.... " ขวัญคืนตน ! " ....
คลืนคลืนคลืน เสียงฟ้าร้อง สนั่นไกล
สายฟ้าแลบ ปฐพีไหว สั่นผวา
เมฆเทาดำ แผ่กว้าง ทั่วนภา
หรือไม่ช้า พายุฝน กระหน่ำมา ?
ให้หวั่นไหว สะเทือนสั่น อกขวัญแขวน
ทั่วเขตแดน สลัวมืด หวาดผวา
กลัวฟ้าฝน พายุบ้า โหมพัดพา
ให้เมืองบ้าน แหล่งหล้า พินาศนอง
เปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยง เสียงฟ้าฟาด สนั่นฤทธิ์
ประกายฟ้า ว๊าบชิด ขวัญสยอง
เงาทะมึน เมฆดำ แผ่ลำพอง
ภัยผยอง ธรรมชาติ ฤทธิ์ร้ายแรง
แล้วบัดดล พายุแรง โหมกระโชก
ต้นไม้โยก กิ่งหักเอน ฤทธิ์ลมแผลง
ต้นข้าวราบ เกลื่อนท้องทุ่ง เห็นแจ้งแจง
ลมร้ายผวน พัดทะแยง ดูน่ากล้ว
เมฆทะมึน เงาดำ แผ่ไพศาล
ทั่วถิ่นฐาน ตกใต้เงา มืดสลัว
หรือพายุ ลมฝน จะโหมรัว
พาหม่นมัว ทั่วแหล่งหล้า สะท้านนัย
และและแล้ว กลุ่มเมฆเทา คลี่จางหาย
ลมแรงคลาย อ่อนลง สิ้นสงสัย
ไร้เม็ดฝน หยาดสู่ดิน ชลาลัย
สิ้นปัจจัย สั่นสะท้าน .. ขวัญคืนตน !
.... " เสียงรำพึง " ....
.... " ขวัญคืนตน ! " ....
สวัสดีค่ะ คุณลุงเสียง 
