"ผู้ที่ต้องการจะให้ตนเป็นที่รักของมหาชน พึงเป็นผู้มีวาจาสละสลวย พูดด้วยความคิด ไม่ฟุ้งซ่าน ถ้อยคำของผู้ที่แสดงอรรถและธรรม(เ้หตุและผล) เป็นถ้อยคำไพเราะ"
- อธิบาย -
บุคคลผู้ปรารถนาจะให้เป็นที่รักของชนเป็นอันมาก พึงเป็นผู้มีวาจาสละสลวย อ่อนหวานกลมกล่อม ไพเราะนุ่มนวล และชื่อว่าพูดด้วยความคิด เพราะกล่าวกำหนดด้วยความคิด กล่าวคือปัญญา (คิดแล้วจึงพูด)ชื่อว่าไม่ฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อ เพราะกล่าวถ้อยคำพอประมาณ (ไม่พร่ำเพรื่อเกินความเหมาะสม)เว้นความฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อ.
ชาดกที่มา http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=406
จากคุณ |
:
Serene_Angelic
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ธ.ค. 54 00:30:47
|
|
|
|