
.... " เสียงไห้..จากห้วงใจ " ....
ท่ามกลาง ผู้คน มากเห็น
หนาวเย็น ทรวงใน ไหวหวั่น
ตะวัน เจิดจ้า ร้อนครัน
ใจนั้น เหน็บหนาว .. เดียวดาย
ท่าทาง แข็งขัน มาดมั่น
ใจสั่น สะท้าน ไร้หมาย
ใบหน้า ยิ้มแย้ม พริ้มพราย
วุ่นวาย ร่ำไห้ ภายใน
สำเนียง บ่งบอก องอาจ
ในหวาด ระย่อ อ่อนไหว
ท่วงท่า ลุ่มลึก .. มั่นใจ
สายใย ในล้า .. อ่อนแรง
ชูเกียรติ เป็นหลัก ขีดทาง
เส้นวาง ขอบเขต กั้นแฝง
ดุจเส้น รุ้ง-แวง .. กำแพง
เส้นแบ่ง ขอบกั้น .. กันวิญญ์
เหม่อมอง ไกลสุด ปลายฟ้า
อ่อนล้า วิญญา .. สุดถวิล
ทรุดกาย แนบร่าง ซบแผ่นดิน
เงียบ-ยิน เสียงไห้ .. จากห้วงใจ
.... " เสียงรำพึง " ....
