บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕ (๒)
|
 |
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕ (๒)
เรื่องของข่าว
ในระยะสองสามปีที่ผ่านมา ไม่ค่อยได้ดูข่าวทางสถานีโทรทัศน์เลย ทั้งการอ่านข่าว เล่าข่าว และวิเคราะห์ข่าว หลังจากที่ไม่ได้ดูละครหลังข่าว ภาพยนตร์จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ไม่ได้ดูเกมส์โชว์ และไม่ได้ดูตลกคาเฟ่ คงดูแต่ข่าวในพระราชสำนัก กับเก็บตก หรือ สะเก็ดข่าว และสารคดี ของไทยและเทศเท่านั้น
แต่การดูโทรทัศน์ก็ยังมีอุปสรรคเพิ่มขึ้น เพราะหูเริ่มพิการ การได้ยินลดลง ข้างขวาร่วมแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนข้างซ้ายประมาณห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ไปหาหมอแล้วก็รักษาไม่ได้ เพราะเป็นการเสื่อมตามวัย ต้องรอเวลาที่เหมาะจะใส่เครื่องช่วยฟังเท่านั้น
จึงหันมาอ่านข่าวต่าง ๆ ในอินเตอร์เนตแทน ซึ่งก็พอทดแทนกันได้ เพราะตาใส่แว่นแล้วก็พอจะอ่านข้อความได้ดีกว่าหนังสือพิมพ์ ที่ตัวอักษรเล็กลงทุกที และดูเหมือนจะมีข่าวหลากหลายกว่าหนังสือพิมพ์ ที่หน้าหนึ่งมีแต่ข่าวร้ายทุกวัน นาน ๆ จึงจะมีข่าวดีสักครั้ง อย่างเช่น
หลวงตามหาบัวหรือ ได้มอบทองคำช่วยชาติเข้าคลังหลวง ครั้งหลังสุดเป็นจำนวน ๙๖๗ แท่งแท่งละ ๑๒.๕ กิโลกรัม รวมน้ำหนัก ๑๒๐๘๗.๕ กิโลกรัม กับเงินดอลลาห์สหรัฐอีก ๑๐,๒๑๔,๖๐๐ เหรียญสหรัฐ ไม่ได้บอกว่ามีค่าเป็นเงินไทย กี่ล้านบาท
ต่อมาเป็นข่าวที่มีชาวบ้านชื่นชมตำรวจจราจร สถานีตำรวจนครบาลบางซื่อ ที่ประจำจุดกลับรถ หน้าธนาคารกสิกรไทย ตรงปากซอยอารีย์ ชื่อ นายดาบตำรวจ ดำเนิน คำนก เพราะท่านผู้นี้ได้เลิกแจกใบสั่งตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๓๗ ถึงปัจจุบัน โดยใช้วิธีว่ากล่าวตักเตือนแทน เมื่อถึงวันสำคัญเช่นวันปีใหม่ วันสงกรานต์ หรือวันวาเลนไทน์ ก็จะมีชาวบ้านที่ขับรถผ่าน มอบของขวัญให้จนต้องวางกองไว้บนทางเท้า เป็นกองโต ตามประวัติว่านายดาบตำรวจผู้นี้ เข้ารับราชการเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๘ ได้ย้ายมาประจำที่ สน.บางซื่อตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๒๕ คงยังอยู่ให้ชาวบ้านชื่นชมอีกหลายปีกว่าจะเกษียณอายุราชการ
เรื่องตำรวจจราจรใจดีนี้ เราเคยเห็นในถนนสามเสนมาหลายคน ตั้งแต่สมัยตำรวจชั้นนายสิบต้องใส่หมวกกะโล่สีขาว ก็มีนายสิบตำรวจเอกคนหนึ่ง ประจำสี่แยกสุโขทัย จ่านายสิบตำรวจคนหนึ่งที่ซอยบ้านญวนใกล้โรงเรียนเซ็นต์คาเบรียล และนายดาบตำรวจอีกคนหนึ่ง ที่สี่แยกซังฮี้ สังเกตุได้ว่าทั้งสามท่านนี้ ไม่พกปืน สองนายหลังนี้ใจดีแต่ปากบ่นดุว่าเด็กผู้ใหญ่อยู่ตลอดเวลา ยืนอยู่ที่เดียวจนเกษียณราชการไป ส่วนนายแรกเมื่อเลื่อนเป็นจ่านายสิบตำรวจแล้วก็หายไป ไม่ทราบว่าเลื่อนฐานะเป็นสัญญาบัตรแล้ว ย้ายไปอยู่หน่วยอื่น หรือลาออกจากราชการไป รายนี้ปากคาบนกหวีดตลอดเวลา เวลาจะตักเตือนใคร ก็จะเป่านกหวีด เป็นจังหวะเหมือนคำพูดประกอบกับสัญญาณมือเท่านั้น และทั้งสามท่านนี้ได้รับของขวัญปีใหม่เป็นกล่องกองโตทั้งสามราย
อีกข่าวหนึ่งเป็นการทำบุญได้บาป เป็นข่าวต่างประเทศจาก กรุงกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย มีชาวเลบานอนคนหนึ่งเข้าพักในโรงแรม แล้วก็ให้รางวัลหรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ทิป พนักงานด้วยธนบัตร ๕๐๐ ดอลล่าห์ แต่ต่อมาถูตำรวจมาเลเซียจับกุม เพราะเมื่อพนักงานเอาธนบัตรนั้นไปแลกเงินย่อยที่จุดรับแลกเงินแล้ว ปรากฏว่าธนบัตรในนั้นเป็นธนบัตรปลอม ตำรวจได้ตรวจค้นห้องพักของเขาในโรงแรมนั้น ด้ธนบัตรปลอมเป็นมูลค่า ๖๖ ล้านดอลล่าห์สหรัฐ หรือประมาณ ๒๑๗๘ ล้านบาท ซึ่งถ้าศาลตัดสินว่าผิดจริง ก็มีสิทธิ์ที่จะถูกจำคุกถึงสิบปีทีเดียว จบข่าว
ส่วนตัวเราเองหมู่นี้ไม่ได้เขียนเรื่อง ก็ใช้วิธีมานั่งบันทึกเรื่องต่าง ๆ ที่คิดว่าน่าสนใจ แล้วก็นำมาวางในพันทิป ตามคำแนะนำของเพื่อนคนหนึ่งที่ว่า ถ้าเราไม่เขียนหนังสือแล้วจะไปทำอะไร ซึ่งก็จริงของเขา เพราะทำอะไรอย่างอื่นไม่เป็นเลย สิ่งที่ทำเป็นก็ไม่มีแรงจะทำแล้ว เช่นขึ้นรถเมล์ไปจนสุดระยะทาง แล้วจดจำเอาสิ่งต่าง ๆ ที่ได้พบเห็น มาใช้เป็นข้อมูลเขียนเรื่องสั้น ส่งไปให้วารสารต่าง ๆ เพราะเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมีฉบับไหนสนใจเรื่องแบบของเราแล้ว
แต่เมื่อสองปีก่อน เอาเรื่องชั้นชุดฉากชีวิต บันทึกของคนเดินเท้า และเรื่องซ้องกั๋ง ไปถ่ายเอกสารมาเย็บเล่ม แล้วเอาไปวางไว้ที่ชั้นวางหนังสือ ของโรงพยาบาลที่ไปเป็นประจำคราวละหกเล่ม สามคราว เมื่อไปวันหลังก็ไม่เห็นเลยแม้แต่เล่มเดียว แสดงว่ามีคนสนใจเรื่องของเราอยู่ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีแรงที่จะทำอีกแล้ว ที่พิมพ์มาถึงแค่นี้ก็เจ็บหลังเต็มทีแล้ว ต้องขอพักผ่อนนอนยืดหลังเสียหน่อย.
14 กุมภาพันธ์ 2553
##############
| จากคุณ |
:
เจียวต้าย  
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 ม.ค. 55 08:56:01
|
|
|
|
)
