.... " คนหลงทาง ? " ....
กลางป่า คอนกรีต ตึกล้อม
พรั่งพร้อม อุปกรณ์ มากหลาย
แอร์ใหญ่ ลมเฉียบ เย็นกาย
ลิฟท์หลาย วิ่งเร็ว ทันใจ
ในท่ามกลาง ผู้คน หลากหลายหน้า
ผิวพรรณผ่อง นวลตา สวยสดใส
แต่งกายา หลากสี งามวิไล
รีบเร็วไว จั้มอ้าว .. แปดโมงเช้า
มากมายมี ผู้คน เดินขวักไขว่
ตึกสูงใหญ่ เด่นตระหง่าน ดั่งขุนเขา
กลับดวงจิต วังเวง ซบซึมเซา
นัยเงียบเหงา เวิ้งว้าง ซ่อนเดียวดาย
เมืองกรุงใหญ่ สังคมใหญ่ ตึกสูงใหญ่
หลากผู้คน ก้าวไว วั๊บวั๊บหาย
ไม่คุ้นเคย ไม่รู้จัก ไม่ทักทาย
ต่างเร่งหมาย กอปรกิจ ธุระตน
คนเมืองใหญ่ เวลา เป็นเงินทอง
มากคนจ้อง สร้างวัตถุ ลาภพูนผล
หาน้ำใจ น้อยเบาบาง กลางวังวน
ดูสับสน กลางเมืองกรุง ศรีวิไล
ป่าคอนกรีต บีบรัด หัวใจหมอง
แอร์แก้ร้อน .. ซ่อนในหนาว .. อุ่นอยู่ไหน ?
มองผู้คน เร่งรุด ก้าวผ่านไป
จะมาอยู่ เพื่ออะไร .. คนหลงทาง ?
.... " เสียงรำพึง " ....
.... " คนหลงทาง " ....
สวัสดีค่ะ คุณลุงเสียง 
