญ แต่การรับกรรม  จะรับตามความหนักเบาของกรรม คือทำกรรมหนัก (ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่ว)  ก็ต้องรับกรรมหนักนั้นก่อน  เมื่อหมดกรรม หนักที่สุดแล้ว  ก็รับกรรมที่รองๆ ลงมา คนนี้คงจะทำกรรมหนักที่ดีๆ มาในอดีต  จึงรับกรรมที่ดีนั้นก่อน  พอกรรมหนักที่ดีนั้นหมดลง   กรรมที่ทำให้พ่อแม่เสียใจจึงเริ่มส่งผล จากนั้นเป็นต้นมา  คนนี้ก็เริ่ม "ทรุด" ลงอย่างเห็นได้ชัด  จากงานที่เคยทำแล้วประสบผลสำเร็จ เป็นที่น่าชื่นชม  ก็ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า  งานที่ไปเสนอลูกค้าก็ถูกปฏิเสธ จากสิ่งที่ดีๆ เดิมๆ ทั้งหมดเลวลงอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ  พินาศลงในเวลาไม่นาน คนนี้โทรศัพท์มาปรึกษาผม  คุยกันนานครับ  กว่าจะรู้ว่าเขาเองไม่ได้ดูแลปฏิบัติพ่อแม่เท่าที่ควร คือไม่ดูแลก็แย่พออยู่แล้ว  แต่นี่ยังทำร้ายจิตใจพ่อแม่อีก  พูดจากระทบกระเทียบ  พูดแดกดัน   ตะคอกใส่  ทำให้พ่อแม่เสียใจ  แอบไปนั่งร้องไห้บ่อยครั้ง ผมฟังแล้วแทบจะไม่เชื่อ  เพราะมันคนละบุคลิกกับเบื้องหน้าที่ผมและหลายคนเห็น ผมเลยแนะนำให้เขาทำแบบง่ายๆ  ก็คือให้ไปกราบขอขมาพ่อแม่  แล้วให้พ่อแม่ "อภัย" ในทุก สิ่งทุกอย่างให้เขา แต่เงื่อนไขมันอยู่ที่  ทั้งตัวเขาเองและพ่อแม่  ต้องทำจาก "ใจ" จริง  ไม่ใช่แกล้งทำ  สักแต่ว่า ทำ  หรือทำแบบขอไปที ต้องมาจากความจริงใจ  และความตั้งใจจริงที่จะทำ ฝ่ายลูกต้องตั้งใจที่จะขอขมาและยอมรับผิด  สำนึกผิดจริงๆ  มันต้องมาจากใจจริง ส่วนพ่อแม่ก็ต้อง "อภัย" ให้ลูกจริงๆ  ไม่ใช่อภัยแต่เพียงปาก  ต้องมีการ "อภัย" ที่มาจากใจจริง   มีความรู้สึกที่อยาก "อโหสิกรรม" ให้ลูกจริงๆ เดี๋ยวนี้คนนี้ดีขึ้นแล้วครับ  เจริญอย่างไม่น่าเชื่อ และ.."ดีขึ้น"  อย่างน่าอัศจรรย์ใจ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 18:23:34 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:41:52

ความคิดเห็นที่ 18 สำหรับคนที่ได้กระทำในสิ่งที่เลวร้าย  หรือไม่สวยงามไม่น่ารักกับพ่อกับแม่แล้วนั้น  บางทีอาจ จะไม่รู้ตัวหรอกครับว่า  กำลังรับกรรมในส่วนนี้อยู่ บางทีการกระทำที่เราทำกับพ่อแม่นั้น  อาจจะทำไปโดยไม่ตั้งใจ  ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าพ่อแม่จะ เสียใจ  ในสิ่งที่เราทำ  เพราะเรา "คาดไม่ถึง" อย่างเช่น  ถ้าพ่อแม่ทำกับข้าวมาให้กิน  เพราะเห็นว่าเราทำงานมาเหนื่อยเราหิว  เรากลับพูด สวนกลับไปว่า  ไม่ต้องมาสนใจหรอกน่า  เดี๋ยวหากินเองได้  โตแล้วนะ  ไม่ต้องมายุ่งเรื่องแบบนี้หรอก ซึ่งเราเองก็ไม่ได้คิดอะไร  ไม่ได้คิดว่าพ่อแม่ยุ่งอะไรนักหนาหรอก  เพียงแต่อยากทำอาหารกิน หรือหากินเอง  จะได้ไม่ต้องรบกวนใคร แต่ พ่อแม่ได้ฟังอย่างนั้น  เกิดความรู้สึกแล้ว  อุตส่าห์หวังดี  อยากทำอะไรอร่อยๆ ให้กิน   ด้วยความหวังดี  ด้วยความเป็นห่วง ได้ยินอย่างนั้น  ก็เสียใจน้อยใจ  คิดว่าลูกไม่สนใจ  ไม่เห็นถึงความหวังดี บางรายอาจจะน้อยใจ  จนเก็บไปร้องไห้ก็มี นี่แหละครับ   เหตุการณ์คล้ายๆ แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยในรายของลูกที่ยังอยู่ร่วมกับพ่อแม่ หรือเหตุ การณ์คล้ายๆ แบบนี้ คือการทำให้พ่อแม่เสียใจ  น้อยใจ  แม้ว่าเราเองจะไม่ตั้งใจก็ตาม บาป .ครับ และมีเหตุการณ์อีกหลายอย่างที่เราคาดไม่ถึงว่า  การกระทำและคำพูดของเราจะทำร้าย "จิตใจ" ของพ่อแม่  ด้วยความไม่ตั้งใจ แม้จะไม่ตั้งใจอย่างไรก็ตาม  มันก็บาป..ครับ เป็น "กรรม" ที่ต้องชดใช้ในอนาคต มีทางหนึ่งที่พอจะช่วยได้  ก็คือต้องได้รับ "อโหสิ" หรือได้รับการ "อภัย" จากพ่อแม่ จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:43:04

ความคิดเห็นที่ 19 วิธีการขอขมาพ่อแม่  เพื่อความเป็นสิริมงคลในชีวิต ความจริงไม่มีอะไรมากเลย  เพียงแค่เข้าไป "กราบ" พ่อแม่  แล้วเอ่ยปากขอ "ขมา" ในสิ่ง ที่ที่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจ  ร้องไห้  เสียความรู้สึก แล้วก็ให้พ่อแม่ยกโทษ  อโหสิกรรมให้ ก็แค่นี้ครับ  ง่ายจะตายไป แต่เรื่องที่สำคัญที่มองข้ามไปไม่ได้เลย   ก็คือต้องไปขอ "ขมา" อย่างจริงใจนะครับ  แบบหลอกๆ หรือ โกหก  หรือไม่จริงใจ  ไม่ได้ผลแน่นอน เริ่มต้นอย่างนี้ก่อนก็ได้ 1.ลองเลือกดูสักวันที่พร้อม  ไม่ต้องถึงขนาดดูฤกษ์ยามนะครับ  นั่นมันก็เกินไป  ยิ่งศาสนา พุทธสอนไว้ด้วยว่า ฤกษ์ที่ดีที่สุดก็คือ ฤกษ์สะดวก แต่บางคน "เขิน" ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร ที่จะเข้าไป "ขอขมา" พ่อแม่  ก็อาจจะเลือกวันที่เป็น ประเพณีนิยมที่คนเขาทำกันทั้งบ้านทั้งเมืองก็ได้ อาจจะเป็นวันปีใหม่  สงกรานต์  วันแม่  วันเข้าพรรษา  วันพระสำคัญๆ  วันเกิดเรา  วันเกิดพ่อแม่   คือจะเอาวันไหนก็เลือกสักวัน  อย่าไปให้ความสำคัญว่าจะเป็นวันไหนมากนัก  วันไหนที่พร้อมก็ทำได้เลย   ถ้ามัวมารอเอาวันนั้นวันนี้  เดี๋ยวคุณก็ไม่ได้ทำกันพอดี 2.นำสิ่งของที่ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนหรือสิ่งที่ดี  ที่เห็นแล้วสดชื่น  อาจจะเป็นพวงมาลัย  ดอกไม้   ธูปเทียนแพ  น้ำอบ  น้ำปรุง หรืออะไรก็ได้ที่ดูเข้ากับบรรยากาศ  หรือถ้าไม่มีจริงๆ ก็ไม่ต้อง  ซึ่งเหล่านี้มัน ไม่สำคัญสำคัญเท่ากับเอา "จิต" ที่ตั้งมั่น  ที่จริงใจไปกราบ เข้าไปกราบ..คือกราบเลยนะครับ  ให้ดูว่าเคารพพ่อเคารพแม่อย่างจริงใจ  กราบพ่อกราบแม่ทำไม จะกราบไม่ได้  กราบได้สนิทใจกว่ากราบคนอื่นอีก ตอนนี้หลายคนอาจจะกระดาก  เขินอาย  ซึ่งก็ไม่รู้จะกระดากไปทำไม ?  แต่มีจริงๆ นะครับ  เท่า ที่คุยกับหลายๆ คน  กระดากจริงๆ  อาจจะเป็นเพราะว่าไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน  ไม่เคยชิน  ไม่เคยกราบพ่อ กราบแม่มาก่อน  เลยเขินอาย กราบไปเถิดครับ  กราบตอนนี้ยังดียังมีพ่อแม่ให้กราบ  ถ้าไปกราบศพกราบรูปตอนที่พ่อแม่ไม่อยู่ แล้ว  จะมานั่งเสียใจทีหลังนะครับ อย่าเขิน  อย่าอาย  อย่ากระดาก  ถ้าจะทำความดี เมื่อกราบแล้ว  พูดกับพ่อแม่นะครับว่า .(ในทำนองคล้ายๆ แบบนี้) สิ่งใดก็ตาม   การกระทำใด ก็ตามที่ลูกได้เคยทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจ  เสียใจ  น้อยใจ  หรือทำให้เกิดกรรมที่ไม่ดีต่อพ่อแม่ บัดนี้ลูก ได้สำนึกผิดแล้วในทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำกรรมไม่ดี  ขอกราบขอขมาพ่อแม่ด้วย  ขอให้พ่อแม่อโหสิกรรม   และให้อภัยในกรรมที่ไม่ดีที่ได้เคยทำมาแล้วด้วย" ทำนองนี้แหละครับ แต่ข้อนี้อย่าลืมว่า ทุกอย่างที่ทำ  ต้องออกมาจาก "จิต" ที่ต้องการทำอย่างนั้นจริง  ต้องการขอ ขมาจริงๆ อย่าสักแต่ว่าทำเพียงให้พ้นๆ ไป  ต้องมาจากใจ  และจาก "จิต" ที่บริสุทธิ์ใจ 3. พูดเสร็จแล้วก็ให้พ่อแม่เอ่ยปากให้ "อโหสิ" และให้ "อภัย" ให้  และอาจจะตามด้วยการขอพร   ขอคำพูดที่ดีๆ  ขอคำพูดที่เป็นมงคลจากพ่อแม่ด้วย และก็เช่นกัน  พ่อแม่ก็ต้องให้ "อภัย"  และ "อโหสิกรรม" ลูกจาก "จิต" ที่เต็มใจ  จริงใจ จริงๆ   พร้อมที่จะให้อภัยลูกด้วยความบริสุทธิ์ใจ แค่นี้ครับ เสร็จแล้ว แค่นี้จริงๆ  กับการสร้างสิ่งที่ดีๆ ให้กับชีวิต แต่ "แค่นี้" นั้น  ได้สร้างบุญกุศลมหาศาล  และสร้างอานิสงส์ที่เยี่ยมยอดให้กับเราแล้ว อย่างน้อยก็ได้ลด "กรรม" ในส่วนที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรได้ส่วนหนึ่ง  ไม่ต้องรับ "กรรม" ที่เดียว 2 กรรมพร้อมกัน และคุณเองก็ยังเอาความรู้ตรงนี้ไปประยุกต์ใช้กับคนอื่น  ที่คุณได้เคยทำกรรมไม่ดีกับเขาก็ได้   เพราะอย่างน้อยการที่เจ้ากรรมนายเวรยกโทษให้  ก็น่าจะเป็นสิ่งดี  อย่างนั้นใช่มั้ยครับ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 18:22:39 จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:44:43

ความคิดเห็นที่ 20 สิ่งที่ควรทำกับพ่อแม่ ความจริงเอาเรื่องนี้มานั่งบอกกันมันแปลกๆ  เพราะความเป็นจริงแล้ว  มันน่าจะเป็นสามัญสำนึก ของลูกทุกคนที่รู้อยู่แล้วว่าควรจะกระทำอะไรให้พ่อแม่ เหมือนเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน แต่ก็ต้องเอามาขายกันบ้างล่ะครับ  เพราะปัจจุบันนี้สวนบางสวนก็ช่างไม่รู้ประสีประสาอะไรเลย จะว่าโง่ก็ไม่ใช่  จะว่าไม่มีสติก็ไม่ใช่อีก อาจจะเป็นเพราะว่า  ไม่ค่อยได้รับการสั่งสอนจากผู้ที่เกิดก่อน  หรือไม่ได้เห็นตัวอย่างที่พอจะนำ ให้เกิดความรู้สึกที่ดีได้  ก็อาจจะเป็นได้ อย่างเช่น  ร้อยวันพันปี  ลูกไม่เคยเห็นพ่อแม่ตัวเองดูแลปู่ย่า  ตายายของเด็ก (ก็คือพ่อแม่ของ พ่อแม่เด็ก)  ก็เลยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ก็ตัวอย่างมันไม่มี จะให้ไปทำตามที่ไหน ? เพราะฉะนั้น  ถ้าเราอยากให้เด็กทำดี  ทำในสิ่งที่สังคมยอมรับ  เราเองก็ต้องทำตัวอย่างที่ดี นั้นให้เด็กดูเสียก่อน อยากให้ลูกหลานพูดเพราะๆ กับพ่อแม่  เราก็ต้องพูดเพราะๆ  พูดดีๆ กับพ่อแม่ของเราให้ ลูกเห็นก่อน อยากให้ลูกหลานดูแลปรนนิบัติเรา  เมื่อยามเราแก่เฒ่า  เราเองก็ต้องดูแลพ่อแม่ของเราให้ ลูกได้เห็นก่อน อยากให้ลูกหลานกตัญญูกับเรา  เราก็กตัญญูกับพ่อแม่ของเราก่อน เด็กจะซึมซับจากตัวอย่างที่แกได้เห็นได้สัมผัส  ได้คลุกคลี ถ้าถามว่า  สิ่งที่ควรจะทำกับพ่อแม่มีอะไร  บอกเป็นข้อๆ ไม่ได้หรอกครับ  เพราะมันกว้างจริง และการกระทำของคนๆ หนึ่ง  ในสังคมหนึ่ง  ไม่จำเป็นต้องเหมือนกับคนอื่นหรือสังคมอื่น อย่างเช่น  ในสังคมนี้  ลูกๆ ดูแลพ่อแม่ด้วยการพาไปกินข้าวนอกบ้าน  ตามร้านอาหารที่อร่อย   แต่อีกสังคมหนึ่ง  อาจจะไม่ชอบพาพ่อแม่ไปกินข้าวนอกบ้าน  แต่ชอบที่จะซื้ออาหารมานั่งกินกันเอง ภายในบ้าน ไม่จำเป็นต้องกระทำกิจกรรมที่เหมือนกัน ก็ร้อยพ่อพันแม่  ต่างจิตต่างใจ  ต่างสถานที่  ต่างชาติพันธุ์กัน  จะให้ทำเหมือนกันได้ยังงัย แต่เป็นเพียงแนวทางกว้างๆ ว่าสิ่งที่ควรทำให้พ่อแม่นั้น  มีอะไรบ้าง ยึดหลักว่า  อะไรก็ตามที่ทำให้พ่อแม่มีความสุข  ที่ถูกต้องตามหลักของความดี  และหลักของ ความถูกต้อง (คือต้องเป็นสิ่งที่ถูกต้องตามสากลหรือทั่วๆ ไปนะครับ  ไม่ใช่ความถูกต้องส่วนตัวของเรา   หรือของพ่อแม่เอง) ทำให้พ่อแม่สบายใจ  ทำให้พ่อแม่ยิ้มอย่างเต็มใจและสดชื่น (ไม่ใช่ฝืนยิ้มแสยะยิ้ม)  บำรุง ร่างกายและ "จิต" ใจให้พ่อแม่มีสุขภาพจิตสุขภาพกายที่ดี การให้ความเคารพนับถือพ่อแม่ทุกเวลา  และทุกช่วงอายุก็เป็นสิ่งที่ดี ความเป็นจริงอย่างหนึ่งก็คือ  ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่  จะแก่มากมายขนาดไหน  จะมีรอยตีน กาตีนแร้งกี่รอยก็ตาม  เราก็ยังเป็นลูกของพ่อแม่อยู่ดี และจะยังคงเป็นลูกเล็กของพ่อแม่เสมอ เพราะฉะนั้นอย่าไปทำอวดดี  หรืออวดรู้  โดยขาดความเคารพ ในความเป็นจริงนั้น  ลูกต้องเก่งกว่า  ต้องพัฒนากว่าพ่อแม่ตามอายุและวันเวลา  บ้านเมือง จะได้มีการพัฒนา  และชีวิตจะได้ดีขึ้น จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:46:06

ความคิดเห็นที่ 22 ขอขอบคุณข้อมูลจาก อโณทัย     เขตต์บรรพต จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:48:40

ความคิดเห็นที่ 23    " งดงามยิ่งครับ " จากคุณ : tumauto เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:57:52

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 16:00:56

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณครับ จากคุณ : countdown เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 19:38:07

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 19:44:47

ความคิดเห็นที่ 27 อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 19:59:56

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : sailsky เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 20:20:30