เก็บมาฝาก - วรรณกรรมเทิดพระเกียรติ - ปลาร้องไห้ คำกาพย์
|
 |
ฉบัง ๑๖
ณ กาลผ่านมาหลายปี เหตุการณ์ยังมี
ล่วงสี่สิบปีผ่านมา
ยังมีมุสลิมวัยชรา ดำรงชีพมา
เลี้ยงปลากระชังดังมี
ในจังหวัดปัตตานี อำเภอสายบุรี
อยู่ที่ตำบลตะลุบัน
ปาตาตีมอเรียกกัน ชื่อหมู่บ้านนั้น
มีเฒ่ากูเซ็ง ซาละแม
อยู่มาปลาตายเปนแพ ใครฤๅเหลียวแล
เฝ้าแต่ร้องไห้เวทนา
กู้เงินจากสหกรณ์มา ลงทุนเลี้ยงปลา
กะพงขาวในกระชัง
ทางการปล่อยน้ำประดัง สูญสิ้นภินทุ์พัง
หมดหวังสิ้นเนื้อประดาตัว ฯ
สุรางคนางค์ ๒๘
หมดแล้วที่พึ่ง หวลคิดคำนึง ถึงเจ้าอยู่หัว
ร้องไห้ทุกคืน จนฟื้นคืนตัว ยังเจ้าอยู่หัว ทุกข์ทั่วฤๅมี
ได้ข่าวพระองค์ จะเสด็จ ฯ ทรง เยี่ยมประชาชี
อำเภอไม้แก่น แดนปัตตานี บือเระคือที่ จะเสด็จ ฯ จร
คิดแล้วตาเฒ่า จึงไปคอยเฝ้า องค์พระภูธร
หวังพระบารมี ดับที่อาทร ทุกข์หายคลายร้อน ให้ผ่อนกลายเย็น
พลันนึกในใจ พูดภาษาไทย ไม่ถนัดชัดเจน
เอากะพงขาว ทูลเกล้า ฯ ให้เห็น ปลาตายทั้งเป็น ทรงเห็นเปนนัย
แต่พอได้เฝ้า ฯ ครั้นแล้วตาเฒ่า เฝ้าแต่ร้องไห้
ได้แต่กอดปลา น้ำตาหลั่งไหล เอาแต่ร้องไห้ ไม่กล้าทูลความ ฯ
ยานี ๑๑
พระองค์ ทรงสังเกต ตรัสถามเหตุ ผู้ติดตาม
ทรงเรียก มาซักถาม ว่าร้องไห้ ด้วยเหตุใด
ทรงถาม อย่างถ้วนถี่ จนทราบดี ที่เปนไป
รับสั่ง ทดแทนให้ ในไม่ช้า อย่ากังวล ฯ
สุรางคนางค์ ๒๘
จากนั้นไม่ช้า พระราชทานพันธุ์ปลา มาแก้ขัดสน
ครัวละพันตัว แปดครัวไม่จน อาหารปลาป่น พร้อมอวนเครื่องมือ
หนึ่งในโครงการ พระราชดำริงาน พระราชทานตั้งชื่อ
โครงการ "ปลาร้องไห้" ให้ได้ฝึกปรือ ทุกวันนี้ฤๅ เกือบร้อยครอบครัว
ทรงดับทุกข์เข็ญ ชาวใต้ร่มเย็น เพราะพระเจ้าอยู่หัว
ปวงชาวประชา จงอย่าเมามัว ลุ่มหลงลืมตัว หลงผิดคิดทัน ฯ
ฉบัง ๑๖
ตาเฒ่ากูเซ็งแต่นั้น เลิกร้องไห้พลัน
เพราะพระบารมีภูมินทร์
ทุกคราวคราเสด็จ ฯ ทักษิณ ฯ พระจอมนครินทร์
พระราชินีนาถคู่พระทัย
จะมีตาเฒ่าสูงวัย ตามเสด็จ ฯ ครรไล
อาศรัยแอบเฝ้า ฯ ปะปน
ตามไปในหมู่ฝูงชน ทุกแห่งทุกหน
มีคนเห็นหลั่งน้ำตา
ด้วยซาบซึ้งในพระกรุณา หาใช่น้ำตา
แห่งความสิ้นหวังดังเดิม ฯ
"วรินทรารมย์" ประพันธ์
จาก นิตยสาร ต่วย ' ตูน
ปีที่ ๓๗ เล่มที่ ๘
ปักษ์หลัง ธันวาคม ๒๕๕๐
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ก.พ. 55 16:51:36
|
|
|
| 
