.... " กลางราตรี " ....
สุดยอดดอย สุดปลายหล้า สุดฟ้าเขียว
เดือนรูปเคียว เกี่ยวฟ้า พร่าพราวแสง
หมู่ดาวล้อม ระยิบระยับ ซับสำแดง
สกาวแฝง มนต์ราตรี .. สะกดวิญญ์
เหม่อมองฟ้า สุดไกล ไกลสุดหล้า
หนึ่งวิญญาณ ล่องลอย คล้อยถวิล
ผ่านหมอกเมฆ ลอยฟ่อง ท่องแผ่นดิน
กระแสจินต์ พุ่งกระแส สู่ "คนไกล"
นานแสนนาน นานแสน แสนนานนัก
นานประจักษ์ นานภพ อสงค์ไข
วิญญ์เที่ยวท่อง ตามหาวิญญ์ วิญญ์ตรึงใจ
มั่นคงใย สืบสาน นานแสนนาน
ผ่านเส้นทาง ช้างเผือก สุดไกลแสน
ผ่านพิมาน เมืองแมน แคว้นสถาน
ผ่านห้วงภพ สู่ภพ นานนับกาล
ผ่านสังขาร สู่สังขาร .. ตำนานความ
ห้วงวังเวง เดียวดาย มิคลายหา
ห้วงมนตรา พร่าเลือน วิญญ์เตือนถาม
ห้วงสว่าง แว่นแคว้น แม่นติดตาม
ห้วงมืดยาม คงห่วงหา ศรัทธาตน
สุดยอดดอย สุดปลายหล้า สุดฟ้าเขียว
บนทางเปลี่ยว เดียวดาย ให้สับสน
มองแลเหลียว ซ้ายขวา ไร้ผู้คน
เพ้อพร่ำบ่น เพียงคนเดียว กลางราตรี
.... " เสียงรำพึง " ....
.... " กลางราตรี " ....
สวัสดีค่ะ คุณลุงเสียง 
