ความคิดเห็นที่ 1 พุทธศักราช 2172-2180 พระเจ้าฝางอุดมสิน ทรงพระนามเดิมว่า “พระยาเชียงแสน” เป็นราชบุตรของเจ้าเมืองเชียงแสน ได้เสด็จมาทรงปกครองเป็นเจ้าเมืองฝาง ในปี พ.ศ. 2172 ศักราชได้ 990 ตัว เดือน 8 เหนือ แรม 13 ค่ำ พร้อมด้วยพระชายา ซึ่งมีพระนามว่า “พระนางสามผิว” เป็นพระราชบุตรีของ เจ้าเมืองล้านช้าง (เมืองเวียงจันทน์) ซึ่งมีพระสิริโฉมงดงามเป็นที่เลื่องลือไปทั่วสารทิศว่า พระองค์ทรงมีผิวพระวรกายถึงสามผิว กล่าวคือในตอนเช้าจะมีผิวสีชาวดุจปุยฝ้าย ในตอนบ่ายจะมีผิวสีแดงดั่งลูกตำลึงสุก และในตอนเย็นผิวพระวรกายจะเป็นสีชมพูเรื่อ ประหนึ่งดอกปุณฑริกา                    ทั้งสองพระองค์ทรงปกครองเมืองฝางอยู่นั้น เมืองฝางอยู่ในฐานะเมืองขึ้นของพม่า ทำให้พระเข้าฝางอุดมสินทรงมีพระราชดำริ ที่จะกอบกู้เอกราชเมืองฝางคืนจากพม่า โดยได้ซ่องสุมฝึกซ้อมกำลังพล ตระเตรียมอาวุธและเสบียงกรังไม่ยอมส่งส่วย ทั้งยังฝ่าฝืนและขัดคำสั่งของพม่า จนความทราบถึงเมืองพม่าว่าเมืองฝางคิดจะแข็งเมือง ไม่ยอมเป็นเมืองขึ้น                    “พระเจ้าภวะมังทาสุทโธธรรมราชา” ที่ครองเมืองอังวะ กษัตริย์พม่า จึงได้ยกทัพหลวงมาตีเมืองฝาง ในปีพุทธศักราช 2176 ศักราชได้ 994 ตัว พระเจ้าฝางอุดมสินได้นำทัพเข้าต่อสู้ป้องกันเมืองอย่างแข็งขัน ทำให้พระเจ้าภวะมังทาสุทธโธธรรมราชา ไม่สามารถเข้าตีเมืองฝางได้ พระเจ้าภวะมังทาสุทธโธธรรมราชา จึงเปลี่ยนแผนการรบใหม่ โดยให้ทหารล้อมเมืองฝางไว้ พร้อมกับตั้งค่ายบัญชาการรบที่เวียงสุทโธ และระดมยิงระบู (ปืนใหญ่) เข้าโจมตีเมืองฝางทำให้บ้านเมืองระส่ำระสาย ประชาชนเสียขวัญ ทหารและประชาชนบาดเจ็บล้มตายลงเป็นอันมาก                   พม่าได้ล้อมเมืองฝางไว้ เป็นเวลานานถึง 3 ปี กับ 6 เดือน ทำให้เสบียงอาหารในเมืองฝางที่เก็บสะสมไว้หมดลง ประชาชนอดอยาก พระเจ้าฝางอุดมสินและพระนางสามผิว คิดว่าพระองค์ท่านเป็นต้นเหตุแห่งความเดือดร้อนในการที่จะกอบกู้บ้านเมือง แต่กระทำการไม่สำเร็จ พระองค์จึงตัดสินพระทัยสละพระชนม์ชีพ เพื่อปกป้องชาวเมืองฝางให้รอดพ้นจากการเข่นฆ่าของทหารพม่า และคามอดอยาก เดือดร้อน ดังนั้นในปีพุทธศักราช 2180 ศักราชได้ 998 ตัว เดือน 6 เหนือ ขึ้น 5 ค่ำ พระเจ้าฝางอุดมสินและพะนางสามผิว จึงสละพระชนม์ชีพ ด้วยการกระโดดลงบ่อซาววา และเป็นเวลาเดียวกันที่ทหารพม่าเข้าตีเมืองฝางได้สำเร็จ เมื่อ พระเจ้าภวะมังทาสุทธโธธรรมราชา ทราบถึงวีรกรรมของทั้งสองพระองค์ท่าน พระเจ้าภวะมังทาสุทธโธธรรมราชา จึงมีคำสั่งห้ามทหารพม่าไม่ให้ทำร้ายประชาชนเมืองฝาง จากนั้นพระองค์จึงได้ยกทัพกลับกรุงอังวะ ประเทศพม่า จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:01:54

ความคิดเห็นที่ 2 บ่อน้ำมัน เมื่อประมาณร้อยปีเศษมาแล้ว ชาวบ้านในท้องที่ อ.ฝาง ได้พบน้ำมันในลักษณะสีดำไหลซึมขึ้นมาบนผิวดิน บางคนถือว่าเป็นน้ำมันศักดิสิทธิ์นำมาทาร่างกายเพื่อรักษาโรคต่างๆ เมื่อความทราบถึงเจ้าหลวงเชียงใหม่จึงสั่งให้ขุดเป็น บ่อตื้นๆ เพื่อกักน้ำมันไว้ใช้ เรียก บ่อเจ้าหลวง หรือ บ่อหลวง จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:06:57

ความคิดเห็นที่ 3 เสียดายมากค่ะ  บ่อที่สองอยู่ใกล้ๆกัน   มาเห็นตอนนั่งรถออกมาแล้ว บ่อนี้จะอยู่ติดถนนค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:11:33

ความคิดเห็นที่ 4 การรถไฟ พลเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระกำแพงเพชรอัคโยธิน เมื่อครั้งดำรงพระอิสริยยศเป็น พระเจ้า น้องยาเธอกรมขุนกำแพงเพชรอัครโยธิน ซึ่งขณะนั้นทรงเป็นผู้บัญชาการรถไฟ เมื่อได้ทรงทราบถึงการพบน้ำมันที่อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ จึงว่าจ้างนักธรณีวิทยา สาขาน้ำมัน ชาวอเมริกัน ชื่อ Mr.Wallace Lee มาทำการสำรวจทางธรณีวิทยา เมื่อปี พ.ศ.๒๔๖๔ – ๒๔๖๕ รวมเวลา ๒ ปี พร้อมกันนั้นได้ทรงสั่งซื้อเครื่องเจาะ และว่าจ้างชาวอิตาเลียนมาทำการเจาะตรวจสอบบริเวณบ่อหลวงจำนวน ๒ หลุม หลุมแรกเจาะได้ลึกประมาณ ๒๑๖ เมตร การเจาะขัดข้องเนื่องจากท่อกรุยุบตัว ร่องรอยที่พบเป็นเพียงก๊าซธรรมชาติ หลุมที่ ๒ อยู่บริเวณใกล้เคียงกับหลุมที่ ๑ เจาะได้ลึกประมาณ๑๘๕ เมตร การเจาะก็ขัดข้องเช่นกันเนื่องจากท่อกรุขาดตรงรอยต่อ จึงทำให้ต้องระงับการเจาะ ภาพไม่ชัดนะคะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:20:41

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากที่ได้จัดตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๖ แลัวได้เริ่มงานการสำรวจปี พ.ศ.๒๔๗๗ โดยได้ว่าจ้าง นักธรณีวิทยาชาวสวิส ๒ นาย คือ Dr.Arnold Heim และ Dr.Hans Hirschi มาทำการสำรวจ โดยมีเจ้าหน้าที่ฝ่ายไทยสมทบด้วย ๓ นาย คณะสำรวจได้ทำการสำรวจด้วยการตรวจสภาพทางธรณีวิทยาผิวดิน และขุดบ่อตื้นๆ หลายบ่อเพื่อหาทิศทางการซึมของน้ำมันขึ้นมาบนผิวดิน การสำรวจดำเนินไปประมาณเดือนเศษจึงได้เลิกล้มไป จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:21:58

ความคิดเห็นที่ 6 กรมทางได้เข้ามาดำเนินการสำรวจในปี พ.ศ.๒๔๗๙ โดยอธิบดีกรมทางในขณะนั้นคือ ม.ล.กรี เดชาติวงศ์ วัตถุประสงค์ในการสำรวจคือหาปริมาณทรายน้ำมันที่อยู่ใกล้ผิวดิน เพื่อเป็นประโยชน์ต่อกรมทางในการใช้แทน ยางแอสฟัลท์ การสำรวจใช้เครื่องเจาะสว่านหมุนด้วยแรงคน เรียกว่า เครื่องเจาะบังก้านเจาะลึกประมาณ ๑๐ - ๒๐ เมตร ผลการสำรวจได้ปริมาณทรายน้ำมันประมาณ ๓.๘ ล้านลูกบาศก์เมตร นอกจากนั้น กรมทางยังใช้เครื่องเจาะที่สามารถเจาะได้ ๒๐๐ เมตร ทำการเจาะอีกหลายหลุม ปรากฏว่าพบน้ำมันดิบในระดับความลึกประมาณ๗๐ เมตร เรียกหลุมที่เจาะพบน้ำมันว่า “บ่อระเบิด” กรมทางพยายามผลิตน้ำมันออกมาได้ ๔๐,๐๐๐ ลิตร พร้อมทั้งสร้างโรงกลั่นทดลองเพื่อกลั่นน้ำมันที่ได้ แต่เนื่องจากขาดอุปกรณ์ขาดความชำนาญ รวมทั้งกิจการน้ำมันมิใช่หน้าที่ของกรมทาง งานทั้งหมดจึงต้องยุติลง แต่อย่างไรก็ตามในปี พ.ศ. ๒๔๙๒ กรมทางก็ได้พบแหล่งทรายแอสฟัลต์ในระดับตื้นเพียงไม่เกิน ๑๐ เมตร และได้นำมาทดลองลาดถนนสายแม่สูน–อำเภอฝาง จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:26:22

ความคิดเห็นที่ 7 กรมโลหะกิจเข้าดำเนินงานในช่วงปี พ.ศ.๒๔๙๒-๒๔๙๙ โดยใช้ชื่อหน่วยงานว่า “หน่วยสำรวจน้ำมันฝาง” ขั้นแรกทำการสำรวจธรณีวิทยาผิวดินและทางอากาศ กับสำรวจธรณีฟิสิกส์ ปี พ.ศ. ๒๔๙๓ และได้สั่งซื้อเครื่องเจาะชนิด Rotary เจาะได้ลึก ๑,๐๐๐-๑,๕๐๐ เมตร (ประมาณ ๕,๐๐๐ ฟุต) จากประเทศเยอรมนี มาทำการเจาะพบน้ำมันที่ระดับความลึกประมาณ ๒๓๐ เมตร สูงประมาณ ๕ เมตร บริเวณบ่อต้นขาม ต่อมาเรียกว่า “แหล่งน้ำมันไชยปราการ” ในปี พ.ศ.๒๔๙๘ กรมโลหะกิจได้ซื้อเครื่องเจาะขนาดเล็กชนิดติดตั้งบนรถยนต์จากสหรัฐอเมริกา ตลอดจนอุปกรณ์ทำหลุมสำเร็จรูป ดำเนินการเจาะทำหลุมสำเร็จรูประดับความลึก ๒๐๐ - ๓๐๐ เมตร เป็นบางหลุม ทางด้านการ กลั่น ได้สร้างโรงกลั่นทดลองขนาดเล็ก ทำการกลั่นเป็นครั้งคราว ใช้น้ำมันดิบประมาณ ๑,๐๐๐ ลิตร ดำเนินการกลั่นในระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๙๗ – ๒๔๙๙ การดำเนินงานเกี่ยวกับการพัฒนาการน้ำมันที่อำเภอฝางในความควบคุมของกรมโลหะกิจ ขณะนั้นมีคณะกรรมการทำหน้าที่รับผิดชอบอยู่ชุดหนึ่ง โดย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม เป็นประธานคณะกรรมการมีความเห็นว่า ในด้านการเจาะน้ำมันนั้น ควรทำการเจาะสำรวจเป็นส่วนใหญ่ ส่วนด้านการกลั่นก็ให้มุ่งในการทำแอสฟัลต์ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:29:33

ความคิดเห็นที่ 8 ในเดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๙ Dr.Harold Hutton ผู้เชี่ยวชาญด้านปิโตรเลียมไ ด้ไปดูกิจการของหน่วยสำรวจน้ำมันฝาง และรายงานว่าน้ำมันดิบที่ฝางน่าจะนำมากลั่นออกขายได้ นอกจากนี้ยังเสนอให้มีการสำรวจเพิ่มเติมเพื่อตั้งโรงกลั่นขนาด ๑,๐๐๐ บาเรล ถ้าหากมีปริมาณ เพียงพอ ดังนั้นเมื่อวันที่ ๑๒ กันยายน พ.ศ.๒๔๙๙ คณะรัฐมนตรีได้ ลงมติให้โอนกิจการน้ำมันของหน่วยสำรวจน้ำมันฝาง กรมโลหะกิจ กระทรวงอุตสาหกรรม มาให้กรมการพลังงานทหาร กระทรวงกลาโหมเป็นผู้ดำเนินการ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:31:23

ความคิดเห็นที่ 9 * จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:32:04

ความคิดเห็นที่ 10 ทรงเสด็จ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:33:46

ความคิดเห็นที่ 11 ตราสามทหาร จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:34:57

ความคิดเห็นที่ 12 * จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:35:55

ความคิดเห็นที่ 13 ปี ๒๕00 จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:38:16

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อวันพุธที่ 20 มกราคม 2553 เวลา 07.37 น. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จ พระราชดำเนินไปยังศูนย์พัฒนา ปิโตรเลียมภาคเหนือ อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ และได้เสด็จพระราชดำเนินไปยังหลุมปิโตรเลียมแหล่งแม่สูน หลุมที่ 81 อำเภอฝาง ทรงรับฟังการบรรยายสรุป และทอดพระเนตรการดำเนินงานด้านการเจาะปิโตรเลียม ซึ่งศูนย์พัฒนาปิโตรเลียมภาคเหนือ กรมการพลังงาน ได้ดำเนินการปิโตรเลียมอย่างครบวงจร ในพื้นที่ 6 จังหวัดภาคเหนือตอนบน มีพื้นที่ดำเนินการ 2,400 ตารางกิโลเมตร มีปริมาณน้ำมันดิบสำรอง 40 ล้านบาร์เรล โอกาสนี้ ทรงเปิดการเดินเครื่องเจาะหลุมปิโตรเลียมแหล่งแม่สูน หลุมเจาะที่ 81 จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:44:15

ความคิดเห็นที่ 15 ซึ่งใช้เวลาขุดเจาะ 15 วัน คาดว่าจะได้น้ำมันดิบไม่ต่ำกว่า 80 บาร์เรลต่อวัน โดยแหล่งผลิตแม่สูนนี้เป็นแหล่งน้ำมันดิบที่ใหญ่ที่สุดของลุ่มแอ่งฝาง เริ่มการขุดเจาะหลุมแรกเมื่อปี 2506 ปัจจุบันดำเนินการขุดเจาะไปแล้ว จำนวน 80 หลุม จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:45:52

ความคิดเห็นที่ 16 ปัจจุบันนี้หลุมที่ทรงเปิดการเดินเครื่องเจาะหลุม  ยังทำดำเนินงานอยู่ เสียดายภาพที่ถ่ายไว้ยังเอาลงคอมไม่ได้ค่ะ  ภาพนี้เป็นของกรมการพลังงานทหาร จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:52:40

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าไปแถวแม่สูนจะเห็นหัวม้ากำลังทำงานหลายตัวค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 22:59:30

ความคิดเห็นที่ 18 น้ำมันที่ขุดมาได้จะส่งไปขายประเทศเพื่อนบ้าน   ไม่สามารถจำหน่ายในไทยได้ เพราะมีกำมะถันเกิดกำหนดค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:03:23

ความคิดเห็นที่ 19 หลุมนี้กว่าจะขุดเจาะได้   มีปัญหาตั้งแต่เริ่ม ตอนกดระเบิดไม่ทำงาน   จนรองปลัดฯเดินจะไปขึ้นรถกลับถึงระเบิด มีปัญหาตอนทำพิธีบวงสรวงไฟดับ  จนต้องจุดเทียน  พอเสร็จพิธีไฟก็ติดค่ะ ด้านบนเนินเดินขึ้นไปถึงจะมองเห็นศาลตั้งอยู่เต็ม  ตอนกลางคืนคณะผู้ชาย มาทำพิธีแบบกงเต็ก   เผาเสื้อผ้า ( เสื้อกระดาษ)ไปให้  ทุกอย่างก็ไม่มีปัญหาอีก จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:16:03

ความคิดเห็นที่ 20 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์  พระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเยี่ยมหน่วยทหาร ข้าราชการ และประชาชน ในพื้นที่อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 9 มีนาคม 2501 และได้ทอดพระเนตรกิจการ บ่อน้ำมันฝาง ซึ่งขณะนั้นยังอยู่ระหว่างดำเนินกิจการในระยะเริ่มแรก การรับเสด็จพระราชดำเนินในครั้งนั้น กระทรวงกลาโหม ได้สั่งการให้ กรมการพลังงานทหาร จัดสร้างอาคาร ที่ประทับขึ้น เพื่อน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวายเป็นที่ประทับแรม ณ บริเวณทิศตะวันตก ของแม่น้ำฝาง ซึ่งอยู่ภายในพื้นที่ของบ่อน้ำมันฝาง โดยล้นเกล้าทั้งสองพระองค์ได้ประทับแรม ณ อาคารที่แห่งนี้เป็นเวลา 1 คืน จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:24:06

ความคิดเห็นที่ 21 คงจำกระทู้พระตำหนักที่ฝางได้นะคะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:27:57

ความคิดเห็นที่ 22 ต่อมาวันที่ 13 พฤศจิกายน 2507 สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ได้เสด็จ พระราชดำเนินมายังอำเภฝาง จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจ ตลอดจน ทรงเยี่ยมราษฎร และข้าราชการ ในครั้งนั้นได้ประทับแรม ณ อาคารที่ประทับแห่งนี้ เป็นเวลา 1 คืน หลังจากนั้น กรมการพลังงานทหาร จึงได้สงวนอาคารแห่งนี้ไว้เป็นที่ประทับแรม และเป็นอาคารประวัติศาสตร์ ซึ่งได้ดูแลและบำรุงรักษาไว้ให้คงสภาพเดิมตลอดมา จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:39:07

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่อการก่อสร้างประตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์แล้วเสร็จ กระทรวงกลาโหม จึงได้ พิจารณาเห็นว่า อาคารที่ประทับแรมที่บ่อน้ำมันฝางหมดความจำเป็นที่จะใช้เป็นที่ประทับแรมอีกต่อไป จึงได้มีหนังสือขอพระราชทานที่ประทับแรมนี้ จัดทำเป็นพิพิธภัณฑ์ทางธรณีวิทยาและการปิโตรเลียม โดยสงวนห้องชั้นบนที่เคยจัดเป็นที่ประทับแรม พร้อมทั้งสิ่งของเครื่องใช้ที่ได้ จัดถวายให้คงอยู่ในสภาพเดิม ซึ่งสำนักราชเลขาธิการได้มีหนังสือแจ้งว่า พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัว ทรงพระมหากรุณาธิคุณ โปรดเกล้าโปรดกระหม่อม พระราชทานสถานที่แห่งนี้ คืนให้กรมการพลังงานทหาร ใช้ประโยชน์ได้ โดยไม่ต้องสงวนไว้เป็นที่ประทับแรมอีกต่อไป จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:42:31

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2540 พลเอกยุทธศักดิ์ ศศิประภา ปลัดกระทรวงกลาโหม ได้มาตรวจเยี่ยม จึงได้ดำริให้ กรมการพลังงานทหาร ดำเนินการปรับปรุงอาคารที่ประทับแรม แห่งนี้ขึ้นเป็นพิพิธภัณฑ์สถานและอนุสรณ์สถาน   เพื่อน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมี  ต่อกิจการด้านการปิโตรเลียมของประเทศไทย จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:43:31

ความคิดเห็นที่ 25 พระพุทธรูปคู่บ่อน้ำมันฝาง             ขุดพบที่เวียงฝาง เมื่อวันที่ 23 มกราคม พุทธศักราช 2501   เจ้าหน้าที่สำรวจน้ำมันเป็นผู้พบขณะที่กรุยทางเพื่อสำรวจบ่อน้ำมัน จมอยู่ใต้พื้นดินประมาณ 1 ศอก ซึ่งบริเวณที่พบนี้ ชื่อตำบลห้วยบอน   เป็นพระพุทธรูปขนาดย่อม  หน้าตักกว้างประมาณ 8 นิ้ว สูงจากฐานถึงปลายพระเกตุเมาฬีประมาณ 14 นิ้ว                สันนิษฐานจากศิลปการสร้างแสดงให้ทราบว่า เป็นพระพุทธรูปสมัยเชียงแสนรุ่นหลัง ระหว่างพุทธศักราช 1800 ถึงพุทธศักราช  1900  พระพุทธรูปที่สร้างในยุคนี้ ส่วนมากสกุลช่างได้กลายรูปจากทรวดทรงอันสง่าผ่าเผยที่เป็นฝีมือช่างเชียงแสนไปเกือบหมด โดยวิวัฒนาการมาเป็นฝีมือช่างอีกแบบหนึ่ง เรียกกันในกลุ่มนักโบราณคดีว่า “เชียงแสนแปลง” ทั้งนี้โดยสังเกตจากวงพระพักตร์รูปไข่ ไม่มีขอบไรพระศก  เม็ดพระศกโต พระเกตุเมาฬีเป็นเปลว และมีแฉก เฉพาะสังฆาฎิยาวลงมาเหมือนแบบสุโขทัย แต่ตัดป้านไม่มีเขี้ยวตะขาบ ลักษณะพาดสังฆาฎิเช่นนี้  ตรงกับลักษณะพุทธศิลปต้นอยุธยากับอู่ทองตอนปลาย ถ้าจะเปรียบโดยยกเอารัชสมัยขึ้นมาเทียบระหว่าง พุทธศักราช 1800 - 1900 ที่กล่าวถึงนี้ เป็นรัชสมัยระหว่างพ่อขุนศรีอินทราทิตย์กับพญาลิไท ซึ่งเป็นรัชสมัยศิลปกรรมการสร้างพระพุทธรูปของกรุงสุโขทัยเจริญสูงสุด   และระยะเวลาที่กล่าวนี้ตรงกับสมัยพ่อขุนเมงราย พระยาชัยสงคราม พระยาแสนภู จนถึงพระกือนา   ตามประวัติศาสตร์ว่าอาณาจักร (ตามฉบับเดิม ใช้คำว่า "ประเทศ") ทั้งสองได้มีสัมพันธไมตรีกันสนิทสนม ด้วยเหตุนี้ฝีมือช่างที่สร้างพระพุทธรูป จึงคละและปนแปลงจากศิลปเชียงแสนดั้งเดิมมาเป็นแบบที่ได้เห็นภาพนี้   ซึ่งเป็นแบบที่ได้พบกันน้อยและหายากที่สุด.. ข้อมูลกรมการพลังงานทหาร จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:51:26

ความคิดเห็นที่ 26 ประวัติเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก ประวัติเมืองฝาง หรือ อำเภอฝาง  จังหวัดเชียงใหม่  ในอดีตเป็นที่ตั้งของเวียงสุทโธ , เวียงไชยปราการ และเวียงฝาง ซึ่งเป็นเมืองหน้าด่านของเมืองเชียงใหม่  ด้านทิศเหนือป้องกันการรุกรานจากพม่า     เล่ากันว่าในครั้งที่พม่ายกทัพเข้ามารุกรานแผ่นดินไทย (ในสมัยรัชกาลใดไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด)   ได้มีทหารเอกเจ้าเมืองฝางท่านหนึ่งซึ่งเป็นผู้ที่มีความสามารถเชี่ยวชาญ และชำนาญในการรบ ได้นำกำลังกองทัพเข้าต่อสู้กับทหารพม่าด้วยความเด็ดเดี่ยว และกล้าหาญ สามารถมีชัยชนะต่อข้าศึกหลายต่อหลายครั้ง เป็นที่เลื่องลือไปทั่วถิ่นล้านนา   และเป็นที่หวาดหวั่นยำเกรงต่อทหารพม่า  เมื่อเอ่ยชื่อถึงทหารเอกท่านนี้ จนเมื่อท่านเสียชีวิตลง  ผู้คนเชื่อกันว่าดวงวิญญาณของท่านยังคงสถิตอยู่ที่เมืองฝาง ณ บริเวณแหล่งน้ำมันไชยปราการ  เพื่อคอยปกป้องดูแลรักษาผืนแผ่นดินที่ท่านหวงแหนตลอดมา ทหารเอกที่ได้กล่าวถึงนี้  มีประวัติความเป็นมาที่ได้จากการบอกเล่าของผู้คนในท้องที่อำเภอฝาง ที่เล่าสืบต่อกันมาบ้าง  ได้จากการบอกเล่าของร่างทรงมาบ้าง  ที่สามารถบันทึกไว้ได้มีจำนวน 5  ประวัติ ซึ่งแต่ละประวัติจะกล่าวถึงคุณงามความดีและความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวของท่าน ในการต่อสู้กับทหารพม่าที่เข้ามารุกรานผืนแผ่นดินไทย   แต่เนื่องจากความไม่ชัดเจนในชีวประวัติที่แท้จริงของท่าน จึงได้มีการเรียกชื่อทหารเอกท่านนี้ภายหลังที่ท่านเสียชีวิตไปแล้ว  นามว่า “เจ้าพ่อข้อมือเหล็ก” โดยเรียกชื่อตามลักษณะการแต่งกายของท่านที่ใช้  2 ดาบเป็นอาวุธ  มีปลอกเหล็กหุ้มข้อมือต่างโล่ห์  ทั้ง 2  ข้อมือ               สำหรับบริเวณแหล่งน้ำมันไชยปราการ   ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นที่สถิตของเจ้าพ่อข้อมือเหล็กนี้   ตามคำล่ำลือ               ในอดีตมีหลายเหตุการณ์ที่ท่านได้แสดงปาฏิหารย์ในการช่วยเหลือการขุดเจาะน้ำมัน ของหน่วยสำรวจน้ำมัน   ให้ประสบ ผลสำเร็จได้อย่างราบรื่น และไม่มีอันตรายใด ๆเกิดขึ้นแม้แต่น้อย จึงได้มีการก่อสร้างศาลเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก ไว้ที่บริเวณบ่อดิน(บ่อต้นขาม)ลักษณะเป็นศาลขนาดเล็กทำด้วยไม้   ในเวลาต่อมาความศักดิ์สิทธิ์ของศาลแห่งนี้ได้แพร่กระจายไปทั่ว และได้มีชาวบ้านจำนวนมากเดินทางไปกราบไหว้ ขอความช่วยเหลืออยู่เป็นประจำ แต่เนื่องจากการเดินทางเข้าไปกราบไหว้นั้น ไม่สะดวกเนื่องเส้นทางยากลำบากและจากอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน   ดังนั้นชาวบ้าน  จึงได้ทำพิธีย้ายศาลมาอยู่สถานที่แห่งใหม่ ซึ่งก็คือสถานที่ตั้งในปัจจุบัน   อันเป็นสถานที่ ที่เจ้าพ่อข้อมือเหล็กประสงค์และ บอกกล่าวผ่านร่างทรงมา   ซึ่งในการย้ายศาลเจ้าพ่อข้อมือเหล็กในครั้งนั้น   ยังคงเป็นศาลไม้ขนาดเล็กอยู่เหมือนเดิม               จนกระทั่งในปี 2537   พล.อ.อ.สุวิช  จันทประดิษฐ์     ปลัดกระทรวงกลาโหม     ได้เดินทางมาตรวจเยี่ยมศูนย์พัฒนาปิโตรเลียมภาคเหนือ  และได้มา สักการะศาลเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก  และท่านได้ดำริเห็นว่า เพื่อเป็นการรำลึกถึงคุณงามความดีอันใหญ่หลวงของทหารเอกท่านนี้ ศาลศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ สมควรที่จะได้รับการก่อสร้างปรับปรุงใหม่ให้สมเกียรติ และในวันที่ 20  สิงหาคม 2537     ท่านได้กระทำพิธีวางศิลาฤกษ์ก่อสร้างศาลใหม่ ซี่งการก่อสร้างใช้เวลาเพียง 1  เดือน  ด้วยความร่วมมือร่วมใจของกำลังพลศูนย์พัฒนาปิโตรเลียมภาคเหนือ และชาวบ้านในพื้นที่  ในการนี้  พล.อ.อ.สุวิช  จันทประดิษฐ์  ได้กรุณามอบเงินสมทบการก่อสร้างเป็นจำนวนเงิน 400,000.-บาทด้วย     และได้กระทำพิธีเปิดศาลเจ้าพ่อข้อมือเหล็กแห่งนี้  เมื่อวันที่ 26  กันยายน 2537   เพื่อให้พวกเราทุกคนได้สักการะบูชาเพื่อรำลึกถึงคุณงามความดีของท่านตราบเท่าทุกวันนี้ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 23:59:53

ความคิดเห็นที่ 27 ประวัติเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก               ประวัติเจ้าพ่อข้อมือเหล็กเท่าที่ประมวลจากตำนานบอกเล่าต่อ ๆ กันมา บันทึกที่ค้นพบ และการถามม้าขี่ (คนทรง) ปัจจุบันเจ้าพ่อข้อมือเหล็กมีคนทรงหลายคนได้ข้อมูลที่ตรงกันประการหนึ่ง คือ เจ้าพ่อข้อมือเหล็กขณะยังมีชีวิตอยู่ เป็นทหารหรือนักรบของคนไทยลานนา มีความกล้าหาญสามารถกำดาบสู้กับข้าศึกได้นับร้อย มีจิตใจรักชาติบ้านเมือง ถือดาบสองมือเป็นอาวุธ ชื่อเดิมและประวัติครอบครัวไม่ค่อยตรงกัน พื้นเพเดิมอยู่ทางภาคเหนือตอนล่าง และมาเป็นทหารให้กับหัวเมืองเหนือตั้งแต่เมืองน่าน เมืองเชียงใหม่ จนถึงเวียงฝางทำสงครามกับไทยใหญ่และพม่าเสียชีวิตลงเนื่องจากการรบหรือตรากตรำในการรบ ยุคสมัยของท่านไม่สามารถระบุได้แน่นอนในประวัติศาสตร์คาดว่าจะอยู่ระหว่างกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย หลังจากเสียชีวิตแล้วยังเป็นห่วงชาติบ้านเมือง เป็นเทวดาคุ้มครองตอนเหนือของเชียงใหม่ ตั้งแต่ อ.แม่แตง จนถึง อ.ฝาง               ประวัติที่จะได้อ่านต่อไปนี้ ได้มาจาก คำบอกเล่า บันทึกที่ค้นพบจากการถามม้าขี่ (ร่างทรง) และจากหนังสือตำรา ( “ผีเจ้านาย โดยฉลาดชาย  สมิตานนท์”) ประวัติที่ 1               -  เป็นทหาร รูปร่างสูงใหญ่ ประมาณ 1 เท่าครึ่งของคนปัจจุบันใช้ดาบคู่ แขนตั้งแต่ข้อมือถึงข้อศอก สวมปลอกเหล็กไว้กันดาบของคู่ต่อสู้ที่รับไว้แล้วอาจพลาดมาถูกแขนได้ เนื่องจากดาบไม่มีโกร่งกันอย่างดาบฝรั่ง นอกจากนั้นยังใช้ปลอกเหล็กกันอาวุธแทนโลห์อีกด้วย               -  เจ้าพ่อข้อมือเหล็กมีชื่อว่า บุเหลง, เหล็ก และเพชร(3 ชื่อ) เกิดที่จังหวัดพิษณุโลก แล้วย้ายตามบิดามารดาลงมาเติบโตที่จังหวัดพิจิตร ท่านเป็นนักรบของคนไทยในภาคเหนือ ตั้งแต่เมืองปัว เมืองน่าน ต่อมาถึงเมืองฝางเป็นทหารเอกของเจ้าพระยาฝาง ต่อสู้กับพม่ามาตลอดจนสิ้นชีวิต(สมัยเจ้าพระยาตาก)               -  ลักษณะการแต่งกาย นุ่งกางเกงแค่หัวเข่า (ขาก๊วย) เสื้อแขนยาวถึงข้อศอกใช้ผ้าผูกแทนกระดุม (เสื้อหม้อห้อม) สวมรองเท้าหนังสัตว์ใส่เกราะไม้ไผ่รอบอก (ทำอย่างการเผ้าเฝือกรักษากระดูกหลัง) แล้วสวมเสื้อทับ คาดเอวทับด้วยผ้าแดง               -  มีความชำนาญในการใช้ดาบคู่ สามารถรำดาบให้เห็นเงาของปลายดาบเป็นรูป 3 เหลี่ยม อยู่รอบตัว ในขณะที่รำดาบให้ดูนี้อาจตัดหัวคนให้ขาดได้โดย ไม่รู้ตัว               -  ปัจจุบัน ท่านเป็นเทวดาที่ดูแลคุ้มครองพื้นที่เขตอำเภอฝางทั้งหมด การกระทำสิ่งใด ๆ ก็ตามที่เกี่ยวข้องกับสมบัติของแผ่นดิน ซึ่งอยู่ในอำนาจของท่านในบริเวณอำเภอฝางนั้นจำเป็นต้องขออนุญาตท่านเสียก่อน               -  การบวงสรวง ประกอบพิธีกรรม จัดเครื่องสักการะบูชาในระดับชั้นเทวดา และชอบการละเล่นที่แสดงพละกำลังความสามารถของบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ การงัดข้อบนตอไม้ที่สูงระดับประมาณครึ่งเมตร               -   การทำบุญให้ทาน ให้ใช้วิธีสังฆทาน ถวายผ้าไตร สร้างพระพุทธรูป จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 00:04:06

ความคิดเห็นที่ 28 ประวัติที่ 2               เมื่อสมัยพระยาหมื่นคื่น ได้ปกครองเมืองก๊ะ สันนิษฐานว่าจะอยู่ใกล้ ๆ บ่อน้ำมัน บริเวณหมู่บ้านแม่คะปัจจุบัน พระยาหมื่นคื่น มีภรรยาชื่อ ธรรมเนียม มีบุตรธิดาทั้งหมด 12 คน มีชื่อเท่าที่ ปรากฎ               1.    เจ้ากาบคำ หรือก๊าบคำหรือดาบคำ คือเป็นลูกคนแรก พ่อแม่คงรักมาก เมื่อเกิด นางธรรมเนียมผู้เป็นแม่จึงเอาแก้วแหวนเงินทองให้คาบไว้ เป็นการเอาเคล็ดว่าจะได้เสวยสุข มั่งมีเงินทองถึงคาบเงินคาบทอง               2.    เจ้าพ่อข้อมือเหล็ก               3.    เจ้าคมดาบ               4.    เจ้าใจดำ               5.    เจ้าอินสอน               6.     เจ้าขวัญเรือน               7.    ฯลฯ ไม่ทราบนาม               มีสมัยหนึ่งมีทัพมาจากพม่า ได้ยกทัพมาตีเมืองใหญ่น้อยในภาคเหนือ จนมาถึงเมือก๊ะ และเข้าล้อมเมืองไว้ หวังจะให้ชาวเมืองก๊ะหมดอาหารและยอมจำนน พระยาหมื่นคื่นจึงได้เรียกประชุมที่เหล่าแม่ทัพนายกองและบุตรที่เป็นทหาร ทั้งแม่ทัพและราชบุตรต่างมีความเห็นพ้องต้องกันว่าควรสู้ เพื่อเป็นการรักษาเอกราชของตนเอง มีแต่เจ้าคมดาบน้องคนที่สาม ซึ่งปกครองเมืองสะหลุงเชียงดาว เมื่อทราบข่าวการศึกจึงรีบมาช่วยให้ความเห็นว่าไพร่พลของตัวมีน้อย และเป็นการถนอมรักษาชีวิตพลเมืองไว้ เห็นควรยอมแพ้แต่โดยดี เรื่องนี้เป็นที่ถกเถียงกันมาก จนถึงเจ้าใจดำบุตรคนที่สี่เศร้าเสียใจที่ยกเมืองให้ข้าศึกง่าย ๆ จึงกระโดดเข้ากองไฟฆ่าตัวตาย               เมื่อตกลงกันเป็นที่แน่นอนว่าวิธีที่จะรักษาเอกราชของตนเอง คือสู้เท่านั้น และในที่ประชุมต่างเห็นว่าผู้ที่มีความสามารถทั้งด้านฝีมือและการวางกลยุทธการต่อสู้ ไม่มีใครเกิน เจ้าพ่อข้อมือเหล็กจึงได้ร่วมใจกันยกให้เจ้าพ่อข้อมือเหล็กขึ้นเป็นนายทัพ               การสู้รบครั้งนั้นเป็นไปด้วยความกล้าหาญของไพร่พลแม่ทัพกองเมืองก๊ะเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวนายพลได้แสดงความกล้าหาญ นำทัพเข้าตลุยนำหน้าตลอดเวลา จนกระทั่งศัตรูแตกพ่ายไปทั้งที่มีกำลังพลน้อยกว่า จนรักษาเอกราชไว้ได้ ร่างทรง               คุณยายเทียมต๋า ซึ่งขณะนี้อายุ 38 ปี เป็นชาวบ้านแพะ อ.สันป่าตอง จ.เชียงใหม่ ได้ติดตามคุณพ่อคุณแม่ซึ่งได้ย้ายมาอยู่ บ้านแม่คะ ต.แม่สูน อ.ฝาง จ.เชียงใหม่ อาชีพทำนา ว่างจากนาก็หาของป่า เช่น เห็ด หน่อไม้ นำมาขาย เป็นครอบครัวที่อยู่ในศีลในธรรม เป็นที่ยอมรับของชาวบ้าน               วันหนึ่ง เมื่อคุณยายเทียมต๋า ขณะนั้นอายุได้ 21 ปี เข้าไปหาของป่าเหมือนเช่นเคย ผ่านมาทางบ่อต้นขาม รู้สึกเวียนศรีษะจนเป็นลม เพื่อน ๆ ที่ไปด้วยต้องช่วยกันพากลับบ้าน ถึงบ้านก็ไม่สบายมากขึ้น คุณพ่อคุณแม่คิดว่าคุณยายไปทำมิดีมิร้ายต่อเจ้าพ่อ จึงไปขอขมาลาโทษต่อเจ้าพ่อที่บ่อต้นขาม แต่อาการก็ไม่ดีขึ้น อาการมีแต่ทรงกับทรุด จึงได้สอบถามเจ้าพ่อองค์หนึ่งที่ผ่านร่างทรง จึงได้ทราบว่าขณะนี้เจ้าพ่อข้อมือเหล็กได้มาสถิตย์อยู่ทิศทางนี้และอาศัยศาลที่บ่อต้นขามมานานยังไม่มีร่างทรง ติดต่อระหว่างผู้มีมาขอความคุ้มครองกับเจ้าพ่อ และรอมานานไม่พบผู้ที่เหมาะสม จนกระทั่งเห็นคุณยายเทียมต๋าจึงรู้เป็นผู้ที่ท่านรอมานาน เพราะเป็นผู้ที่มีความสัตย์ ใจบุญ ไม่คดโกง ท่านกล่าวว่าเป็นคนน้ำไหลใจซื่อ มีศีลธรรม เหมาะที่จะเป็นร่างทรง ถ้าไม่ทรมานด้วยการให้ความป่วยไข้เสียก่อนก็อาจจะไม่เห็นความศักดิ์สิทธิ์ และไม่รับการเป็นร่างทรง               เมื่อไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะร่างรายผ่ายผอมลงไปทุกวันสุดท้ายคุณยายเทียมต๋าจึงยอมรับเป็นร่างทรง ตั้งแต่อายุ 21 ปี หลังจากนั้นอาการเจ็บป่วยก็หายไปดีปลิดทิ้ง จนถึงขณะนี้คุณยายอายุ 78 ปี ยังรับใช้เป็นร่างทรงเจ้าพ่อข้อมือเหล็กอยู่ , หมายเหตุ  คุณยายเทียมต๋า ได้ถึงแก่กรรมลงเมื่อวันจันทร์ที่ 11 พฤษภาคม 2541 ด้วยโรคชรา สัมภาษณ์ร่างทรง               ได้สอบถามเจ้าพ่อกาบคำ  ผ่านร่างทรงถึงความเป็นมาของท่านและเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก  ท่านได้เล่าว่าเมื่อเจ้าพ่อข้อมือเหล็กท่านเสียชีวิต  ด้วยความห่วงใยบ้านเมืองท่านจะกลับมารักษาเขตด้านชายแดนในลักษณะเทพ  จนผ่านมาหลายยุคหลายชาติ  และจะมาปรากฏตัวอีกครั้งที่เมืองฝางมีน้ำมันปรากฏขึ้น  แต่กาลทั้งนี้ได้รับบัญชาจากเจ้าพ่อหลักเมืองให้มารักษาเขตแดนทางด้านเขตบ่อน้ำมัน  พ้อมกับเจ้าพ่อกาบคำผู้เป็นพี่  สมัยเป็นมนุษย์  เจ้าพ่อกาบคำจะมีอิทธิฤทธิ์น้อยกว่า  จึงคอยรักษาหมู่บ้านและคอยช่วยเหลือผู้ที่เจ็บป่วย  พร้อมทั้งการช่วยเหลือเล็กๆ  น้อย ๆ ส่วนเจ้าพ่อมือเหล็กท่านมีอิทธิฤทธิ์มากกว่าจึงได้รักษาเขตบ้านเขตเมือง  เรียกว่าเป็นเสมือนทัพหน้าและเป็นเช่นนี้ตลอดมาจนถึงขณะนี้  เจ้าพ่อข้อมือเหล็กท่านจะมาเข้าทรงน้อยมาก   เพราะภารกิจของท่านมากต้องตระเวนรักษาเขตแดนตลอดเวลา  เว้นแต่จะมีความจำเป็นจริง ๆ และมีผู้ร้องขอท่าน  นี่เป็นการบอกเล่าผ่านร่างทรงของเจ้าพ่อกาบคำ  ซึ่งเมื่อสมัยเป็นมนุษย์เป็นพี่ชายเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 00:14:02

ความคิดเห็นที่ 29 ประวัติที่ 3                ในอดีตเป็นสามัญชนชื่อ น้อย เป็นทหาร เป็นนักรบ บ้านเดิมอยู่ที่บ้านลานดอกไม้เมืองตาก ตนเป็นนักรบของหมื่นหาญ หมื่นดำ ซึ่งเป็นแม่ทัพอยู่ลำพูน ในสมัยนั้นเจ้าฟ้าสะท้านเป็นกษัตริย์ปกครองเชียงใหม่ ลำพูน เจ้าฟ้าสะท้านเป็นน้องของเจ้าหลวงคำแดง ในตอนนั้นเมืองตากตกเป็นข้าทาสของเชียงใหม่-ลำพูน เจ้าฟ้าสะท้านได้นำนางสร้อยทองมาเชียงใหม่ด้วย เจ้าฟ้าสะท้านได้จัดให้นางสร้อยทองพักอยู่ที่คุ้มประตูระแกง ต่อมานางถูกกลั่นแกล้งต่าง ๆ นานา จากพวกข้าราชบริพารของเจ้าฟ้าสะท้าน ต่อมาน้อยก็ได้ไปรับจ้างขุดดินทำกำแพงเมืองเชียงใหม่ เพื่อหาเงินเป็นค่าเดินทางพานางสร้อยทองกลับเมืองตากได้เงินมาหกพันด้วง ในขณะที่น้อยรับจ้างขุดดินอยู่นั้นได้พบชายเฒ่าคนหนึ่งถูกทหารของเจ้าฟ้าสะท้านโดยในข้อหาว่า พาลูกสาวไปซ่อนไม่ยอมให้เจ้าฟ้าสะท้านเอามาเป็นเมีย น้อยก็บังเกิดโทสะขึ้นมา และคิดว่าถ้าตนได้เป็นทหารอีกเมื่อไรจะปลดปล่อยข้าทาสให้จงได้ ต่อมานางสร้อยทองและน้อยเดินทางกลับเมืองตาก ขณะเดินทางถูกทหารของเจ้าฟ้าสะท้านจับได้ ชาวบ้านต่างนินทาว่าน้อยเป็นชู้กับนางสร้อยทอง น้อยปฏิเสธและขอให้เจ้าหลวงคำแดงให้ความเป็นธรรมแก่ตน เจ้าหลวงคำแดงยอมให้พิสูจน์ตนเองโดยการส่งไปรบกับไทยใหญ่พม่า และต้องสู้รบ ขณะสู้รบถูกไทยใหญ่จับตัวได้ถูกใส่ปลอกเหล็กที่ข้อมือที่ซึ่งติดตัวต่อมา แต่น้อยไม่ยอมจำนน นำทหารที่ถูกจับเป็นเชลยด้วยกันลุกขึ้นสู้และสามารถหนีกลับได้               หลังจากนั้นก็รวบรวมทหารตั้งเป็นด่านรักษาเมืองเชียงใหม่อยู่แม่แตงต่อมาได้ตายไปเพราะเป็นอัมพาตคือช้ำในตายเพราะผ่านการรบมามาก โดยเหล็ก  โดนดาบอยู่ตลอดเวลา เมื่อตายไปชาวบ้านก็ได้สร้างศาลให้สถิตย์อยู่ที่แม่แตง (เจ้าข้อมือเหล็กในร่างของม้าขี่ กล่าวว่าเรื่องประวัติของตนนี้ไม่มีในประวัติศาสตร์จึงไม่รรู้ว่าเกิดขึ้นในปี พ.ศ.อะไร) ประวัติที่ 4                ชาติก่อนเจ้าพ่อคือ พระยาโกษาธิบดี (เหล็ก) เป็นน้องของพระยาโกษาธิบดี (ปาน) เคยเดินทางไปต่างประเทศ ดังนั้นจึงพูดภาษาต่างประเทศได้ แต่ม้าขี่ไม่ทราบว่าเป็นภาษาอะไร ประวัติที่ 5               เจ้าพ่อข้อมือเหล็กเดิมเป็นคนบ้านลานดอกไม้ แขวงเมืองกำแพงเพชร เป็นทหารยุคเจ้าฟ้าสะท้าน สามารถกำดาบสู้คนได้เป็นร้อย โดยข้อมือไม่ตกจึงได้ชื่อว่า ข้อมือเหล็ก เป็นทหารให้เมืองเชียงใหม่ ครั้งสุดท้ายไปทำสงครามที่บ้านสบแตง รบกับพม่า 1 วัน กับ 1 คืน จนตายโดยยังถือดาบอยู่ในมือ อยู่หน้ากองทัพ พม่าไม่กล้าเข้าใกล้ (ในสมัยพระเจ้าอังวะ) ตอนเป็นทหารอยู่เป็นมีจิตใจเหี้ยมโหดแต่มีความรักบ้านเมือง จึงทำให้จิตกังกลอยู่เช่นนี้ ดังนั้นเลยไม่ยอมไปผุดไปเกิดยังคงเป็นผีอยู่               เหตุที่มาเข้าร่างทรงในเมืองมนุษย์ก็เพื่อล้างกรรมเก่า ที่มีมาแต่ชาติปางก่อน เคยฆ่าคนไว้มากและอีกประการหนึ่งจิตใจยังกังวลห่วงชาติบ้านเมืองอยู่ จึงต้องลงมาประทับทรงกับร่างมนุษย์ มาช่วยเหลือมนุษย์สร้างบุญบารมี เจ้าพ่อเคยมีร่างทรงมาแล้ว 3 คน ตายไป 1 คน อีกคนหนึ่งลาไปบวชเป็นพระไม่สึกตลอดชีวิต การที่เลือกมาขี่ก็เพราะชาติก่อนได้เคยช่วยเหลือใช้สอยกันมา ชาตินี้จึงเลือกเป็นม้าขี่ศาลใหญ่อยู่ที่อำเภอแม่แตง จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 00:18:26

ความคิดเห็นที่ 30 ข้อมูลกรมการพลังงานทหาร จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 00:21:09

ความคิดเห็นที่ 31 จากคุณ : ขอพบในฝัน เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 01:24:32

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับคุณเจฯ  เห็นประวัติบ่อน้ำมันที่ฝาง แล้วต้องขอบคุณ ทำให้คิดถึงครั้งหนึ่งเคยไปเที่ยวที่นั่นครับ ยิ่งเห็นถังน้ำมัน DC-2 ที่เอามาลงยิ่งคิดถึง ถังใบนี้ความจุ 20000 บาเรล หรือประมาณสามล้านลิตร เรียกถังแบบนี้ว่า External Floating Roof   ขอบบนผนังถังถึงต้องทำแข็งแรงพิเศษ เพราะหลังคาลักษณะลอย เพื่อป้องกันการระเหยหายของไอน้ำมันได้ดีกว่า ครับ        น้ำมันดิบที่ฝางมีกำมะถันสูง ไม่ค่อยเหมาะสำหรับเครื่องยนต์ และมีความหนืดสูง (ไขมาก )เหมาะสำหรับทำน้ำมันเครื่อง(หล่อลื่น) ได้ดี น่าเสียดายมีปริมาณน้อยไปหน่อยไม่เพียงพอสำหรับการพาณิชย์ ครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 05:44:36

ความคิดเห็นที่ 33 บนหลังคาถังฝาลอย จะเป็นลักษณะนี้ ฝาถังจะลอยตามระดับน้ำมัน เพื่อป้องกันอากาศสัมผัสกับผิวน้ำมันโดยครง ครับ.. จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 05:50:14

ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : หญ้าหนวดแมว เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 07:51:32

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณคุณเจ และพี่นายเก่าครับ ที่นำเรื่องราวเกี่ยวกับบ่อน้ำมันที่เมืองฝาง ที่ปกติจะเป็นเรื่องภายในหน่วยงาน  มาเล่าเป็นความรู้ให้ชาว รสก.ได้ทราบ ผมขอนำเรื่องเล่าเกี่ยวกับบ่อน้ำมันฝางในสมัยก่อน  มาลง link เพิ่มเติมด้วยครับ http://www.portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=663 จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 08:31:28

ความคิดเห็นที่ 36 ... จากคุณ : Resource of life เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 08:48:12

ความคิดเห็นที่ 37 หวัดดีครับพี่ หนาว ๆ แบบนี้ได้กลับบ้านบ้างหรือเปล่าครับ จากคุณ : โย่ _เชียงใหม่ เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 09:50:46

ความคิดเห็นที่ 38 คุณฝัน : ขอพบในฝัน  กระทู้นี้เกือบๆวิชาการนะคะ ภาพพระมาลาและอุปกรณ์ที่ทรงใช้เปิดการเดินเครื่องเจาะหลุมปิโตรเลียมแหล่งแม่สูน หลุมเจาะที่ 81 ค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 00:44:33

ความคิดเห็นที่ 39 คุณ : นายเก่าคนก่อน คะ   ถังใบนี้คุณ : นายเก่าฯเคยดูแลหรือเปล่าคะ? จำได้ว่าคุณ : นายเก่าฯเคยถามว่าขุดน้ำมันได้เท่าไร ? ที่จริงมีน้องทหารระดับดร.มาอธิบายให้ฟัง  น่าจะ 1000 บาเรลค่ะ เป็นโรคความจำสั้น  ตอนอยู่ในห้องฟังสาวๆบรรยาย แอร์เย็นไฟสลัวเชิญชวนให้เคลิ้มมากๆ แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 55 16:26:24 จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 00:56:42

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ : หญ้าหนวดแมว คะ ภาพหลุุม FA-PN-53-13 ย่อมาจากอะไร ลืมไปหมดแล้วค่ะ กำลังจะเจาะหลุม  เขาเรียกสปัตหลุม ( เจไม่แน่ใจตัวสะกดนะคะ) เจได้ไปร่วมพิธีด้วยค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 01:17:01

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณคุณ : owl2 ค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 01:28:43

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณที่เข้ามาชมนะคะคุณ : Resource of life จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 01:32:51

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ : โย่ _เชียงใหม่ คะ ไปพักเชียงราย 10 ม.ค. วันที่ 11 ไปแจกผ้าห่มที่ฝาง แต่อากาศไม่เย็นนะคะ ยังไม่มีโอกาสไปบ้านที่เชียงใหม่ค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 01:41:25

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดีครับคุณเจ ถังที่ฝาง ผมไม่เคยดูแล แค่เคยไปเยี่ยมลูกพี่่่เก่าที่่ฝางเท่านั้น..ครับ         ผมแค่เคยดูแล ถังน้ำมันทั้งหมด ทั่วประเทศของ ปตท. เท่านั้น ครับ (อ้อ..และถังน้ำมันอากาศยานฯตามสนามบินทั่วๆไปและช่วยดูแลของหน่วยราชการด้วยเท่านั้น ครับ) จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 05:45:25