
อีกฟากหนึ่งของจันทร์ - แนน สาธิดา
ร้องนามอยู่ อย่างพร่ำเพ้อ
เธอค้นเจอ ความรัก สลักหทัย
ฉันรู้ดีว่า ความคำนึงอันใด
ถ่ายทอดไป ไม่เคยจะถึงเธอ
แม้ไกลกัน เกินเอื้อมถึง
เงารักเรา ตราตรึงคะนึงสุดฟ้า
ปรากฏขึ้นบน ราตรีกลางนภา
เมื่อยามสายตาทอดออกไกล
สัมผัสความรัก ของเราทั้งสอง
ในท่วงทำนอง ครรลอง เงียบเหงา
เพราะว่าใจนี้ มีโลกแห่งรัก ที่เคยสร้างไว้
* จันทราผ่อง ส่องประกาย
แสงพร่างพราย ในรัตติกาล สีคราม
เรียงร้อยคืน รักเราหมดจด งดงาม
ยามคิดถึง คะนึงยามนี้
น้ำตาหยาด หยดสุดท้าย
ความรักของสองเรา มิอาจ คลี่คลาย
รอยยิ้มที่เลือนลาง เบาบาง จางหาย
แตกสลาย ไม่ต่างจากฝันไป
ฉันก้าวเดิน เพียงคนเดียว
ทางแสนเปลี่ยว คดเคี้ยว ไม่อาจโบยบิน
ทุกก้าวเดิน เรี่ยวแรงเริ่ม ร่วงโรยริน
จนชาชิน ไร้สิ้น จุดหมาย
วันคืนความฝัน ที่ร่วมสร้างมา
เอื้อมมือสู่ฟ้า มลายหายไป
เพราะว่ามือนี้ ทำลายความรัก ที่เคยสร้างไว้
จันทราผ่อง ส่องประกาย
แสงพร่างพราย พริ้งพราวในคราว เงียบงัน
กร่อนหัวใจ จวนเจียนมลาย ของฉัน
สั่นสะเทือน บิดเบือนเลือนหาย