|
วันนี้
เปนวันครู
ที่บ้านผม
มีเรื่องน่ารัก เล็ก ๆ
มาเล่าสู่กัน ครับ
คุณอาผู้หญิงของผม
ท่านเปนครูเก่า
ในโรงเรียนมัธยม สามัญศึกษา แห่งหนึ่ง
ในกรุงเทพมหานคร นี้แหละ
ตลอดชีวิตราชการของท่าน
ตั้งแต่จบการศึกษาวิชาครูมาหมาด ๆ
และบรรจุเปนครู ที่นี่
ท่านไม่เคยย้ายโรงเรียนเลย
จนกระทั่ง เกษียณอายุราชการ
เวลานี้
ท่านมีอายุ เจ็ดสิบปีปลาย
และพักอยู่ที่บ้านเดียวกันกับผม . . .
ก่อนหน้านี้ ประมาณ ๓ - ๔ วัน
ท่านได้เขียนบันทึก
ไว้บนกระดานช่วยความจำของบ้าน
ว่า
๑๖ ม.ค.
มีเด็กมาเยี่ยม ๑๑.๐๐ น.
และท่านก็ได้เตรียมน้ำท่า
ขนมขบเคี้ยว ไว้ต้อนรับ
ผมก็เข้าใจว่า
คงจะเปน ศิษย์เก่า
ประมาณ นักศึกษา หรือ บัณฑิตใหม่
ที่จะมากราบขอพรอาจารย์
และมาเล่าให้ฟัง
ถึงความก้าวหน้าในการศึกษาต่อ
หลังจากที่จบชั้นมัธยมแล้ว
๑๑ นาฬิกาเศษ
กริ่งบ้านผมก็ดังขึ้น
ผมก็หยิบกุญแจไปไขประตูบ้าน
ก็พบ
สุภาพบุรุษอาวุโส ท่าทางภูมิฐาน หลายท่าน
คะเนวัยว่า ประมาณ ใกล้เกษียณ
ยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน
ผมก็เข้าใจว่าอาจเปนใคร
ที่มีธุระกับท่านผู้ใหญ่ในบ้าน
ผมจึงเปิดประตู
พร้อมกับสวัสดีท่านอย่างนอบน้อม
ท่านยิ้มให้ผม แล้วกล่าวว่า
รบกวนหน่อยนะครับ
พวกผมมาเยี่ยมคุณครู . . . (เอ่ยชื่อคุณอาผม)
ด้วยอาการที่ยังงง ๆ อยู่เล็กน้อย
ผมกล่าวเชิญท่านเหล่านั้นเข้ามาในบ้าน
แล้วรีบขึ้นไปเรียนคุณอาว่า มีแขกมาขอพบ
คุณอาลดแว่นที่กำลังอ่านหนังสือลง
เปรยออกมาว่า
สงสัย เด็ก ๆ มากันแล้ว
ไปบอกเขารออาสักครู่
ผมก็ลงมา
พบท่านเหล่านั้น
กำลังนั่งตามสบาย
สนทนากันอย่างครื้นเครง
มองแล้วเหมือน
เพื่อนนักเรียนที่ไม่ได้พบกันมานาน
ผมจึงเรียนท่านเหล่านั้นว่า
กรุณารอสักครู่
พอคุณอาผมก็ลงมา
เชื่อไหมครับว่า
ท่านเหล่านั้น
จากอิริยาบถที่สบาย ๆ ครื้นเครง
กลับสำรวมกิริยาโดยฉับพลัน
และลุกขึ้นยืน
ยกมือสวัสดีคุณอาผมอย่างนอบน้อม
และพร้อมเพรียง
ราวกับนักเรียนมัธยม ฉะนั้น
จากนั้น ครู และ นักเรียน
ก็นั่งสนทนาพาทีกัน
ด้วยบรรยากาศที่สนิทสนมยิ่ง
ผมก็ไม่ได้นั่งฟังอยู่ด้วยหรอกครับ
แต่ก็ได้ยินหางเสียงแว่วมา
พอจับความได้ว่า
ท่านเหล่านั้น
เรียกคุณอาผมว่า คุณครู
และคุณอาของผม
ก็ใช้สรรพนามว่า
ครู กับ เธอ โดยตลอด
ทั้ง ๆ ที่ท่านเหล่านั้น
ก็น่าจะเปนผู้อาวุโส
ในแวดวงธุรกิจการงานของแต่ละท่านแล้ว
. . . . .
ผมจึงขออนุญาต
เก็บบรรยากาศอันอบอุ่นนี้
มามาถ่ายทอดสู่กัน
ให้เพื่อนพ้องน้องพี่ที่น่ารักทุกท่าน
ได้สัมผัสถึงบรรยากาศที่คุ้นเคย
และอบอุ่นยิ่ง
กับวัฒนธรรมอันงดงาม
ที่พบมากับตา
ถึงแม้ว่า
ภาวะการเรียนการสอนระหว่างกัน
จะจบไป หลายสิบปีแล้ว ก็ตาม
แต่สายสัมพันธ์ กับความรฤกถึง
และกตัญูกตเวที
ของศิษย์ ที่มีต่อครู
กับความรัก และความห่วงใย
ของครู ที่มีต่อศิษย์
ยังมีอยู่เสมอ
ผมดีใจครับ
ที่ได้เห็นภาพบรรยากาศนี้ กับสายตา.
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ม.ค. 55 17:51:01
|
|
|
| 
เรื่องน่ารักในวันครู
อ่านคำบรรยายประกอบภาพแล้วประทับใจมากค่ะ 
