ลูกสาวก็วัยเดียวกันค่ะ.......ดื้อ งอแง เอาแต่ใจเหมือนกัน
พาเข้าโบสถ์ให้เล่นดนตรีค่ะ จะว่าบังคับก็ยอม เพราะที่โบสถ์จะสอนและเน้นเรื่องวัยรุ่นมาก อย่างน้อยเราพ่อแม่ก็สบายใจที่ลูกติดบ้าน.....ขอไถลบ้างหลังสอบ(อย่างมากก็ไปเซ็นทรัลรามอินทรา) จะไปใหนจะบอกเราทุกครั้ง........
ช่วงนี้ขาดก็แต่ เรื่องรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตัวเอง ต้องกระตุ้นค่ะ เคยเครียด แต่หาทางออกด้วยการปรึกษาคุณครูประจำชั้นแล้วคุณครูก็ช่วยค่ะ อย่างเช่น ไม่ยอมทำงานบ้าน ติด msn ออนและแชทกับเพื่อนตลอด เล่าให้คุณครูฟังคุณครูก็มอบหน้าที่รับผิดชอบในห้องเรียนให้ เรื่องแชท บางทีลูกค้ามาก็เรียกให้ลูกสาวมาช่วยลูกค้าเลือกรูป น้องก็ยอมช่วย และอีกอย่าง คุยกับลูกสาวบอกน้องว่า พ่อแม่ก็เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อนนะ และไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจเลย
และที่สำคัญ "กอด" ค่ะ กอดลูกเสมอ เพราะไม่ว่าลูกจะโตแค่ใหน อ้อมกอดของพ่อแม่ หรือ ปู่ย่าตายาย สำคัญค่ะ
อย่าให้เด็กขาดความอบอุ่น......ให้กำลังใจ จขกท นะคะ ไม่ว่าพ่อแม่จะแยกทางกันด้วยวิธีใดก็ตามคนที่อยู่เคียงข้าง สามารถให้ความรักแก่เด็กได้เหมือนกัน เอาใจช่วยนะคะ........................