ความคิดเห็นที่ 1 ซักพัก โจโทรมาหาเรา..เราก็รับสาย โจด่าเราทันที ยังไม่ทันได้อ้าปากเลย ด่าเราว่า...เลว.. พ่อแม่ไม่สั่งสอน คิดได้ไงไปยืนแหกปากอยู่หน้าบ้านคนอื่น...ทุเรศ เค้างงตัวเองมากที่ครั้งนึงเคยรักคนทุเรศ ๆ แบบเรา...โจใส่เป็นชุด เราก็ด่าโจคืนไม่ลดละ...ว่า แล้วเมิงเป็นคนดีมากนักเหรอ ไอ้สาดดด คิดได้ไง ไปเอาเมียพี่ มีแต่หมาเท่านั้นแหละ ที่มันปี้ไม่เลือก สงสัยว่า..วันไหนเมิงอยากขึ้นมามาก ๆ เมิงจะปี้แม่เมิงเองรึป่าว.... โจโมโหมาก ... บอกว่า จะมาหาเราเดี๋ยวนี้ จะฆ่าให้ตายกับมือของเค้าเองเลย เรากับพี่เม .... แหกปากกันอยู่แบบนั้นซักพักหนึ่ง แล้วรีบกลับ เดี๋ยวโจมา จะโดนไม่ใช่น้อย เรากลับไปนอนกับพี่เมที่หอ ทิ้งพี่กอล์ฟนอนห้องเราคนเดียวนั่นแหละ แล้วมานั่งหัวเราะสะใจกับการกระทำของเรา สมน้ำหน้าโจกับออย แล้วบอกกับพี่เมว่า พรุ่งนี้เอาใหม่นะ คืนนั้น ไม่ได้นอนสงบหูหรอก ถ้าไม่ปิดมือถือ แต่เราไม่ปิด ปิดเสียงไว้อย่างเดียว ปิดสั่นด้วย รำคาญ มีแต่ไฟวูบวาบ ๆ เท่านั้น คนที่โทรมาก็คือโจนั่นแหละ สมน้ำหน้า กรูก็เคยทำแบบนี้แหละ แล้วเมิงก็ไม่รับสายกรู โทรให้ตายไปเลย ไอ้:-)...555 คืนนั้นเลยนอนหลับสบายดี...พอตื่นมา นั่งคุยกับพี่เม พี่เมถามว่า แล้วเราจะเอายังไงเรื่องโจกับออย ยังจะอยากให้โจกลับมาอยู่อีกเหรอ เราบอก ... ไม่เลย ณ.ตอนนี้ไม่ได้อยากได้มันคืนเลย ผู้ชายเฮงซวย แต่อยากให้มันได้รับอะไรตอบแทนบ้าง ทั้งสองคน หญิงร้ายชาวเลว มันจะขึ้นสวรรค์เสพย์สุขกันง่ายไปไหม ทิ้งกรูให้นอนร้องไห้แทบตาย เราบอกว่า..ขอเอาคืนหน่อยเหอะ จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 55 23:08:12

ความคิดเห็นที่ 2 วันนั้นตื่นสายมาก ไม่ได้ไปฝึกงาน เพราะเป็นวันเสาร์ วางแผนกับพี่เม ว่าวันนี้เอาไงกะอิออยดี เพราะมันบอกว่าจะขอคุยกับเราวันนี้ ว่าแล้วก็โทรนัดมันไปหา ออยนัดเราไปหาแถวสวนสาธารณะบ้านเธอนั่นแหละ... เรายังบอกออยว่า ไปหาที่บ้านไม่ได้เหรอ อยากไปไหว้พ่อแม่เพื่อน รู้จักกันมาตั้งนาน อยากไปมั่ง... ออยบอกเราว่า...ไม่จำเป็นหรอก เพราะดูท่าทางแล้ว เราคงไม่อยากเป็นเพื่อนที่ดีแล้วล่ะ ไม่งั้นจะมาตะโกนด่าเธอดึก ๆ ดื่น ๆ เหรอ เพื่อนดี ๆ ที่ไหนทำกัน... เราสวนไปทันที...แล้วเพื่อนแบบไหน สะตอได้ตลอดเวลา ไม่เอา..ยังไม่พูด ออกมาเลยมาเจอกันดีกว่า ให้เวลาสิบนาที ถ้าไม่เห็น กรูไปแบบเมื่อคืนแน่ กลางวันนี่แหละ คนจะได้เยอะ ๆ ให้รู้กันทั้งซอยเลย ว่าหนังหน้าแบบมรึง มันมั่วแค่ไหน ... ไม่ถึงสิบนาที ออยมาถึง ชีขับรถหรูมาซะด้วย บ้านออยค่อนข้างมีฐานะ ออยหน้าตาซีเรียสมาก เดินมาหาเราช้า ๆ คงกลัวโดนเราตบ เราคิดใจใจ เมิงไม่ต้องกลัวหรอก กรูตบแน่ (***หยาบหน่อยนะคะ***) . . . . "เราชี้หน้าด่าออย....อีสาดด มรึงนี่:-) จิง ๆ บอกกับกรูว่าจะคืนผัวให้ สุดท้ายก็เก็บไว้แดรกเอง ติดใจดอมันล่ะสิ เปนไง มันแยงถูกใจมรึงดีมั้ย อิโรคจิต เอาทั้งพี่ทั้งน้อง พี่กอล์ฟกะเด้าเมิงไม่ถึงใจเหรอ ถึงได้เปลี่ยนมาให้น้องมันกะเด้า เมิงนี่มันหอ..อีรถถังจริง ทนทาน โดนระเบิดยังไม่สะท้าน...." เราด่าแบบนี้จริง ๆ นะ อาจจะไม่เป๊ะ ๆ แต่มีคำพวกนี้อยู่แน่นอน นี่ยังน้อยนะ ยาวกว่านี้อีก แต่จำไม่ค่อยได้แล้ว ออยฟังอย่างเดียว แต่สีหน้าเธอก็คั่งแค้นเรามาก แล้วบอกว่า ...อย่ามาใช้คำพูดต่ำ ๆ แบบนี้กับออยนะ ก็ทำไงได้ ออยก็รักโจเหมือนกัน ทีตอนเวลาโจกับก้อย พอเรารู้แล้วว่าโจมีแฟนแล้ว ทำไมเราไม่คืนโจให้ก้อยล่ะ... เวรร ไอ้โจมันต้องสำรอกเรื่องเราให้อิอออยนี่ฟังจนหมดทุกกระบวนท่าแล้วแหง ๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห เราก็สวนทันที..."แต่กรูก็ไม่เลวเท่าเมิง ที่รู้มาตลอดว่ากรูเป็นเมียโจ แล้วยังอยากแย่ง ถ้ากรูรู้ว่าผู้ชายมีแฟนแล้ว กรูไม่เอาหรอก แต่คนแบบมรึง "เอา" ชั่วจริง ๆ แล้วกรูอยากได้ผัวกรูคืน มันผิดเหรอ ดัดจริตว่า จะคืนให้ :-)... มรึงน่ะเหรอจะคืน คนแบบมรึง :-)เข้าปากแล้ว จะยอมคายมั้ย อีสาดดด!!!" . . . . เรากับออยห้ำหั่นกันด้วยคำพูด พี่เมยืนคุมเชิงอยู่ คนก็เริ่มหันมามอง เพราะเสียงเราดังขึ้นเรื่อย ๆ ออยด่าเราแบบผู้ดี ไม่ขึ้นมรึงขึ้นกู แต่กระแนะกระแหนเราทุกคำ ประมาณว่า ผู้ชายเค้าก็เลือกน่ะสิ ว่าใครคู่ควรไม่คู่ควร มีแต่ผู้ชายตาถั่วเท่านั้นแหละ ที่จะเอาผู้หญิงกลางคืนมาทำเมีย...พี่เมหันขวับทันที อิเวรรรร แล้วพี่เมก็ปรี่เข้ามาจิกหัวออย ตบดังเพลี้๊ยะะะ ... เรายืนอึ้ง เพราะยังไม่ทันตั้งตัว จากนั้นพี่เมก็กำลังจะประเคนให้อีกซักเพลี๊ยะ เสียงรถมอไซด์โจก็ดัง เราสามคนหันไปมอง ออยรีบวิ่ง หอบกระโปรงไปหาโจทันที พอโจดับเครื่อง ออยพุ่งเข้าไปร้องไห้สะอึกสะอึ้น กับอกโจทันที โจก็กอดลูบหลัง เช็ดน้ำตาให้ เหมือนไม่มีเรากับเมยืนอยู่ตรงนั้น . . ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 55 23:16:46

ความคิดเห็นที่ 3 คิดภาพดูว่า ..ออยกับโจยืนกอดกัน ปลอบกัน โดยที่มีเรากับพี่เม ยืนทำหน้าเหรอหรา เกาหัวแกร๊ก ๆ แบบเก้อ ๆ ว่าเราทำไรอยู่เนี่ย อะไร ทำไม แบบงง ๆ แต่ก็ยืนรอนะ..ยืนรอด่ามันต่อ อารมณ์ยังค้าง พี่เมก็คงค้าง ลมปราณตีกลับ ปล่อยพลังไม่สุด มันปลอบกันซักพักนึง โจเดินไปส่งออยขึ้นรถ ออยขับออกไปทันที เรามองตาม เราเห็นหน้าออยแว่บ ๆ ว่ามันหันมาทางเรา เป็นทำหน้าแบบสะใจ เหมือนตอนนางร้าย มองนางเอก เวลาที่แกล้งนางเอกได้สำเร็จ แล้วมาสำออยกับพระเอก ยังไงยังงั้น พอออยขับรถออกไปแล้ว โจเดินปรี่มาหาเราแล้วลากเราไปด้วยทันที พี่เมก็ไม่ทันได้พูดอะไร โจลากเราออกไปซ้อนท้าย แล้วขี่ออกไปอย่างเร็ว . . . . . . ตอนนั้นเรากลัวมาก คิดว่าโจมันจะพากรูไปไหนหว่า โจพาเราขี่มาถึงบ้านเค้า แล้วดึงเราลงจากมอไซด์ พาไปขึ้นรถกระบะ ขับ ออกไปนอกบ้าน ไปทางนอกเมือง เราก็เงียบ..ไม่กล้าพูดอะไร (***หยาบมากนะคะ***)---//ฉ//--- จนโจเอ่ยขึ้นก่อน..."อิ:-)...เมิงอยู่ดี ๆ ไม่ชอบดีใช่มั้ย กรูบอกเมิงแล้ว ว่ากรูไม่รักเมิงแล้ว กรูไม่เอาเมิงแล้ว ทำไมมรึงต้องไปยุ่งกับเมียกรูด้วย ถ้าอยากจะโดนนัก กรูจะจัดให้เอามั้ย!!! เพื่อนกรู:-) ๆ เยอะ ดอใหญ่ ๆ ทั้งนั้น กรูจะจัดให้ซัก สิบคน จะได้จำไปอีกนาน.." เราอึ้งกับคำพูดของโจ ไม่คิดเลย ว่าผู้ชายคนที่เราเคยรักมาก จะพูดแบบนี้กับเรา ปรี๊ดแตกขึ้นมาเหมือนกัน..."งั้นเหรอ ถ้าใหญ่ ๆ มรึงช่วยจัดให้เมียมรึงด้วยนะ อีกซักสิบ เพราะกรูคงไม่ต้องการ แต่คนร่าน ๆแบบเมียมรึง มันคงอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่ได้เยร็ด ....!!!" เราพูดเสร็จ โจฟาดหลังมือมาที่หน้าของเราจนหันไปอีกข้าง เสียงดัง "เพลี๊ยะ" แล้วหูก็ดัง วิ๊ง วิ๊ง วิ๊ง... เรากรี๊ดใส่หน้าโจทันที..."ไอ้ฟาย!! กรูจะแฉ:-)ให้หมดเลย ว่ามรึงกับอิออย ไปแอบแดรกกันที่กรุงเทพ ให้เพื่อน ๆ พี่กอล์ฟกับเพื่อนมรึงรุให้หมด แล้ววันนี้กรูก็จะไปบอกที่บ้านอิออยด้วย ว่ามันเป็นไง เล่า:-)ให้หมด ว่ามันแย่งผัวกรู ให้ทั้งน้องทั้งพี่เยร็ด...!!!" โจเอารถเข้าข้างทางทันที ยังไม่จอดสนิทดี จับหัวเราฟาดลงกับคอนโซลรถ แล้วตบซ้ายตบขวา แบบไม่ยั้ง เราไม่เจ็บนะ แต่ชาไปหมด ตอนนั้นเราก็สู้โจนะ ยื่นมือออกไปข่วนหน้าโจ โจลุกขึ้นจากเบาะมาขึ้นคร่อมเรา แล้วตบจนเรา หมดแรงสู้ โจเห็นเรานอนร้องไห้ ไม่สู้อีกแล้ว เค้าก็หยุดไปนั่งบนเบาะ แล้วเงียบ เราก็นั่งร้องไห้เบาๆ ปากเราแตก เลือดเริ่มไหล เราเอามือแตะ ๆ เห็นเลือดแล้ว เลยปลดล็อกประตู วิ่งออกลงจากรถโจ สุดชีวิต รองเท้าไม่ใส่ วิ่งใส่เกียร์หมาอย่างเดียว ตอนนั้น โจจอดอยู่ข้างถนน เราลงจากรถวิ่งกลับไปด้านหลัง รถก็สวนมา ส่วนโจก็วิ่งไล่เราตามหลังมา คนที่ขับรถผ่านไปผ่านมาแถวนั้น คงตกใจ รึไม่ก็งง ว่าไอ้สองคนนี่ วิ่งไหล่กันทำไม แต่สภาพเราเหมือนโดนหมาฟัด รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ พื้นถนนร้อนมาก ๆ ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 55 23:35:00

ความคิดเห็นที่ 4 รถเยอะมาก โดยเฉพาะรถบรรทุก เพราะเป็นเส้นรอบเมือง ไหล่ทางก็มีนิดเดียว แคบ ๆ เราต้องวิ่งอย่างระวัง ไม่อย่างนั้น จอวิ่งไปชนรถบรรทุกเค้าบุบได้ 555 อันนี้มุขนะคะ โจก็วิ่งไล่มาอย่างกระชั้นชิด เราคิดว่า ถ้าโจจับเราได้ ต้องฆ่าเราแน่ ๆ เพราะตอนที่ขับรถมาด้วยกัน โจโทรหาเพื่อน ถามมาว่ามีปืนรึป่าว อยากยิงคน เพื่อนก็ดันตอบว่ามี เดี๋ยวจะเอามาให้ โจก็บอกมาเลย ที่ถนนรอบเมือง เราสยองมาก ยังไม่อยากตาย แต่ถ้าโจจับได้ คงไม่รอด ณ. นาทีนั้น คิดว่า ยังไงก็ไม่รอด เพราะโจใกล้ถึงแล้ว มือโจคว้า ๆ เริ่มแตะเสื้อเราได้แล้ว เราเลยคิดเลยว่า ถ้าจะตาย กรูจะขอตายแบบให้มรึงรูสึกผิดไปชั่วชีวิต เป็นตราบาปให้มรึงไปตลอดชาติ นาทีนั้นเอง เราวิ่งแถไปใส่รถบรรทุกคันใหญ่ แบบวิ่งตรงใส่เลย อีกไม่ไกลเท่าไหร่ ก็โดนชนแน่ เพราะรถวิ่ง เราก็วิ่งไปหา ตอนนั้น โจคงรู้แล้วว่าเราจะวิ่งไปหารถบรรทุกให้รถชน โจเลยออกแรงดึงเสื้อเราแรงมาก จนเสื้อขาด เราก็วิ่งไม่ถอย รถใกล้เข้ามาทุกที อีกไม่กี่เมตรก็ถึง โจกระโดดมาดึงเรา แล้วฟาดออกไปจากถนนอย่างแรง เรากลิ้งหลุน ๆ ไปตามถนนร้อน ๆ กลิ้งลงข้างทางแล้วไหลลงไปในบึงเล็ก ๆ มีโคลน โจก็เสียหลัก ล้มฟาดลงกับถนน ดังปลั๊ก!!! เราเจ็บไปทั้งตัว โดนไม้ขูด ขาไถไปกับถนน จนกางเกงขาด หัวฟาดกับถนนจนปูด แล้วตัวก็ตกลงไปในบึงน้ำนั้น น้ำไม่ลึก แต่เรานอนลงไปเลยจมหน้าคว่ำลงไปในน้ำ ไม่มีแรงจะลุกขึ้น โจรีบอุ้มเราจากน้ำมาเขย่า ๆ แล้วตบ ๆ หน้าเราเบาๆ เรียกชื่อเราตลอด . โจตกใจมาก ที่เห็นเราสลบไป ที่จริงเราไม่ได้สลบ แต่หลับตาไว้ เจ็บไปทั้งตัว แล้วก็กลัวโจทำอะไรอีก เลยแกล้ง ๆ หลับไปด้วย แต่เจ็บจริงนะ ไม่ได้แกล้ง . . . โจรีบวิ่งอุ้มเรามาขึ้นรถ แล้วสตาร์ทออกไป โจรีบโทรหาแม่เค้า...บอกแม่เค้าว่า เค้าตีเรา แล้วเราวิ่งจะไปให้รถชน เค้าเลยเหวี่ยงเราลงไป ตอนนี้เราสลบ ทำไงดี... เราไม่รู้ว่าแม่เค้าว่ายังไงบ้าง แต่เราเห็นโจบอก..อือ ๆ ไม่เกินสิบนาทีโจถึงบ้านนะแม่ แม่ออกมารอเลย... เราไม่อยากเจอแม่โจ เลยตื่นขึ้นมา โจเห็นเราตื่นมา เค้าดีใจจนยิ้มออกมาเลย...แล้วจอดรถข้างทาง ถามว่า เราเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหน เดี๋ยวจะพาไปรพ.นะ เราแหวใส่โจทันที...ยังไม่ตาย อยากตายเหมือนกัน ทำไมไม่ปล่อยให้กรูตาย ๆ ไปซะ ... โจก็นิ่ง ... แล้วก็ขับรถต่อ ไม่พูดอะไรอีก เราก็ขอให้โจจอด  "เราจะลง" โจบอกว่า "เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวไปส่ง"   เราบอก  "ไม่ต้องจะลงตรงนี้" โจเลยถามว่า "จะลงสภาพนี้เหรอ เสื้อขาดจนเห็นเสื้อในซะขนาดนี้" เราว่า "ไม่อาย จะถอดแม่มทั้งเสื้อเดินไปเลย!!!" แล้วเราก็ถอดออก ทิ้งเสื้อเปียก ๆ ขาด ๆ ลงกับพื้นรถ แล้วถามโจว่า "จะจอดให้เดินลงไปดี ๆ รึว่าจะให้กระโดดลงไปเอง" โจเอาเสื้อคลุมที่มีอยู่ในรถมาคลุมให้เราทันที รถโจฟิล์มค่อนข้างจะใส แล้วเค้าก็บอกว่า ... "ควบคุมสติด้วย ได้กลับแน่ ให้ลงแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้" เราก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร นั่งเงียบเหมือนกัน จนมาถึงที่บ้านโจ...แม่โจยืนรอชะเง้อคออยู่หน้าบ้าน พอโจจอด แม่ก็เปิดประตูขึ้นมาทันที แม่โจมองเรา สำรวจไปทั้งตัว ส่วนเราก้มหน้าไม่กล้ามองหน้าแม่เลย แม่โจเอื้อมมือมาจับมือเรา แล้วดึงเราเข้ามากอด ร้องไห้ ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 00:02:25

ความคิดเห็นที่ 5 เราก็อึ้งแดรก ไหนแต่ก่อนด่าว่า อีกะ..รี่ อีเลว สารพัด ตอนนี้จะมาทำเป็นดราม่าใส่ซะงั้น เราก็ปล่อยชีร้องไห้สะอึกสะอึ้นไปเพียงลำพัง ไม่ได้แคร์หรอกนะ แม่โจบอกว่า .... "แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษที่ลูกชายของแม่ทำร้ายหนูขนาดนี้ จะให้แม่ชดใช้ยังไง บอกมาเลยนะ แม่จะไม่ว่าซักคำ ถ้าหนูจะฆ่าโจให้ตาย แม่จะไม่เอาเรื่องหนูเลย แม่สาบาน" เราก็เงียบ.. แล้วแม่ก็บอกอีกว่า..."เป็นโชคดีของหนูแล้วล่ะ ที่ไม่ได้เป็นแฟนโจแล้ว จำไว้ว่าเคราะห์กรรมของหนูหมดแล้ว ต่อไปรุ้งจะออกมาแล้วนะ พายุผ่านไปแล้ว..." เราฟังประโยคนี้แล้วก็ร้องไห้ ออกมาทันที ร้องจนสะอื้น เรากับแม่โจนั่งกอดกันร้องไห้ จนโจขับรถไปส่งเราที่หอ เราก็เดินลงจากรถ แล้วเอาเสื้อคลุมออก ฟาดไปใส่หน้าโจ เดินใส่เสื้อในกับกางเกง เข้าหอไปเลย แม่โจก็นั่งนิ่ง พอเราลงเสร็จ เราก็หันหน้าเข้าหอเลย ไม่หันกลับมามองโจอีกเลย . . . จากวันนั้นเป็นต้นมา ... เรื่องของเรากับโจก็จบลงไปเลย เลิกกันจริง ๆ เราตัดใจได้จริง ๆ เพราะเจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ แต่ก็ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย ที่เกิดขึ้นหลังจากวันนั้น บอกแล้วว่ามันดราม่ามาก ๆ ขอยังไม่บอกบทสรุปของโจนะคะ เพราะ มันยังเกี่ยวข้องไปในตอนต่อไปอีก แต่ไม่ได้มีอะไรต่อกันกับโจแล้ว เพียงแต่มีบางเรื่องที่ต้องเอ่ยถึงค่ะ ส่วนใครที่เดาว่า เรากับพี่กอล์ฟจะได้กัน ขอบอกว่า เดาผิดค่ะ เรากับพี่กอล์ฟ เป็นพี่ชายน้องสาวกัน จนถึงทุกวันนี้ เรารักพี่กอล์ฟเหมือนพี่ชายจริง ๆ แชทเฟสบุ้คกันบ่อยมาก พี่กอล์ฟก็คบกับแฟนจนประมาณเดือนที่แล้ว แล้วแฟนพี่กอล์ฟขอเลิก เพราะ..ไม่มีสาเหตุ แฟนพี่กอล์ฟบอกว่า อยากห่าง ๆ ไม่รู้เป็นไร ไม่ได้มีมือที่สามอะไรทั้งนั้น เลยไม่รู้ว่าเลิกกันเพราะอะไร จะแต่งงานกันอยู่แล้วเชียว พรีเวดดิ้งก็ไปถ่ายมาแล้ว พี่กอล์ฟงงแดรกมาก สงสัยจะเป็นเวรกรรม เฮ้ออออ ถ้า จขกท. ยังไม่มีลูก ไม่มีสามี คงต้องเมายันสว่างกับพี่กอล์ฟเป็นแน่แท้ . . . ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 00:29:51

ความคิดเห็นที่ 6 จบเรื่องโจแล้ว แวะมาให้กำลังใจค่ะ จขกท. เจ๋ง ที่พยายามรวบรวมมากเลยค่ะ นับถือจริงๆ ^^ จากคุณ : Arie_Jar เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 01:27:42

ความคิดเห็นที่ 7 ขอคั่นนิดนึงนะ จากคุณ : witchkarn เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 06:39:18

ความคิดเห็นที่ 8 ตามอ่านมาตั้งแต่เแรก ๆ ต้องขอบคุณที่ จขกท พิมพ์ให้อ่านได้ง่าย ไม่ลายตา ทำให้ติดตามอ่านได้นาน จนมาถึงตอนนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : น้องกาดำ เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 13:09:32

ความคิดเห็นที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11900179/N11900179.html พอเรากลับเข้าห้อง รู้เลยว่าที่สุดของความเสียใจมันเป็นยังไง ตอนนั้นแปลกมาก เรารู้ตัวเองนะ ว่าเจ็บปวดมาก แต่น้ำตามันไม่มีจะไหลแล้ว เราอาบน้ำจะไปทำงานเฉยเลย แผลที่โดนโจเหวี่ยงตกถนนนั้น เยอะมาก ๆ โชคดีที่ไม่มีแผลลึก ๆ ยาว ๆ มีแบบว่า ถลอก แล้วก็ช้ำ หน้าก็บวมเพราะโดนตบ ปวดหัวเพราะโดนดึงผม เจ็บที่สุดคือ ใจ .... คืนนั้น...ไปทำงาน เจอพี่เมมานั่งรออยู่หน้าร้าน พี่เมบอกว่า มาดูที่หอไม่เห็นกลับมาซะที เป็นห่วงมาก ยังปรึกษากับเพื่อน ๆ ว่าจะไปแจ้งความกัน ว่าเราโดนลักพาตัว แล้วก็จะพากันไปบ้านโจไปบอกพ่อกับแม่มัน ว่าเอาตัวเราไปไหนไม่รู้ เราก็เลยเล่าให้พี่เมฟัง พี่เมร้องไห้ไปกับเราเลย บอกเราว่า อย่าปล่อยมันไปง่าย ๆ นะ ทั้งสองคนเลย ต้องหาทางเอาคืนให้ได้ พี่เมช่วยสุดชีวิต จะให้ช่วยอะไรบอกมาได้เลย เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน... . . . . คืนนั้น กินเหล้าหนักมาก กินออนเดอะร็อกหลายแก้วมาก ไปนั่งกับแขกก็ชนไม่มียั้ง เจ๊อุ้ยเดินมาบอกว่า...คุณลูกขา มานั่งดริ้งก์จริง ๆ เลยนะคะ ดริ๊งอย่างเดียว สนใจชวนแขกคุยด้วยค่ะ .... 555 ฮาอ่ะ วันนั้นสรุปว่า...เมา เมาเหมือนหมา ครั้งแรกที่โดนหามกลับ แบบไม่รู้สติเลย ถ้าใครเอาไปไหนก็คงไม่รู้เรื่องอ่ะ พอฟื้นจากเมา..ก็ต้องถอน ประสาทมาก เคยได้ยินแต่เค้าพูดกัน ลองทำดู เฮ้ยย มันได้ผลจริง ๆ นะ เพราะฟื้นจากเมามันจะหนักหัว พะอืดพะอม ท้องไส้ปั่นป่วน เห็นเหล้าเบียร์เนี่ย แทบอ้วกใส่ เพราะหยะแหยง วันนั้นลองถอนดู หายเป็นปริดทิ้งเลย จริง ๆ ไม่เชื่อไปลองทำดูนะ อิอิ . . . . . . เลยกลายเป็นคนติดเหล้า ติดจริง ๆ นะ กินเหล้าเพียว ๆ เนี่ย แต่ก่อนไม่ได้เลย เหม็น บาดคอ แต่ตอนนี้สบาย เอามาเลย ส่วนเบียร์ กินทีนึงเป็นลัง ๆ ได้เลย กินอยู่ร้านไม่พอ เลิกงานแล้วต้องไปต่อ จนเธคเลิกทุกที่ เสร็จก็ต่อด้วยร้านข้าวต้ม ถ้าไม่เมานะ แต่ถ้าเมา คือวันนั้นก็ไม่รู้ตัวเลยว่ากลับยังไง ช่วงนั้นเราประสาทเสียไปเลย ต้องเมาแทบตลอดเวลา นึก ๆ ไปทุเรศตัวเองมาก ติดบุหรี่ แต่ก่อนจะสูบแต่เวลาทำงาน แต่ช่วงนั้น สูบเป็นลมหายใจเลยทีเดียว กินข้าวเสร็จต้องสูบ ตื่นนอนต้องสูบ นั่งอึก็สูบ วันนึงซองกว่า ๆ สมัยนั้นมันประมาณสามสิบบาทได้มั้ง เราสูบสีเขียว เมนทอลเท่านั้น ก้นแดงสูบได้ แต่ไม่ชอบ มันฝาก เพื่อนบางคนสูบกรุงทอง แรงมาก 555 มันบอกว่า สูบเขียวแล้วแม่มชอบโดนขอ สูบแดงซะเลย เออ ลงทุนน่าดูเลยนะ พวกงก ๆ เนี่ย ... เราเลิกไปฝึกงานแล้ว... ไม่ใส่ใจอะไรเลย เงินเก็บก็ไม่มีแล้ว กินเหล้าหมด แต่ก็ไม่ได้ขอพ่อแม่แล้วนะ บอกเค้าไปว่า ไม่ต้องส่งแล้ว จะทำงานเอง พ่อแม่ก็ไม่ได้ถามว่าทำไร อะไรยังไง เพราะเราค่อนข้างที่จะเป็นคนดูแลตัวเองได้แต่ไหนแต่ไร เค้าเลยไม่ห่วง ไว้ใจลูกไง กลางคืนทำงาน..กินเหล้าเมา..เที่ยว โดนหามกลับแทบจะทุกวัน กลางวันตื่น ถอน..หาข้าวกิน สูบบุหรี่ จนหลาย ๆ คนที่รู้จักเราเป็นห่วง แต่ไม่ร้องไห้แล้ว ไม่คิดถึงโจ มีแต่อยากแก้แค้น อยากทำให้คนที่ทำร้ายเรา มันเจ็บบ้าง สาปแช่งออยกับโจทุกวัน ... ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 15:06:33

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนนั้นเราใช้ชีวิตแบบเรียกว่า ... อุบาว์ทจริง ๆ เมาเหมือนหมา เคยขี่มอไซด์แล้วไปจอดอ้วกเกาะกลางถนนด้วย รถไม่ชนตายก็บุญแล้วนะนี่ ทำไปได้ไงนะ .... สงสารพ่อแม่ตัวเองจริง ๆ คิดย้อนกลับไปแล้ว แต่เราก็มีดีนะ .. ไม่อยากจะอวดว่า ถึงจะเมาจะทุเรศแค่ไหน แต่เราไม่เคยไประรานหาเรื่องทะเลาะกับใครเลย นอกจากคู่กรณี ของเราเอง เพื่อนคนไหนมีเรื่อง เราก็ไม่เคยไปกับเค้า เพราะสู้เค้าไม่ได้ ดีแต่ปาก 555 ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพย์ติด ไม่เคยลอง เสียเวลา แค่บุหรี่ก็พอแล้ว ไม่เคยขายตัว..เพราะทำใจไม่ได้ที่ต้องไปนอนกับคนแปลกหน้า . . . แต่ตอนนั้น ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายจริง ๆ ไม่ห่วงตัวเองเลย เมาแทบตาย ขี่มอไซด์เซกลับหอ โชคดี รอดมาได้ ยังถือว่าโชคดี เราถึงอยากจะบอกใคร ๆ ว่า...คนอกหัก ให้ดุแลเค้าให้ดี ๆ สภาวะในตอนนั้น อ่อนแอมากที่สุด ถ้าดวงไม่ดี อาจเกิดโศกนาฏกรรมได้ง่าย ๆ ทุกเวลา ตอนนั้น เราไม่ไปฝึกงาน จนเพื่อน ๆ โทรมาตาม พี่ที่บริษัทโทรตาม เราก็บอกพวกเค้าไปว่า ไม่ได้ไปฝึกแล้ว เค้าก็งง ๆ กันว่า เรามีปัญหาอะไร ทำไมถึงได้ทิ้งไปกลางคันแบบนี้ อีกไม่กี่เดือน ฝึกงานเสร็จก็เรียนจบ รับปริญญาแล้ว เราไม่ใส่ใจมันจริง ๆ นะ ไม่จบก็ไม่จบ จะทำไม ใครเดือดร้อนอะไรด้วย คิดแบบนี้เลย ตอนนั้นพี่เมก็เป็นห่วงเรา...แล้วแกก็จะไปเดินสายต่างจังหวัดแล้วด้วย เลยชวนเราไปด้วยกัน พี่เมบอกว่า...มรึงเมาแบบนี้ทุกวัน ถ้ากรูไม่อยู่ ใครจะดูมรึงฟระ วันไหนมีโดนรุมโทรมแน่ ๆ ... เราก็หัวเราะนะ บอกพี่เมไปอีกว่า...ดีสิ อยากมานานละ ตะไคร่ขึ้นแล้วมั้งป่านนี้... เราก็เลยตัดสินใจไปกับพี่เมเลย อยากไปไกล ๆ จากที่นี่เหมือนกัน ไหน ๆ ก็ไม่ได้ฝึกงานแล้ว ออกไปเปิดโลกกว้าง ไปเที่ยว เผื่อมีอะไรที่แตกต่างจาการเมาที่นี่ ที่เดิม ๆ ทุกวัน ไปเปลี่ยนบรรยากาศเมามั่งดีกว่า จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 15:09:25

ความคิดเห็นที่ 11 การเดินสายครั้งแรกของเรา ... ตื่นเต้นดี นั่งรถทัวร์ไปกับพีเม พร้อมเบียร์หนึ่งถาด นั่งก๊งไปด้วย ขาดไม่ได้เลยจริง ให้ตายเถอะ กินแทนน้ำอ่ะ เริ่ดมั้ยคะ พี่เมบอกว่า ให้เรากินน้อย ๆ ลง เพราะที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน คนร้อยพ่อพันแม่ ถ้าเมา จะเสียเปรียบคนอื่นได้ง่าย เวลางาน ให้ทำงานอย่างเดียว ถ้าจะอยากเมารอเลิกงานก่อน แล้วถ้าจะให้ดี ไปเมากันที่ห้องดีกว่า เพราะกรูคงไม่มีปัญญาแบกมรึงกลับห้องคนเดียวไหว เราก็โอเค...ไม่เมาก็ได้ พอมาทำงานต่างถิ่น มันก็ตื่นเต้นดี เจอคนหลากหลาย คนดีมั่ง เลวมั่ง คนดีก็นั่งคุยกับเราอย่างมีมารยาท แต่คนเลวนี่ มันก็อยากจะล้วงแทบถึงตับเลยทีเดียว เรานึกในใจว่า..วันหลังกรูจะไม่ล้างปิ๊ซักสามวัน มานั่งกะไอ้คนชอบล้วง ให้มันเหม็นติดมือซักอาทิตย์ไปเลย หื่นดีนัก 555 เราเลยกลายเป็น คนเดินสายไปซะแล้ว ไปหลายจังหวัด จังหวัดนั้น อาทิตย์นึง จังหวัดนี้สิบวัน จังหวัดไหน ติดใจหน่อยก็อยู่เกือบเดือน มีความสุขดีค่ะ... ถึงจะเมาแทบทุกวันก็เหอะ ไม่ได้คิดถึงโจในแนวชู้สาวแล้ว แต่คิดในแนวว่า ซักวัน ต้องเป็นทีของกรู กรูรอวันที่มรึงจะต้องได้รับกรรมบ้าง ทั้งสองคน อะไรประมาณนี้ ยังแค้นอยู่มาก . . .. . . . ช่วงชีวิตในขณะนั้น..ก็มีผ่านเข้ามาเรื่อย ๆ นะ ผู้ชายเข้ามาจีบบ้างไรบ้าง มีทำนองมาขอเลี้ยงดูปูเสื่อก็เยอะ คนจริงใจก็เยอะ คนไหนที่ชอบเราจริง ๆ เนี่ย ก็ต๊าม ตาม แล้วก็ไม่รังเกียจอาชีพของเราเลย เชื่อมั้ย มีอยู่คนนึง เค้าชอบเรามาก อายุสามสิบนิด ๆ หน้าตาก็โอเค เค้าชอบเราจนตามเราไปทุกที่ ทุกจังหวัด เพราะเค้าทำงานต้องไปหลายจังหวัดเหมือนกัน เค้าบอกเราว่า...ชอบเราจริง ๆ จะให้เราเลิกทำงาน แล้วจะให้แม่ไปขอ ...เค้าตามเรา บางทีก็หายไป ในที่สุดก็กลับมา ตื๊อมาก ๆ เราก็อยากจะใจอ่อนนะ แต่ไม่ชอบ ... เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้น จขกท. ยังไม่มีลูก เค้ายังโทรมาถามว่า ว่ายังไง ตกลงจะเป็นแฟนกับเค้าได้ยัง แม่เค้าอยากจะอุ้มหลานแล้ว...เราก็งง อะไรมันจะมั่นคงขนาดนี้ฟระ เค้าเลยบอกว่า ... งั้นไม่ตามแล้วนะ จะไปหาคนใหม่แล้ว ขี้เกียจรอ เล่นตัวเกิ๊นนนน.. 555 แล้วพอไม่นาน พี่แกก็แต่งงาน มีลูกทันที แร๊งงงง จนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังติดต่อกันอยู่ ในฐานะพี่ชายน้องสาว ยังพูดอยู่ว่า จะให้ลูกเราแต่งงานกัน จะได้มาดองกัน . . . ช่วงชีวิตนั้น...หาเงินดำรงชีวิตตัวเองจริง ๆ นะ ไม่ได้อยู่สถานะ นักศึกษา แล้ว กลายเป็นผู้หญิงทำงานกลางคืน จริง ๆ จัง ๆ หาเงินได้ ก็เที่ยว กินเหล้า ช้อปปิ้ง ไม่มีเก็บอะไรเลย สนุกสนานไปวัน ๆ ไม่ได้คิดอะไรเลย ตอนนั้นเลยมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากการเดินสาย เราค่อย ๆสนิทกับคนนั้นที คนนี้ที แล้วก็เกาะกันไปเป็นกลุ่ม ไปเดินสายด้วยกัน ไปทำงานแต่ละจังหวัด หลาย ๆ วัน พอจะหมดแทร็ค ก็พักผ่อนบ้าง สองสามวัน ค่อยไปทำต่อ ช่วงนี้แหละ ช่วงใช้เงิน 555 บางคนก็ชวนไปเที่ยว เหนือที ใต้ที สนุกมากก ตอนนั้นหยุดหลังจากหมดแทร็ค จะได้พักประมาณอาทิตย์นึง ก็ไปเที่ยว กทม.กับเพื่อน ๆ ไปเที่ยวช้อปปิ้ง ผับ เช่าโรงแรมนอน . . . แล้วเราก็เจอแฟนคนที่สาม คนนี้ไม่ขอเอ่ยถึงนะคะ เพราะไม่ได้มีเรื่องราวอะไรที่น่าติดตาม แถมยังต้องโดนผู้หญิงของมันรังควานอีก ก็เหมือนกับที่ผ่านมานั่นแหละ รบรากันแต่ไม่มีใครแพ้หรือชนะ เพราะเราเบื่อ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกรักใคร่อะไรเค้า แค่เล่น ๆ คุย ๆ กันไปอย่างนั้น ไม่กี่เดือนก็แยกกันไป โดยที่เราเป็นคนเดินออกมาเอง นางเอกมาก ๆ ฉากนี้อ่ะ . . . . . . เราเดินทางมาถึง จังหวัด ๆ นึง มาทำงานนั่นแหละ หลังจากหยุดไปสองสามวัน ที่จริงว่าจะไม่มานะ มันไกลจัด แต่เพื่อนคะยั้นคะยอ เลยต้องมา จังหวัดนี้เจริญน่าดู น่าอยู่ด้วย เรามาถึงก็ชวนเพื่อนเที่ยวทันทีแต่ไม่ใช่เที่ยวผับนะ เที่ยวธรรมชาติ เรากับเพื่อนร่วมแทรคห้าคน พักอยู่ห้องเดียวกัน ทั้ง ๆ ที่เจ้าของผับ เค้าจัดให้นอนกันห้องละสองคน ก็ไม่ยอม เพราะไม่สนุก นอนอัดมันไปทั้งหมดนี่แหละ สูบบุหรี่อัดกันควันโขมง ใครไม่สูบเสียเปรียบ ฉะนั้นต้องสูบ ตกกลางคืนก็มาทำงาน แขกผับนี้ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ที่จริงต้องเซ็ง แต่เราดันไม่เซ็ง เพราะชอบจังหวัดนี้ น่าเที่ยว ของกินก็อร่อย ไม่เบื่อเลย มาอยู่ที่นี่น่าจะซักสิบวันได้ ยังคิด ๆ อยู่ว่าจะขออยู่ต่อ สนุกดี ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 15:14:46

ความคิดเห็นที่ 12 จบแล้วหรอคะ จากคุณ : NORRARAD เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 17:10:39

ความคิดเห็นที่ 13 มาอยู่ที่จว.นี้ เรามาเจอเพื่อนใหม่ร่วมแทร็คหนึ่งคน เรียกว่า ปอ แล้วกันนะคะ ปอเป็นคนภาคเดียวกับเรา ตัวเล็ก คล้ำ ๆ คิ้วเข้ม ตาโต เราว่าก็ไม่ได้สวยอะไร แต่กลางคืน ปอจะสวยเป็นคนละคนเลย หล่อนขึ้นไฟมาก เลยแขกติดเยอะ หนึ่งในนั้นก็มี...พี่แต้ว...ทอมหน้าหมวย ที่เราสังเกตเห็นเค้ามาเที่ยวสามวันติดต่อกันแล้ว ปอ เล่าให้เรากับเพื่อน ๆ ฟังว่า พี่แต้ว เป็นเสี่ยของเธอ คือประมาณว่า คบเอาไว้เผื่อเวลามาจังหวัดนี้ ได้พาไปกินไปเที่ยว แล้วก็ขอเงินได้ในบางโอกาส ปอเค้าชอบทอมมาก แต่ว่าผู้ชายหล่อนก็กิน คือเอาได้หมด ปอไม่ได้มีพี่แต้วแค่คนเดียว แต่มีอีกนับ ๆ สิบ แบบว่ามีไว้ทุกจังหวัด เพื่อน ๆ คนไหนสนิทกับปอ ก็พลอยได้รับผลบุญไปด้วย พี่แต้ว ... มานั่งกับเพื่อนทุกวัน แต่ไม่เคยเรียกใครไปนั่งด้วยเลย เค้าจะนั่งดื่มเงียบ ๆ ของเค้าอย่างนั้น ส่วนปอ ก็เดิน ๆ ไปนั่งบ้าง ไปนั่งกับแขกคนอื่นบ้าง แล้วเราก็ไม่เห็นว่าพี่แต้วจะมีท่าทางอะไรกับปอมากมาย เหมือนที่ปอบอก แต่น่าแปลกคือ พี่แต้วชอบมองเราบ่อย ๆ เราก็รู้สึกว่า..มีคนมอง พอเราหันไปมองบ้าง เค้าก็จะหันไปทางอื่นทันที แอบชอบฉันล่ะซี่...พี่ทอมหมวย..เสียใจด้วยนะเคอะ หนูไม่เล่นดนตรีไทยค่ะ...อิอิ . . . พอเลิกงานคืนนั้น..ปอ ให้พี่แต้วพาพวกเราไปกินข้าวต้ม เราก็ยกโขยงกันไปเต็มรถ ไปถึงร้านข้าวต้ม ก็สั่งอาหารกินกันตามปกติ พี่แต้ว...ก็แอบมองอยู่ได้ จนเราเริ่มหงุดหงิด นี่หน้ากรูมีไรติดป่ะเนี่ย ..มองไมนักหนาฟระ ส่วนปอ ... แยกออกไปคุยโทรศัพท์ตั้งแต่มาถึงร้านข้าวต้ม คงคุยกับกิ๊กกับแฟนไปเรื่อยเปื่อยน่ะแหละ แล้วทำไม พี่แต้วไม่หึงเลยล่ะเนี่ย เป็นงงง วันนั้น...กินข้าวต้มเสร็จ พี่แต้วก็ไปส่งพวกเราสาว ๆ กลับห้องกัน พวกเราก็เจี๊ยวจ๊าวกันไปตามรถ พี่แต้วก็ขับรถเงียบ ๆ ไม่ได้มาเม้าท์แตกกับพวกเรา จนเราคิดว่า สงสัยเค้าจะรำคาญพวกเราเต็มแก่ พาไปเลี้ยงข้าว แล้วยังต้องตามรับส่งอีก พอถึงหอก็ทยอยกันลง ... เรานั่งในสุด ลงคนสุดท้าย พี่แต้ว...เอ่อ เดี๋ยวค่ะน้อง.... เรา.......ว่าไงคะ... พี่แต้ว.....เปล่า จะบอกว่า นอนหลับฝันดีนะคะ งงว่ะ อิพี่แต้วนี่มันยังไงของมันวะเนี่ย เป็นกิ๊กกับปออยู่ดี ๆ จะมาทำเป็นจิ๊กจั๊กกะชั้น หาเรื่องให้โดนปอตบอีกทีมั้ยล่ะนี่ เราก็ยิ้ม ๆ แค่นั้น ไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่รู้จะพูดยังไง รู้แค่ว่า ไม่ได้รู้สึกพิศวาสหรือปิ๊งปั๊งอะไรทั้งสิ้น ยังอยากจะมีผัวเป็นผู้ชายมี.ดรอ..อยู่ค่ะ ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 22:31:54

ความคิดเห็นที่ 14 พอรุ่งเช้าวันนั้น...เราชวนเพื่อนในกลุ่มคนนึงไปซื้อของใช้ เลยถามปอว่า ห้างไปทางไหน เพราะปอเคยมาจังหวัดนี้หลายครั้งแล้ว ปอบอกว่า จะไปห้างใช่มั้ย เดี๋ยวให้พี่แต้วมารับ เรารีบปฏิเสธบอกว่า อย่าไปรบกวนเลย เราจะไปกันเอง ปอก็ไม่ฟัง โทรหาพี่แต้ว ให้พี่แต้วมารับ พี่แต้วมารับเรากับเพื่อน พอรถจอดปุ๊บ นังเพื่อนเราก็เปิดประตูด้านหลังขึ้นนั่งทันที ส่วนเราก็ต้องนั่งหน้า คิดในใจว่า ...กรูล่ะเซ็ง อิทอมนี่มันยิ่งแอบ ๆ เหล่กรูอยู่ด้วย เดี๋ยวมาหลงเสน่ห์กูอิกเนี่ย 555 คิดงี้จริง ๆ นะ คือถ้าเป็นชายหนุ่มเนี่ย จะไม่ว่าเลย พอขึ้นรถพี่แต้วทีนี้...ชวนคุยเป็นต่อยหอยเลย ต่างจากเมื่อคืนมาก พี่แต้วคุยเก่งมาก มุขเยอะจนเรากับเพื่อนหัวเราะกันท้องแข็งไปหมด พี่แต้วเป็นทอมที่พูดเพราะมากด้วย พูดคะ ขาทุกคำ แล้วก็พูดเบา ดูเป็นผู้ดีมาก ๆ วันนั้นพี่แต้วพาไปซื้อของ แล้วก็พาเรากับเพื่อนไปกินข้าว ไปเที่ยวจนกลับซะค่ำ เราก็ยังถามพี่แต้วอยู่ว่า ไม่โทรบอกปอหรือว่าไปรับปอหน่อยเหรอ เดี๋ยวปอโกรธนะจะบอกให้ พี่แต้วบอกว่า...ปอเค้าไม่สนใจหรอก เสียเวลาเค้าคุยกับคนอื่นน่ะ เรากับเพื่อนมองหน้ากันงง ๆ แล้วก็คิดว่า พี่แต้วก็รู้นี่นา ว่าปอมีคนอื่นอีก แล้วทำไมยอมคบกับปอล่ะ จากวันนั้นมา ... พี่แต้วก็มาเที่ยวที่ผับเราทำงานทุกวัน แล้วก็คอยรับส่งพวกเราทุกวัน ก็คือพาไปกินข้าว แล้วก็ไปส่ง ส่วนตอนกลางวัน ก็มารับไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ เชื่อมั้ย..ว่าตลอดระยะเวลาที่เราไปอยู่นั่นประมาณสิบวัน เราออกไปกับพี่แต้วทุกวัน กับเพื่อนคนนั้นคนนี้สลับกันไป ส่วนปอ...ไม่เคยไปเลย เพราะไม่ว่าง มัวคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอย่างที่พี่แต้วบอกนั่นแหละ . . . . . . ครบแทร็คแล้ว เพื่อนหลาย ๆ คนบอกว่า..จะไปต่อจว.อื่น รวมทั้งปอด้วย แต่เรากับเพื่อนอีกคน ยังอยากอยู่ที่นี่ เพราะยังเที่ยวไม่ครบทุกที่ ก็เลยต้องแยกย้ายกัน แล้วก็มีคนหน้าใหม่ มาแทนเพื่อน ๆ เราที่ย้ายออกไป คราวนี้เรากับเพื่อนที่ยังอยู่ด้วยกัน เรานอนกันอยู่แค่สองคน เพราะพวกมาใหม่ เราไม่รู้จัก . . . พอวันที่เราต้องอยู่กันสองคน ... พี่แต้วก็โทรหาเราแล้วมารับเราไปเที่ยวตามเคย วันนี้เพื่อนเราปวดหัว ขอนอน เราเลยไปกับพี่แต้วสองคน ออกรถไปได้ซักพัก...พี่แต้วบอกว่า..."เค้าชอบเรา" บอกเอาดื้อ ทื่อ ๆ เนี่ยแหละ เราก็อึ้ง ๆ ไปพักนึง...แล้วบอกว่า "จะมาชอบเราได้ยังไง พี่แต้วมีปออยู่แล้ว" พี่แต้วบอกว่า..."เค้ากับปอ ไม่ได้อะไรกันแล้วนะ ปัจจุบันนี้ ปอคบกับพี่แต้วเพราะเก็บพี่แต้วไว้ใช้งานเวลามาทำงานที่นี่มากกว่า พี่แต้วก็รู้นะ" ...แต่ทำไมยอมล่ะ พี่แต้วเหมือนรู้ว่าเราคิดอะไร..."พี่แค่รำคาญปอเท่านั้นแหละ เลยคอยตามบริการ เพราะไม่งั้นก็จะโทรจิกอยู่อย่างนั้น ส่วนที่พี่ไปเที่ยวที่ร้าน พี่ก็ไปของพี่ประจำอยู่แล้ว ไม่เกี่ยวกับปอ..." พอพี่แต้วอธิบายเสร็จ เราก็บอกพี่แต้วไปเลยว่า"...เราชอบผู้ชาย เราไม่ใช่ดี้ แล้วก็ไม่คิดจะเป็นด้วย ขอโทษพี่แต้วด้วยที่พูดตรง ๆ แล้วก็ขอบคุณที่พี่แต้วมีความรู้สึกดี ๆ ให้" พี่แต้วหัวเราะ...แล้วบอกว่า "เรานี่มันตรงจริง ๆ ตรงจนพี่แทบจะหงายหลังเลย แปลกดีนะ พี่เคยเจอแต่คนที่ชอบเข้ามาหาพี่เอง ไม่กี่คนนะ ที่พี่จะบอกว่า พี่ชอบเค้าน่ะ เราเนี่ยทำพี่หน้าแตกละเอียดเลยรู้มั้ย"...พูดจบพี่แต้วก็หัวเราะอารมณ์ดี เราก็พลอยขำไปด้วย . . . วันนั้นก็ไม่เห็นว่าพี่แต้วจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ... ก็ยังคุยกับเราเป็นปกติ เป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันไป พอตกกลางคืน..พี่แต้วก็มาเที่ยวตามเคย เราก็งง ว่าอิพี่แต้วเนี่ย มันเป็นหุ้นส่วนรึป่าวเนี่ย มาอยู่ได้ทุกวัน มานั่งโต๊ะเดิม ๆ บรรยากาศเดิม ๆ แล้วก็แพงเหมือนเดิม กลางวัน..ก็มารับเราไปเที่ยว ส่วนเพื่อนเรา ... แฟนเค้ามาหา เลยไม่ค่อยมากับเราแล้ว ช่วงนั้นเราสนิทกับพี่แต้วพอสมควร เลยกล้าเล่าเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านมาให้เค้าฟัง พี่แต้วชมเราว่า..เราเข้มแข็งมาก ที่ผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ นั้นมาได้ แล้วบอกเราว่า ขอให้เราจำเป็นบทเรียน อย่าประมาทกับชีวิต ถ้ายังอยากอยู่บนโลกใบนี้อย่างมีความสุข เราฟังพี่แต้วแล้วก็รู้สึกดี เหมือนเค้าเข้าใจเราทุกอย่าง บางทีเราคิดอะไร แต่ยังไม่ได้พูด พี่แต้วก็พูดออกมา จนมันเหมือนว่า พี่แต้วกับเราคลิกกันไปโดยที่เราไม่รู้ตัว ตอนนั้น..เราก็ไม่ได้อยากจะยอมรับกับตัวเองหรือว่าใคร ๆ ว่าตอนนี้..เริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้พี่แต้ว เรายังบอกตัวเองว่า... เราแค่สบายใจแล้วก็อุ่นใจ ที่มีพี่ดี ๆ อย่างพี่แต้วแค่นั้น รู้สึกเหมือนรู้สึกกับพี่กอล์ฟ พี่แต้วบอกเราว่า...ที่จริง หน้าที่ของเราคือเรียนไม่ใช่เหรอ แล้วตอนนี้เราทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกให้มันสำเร็จ ทำงานแบบนี้ แล้วจุดมุ่งหมายของชีวิตคืออะไรกันแน่ ทำไปเพื่ออะไรกันแน่ เราฟังแล้ว..ก็เก็บมาคิดนะ ว่า เออ... แล้วเราจะทำงานแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เหรอ ซักวันถ้าพ่อแม่ถาม เราจะตอบท่านว่ายังไง จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 22:41:09

ความคิดเห็นที่ 15 วันนั้น ไม่รู้ว่าเราคิดอะไรของเรานะ...เราโทรไปลาออกกับทางร้าน บอกเพื่อนว่าจะกลับแล้ว แล้วโทรไปหาพี่แต้วว่า..ขอบคุณพี่แต้วมาก ที่พูดอะไรหลาย ๆ อย่างให้เราได้คิด วันนี้ เราจะกลับไปทำสิ่งที่เราสมควรทำ ละทิ้งทุกสิ่งอย่างที่ทำร้ายเราให้หมด พี่แต้วเค้าดีใจกับเรา ที่เราจะเลิกทำงานกลางคืน..แล้วกลับไปเรียนต่อให้จบ พี่แต้วขอให้เรามาพักที่บ้านเค้าก่อนเราจะเดินทางกลับ เราก็โอเค . . . คืนนั้น..พี่แต้วพาเราไปกินข้าว แล้วไปนั่งฟังเพลงร้านโรแมนติกร้านหนึ่ง กินเบียร์ คุยกันไปเรื่อย ๆ พี่แต้วเริ่มเมา แต่คอแบบเรา ยังไม่ระคายกระเพาะ คืนนั้น กลายเป็นว่า เราต้องรอให้พี่แต้ว สร่างก่อนค่อยกลับ เพราะเราขับรถไม่เป็น กลับมาถึงบ้านพี่แต้ว..เราตะลึงกับความอลังการบ้านพี่แต้ว จนอ้าปากหวอ ... บ้านพี่แต้วรวยมากกกก รถหรูจอดเรียงกันไม่ต่ำกว่าห้าคัน เราเดินตัวลีบเลยอ่ะ..ตอนนั้น พี่แต้วพาเราเดินเข้าห้องนอน แล้วให้เราไปอาบน้ำก่อน เราอาบน้ำไป ก็คิดไปว่า...โอ๊ยยย อยากมีแฟนรวย ๆ แบบนี้มั่งจัง อยากจะเป็นคุณนายมั่ง จะได้ไม่ต้องดิ้นรนอะไร... . . .. แต่เสียดาย เสียดายจริง ๆ ที่พี่แต้วไม่ใช่ผู้ชาย... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 22:47:40

ความคิดเห็นที่ 16 มาลงชื่อไว้ครับ ^^ รอ ๆ จากคุณ : นักล่าตัวเลข เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 55 22:54:17

ความคิดเห็นที่ 17 รอด้วยครับ จากคุณ : ผมชอบกินเนื้อต้องบอกเปล่า เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 11:11:20

ความคิดเห็นที่ 18 มาๆ จากคุณ : คุณชายไร้รัก เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 12:00:49

ความคิดเห็นที่ 19 รอต่อออ จากคุณ : sweetiiz_me เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 12:22:04

ความคิดเห็นที่ 20 คืนนั้นที่เรานอนบ้านพี่แต้ว ในห้องนอนที่หรูหรา มันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น แล้วพี่แต้วก็ไม่ได้มีท่าที ลวนลาม ลามปามเราแม้แต่นิดเดียว เราสองคนนอนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนหลับไปเอง พอตื่นเช้า พี่แต้วก็พาไปกินข้าว แล้วก็ส่งเราเดินทางกลับทันที พี่แต้วบอกเราว่า..ถ้าไปถึงแล้ว ..ให้โทรบอกด้วย และถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาพี่แต้วได้ตลอด จำไว้ว่า พี่แต้วจะคอยเป็นกำลังใจให้เราเริ่มต้นทำสิ่งที่ถูกต้อง... วันนั้นเอง...เรากลับมาถึงหอที่จากไปนานถึงสองเดือน มันรกรุงรังเต็มไปหมด ก่อนไปไม่ได้เก็บก่อนไปเดินสาย เก็บไปก็เจอรูปถ่ายของเรากับโจบ้าง ของใช้ของโจบ้าง เราเก็บมัดรวมกันใส่ถุงเดียวกะว่าจะเอาไปฝากให้พี่กอล์ฟไว้ไปคืนโจ เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับโจแล้ว แต่ก็มีบ้างในเรื่องของความแค้นใจ ทั้งออยด้วย ถ้าจะให้เราอวยพรให้ทั้งสองคนนั้น โชคดี ก็จะนางเอกเกินไปหน่อย สำหรับคนอย่างเรา มีเพื่อนหลายคน โทรมาเล่าให้เราฟัง เกี่ยวกับโจและออย เราก็ฟังนะ แต่ไม่กล้าถาม รู้หมด ว่าเค้าไปอยู่ไหน ทำอะไรกัน เพื่อนเราบอกว่า โจกับออยย้ายไปอยู่ด้วยกัน ออยกำลังเรียนต่อโท และทำงานเป็นพริตตี้ เอ็มซีไปด้วย ออยกำลังจะซื้อรถเก๋ง เราก็ได้แต่คิดว่า ... คนทำไม่ดี ทำไมมันมีชีวิตที่ดีหว่า หรือว่าตอนนี้บุญเก่ามันยังไม่หมด แต่ถ้าเลือกโกรธเกลียดใครมากกว่ากันระหว่างสองคนนี้ แปลกมั้ยล่ะ..ว่าผู้หญิงเรา ถ้ามีบุคคลที่สามเข้ามาในชีวิตคู่ เราทำไมต้องโกรธบุคคลที่สามนั้นมากมาย ทำไมไม่โกรธคนของเราก่อน เราคิดว่า ... เพราะเรารัก คนของเรา เลยไปทุ่มเทความเกลียดชังให้กับบุคคลที่สามมากกว่าที่จะมาโกรธเกลียดคนของเราไง วันต่อมา..เราไปจัดการจ่ายค่าหอที่ค้างไว้สองเดือนที่ไม่อยู่ ไปจัดการเรื่องขอฝึกงานใหม่ และลงทะเบียนวิชาเตรียมฝึกงาน ทำเรื่องขอคงสภาพนักศึกษา หลาย ๆอย่าง ตอนนั้นนั่งเครียดกับเงินสิบห้าบาทจริง ๆ ไม่เคยอับจนอย่างวันนั้นมาก่อน สมัยคบกับหนุ่ม ลำบากยังไง ก็ไม่ถึงกับไม่มีเงินกินข้าว ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร จะไปหยิบยืมใคร แล้วจะเอาที่ไหนมาใช้คืนเค้า ถ้าโทรไปขอพ่อกับแม่ กลัวท่านจะเป็นห่วง ว่าเราเอาตัวไม่รอด เพราะในสายตาพ่อแม่ เราเป็นลูกที่ช่วยเหลือตัวเองพอสมควร แล้วก็รู้สึกละอาย เพราะในขณะนี้ พ่อกับแม่เข้าใจว่าเราเรียนจบ มีงานทำแล้ว ตอนนั้นคิดไปต่างๆ นา ๆ ว่าจะทำยังไงดี จะเริ่มต้นตรงไหน ถ้าจะไปเริ่มหางานทำ แล้วพรุ่งนี้จะกินอะไร จะเอาอะไรใช้ กว่าเงินเดือนจะออก แต่ถึงจะอับจนยังไง เชื่อมั้ยว่าในสมองเรา ไม่คิดจะไปทำงานกลางคืนอีก ณ. ตอนนั้น เพราะเหมือนอุดมการณ์ แรงกล้า นอนคิดถึงเรื่องเก่า ๆ ว่าสมัยเรามีเงินเยอะ ๆ ทำไมไม่รู้จักเก็บ คิดจนเครียด เครียดแล้วก็อ้วก..อ้วกไม่ใช่เมาเหล้านะคราวนี้ อ้วกเพราะปวดท้อง ตอนนั้นร้องไห้เลย สังเวชใจตัวเอง ไม่เคยคิดว่าจะต้องมานั่งหิวข้าวจนปวดท้องแบบนี้ สมองตีบตันไปหมด ไม่รู้จะทำยังไง มีแว๊บ ๆ เข้ามาในสมอง ว่าอยากตาย ๆ ไปซะให้รู้แล้วรู้รอด อยู่ไปก็ทรมาน ขี้เกียจต่อสู้แล้ว หมดเวรหมดกรรมกันไปซะที คิดแบบนี้เลยนะ สรุปว่า ... เรามีเงินเก็บติดตัวหมื่นกว่า ๆ หมดเกลี้ยง เหลือในกระเป๋า สองพันกว่าบาทเท่านั้น เริ่มเครียดดด.... ช่วงนั้น เรากับพี่แต้วก็คุยกันทุกวัน เราบอกพี่แต้วว่าไปทำอะไรมาบ้าง แต่ละวันเจออะไรบ้าง พี่แต้วเป็นที่ปรึกษาและผู้ฟังที่ดีมาก จนเราชินว่า แต่ละวันเราต้องได้คุยกับพี่แต้ว ต้องรายงานพี่แต้วทุกอย่าง ตอนนั้นเราต้องไปเรียนแล้ว เรียนวิชาเตรียมฝึกงาน เรียนสามวันต่ออาทิตย์ นอกนั้นก็ว่าง เวลาว่างเรากลับมาหออย่างเดียว ดูทีวีเล่นเน็ตแล้วก็เครียด เครียดเรื่องเงิน ว่าจะทำยังไงดี เพราะถ้าเรากลับมาฝึกงาน ต่อไปนี้ กลางวันเราก็ต้องฝึกงานอย่างเดียว คงไปทำงานอย่างอื่นไม่ได้ แล้วถ้าทำงานไม่ได้ จะเอาที่ไหนกินใช้ ค่าหอ อีกล่ะ ถ้าทำงานพิเศษ อย่างมากก็หลังเลิกเรียน แล้วมันก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น เลี้ยงตัวเองไม่รอดแน่ ขอพ่อแม่ก็ไม่ได้แล้ว คือเราเลิกขอตั้งแต่ก่อนฝึกงานแล้วไง ถ้าจะกลับไปขออีก จะไปบอกว่าไง แล้วที่สำคัญ ไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงเรา อยากจะช่วยเหลือตัวเอง เอาตัวเองให้รอด เพราะเราโตแล้ว ผ่านไปหนึ่งเดือน เราใช้เงินสองพันกว่าบาท ที่เหลืออยู่นั่นแหละ มาถึงวันนี้ ในกระเป๋าเหลือแค่สิบห้าบาท เงินสองพันกว่า แต่ก่อนใช้วันสองวันก็หมด แต่นี่ เราใช้มาได้ตั้งเดือน เป็นไปได้ไง แต่ก็เป็นไปแล้ว เรากินข้าวแค่วันละครั้ง เพราะไม่ค่อยหิว แล้วก็ประหยัด บางวันก็กินมาม่าแค่ห่อเดียว ไม่ได้ซื้อของเลย ถ้าไม่จำเป็น พวกยาสีฟัน สบู่ เมื่อเช้ากินมาม่าไปแล้ว ตอนนี้บ่ายสามโมงกว่า เริ่มหิว ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 17:56:21

ความคิดเห็นที่ 21 ในขณะที่เรากำลังท้อแท้กับชีวิตอยู่นั่นเอง พี่แต้วก็โทรเข้ามาหา.... เรารับสาย พี่แต้วก็ถามเรา ว่าทำอะไรอยู่ตอนนี้ เราบอกพี่แต้วว่านอนเล่น ดูทีวีไม่ได้ทำอะไร พี่แต้วบอกว่าเสียบเราทำไมมันแปลก ๆ ไม่สบายรึป่าว รึว่าเป็นหวัด เราก็อือ ๆ ไป ไม่อยากพูดมาก ตลอดเวลาที่เราคุยกับพี่แต้ว เราไม่เคยโกหกปิดบังอะไรพี่แต้วเลยนะ อาจจะเป็นเพราะว่า เรามองพี่แต้วเป็นพี่สาวคนนึง จึงกล้าที่จะระบายอะไรต่ออะไรให้พี่แต้วฟังหมด แต่ตอนนี้ หิวข้าวจนปวดท้อง เหลือเงินอยู่สิบห้าบาทนี่ไม่กล้าจริง ๆ ไม่กล้าพูด อาย เราเลยชวนพี่แต้วคุยมั่ง ขี้เกียจเข้าประเด็นตัวเอง พี่แต้วบอกว่า วันนี้ไปงานวันเกิดหลานมา เค้าพาไปเลี้ยงฟูจิ อิ่มมาก อิ่มแทบอ้วก ของก็เหลือบานเบอะ ....ตอนนั้น พี่แต้วบรรยาย ซะเห็นภาพ เขื่อนน้ำตาเราพังทะลาย ร้องไห้โฮ แบบว่ากั้นไม่อยู่ทีเดียว พี่แต้วตกใจมาก เรียกเราซ้ำ ๆๆๆ แต่เราก็ไม่ฟัง ร้องอย่างเดียว เราร้องจนพอใจ เกือบห้านาที แล้วก็หยุด แต่หยุดไม่สนิท สะอื้นฮัก ๆ อยู่ พี่แต้วถามว่า....อะไรหล่นทับตรีนรึป่าว ร้องซะขนาดนี้... เราหัวเราะทั้งที่ยังสะอื้นอยู่ มันขำจริง ๆ นะ ตอนนั้น คิดไม่ถึง พี่แต้วนี่มามุขใหม่ ๆ ตลอด แล้วพี่แต้วก็ชวนเราคุย เรื่องสนุก สนานไปเรื่อย จนเราลืมไปแล้ว ว่าเมื่อกี้ร้องไห้อยู่ แล้วพี่แต้วก็บอกเราว่า...พี่แต้วมีความมีความรู้สึกดี ๆ ให้เรานะ รู้สึกอยากดูแลเรา อยากเป็นที่ปรึกษาให้เรา ถ้าตอนนี้เราไม่รังเกียจ อยากให้เปิดใจรับพี่แต้วบ้าง จะให้แค่เป็นความเป็นพี่ ก็ไม่ได้ว่าอะไร... มันซึ้งจริง ๆ นะ ในอารมณ์นั้น ซึ้งจริง ๆ แค่คำพูดดี ๆ แค่นี้เอง . . . เราตอนนั้นมันก็เหมือนคนตรอก ไม่มีทางไป อับจนหนทาง แบบทุกอย่างอ่ะ ที่แย่ ๆ น่ะเป็นหมด วันนั้นเราบอกพี่แต้วไปหมดเปลือกเลย ว่าเราไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อไปนี้ดี ปัญหาเรื่องการเงินเนี่ย มันเรื่องใหญ่มาก ๆ ตอนนี้กำลังสับสน เรื่องเรียนคงต้องพักไว้อีกแล้ว ทั้ง ๆ ที่เดือนที่แล้ว เพิ่งไปจ่ายค่าหน่วยกิตมา คงต้องตัดใจทิ้งมันอีกรอบ เราต้องไปหางานทำแล้วล่ะ จะงานอะไรก็ต้องทำก่อน ต้องดำรงชีวิตอยู่ให้ได้ก่อน พี่แต้วบอกว่า ..หวังว่าเราคงไม่กลับไปทำแบบเดิมนะ... เราบอกพี่แต้วว่า..ไม่รู้สิ อาจจะก็ได้ ถ้ามันยังหางานทำไม่ได้ อะไรก็ทำไปก่อน ยกเว้นขายตัว กับ ขายยา ... พอเวลามันอับจนขึ้นมา เลือกได้ซะที่ไหน พี่แต้วบอกว่า วันนี้อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยนะ...เดี๋ยวพี่แต้วจะโอนเงินให้ไปกินข้าวก่อน กินให้อิ่ม พรุ่งนี้ก็ไปเรียนตามปกติ ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น ขอให้เชื่อพี่แต้วสักครั้ง ... เราปฏิเสธ แต่ก็บอกว่า ..ถ้าจะโอนเงินให้ เราก็ขอรับนะ เพราะไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็เป็นเงินยืมแล้วกัน มีเมื่อไหร่จะคืนให้ทันที... พี่แต้วก็โอเค แล้วก็บอกว่า แต่พรุ่งนี้ ให้ไปเรียนก่อนนะ อย่าเพิ่งขาด ค่อยมาคุยกันอีกที ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไข พี่แต้วจะยืนเคียงเราตลอดเวลา... . . . เคลิ้มมั้ยคะ...ถ้าเรากำลังมีปัญหา อยู่ตัวคนเดียว ไม่รู้จะทำยังไงดี แล้วมีคนมาพูดแบบนี้ จะรู้สึกยังไง แต่ใครรู้สึกยังไงเราไม่สน เรารู้แต่ว่า ...เราเคลิ้ม และมีกำลังใจขึ้นมาอีกเยอะเลย . . . . . . วันนั้นเราเลยได้เงินจากพี่แต้วมาต่อชีวิต ถ้าไม่ได้พี่แต้ววันนั้น ยังคิดอยู่ค่ะ ว่าจะทำยังไงดี คงจะนอนปวดท้องอยู่อย่างนั้นไปเรื่อย ๆ ล่ะนะ พี่แต้วโอนเงินให้ห้าพัน เยอะมากก เราเกรงใจพี่แต้ว บอกว่าจะขอโอนคืนเป็นบางส่วนได้มั้ย พี่แต้วบอกว่าอย่าโอนเลย เสียค่าโอนเปล่า ๆ เก็บไว้นั่นแหละ อย่าคิดอะไรมาก ทำใจให้สบาย ๆ เครียดมาก เดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง เวลาเราคุยกับพี่แต้วนี่..เราหายเครียดได้จริง ๆ นะ แต่พอวางสายไป ก็คิดมากเหมือนเดิม ดีหน่อยที่พี่แต้วโทรมาบ่อย เลยหายเครียดได้เป็นพัก ๆ วันนั้นพี่แต้วบอกว่า ไม่เจอกันตั้งนานแล้ว ส่งรูปให้ดูหน่อยสิ ถ่ายตอนนี้เลยนะ แล้วส่งมาเลย อยากเห็นว่าโตขึ้นเยอะมากมั้ย...เราก็ขำนะ คนอะไร มุขไม่มีซ้ำจริง ๆ ถ้าเป็นผู้ชายเนี่ยต้องเรียกว่า คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรองเนอะ เราถ่ายรูปตัวเองส่งไปให้พี่แต้วดู พี่แต้วได้รับรูปแล้วรีบโทรกลับมาทันที บอกว่า หน้าเราซูบมาก เห็นโหนกแก้มเลย ทำไมโทรมอย่างนี้ ... เราอึ้งไปนิด พี่แต้วเห็นรูปแค่นี้ ไม่ค่อยชัดอีกต่างหาก ยังสังเกตได้ว่าเราเปลี่ยนไปมาก จะไม่โทรมได้ยังไง ไม่ค่อยได้กินอะไร แล้วก็ไม่ได้ทาครีมมาเป็นเดือนแล้ว เราก็ตอบพี่แต้วแบบขำๆว่า คนรวย ๆ อย่างพี่แต้ว ไม่เข้าใจหรอก อย่าให้พูดเล๊ย... พี่แต้วไม่ตอบอะไรแต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้เราฟัง.... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 18:04:06

ความคิดเห็นที่ 22 ช่วงเวลานั้น ไป ๆ มา เรากลายเป็นว่า เหมือนคบพี่แต้วไปโดยปริยาย พี่แต้วโอนเงินให้ทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละห้าพัน มันเยอะอยู่นะ แต่เราก็ไม่ได้ใช้ฟุ่มเฟือยอะไร กินข้าวกับของใช้จำเป็นอย่างเดียว พี่แต้วบอกว่า อยากซื้ออะไรก็ซื้อ ไม่ต้องประหยัดให้มากนักก็ได้ เงินสำหรับพี่แต้ว ไม่ใช่เรื่องที่เราสองคนจะต้องเอามันมาเป็นประเด็นคุยกัน คนรักกันก็ต้องดูแลกันสิ... เราฟังแล้ว จะชื่นใจแค่ไหนก็ลองคิดดู คบใคร ๆ มา ก็ไม่เคยมีใครมาเป็นห่วงเป็นใยในความเป็นอยู่ของเราขนาดนี้ พี่แต้วเป็นคนแรก ตอนนั้น..พี่แต้วบอกว่า ... เค้าจะหยุดลาพักร้อนซักอาทิตย์นึง ชวนเราไปเที่ยว ไปไหนก็ได้ ต่างประเทศก็ดี พี่แต้วอยากไปช้อปปิ้งของแบรนด์เนมซักหน่อย เราฟังแล้วหมั่นไส้นิด ๆ คือ สิ่งแวดล้อมที่เราเป็นอยู่ แบรนด์เนมเนี่ยห่างไกลจากชีวิตเรามาก รู้สึกว่ามันไร้สาระ และสิ้นเปลือง กระเป๋าใบเป็นแสน ๆ ซื้อได้ยังไง ซื้อที่เก็บไว้ซะยังจะดีกว่า ถ้ามีเงินเป็นแสนขนาดนั้น เราบอกพี่แต้วว่า..พี่แต้วไปเถอะ เราติดเรียน ใกล้วัดผลแล้ว คงไม่ได้ไปด้วย ซื้อของมาฝากก็พอแล้ว พี่แต้วเลยเปลี่ยนโปรแกรมมาเที่ยวที่จังหวัดเราอยู่ เพราะไม่เคยมา ว่าแล้วพี่แต้วก็จองตั๋วเครื่องบินเสร็จสรรพ นัดวันมากับเราเรียบร้อย พอพี่แต้วมาถึง...เราขี่มอไซด์ไปรับพี่แต้วที่สนามบิน คิดภาพดูว่าพี่แต้ว แต่งตัวหล่อยังกะกอล์ฟไมค์ แบบเทรนด์เกาหลี ลากกระเป๋าเดินทางหลุยส์ ใส่แว่นตาเรย์แบนด์ มายืนเก้ ๆ กัง หาท่าขึ้นมอไซด์ ซักพัก ไม่ได้ท่าซักที แล้วกระเป๋าก็ใบใหญ่ ไม่รู้จะไปกันยังไง พี่แต้วเลยไปเช่ารถขับ เราขี่นำหน้า พี่แต้วขับรถตาม จนถึงหอ พี่แต้วทำหน้าเหรอหรา เมื่อมาถึงหอเรา คือเข้าใจมั้ย ว่าหอมันไม่ได้หรูหราอะไร แอร์ไม่มี ห้องเล็ก ๆ มีเฟอร์นิเจอร์เท่าที่จำเป็น ทีวีเครื่องสิบสี่นิ้ว แบบว่า พี่แต้วไปยืนอยู่กลางห้องแล้ว มันไม่เข้ากันกับการแต่งตัวอย่างแรง พี่แต้วหมุนตัวรอบห้อง เหมือนจะหาที่นั่ง..เราเลยบอกพี่แต้วว่า นั่งบนเตียงก็ได้นะ แล้วก็เอาน้ำมาให้พี่แต้วกิน พี่แต้วมองแก้วน้ำเหมือนจะสังเกตมาก ๆ คงกลัวไม่สะอาดล่ะมั้ง เราเลยบอกพี่แต้วว่า..พี่แต้วไปนอนโรงแรมดีกว่ามั้ย ที่นี่มันคงไม่สะดวกเท่าไหร่ .. พี่แต้วยิ้มแหย ๆ แล้วรีบตกลง เหมือนกับว่าคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ไม่กล้าพูด ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 18:07:51

ความคิดเห็นที่ 23 :) จากคุณ : sweetiiz_me เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 18:07:57

ความคิดเห็นที่ 24 เราพาพี่แต้วไปเช่าโรงแรมในเมือง ที่ดีที่สุด และพี่แต้วก็เลือกห้องที่แพงที่สุด แพงแบบว่า ค่าห้องคืนนึงนี่เป็นเงินเดือนของคนทั้งเดือนได้เลยทีเดียว พี่แต้วเลือกห้องสูทที่มีสองห้องนอน แล้วบอกเราว่า ให้มาพักด้วยกัน มีสองห้อง เราจะได้ไม่อึดอัด และก็เป็นส่วนตัว เราปลื้มในความสุภาพของพี่แต้วมาก ... ถ้าเป็นชายหนุ่ม นี่ต้องเรียกว่าสุภาพบุรุษเนอะ แต่นี่เป็นทอม เราต้องเรียกไงอ่ะ... พี่แต้วมีวันพักผ่อนอยู่ห้าวัน รวมเสาร์อาทิตย์ เราก็ได้พาพี่แต้วไปเที่ยวเต็ม ๆ ได้แค่สองวัน นอกนั้นส่วนมากก็ทิ้งพี่แต้ว นอนอยู่โรงแรมไป กลางคืนค่อยออก . . . ห้าวันที่เราได้อยู่ใกล้ชิดพี่แต้ว มันทำให้รู้สึกว่า..ทอมเนี่ย ก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันนะ มิน่าผู้หญิงค่อนประเทศ ถึงได้ไปหลงเสน่ห์เพศเดียวกัน เราไม่รู้ว่าทอมคนอื่นเป็นยังไง แต่พี่แต้วเนี่ย...หน้าตาดี ถ้าเป็นผู้หญิงก็สวย หน้าหมวย ๆ มีเชื้อจีน ขาวจั๊วะ รูปร่างดี ไม่ผอม แต่ไม่อ้วน อวบ ๆ เต็ม ๆ และที่สำคัญ นมเบ้อเริ่ม อิจฉา ๆๆๆๆ ส่วนนิสัย...พูดเบา สุภาพ อ่อนโยน แบบว่า เป็นทอมอบอุ่น และใจดี แต่งตัวเนี่ย โคตรจะแมนเลย ยังกะหลุดออกมาจากนิตยสารเกาหลี . . . วันที่พี่แต้วต้องกลับ... พี่แต้วถามเราว่า ตกลงเราจะเป็นแฟนเค้าได้รึยัง... เราก็ยิ้ม ๆ แล้วก็พยักหน้ารับ ... คือในใจตอนนั้น ก็ชอบ ๆ พี่แต้วแล้วนะ แต่ยังไม่กล้ายอมรับกับตัวเอง ว่าตัวเองจะชอบทอม พี่แต้ว คว้าเราเข้ามาหอมทีนึง... เราชอบพี่แต้วนะ...แต่ทำไมไม่เขิลเลยอ่ะ รู้สึกเหมือนพี่หอมน้อง ไม่ใช่แฟนหอมแฟน เออนะ..อาจจะยังไม่ชินก็ได้ เพราะที่ผ่านมา ถ้าเป็นแฟนหอมเนี่ย มันจะหัวใจพองโตและก็เขิล ๆ สั่น ๆ พอตกลงเป็นแฟนกันเสร็จ พี่แต้วก็สั่งเสีย เราเป็นอย่างดีก่อนกลับว่า... เราต้องเชื่อฟังพี่แต้วทุกอย่าง ตั้งใจเรียน กินข้าวเยอะ ๆ แล้วก็ส่งรูปให้เค้าดูทุกวัน เราก็โอเครับปาก นึกในใจ .. ได้แม่เพิ่มมาอีกคนแล้วกรู . . . . . พี่แต้วกลับไปประมาณอาทิตย์นึงได้ ก็เป็นวันเกิดของเรา ปีนั้นไม่มีใครโทรมาอวยพรวันเกิดเรา ไม่มีใครจำได้ซักคน ปีที่แล้วยังมีโจ พี่กอล์ฟ และเพื่อนในห้องเรียน เพื่อนที่ผับที่ทำงาน ส่งข้อความกันมาเยอะแยะ มีเซอร์ไพร์สเอาเค้กมาให้เป่า มีของขวัญมากมาย ปีนี้เงียบสนิท เราก็ไม่ได้หวังว่าจะได้อะไรจากใครหรอก เพียงแต่ว่า นึกถึงวันที่ผ่านมา แล้วมันเหงา ๆ บอกไม่ถูก คุยกับพี่แต้วแทบตลอดเวลา พอวางสายไป อยู่คนเดียวมันรู้สึกอ้างว้างเหมือนกัน อาจะเป็นเพราะว่า...ตั้งแต่เรามาเรียน มาอยู่หอ ก็มีเพื่อน มีแฟนตลอด ถึงจะมีเหตุการณ์ตอนอกหัก ก็ยังมีคนมาดูแล มาปลอบใจอยู่เป็นเพื่อน แต่ตอนนี้ ไม่มีใครเลย เพื่อนก็เรียนจบไปหมดแล้ว เพื่อนที่ทำงานก็เดินสายกันไปไหนต่อไหน ไม่ได้ติดต่อกัน คืนนั้นกำลังจะนอน ข้อความเข้า รีบกระโดดเอามาอ่าน ตื่นเต้น ๆ ... พี่แต้วส่งข้อความมาอวยพร นั่งยิ้ม..ปลื้ม แต่...อ่านไม่ออก นึกในใจ ส่ง:-)อะไรมาให้กรูฟระเนี่ย... 555 ภาษาอังกฤษยาวเป็นพรืด อ่านออกแต่ i love you แล้วก็ happy birthday แค่นั้น แต่ก็ดีใจ... . . . วันต่อมา...แต่เช้าตรู่ มีคนมาเคาะห้อง กำลังแต่งตัวจะออกไปเรียน พอเปิดประตู เป็นแมสเซนเจอ มาส่งของ เป็นกล่องเล็ก ๆ รู้แหละว่าต้องมีใครซักคนเซอร์ไพรส์วันเกิด รีบแกะทันที พี่แต้วอีกแล้ว... จะหวานไปไหนเนี่ย หน้ากล่องเหน็บการ์ดสีชมพูหอมกรุ่นไว้ด้วย เปิดอ่านแล้วดีหน่อยเป็นภาษาไทย พี่แต้วก็อวยพรวันเกิดนั่นแหละ แล้วลงท้ายว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พี่แต้วขอให้เรามีความสุขกับชีวิตที่เค้าเดินอยู่ข้าง ๆ ถ้าวันไหน พี่แต้วกับเราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว เค้าก็สัญญาว่าจะเป็นคนหวังดี และคอยช่วยเหลือเราตลอดไป อ่านแล้วแทบน้ำตาไหล มันโดนใจเราที่สุดตรงที่ว่า..อนาคตไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่จะทำวันนี้ให้ดีที่สุด และเรากับพี่แต้ว ถ้าจะไม่ได้เป็นกัน ก็จะเป็นคนที่หวังดีต่อกันตลอดไป... มันโดนจริง ๆ นะ เพราะอดีตที่ผ่านมา เราเป็นแฟนกับใคร เลิกกันไปแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกดีหลงเหลือต่อกันเลย จากแบบเกลียด จบแบบเจ็บ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 55 23:23:47 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 23:22:11

ความคิดเห็นที่ 25 ในกล่องนั้นเป็นโทรศัพท์มือถือ รุ่นใหม่ แพงโค่ด ๆ สองหมื่นเหยียบสามหมื่น ถ่ายรูปชัดมาก ฟังชั่นเยอะ แบบว่าถ้าใครใช้เนี่ยไฮโซน่าดู ตอนนั้นมือถือเรา เป็นแบบธรรมดา ซื้อมาเครื่องสามพันกว่า ถ่ายรูปได้ แค่นั้น เราพลิกดูแล้วดูอีก แบบว่ามันสวยจริง อะไรจริง ไม่คิดว่าชาตินี้จะมีใช้กับเค้า ตอนมีเงินเยอะ ๆ ก็ไม่กล้าซื้อนะ อยากได้ แต่ไม่เอาหรอก โทรศัพท์อะไร ราคาเท่ากับมอไซด์คันนึง ตอนนั้นเห่อมาก นั่งเล่นทั้งวัน เอาห้อยคอเลยล่ะ คนเดินผ่านนี่เป็นมองกันเชียว มันไม่เข้ากันกับคนใช้อ่ะ 555 ตอนนั้น พี่แต้วก็ยังโอนเงินมาให้เราใช้ตลอด อาทิตย์ละห้าพัน พอสิ้นเดือนก็ส่งมาให้ค่าหอ ค่าของใช้อีก เดือน ๆ นึงตกสามหมื่นเลยทีเดียว เราเกรงใจพี่แต้วเหมือนกันนะ พยายามจะบอกว่า ไม่ต้องส่งมาแล้ว ยังมีอยู่ ถ้าหมดจะขอเอง พี่แต้วก็ไม่ยอม . . . คืนนึง... เราเลิกเรียน แล้วต้องรีบกลับมาทำรายงานส่ง เน็ตที่ห้องเสีย เลยต้องไปทำที่ร้าน สามทุ่มกว่าๆ ไม่ดึก เราขี่มอไซด์กลับหอ พอช่วงที่ไม่มีรถสวน แล้วแถวนั้นก็ไม่มีบ้านคน มีมอไซด์คันนึง มันขี่มาคนเดียวใส่หมวกกันน็อค เรายังระแวง ๆ อยู่ เพราะเคยมีประสบการณ์ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร ขี่ไปเรื่อย ๆ แต่ก็ตัดสินใจเอากระเป๋าถือ มาแขวนไว้นอกแฮนด์ คือ ถ้ามันจะเอากระเป๋า ก็ให้มันเอาไป จะได้ไม่ต้องมาทำร้ายเรา ในนั้นไม่มีอะไรหรอก มีเงินสองสามร้อยกับของจุกจิก เล็กน้อย ส่วนโทรศัพท์เราแขวนคอเอาเข้าไปในเสื้ออย่างดี หวง พอมันขี่มาใกล้ มันดันไม่กระชากกระเป๋าอย่างเราคิด..แต่มันเอื้อมมือมาจะมาปิดกุญแจ แบบว่าเราตกใจมาก ดีนะที่มันเอื้อมมือไม่ถึง ถ้ามันปิดกุญแจได้รถต้องดับ มันทำขนาดนี้ มันคงไม่เอาแต่กระเป๋าแน่ เรารีบบิดมอไซด์หนี โชคดีอีกแล้วที่แถวนั้นเราคุ้นเคย มันเป็นถนนที่มีหลุมเยอะมาก เราขี่ผ่านทุกวัน จนจำหลุมได้ เลยขี่หลบอย่างพริ้ว ส่วนไอ้นั่น มัวตกหลุมอยู่เลยตามเราไม่ทัน ในที่สุดเราก็หนีมันรอด เฮ้อออ .... เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ... . . . . . กลับมาใจสั่นไม่หาย รีบโทรหาพี่แต้วทันที เล่าให้พี่แต้วฟัง พี่แต้วตกใจมาก แล้วบอกให้เราตกใจเป็นสองเท่าว่า... พรุ่งนี้ให้เรา ไปดูรถที่โชว์รูมได้เลยนะ พี่แต้วจะซื้อรถให้คันนึง จะได้ไม่ต้องมาเสี่ยงอะไรแบบนี้แล้ว.... หา...อะไรนะ...รถที่โชว์รูม พี่แต้วหมายถึงรถเก๋งเหรอ ไม่ใช่มอไซด์คันใหม่ใช่มั้ย นี่เราฟังผิดไปรึป่าว พี่แต้วบอกว่า...ในฐานะที่เป็นแฟนกัน ให้เราห้ามปฏิเสธ แล้วพี่แต้วก็คิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ตั้งแต่ตอนไปหาเรา เห็นเราขี่มอไซด์บนถนน ที่มีรถวิ่งขวักไขว่เต็มไปหมด กลัวแทน กลัวรถบนถนนยังไม่พอ ยังต้องมาเสี่ยงชีวิตกับพวกโจรอีกเหรอ พี่แต้วคิดแล้ว ทำใจไม่ได้ คืนนั้นเรานอนไม่หลับเลย..คิดสารพัดจะคิด ดีใจก็ดีใจนะ จะมีรถเก๋งขับ แต่ก็เครียด คือมันเกินตัวเกินไป ตอนเช้าพี่แต้วโทรมาย้ำกับเราว่า เลิกเรียนอย่าลืมไปดูรถด้วย เราบอกพี่แต้วไปว่า..ให้พี่แต้วคิดดี ๆ ก่อน เพราะมันใช้เงินก้อนใหญ่ เราไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอก ชินแล้ว จะระวังตัวให้มากกว่านี้ก็แล้วกัน พี่แต้วก็ยังยืนยันคำเดิม...บอกว่า ให้เราเลิกเอาเรื่องเงินมาเป็นประเด็นเลย ตัดไปได้เลย สำหรับเค้ามันไม่ใช่ปัญหา เค้าอยากดูแลเราให้ดีที่สุด อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง . . . วันนั้นเรียนเสร็จ ... ขี่มอไซด์ออกจากมหาลัย เจอเจ๊อุ้ยยืนกดเงินอยู่ตู้เอทีเอ็มหน้ามหาลัย เราจอดรถวิ่งไปหาเจ๊อุ้ยแบบดีใจมากมาย เจ๊อุ้ยก็ตกใจที่เห็นเรา แล้วเราสองคนก็ไปกินส้มตำหาที่นั่งคุย จนวันนั้นลืมไปดูรถที่โชว์รูมอย่างที่พี่แต้วบอก ...์ จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 23:42:14

ความคิดเห็นที่ 26 ลงชื่อคะ. ขอบคุณนะคะที่ทำให้อ่านง่ายมากเลย จากคุณ : ngbobber เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 01:45:26

ความคิดเห็นที่ 27 แวะมาลงชื่ออีกคนค่ะ ได้อ่านต้นฉบับของ จขกท. แค่นิดเดียว รู้สึกว่าไม่ไหวละ คห.เยอะเกินไป ตาลาย ก็เลยรอ รอ รอ ให้มีคนมาสรุปให้อ่านแบบนี้ สนุกมาก ๆ ค่ะ ขอบคุณ คุณทูตซ้ายเอี้ยเซียวค่ะ เมื่อคืนอิฉันอ่านจนถึงตี4 วันนี้ตี2 อิอิ จากคุณ : JUMคุณแม่ฝึกหัด เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 02:11:54

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณค่ะ อ่านง่ายขึ้นเยอะ :) จากคุณ : นมสดใส่หน้านม เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 14:08:03

ความคิดเห็นที่ 29 จุ๊บๆ คุณจขกท. น่ารักที่สุด ขอบคุณค่ะ จากคุณ : suttimon เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 16:16:48

ความคิดเห็นที่ 30 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11907287/N11907287.html#205 วันนั้น ดีใจที่ได้เจอเจ๊อุ้ย เม้าท์กันเมามันมาก เจ๊อุ้ยเล่าให้ฟังว่า ตอนนี้เพื่อน ๆ ที่ทำงานด้วยกัน เค้าไปเดินสายหมดแล้ว ส่วนเจ๊อุ้ย ทำงานช่วยป้าอยู่ที่บ้าน เหงา ๆ อยู่เหมือนกัน อยากกลับไปทำงานอย่างเดิมอีก แต่ก็ไม่ค่อยสนิทกับใคร . . . เราเล่าเรื่องราวของเราให้เจ๊อุ้ยฟัง ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง รวมบอกว่า ตอนนี้เราคบกับพี่แต้วอยู่ เจ๊อุ้ยดีใจไปกับเราด้วย ที่เรามีชีวิตที่ดีขึ้น แล้วกลับมาเรียนหนังสือ เรากำลังคุยกับเจ๊อุ้ยอยู่ พี่แต้วก็โทรเข้ามา ถามว่าเราไปดูรถมารึยัง เราบอกว่ายัง พอดีเจอเพื่อนเก่า เอาไว้พรุ่งนี้ก็แล้วกัน พี่แต้วก็โอเค แต่กำชับว่าพรุ่งนี้ ต้องได้เรื่อง เพราะวันที่ผ่านไปแต่ละวัน ไม่รู้ว่าเราจะเจอโจรอีกวันไหน เป็นห่วงมาก...ว่างั้น เราเล่าให้เจ๊อุ้ยฟัง เจ๊อุ้ยตื่นเต้นมาก.. แล้วบอกกับเราว่า "ให้รีบ ๆ เลย โอกาสมาถึงแล้ว ไม่ใช่ว่าสอนให้ไปปอกลอกเค้านะ แต่เค้าเต็มใจ แล้วเรากับพี่แต้วก็คบกันไม่ใช่เหรอ มันไม่ผิดหรอก ถ้าเค้าจะซื้อรถให้ เงินแค่นี้ ไม่ระคายกระเป๋าเค้าหรอก...." เจ๊อุ้ยบอกอีกว่า "... ตั้งแต่ชั้นเห็นเธอมา คบผู้ชายมีแต่เสียเปรียบ ไม่เสียตัวก็เสียเงิน ทำไมไม่เอาอย่างคนที่เค้าเปลืองตัวแต่ได้เงินมั่งล่ะ เราเสียอะไรไป ได้ตอบแทนมา ก็คุ้มค่าแล้วนี่..อย่ามองว่าศักดิ์ศรี มันกินได้รึป่าวล่ะ เป็นยังไงเวลาไม่มีเงินกินข้าวน่ะ ทำไมไม่เอาศักดิ์ศรีมากินล่ะ ....." เจ๊อุ้ยพูด เราก็คิดตามนะ คบกับหนุ่มเสียทั้งตัว เสียทั้งเงิน แถมยังต้องมาหาเงินเลี้ยงมันอีก ส่วนโจ เสียตัว ถึงเงินจะไม่ได้เสีย แต่ก็หมดไปไม่ใช่น้อย แถมตอนสุดท้าย เกือบเอาชีวิตไม่รอดอีก มีคบกับพี่แต้วนี่แหละ ไม่เปลืองตัว แถมได้เงิน เราควรจะตักตวงเอาไว้อย่างที่เจ๊อุ้ยบอกไม่ใช่เหรอ วันนั้นเจ๊อุ้ยเลยนัดแนะกับเรา..ว่าวันพรุ่งนี้เจ๊อุ้ยจะพาไปดูรถเอง ห้ามเล่นตัว พรุ่งนี้ต้องได้ เจ๊อุ้ยกำชับนักหนา วันต่อมา เจ๊อุ้ยรีบมาหาแต่เช้า เราไม่ได้ไปเรียน เลยต้องตื่นแต่งตัวไปกับเจ๊อุ้ย เจ๊อุ้ยพาขี่มอไซด์ไปโชว์รูมรถหลายยี่ห้อ ได้คำตอบเดียวกันว่า รถต้องรอสั่ง อย่างน้อย ๆ 3 เดือนขึ้นไป ถ้าเป็นรถเก๋ง แต่ถ้าพวกรถกระบะ ได้รถเลย เรายังไงก็ได้ แต่เจ๊อุ้ยบอกว่า .. ต้องรถเก๋งเท่านั้น รถกระบะจะเอามาขายเงาะเหรอ...มันไม่เหมาะกับหญิงสาวผู้บอบบางอย่างเรา โทรบอกพี่แต้ว พี่แต้วบอกว่า มันนานเกินไปนะ รึว่าจะไปซื้อที่กรุงเทพ ไม่น่าได้นานขนาดนั้น แต่พี่แต้วก็เป็นห่วงตอนขับรถกลับ พี่แต้วคงไม่ได้มาส่ง เลยบอกเราว่า..งั้นไปดูรถมือสองสภาพดี ๆ รถใหม่ ๆ หน่อย แบบว่าไม่เกินปีสอง น่าจะมีนะ เจ๊อุ้ยก็รีบพาไปทันที...วันนั้น เราสองคนขี่มอไซด์ตระเวณดูรถมือสองแทบทุกร้านในจังหวัด เห็นหลายคันถูกใจ แต่อยากเลือกก่อน จนครบทุกร้าน เลยเลือกมาได้หนึ่งคัน สวยถูกใจเรามาก ราคาก็ใกล้เคียงรถใหม่ โทรไปบอกพี่แต้ว พี่แต้วก็โอเค ตามใจเราทุกอย่าง แล้วบอกเราว่า .. เดี๋ยวจะโอนเงินให้ ไม่ทันถึงสิบนาที พี่แต้วโอนเงินให้เรา เราตกใจมาก ... ข้อความเข้าว่าโอนเงินให้ ประมาณครึ่งหนึ่งของราคารถ หลักแสนอ่ะ หลายแสนเลย แล้วบอกเราว่า... ให้ซื้อเป็นผ่อนแล้วกัน ไม่ต้องใช้เงินก้อนเยอะ ดอกเบี้ยไม่แพงเท่าไหร่ เราอึ้งมาก .... ทำไมพี่แต้วกล้าให้เราเยอะขนาดนี้ คิดยังไงถึงกล้าทุ่มเทให้กับผู้หญิงขนาดนี้ . . . . . . วันนั้นทำเรื่องสัญญาจนเรียบร้อย...พรุ่งนี้ค่อยมารับรถ เจ๊อุ้ยบอกว่าพรุ่งนี้เดี๋ยวด้วยกัน อยากมาเจิมรถใหม่ให้ แล้วจัดแจงว่าพรุ่งนี้เราสองคนต้องมารถสองแถว เพราะจะได้ขับรถกลับด้วยกัน วันรุ่งขึ้น ... เรากับเจ๊อุ้ยก็นั่งรถสองแถวมาลงเต๊นท์รถ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้า รีบออกมา ก็เป็นชั่วโมงกว่าจะถึง รถพาไปอ้อมประเทศอยู่ เซ็งมาก เจ๊อุ้ยบ่นตลอดทาง.. บอกว่าเนี่ย ครั้งสุดท้ายแล้วจะนั่งรถสองแถว ต่อไปนี้ต้องรถเก๋งเท่านั้น พูดเสร็จก็หันมายิ้มหวานใส่เรา....ใช่มั้ยคะ ลูกสาว... พอเราเซ็นต์รับรถเสร็จ คนขายก็เอารถมาจอดให้ข้างถนนแล้วมอบกุญแจกับเอกสารให้ เตรียมออก เจ๊อุ้ยเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับ แล้วเอาพวงมาลัยที่ซื้อมาเตรียมไว้คล้องที่กระจกมองหลัง ก้มกราบคอนโซลรถปลก ๆ สามที แล้วยื่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ มีคาถาอะไรซักอย่าง แบบว่า ไหว้แม่ย่านางนั่นแหละ ขอให้ขับรถคันนี้แล้วเฮง ๆ แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุ ประมาณนี้ เราก็ทำตามเจ๊อุ้ย เสร็จแล้วเจ๊อุ้ยก็บอกว่าไปได้ เรามองหน้าเจ๊อุ้ยนิ่ง ๆ แล้วบอกเจ๊อุ้ยว่า...หนูขับรถไม่เป็น.... เจ๊อุ้ยก็สบตาเรามองแบบนิ่ง แล้วด่าออกมาเป็นชุด...อิหร่า..มีรถเก๋งเจือกขับไม่เป็น พากรูขี่มอไซด์ตากแดดหารถทั้งวัน กรูก็ไม่รู้ว่ามันขับไม่เป็น แล้วเมิงจะเอามาทำเกลือไรฟระ เอาไปตากผ้าเหรอ ฯลฯ เจ๊อุ้ยด่า เราก็หัวเราะอย่างเดียว ไม่ใช่มุขทำให้ขำนะ แต่เป็นแบบนี้จริง ๆ เราก็นึกว่าเจ๊อุ้ยว่าเราขับไม่เป็น ก็คิดว่าซื้อมาก่อนแล้วค่อยมาเรียนทีหลัง เจ๊อุ้ยก็เลยบอกเรามานั่งข้าง..แล้วขับเอง พอเสียบกุญแจสตาร์ทไปแล้ว เจ๊อุ้ยก็หันหน้ามาบอกเราบ้างว่า...คุณแม่ไม่เคยขับเกียร์ออโต้ เคยขับแต่สิบล้อ 555 อันนี้เจ๊อุ้ยแกมีมุขของแกเอง แล้วบอกว่า ขับเป็นแต่เกียร์ธรรมดา... ตอนนั้นเราสองคนเลยต้องช่วยกันเอาคุ่มือออกมาอ่าน กว่าจะออกจากเต๊นท์รถได้ก็ประมาณครึ่งชั่วโมง พอขับออกมาบนถนนได้ เจ๊อุ้ยก็กรี๊ดกร๊าดไปตลอดทาง เสียวมาก วันนั้น ทั้งเสียวทั้งขำ หลังจากวันนั้น เจ๊อุ้ยเลยต้องเป็นครูจำเป็น พาเราไปหัดขับรถทุกวัน พาไปสอบใบขับขี่เรียบร้อย จนเราขับไปไหนมาไหนเองได้ พี่อุ้ยจึงได้วางใจแล้วก็กลับไปทำงานที่บ้านต่อ มีบางวันที่ว่าง ๆ เจ๊อุ้ยถึงได้มาแวะหาเรา ไปกินข้าวกันบ้าง แต่ไม่เคยขาดการติดต่อ ตอนนั้นเราต้องเริ่มฝึกงานแล้ว... พี่แต้วบอกว่าให้เรามาฝึกงานที่จังหวัดที่เค้าอยู่ได้มั้ย จะได้อยู่ใกล้ ๆ กัน มันไปได้แหละที่จริง แต่อาจารย์จะให้ไปรึป่าว เพราะมันไกลมาก เค้าต้องไปตรวจตอนฝึกงานด้วยไง แล้วที่สำคัญ มันต้องให้ผู้ปกครองมาคุยกับอาจารย์ด้วย อาจารย์ถึงจะอนุญาต พี่แต้วเลยบอกว่า ... เค้าจะให้แม่ คุยกับอาจารย์ให้เรา แต่ว่าเราต้องมาหาพี่แต้วก่อน จะไหว้แม่ก่อน แล้วค่อยคุยกับแม่อีกที เราตกใจมาก ... กลัว คิดว่าจะทำหน้ายังไงดี พี่แต้วบอกว่า ก็ทำเหมือนลูกสะใภ้มากราบนั่นแหละ เราก็คิด ๆ ว่า แม่พี่แต้วคงคิดว่า อินี่วิปริตเนอะ มาเป็นแฟนผู้หญิงด้วยกัน แล้วเราก็คิดไปอีกว่า ถ้าแม่พี่แต้วดุ ๆ เหมือนแม่โจล่ะ ไม่ชอบเราขึ้นมาล่ะ แล้วที่สำคัญ แม่พี่แต้วต้องเป็นเป็นคุณหญิงแบบว่าเนี๊ยบ ๆ ตีกระบัง ใส่เพชร เราจะทำตัวยังไง ไม่เคยเข้าวังซะด้วย พี่แต้วบอกว่า..แม่พี่แต้วใจดี ถึงจะเจ้าระเบียบไปบ้างก็เถอะ เราไม่ต้องทำอะไร เป็นตัวของตัวเองนั่นแหละ แต่ต้องแต่งตัวเรียบร้อย พี่แต้วนัดกับเราว่าให้มาวันนั้นวันนี้ เราก็เตรียมจัดของจะไปหาพี่แต้ว และต้องไปซื้อเสื้อผ้าที่คิดว่าเรียบร้อยที่สุด ไปอีกหลายชุด ตื่นเต้นมาก . ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 17:50:15

ความคิดเห็นที่ 31 เราเดินทางไปหาแม่พี่แต้ว..ด้วยความตื่นเต้น ไม่เคยไปเจอแม่แฟนคนไหนเลย บทจะได้เจอก็ต้องเจอแม่แฟนทอมซะนี่ แต่ก็หายห่วงไปเปลาะนึง เพราะพี่แต้วซ้อมบทให้เราพูดอย่างดี แต่ก็ไม่ได้โกหกอะไร เพียงแต่ไม่บอกว่าเราทำงานกลางคืน และเจอกันยังไงเท่านั้น นอกนั้นก็เอาความจริงหมด จะได้ไม่หลง วันที่เราไปถึง..พี่แต้วมารับที่สนามบิน เอาดอกไม้ เรียกดอกอะไรไม่รู้ สวยมากกก เป็นดอกสีม่วง ขาว ช่อใหญ่(คัทลียามั้ง) ใหญ่มิดหน้าพี่แต้วเลยอ่ะ มาให้ตรงขาออก คนก็มองเต็มไปหมด เราอายนะ อายจริง ๆ อายที่พี่แต้วไม่ใช่ผู้ชาย คนคงคิดว่า พวกตีฉิ่ง คือจะยังไงก็ตาม เป็นแฟนกับพี่แต้วแล้วก็ตาม ก็ยังทำตัวไม่ถูก เวลาโดนคนมองว่าคบผู้หญิงด้วยกัน เรากำลังจะขึ้นรถ...เสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา... เราเอามาดู แล้วก็ต้องจ้องมองมันอย่างพิศวง เบอร์ที่ลบทิ้งออกไปแล้ว แต่ยังจำตัวเลขทุกตัวอย่างขึ้นใจ แค่เห็นสามตัวท้ายก็จำได้แล้ว....โจ เรามองมันจนสายตัดไป จนพี่แต้วถามว่าใครโทรมา ทำไมไม่รับสาย เราเลยบอกว่า กำลังคิดอยู่ เบอร์คุ้น ๆ แต่ช่างมันเถอะ ว่าแล้วเราก็รีบปิดเครื่องไปก่อน เดี๋ยวโจจะโทรมาอีก ขี้เกียจอธิบายให้พี่แต้วฟัง พี่แต้วพาเราไปบ้านทันทีที่มาถึง...ไม่รู้ว่าพี่แต้วบอกคนที่บ้านเค้าว่ายังไงนะ แต่ตอนนั้นมันเย็นแล้ว ถึงเวลาอาหารเย็นด้วย ที่บ้านพี่แต้วชอบกินข้าวนอกบ้านกันมื้อเย็น พ่อพี่แต้วเป็นคนเงียบ ๆ แต่ไม่หยิ่ง แต่งตัวสบาย ๆ ส่วนแม่พี่แต้ว เป็นคุณนายเต็มตัว ทำผมเป๊ะ แต่งหน้าเป๊ะ เสื้อผ้าหรู แต่ไม่เว่อร์ แม่พี่แต้วสวยมากผิวขาวอมชมพู อายุเยอะก็ยังสวย แต่พูดเก่ง และดูท่าทางมีระเบียบมาก ๆ พี่แต้วเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่พี่แต้วใจดี แล้วก็ชวนเราคุยถามนั่นถามนี่ไปเรื่อย ๆ เราก็ยังคิดในใจว่า..สงสัยพี่แต้วพาสาว ๆ มาแนะนำบ่อย ๆ ท่านทั้งสองเลยไม่ค่อยอะไรล่ะมั้ง หลังอาหารค่ำนอกบ้านมื้อนั้น ก็พากันกลับบ้านพี่แต้วเลย ไม่ได้ไปไหนต่อ..พี่แต้วบอกว่า อยากให้เราพักผ่อน พรุ่งนี้จะได้พาไปเที่ยว คืนนั้น...กำลังนั่งดูละครหลังข่าว พ่อพี่แต้วเรียกพี่แต้วไปช่วยเรื่องงาน ปล่อยเราอยู่ในห้องคนเดียว เราเลยเปิดโทรศัพท์ พอเปิดแล้ว ก็ไม่เห็นมีข้อความว่าโจโทรเข้ามาเลย มีแต่คนอื่นโทรเข้ามา มีเจ๊อุ้ยด้วยที่โทรมา เลยกดโทรกลับ ยังไม่ทันกด โจโทรเข้ามาอีก เรานั่งมองอยู่ซักพัก..สงสัยว่า จะโทรมาทำไม เลยตัดสินใจรับ พอเรารับสาย โจน้ำเสียงดีใจมาก ๆ แล้วไถ่ถามเราว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีรึป่าว เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องนั้น จนถึงวันนี้ เวลาก็ผ่านไปประมาณ หกเดือน เราก็ตอบโจไปตรง ๆ ว่าอยู่ที่จังหวัดนี้ สบายดี ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ... โจถามเราว่า.."ยังโกรธโจเรื่องนั้นอยู่รึป่าว" เราก็เงียบ ไม่ตอบ แต่ถามโจว่ามีอะไรรึป่าว โจบอกว่า.."ไม่ตอบ แสดงว่ายังโกรธ โจเข้าใจนะ ทำกับเราขนาดนั้น ไม่โกรธก็บ้าแล้ว ที่โทรมาหาเราวันนี้ ไม่ได้มีอะไรหรอก แค่นึกถึง อยากโทรมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่กล้า แล้วก็มีเรื่องอยากจะคุย จะปรึกษาเรานิดหน่อยเท่านั้นเองแหละ" เราก็ถามโจว่ามีอะไร โจบอกว่า..."ก่อนอื่น โจต้องขอโทษกับสิ่งที่ทำกับเราที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าจะต้องชดใช้ยังไงถึงจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมา เค้าทำไปเพราะอารมณ์ ตอนนี้สำนึกแล้ว ถ้าไม่ให้อภัยก็ไม่เป็นไร เค้าเข้าใจ" แล้วโจก็บอกว่า.."สงสัยสิ่งที่เค้าทำกับเรา มันกำลังสนองโจคืนแล้วล่ะ...เพราะว่า เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง เค้าจับได้ว่าออยนอกใจ ไปนอนกับผู้ชายคนอื่น" . . . เราก็ไม่ได้ถามนะ..โจเค้าเล่ารายละเอียดให้ฟังทั้งหมดว่า "เพื่อนของโจ ทำงานอยู่ที่โรงแรมที่ออยนัดกับผู้ชายไปนอนกัน เค้ารู้จักออยด้วย แต่ออยคงไม่รู้ว่าเพื่อนของโจทำงานอยู่ที่นั่น เพื่อนโจเห็นออยนั่งอยู่ล๊อบบี้ เอาตลับแป้งขึ้นมาทา ลิปมาทา แต่งหน้าอยู่ เค้าก็ว่าจะเข้าไปทัก แต่ติดลูกค้าเลยไม่ได้ไป พอว่างจะเดินไปทัก...เห็นผู้ชายคนหนึ่ง เดินมาหาออยแล้วโอบกันแบบสนิทสนม เดินขึ้นโรงแรมไป" "เพื่อนรีบโทรบอกโจทันที...โจบอกว่า พักหลัง ๆ มานี้ เค้ากับออยทะเลาะกันบ่อยมาก ไม่ใช่เรื่องผู้หญิง แต่เป็นเพราะว่าออยขี้บ่นมาก ว่าโจทำไมไม่เก็บของให้เรียบร้อย ทำไมโจตื่นขึ้นไม่รีบอาบน้ำแปรงฟัน ว่าโจทำไมแต่งตัวเหมือนจิ๊กโก๋ เวลาออกไปข้างนอกออยอายคนที่มีแฟนแต่งตัวไม่ดี..." "ประมาณว่า โจไม่ได้ดั่งใจออย ว่างั้นเหอะ แล้วโจก็เริ่มเบื่อหน่ายในความพูดมากของออยขึ้นทุกวัน บางทีสั่งเหมือนแม่ แบบยืนเท้าสะเอวด่า แล้วก็มีครั้งนึง โจโมโหมาก ทนไม่ไหวเลยผลักออย จนออยล้มแขนไปทับที่รีดผม เป็นรอยแผลเป็นยาวเฟื้อย ออยโมโหมาก ด่าโจแบบหยาบคาย ว่า ไอ้:-) ไอ้สาดดด เยร็ด:-)งงง อะไรแบบนี้" "ทีแรกโจก็พยายามจะมองโลกในแง่ดี ว่าเป็นเพื่อนออยรึป่าว รึว่าเป็นโมเดลลิ่งที่ออยทำงานอยู่รึป่าว นัดกันไปคุยงาน พอออยกับผู้ชายคนนั้นลงมา เช็คเอ้าท์ออกไป เพื่อนโจรีบตามแม่บ้านขึ้นไปดูบนห้อง ปรากฏว่า เจอถุงยางใช้แล้วสองอันอยู่ในถังขยะ" โจบอกว่า"...คิดดูว่ากทม. กว้างใหญ่ขนาดไหน ออยยังไปนัดผู้ชายไปนอนด้วยที่โรงแรมที่เพื่อนโจทำงานอยู่ โลกมันช่างกลมจนน่าทึ่ง หรือพระเจ้าจะดลบันดาลให้โจตาสว่างจากออยก็ไม่รู้..." โจก็พูดไปเรื่อย ๆ เราก็ได้แต่รับฟัง ไม่กล้าออกความคิดเห็น แต่ในใจนี่...เต้นตุบตับ แบบว่า ตื่นเต้น เรื่องนี้อยากขยาย อยากไปเล่าให้พี่กอล์ฟฟัง อยากไปเม้าท์กับพี่เม อยากเม้าท์กับพี่อุ้ย แล้วที่สำคัญ โคตรจะสมน้ำหน้าโจมาก อยากหัวเราะเป็นภาษารัสเซียซะจริง ๆ เวรกรรมของมรึง 5555555555 แล้วโจก็บอกว่า "... เค้าถามออยตรง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ออยปฏิเสธ จนโจต้องต้อนจนออยจนมุม ด้วยหลักฐานที่โจเก็บมาจากเพื่อน ไม่ใช่ถุงยางนะ แต่เป็นการเรียบเรียงเหตุการณ์ พอออยจนมุม ออยก็ร้องไห้ ฟูมฟายเป็นเผาเต่า แล้วขอโทษโจ ขอให้โจอภัย ออยผิดไปแล้ว ออยหลงผิด ขอให้โจให้อภัย ออยจะไม่ทำอีกแล้ว" โจบอกว่า"...เค้ารักออยมาก ทั้งรักทั้งหลง พอออยมาทำแบบนี้กับเค้า เหมือนเอาตรีนเหยียบหน้าเค้าเลย" โจเลยถามว่า"..ถ้าเป็นเรา เราจะให้อภัยออยรึป่าว" เราก็ตอบโจไปตามตรงว่า"...ถ้าเรารักมาก ๆ แล้วขาดออยไม่ได้ ก็คงต้องให้อภัย" โจเงียบ..แล้วตอบว่า "นั่นสินะ ต้องให้อภัย ถ้าเรารักเค้ามาก ๆ" คุยกันได้แค่นี้พี่แต้วก็เข้ามา เราเลยบอกโจว่า ค่อยคุยกันนะ ตอนนี้ไม่สะดวกคุยแล้ว โจเหมือนไม่ค่อยอยากจะวาง ถามเราใหญ่เลยว่า "ธุระอะไร นานมั้ย อีกกี่นาทีโจโทรหาได้อีก?" เราเลยตัดบทโจว่า"...เดี๋ยวเราขอโทรกลับเองแล้วกัน จะสะดวกกว่า แล้าเราก็ชิงวางสายไปก่อนที่โจจะพูดอะไรอีก" . . . จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 18:05:47

ความคิดเห็นที่ 32 คืนนั้น..เราเลยนอนหลับไปด้วยความสะใจ ที่เห็นความทุกข์ของคนอื่น ภาวนาให้โจกับออยอย่าได้เลิกกันเลย อยากให้โจโดนออย ทำมากกว่านี้ แต่ไปนอนกับผู้ชายคนอื่น นี่ก็สะใจเราจริง ๆ โจเคยทำแต่กับคนอื่น มาโดนทำคืนบ้าง เป็นไงล่ะ!!! หลังจากวันนั้น โจก็โทรมาคุยบ่อย ๆ ถ้าเราว่างเราก็คุยด้วย ไม่ว่างก็ไม่คุย โจบอกเราว่า"...เค้าเลือกที่จะให้อภัยออย เพราะเค้าคิดว่า ออยอาจจะหลงผิดไปแล้วโจก็ยังรักออยอยู่มาก ตัดใจไม่ได้ แต่ถ้าออยทำอีกวันไหน เค้าเลิกแน่ แล้วก็ออยจะต้องได้รับบทเรียนที่สาสมจากโจ ที่บังอาจเหยียบย่ำจิตใจเค้าขนาดนั้น" เราฟังแล้วโจไม่ได้ว่าหวงออย ที่ออยไปนอนกับคนอื่น แต่มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีลูกผู้ชายมากกว่า เพราะโจก็ไม่ได้วอรี่ว่า แฟนของเค้าจะผ่านอะไรมายังไง แต่ถ้ามาคบกันแล้ว ห้ามนอกลูนอกทางแค่นั้นเป็นพอ โจบอกเราว่า"...ที่จริงแล้ว ตอนที่มาคบกับโจ ออยมีแฟนอยู่แล้ว แต่โกหกว่าไม่มี และตอนครั้งแรกที่มีอะไรกัน ออยก็บอกโจว่า ไม่เคยนอนกับผู้ชาย เคยนอนแต่กับทอม" โจก็เชื่อ... จนมันมีเหตุการณ์ที่ความแตก คือแฟนของออยโทรเข้ามาหาโจ แล้วก็บอกโจทุกอย่าง แถมยังด่าโจอีกว่า...ควาย!! กินของเหลือเดนเค้า ตอนนั้นโจก็เลือกที่จะให้อภัยออยเพราะรักออยมากเช่นกัน แต่ให้ออยไปเคลียร์ให้จบ กว่าจะเคลียจบก็ตั้งหลายเดือน โจต้องเป็นประสาทเพราะแฟนออยโทรมากวนติงเค้าทั้งวี่ทั้งวัน สุดท้ายจบไปได้เพราะออยให้แฟนเก่าไป ห้าหมื่นเป็นค่าจ้างเลิก อีกหลายเรื่องที่เราฟังจากโจแล้วแทบไม่เชื่อหู... ออยร้ายกาจมาก มากที่สุด เป็นผู้หญิงที่น่ากลัว มีครบทุกอย่าง ยกเว้นจิตสำนึก เราไม่อยากจะคิด ว่าคนที่สวย รวย เพอร์เฟกอย่างออย จะเป็นคนแบบนี้ ยิ่งเรื่องเซ็กส์...โจก็เล่าให้ฟัง ว่าเคยมีอะไรกับออย แล้วออยร้องเสียงดังมาก จนยามขึ้นมาเคาะห้อง แล้วหาว่าโจเอาผู้หญิงมาข่มขืน ตอนออยไปสอบ..ออยมีอารมณ์หลังจากสอบเสร็จ พาโจเข้าห้องน้ำผู้หญิงในมหาลัย มีอะไรกันในนั้น แม่จ้าว...คนที่ผ่านร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำอย่างเรา ยังไม่กล้า แค่คิดยังไม่กล้าเลย แต่พอโจเล่าเรื่องต่าง ๆ ผ่านไป ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี เพราะตอนนี้โจกับออยก็ปรับความเข้าใจกันเสร็จแล้ว... แล้วออยก็กำลังจะซื้อรถใหม่ป้ายแดงด้วยเงินสด ไว้ให้โจขับรับส่งไปเรียน ไปทำงาน แล้วนอกนั้นก็จะเอาไว้ให้โจใช้ เราถามโจว่า..."ออยคงจะรวยน่าดูเลยเนอะ รถคันเกือบล้าน ซื้อเงินสดเลย" โจบอกว่า "ที่บ้านของออยกำลังจะซื้อให้ เป็นของขวัญที่ออยเรียนจบ แต่ยังไม่ได้ให้" ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 18:40:40

ความคิดเห็นที่ 33 รอตอนต่อไปคะ ^^ จากคุณ : ngbobber เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 22:57:26

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านถึงนี่แล้ววววว :) จากคุณ : sweetiiz_me เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 23:03:28

ความคิดเห็นที่ 35 รอ รอ ตอนต่อไปด้วยคน ^^ จากคุณ : wk19_vicky เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 55 08:57:11

ความคิดเห็นที่ 36 พอเรารับฟังโจทุกเรื่องที่โจบอก..แล้วเราก็ทำท่าเห็นด้วย เออ.ออไปกะเค้าเหมือน เห็นด้วย ถูกต้องทุกอย่าง เค้าก็พูดหลายสิ่งหลายอย่างออกมา ถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งมาพูดลับหลังผู้หญิงในทำนองเสีย ๆ หาย ๆ แบบนี้ เราคงด่าเปิงไปแล้ว แต่นี่เป็นคู่กรณี ที่ทุกวันนี้ยังไม่หายแค้น ก็เลยอยากฟัง พูดมาเลย มีอีกมั้ย ช่วงนั้น..ความสัมพันธ์เรากับพี่แต้วก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ พี่แต้วทุ่มทุนสร้างกับเราทุกอย่าง ซื้อสร้อยเพชร แหวนเพชร เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า แบรนด์เนมทั้งตัวให้เราทุกอย่าง จนเรานึกเสียดายเงินแทน ของชิ้น ๆ นึง กินได้ทั้งเดือนเลยมั้ง แต่ก็ดีนะ ... ของแพง ๆ นี่มันดีจริง ๆ แต่ดียังไง มันก็เกินไปอ่ะ เราคิดนะ แต่ถ้าไม่เดือดร้อนก็คงไม่มีใครว่า ตอนนั้นเหมือนเป็นคุณหนูเลยค่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลย บ้านพี่แต้วมีแม่บ้านทำให้ทุกอย่าง แม้แต่กางเกงในเค้าก็ซักให้ กินเสร็จก็ไม่ต้องเก็บล้าง ผมเนี่ยไม่ต้องสระเองนะ ต้องไปสระไปเซทที่ร้าน ชีวิตคนรวยนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง แม่พี่แต้วโทรไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเรา..คุยเรื่องมาฝึกงาน อาจารย์ก็โอเค เพราะเห็นว่าเป็นผู้ปกครองมาขอเอง พี่แต้วดีใจมาก... แล้วบอกเราว่า เรากลับไปคราวนี้ก็ไปทำเอกสารมาฝึกงานอย่างเดียวพอ ไม่ต้องเอาอะไรมาทั้งนั้น ให้มาแต่ตัว ขาดเหลืออะไรพี่แต้วจะซื้อให้ใหม่หมดทุกอย่าง เรากลับไปจังหวัดที่เรียน แค่ทำเอกสารจริง ๆ แล้วก็ไปแวะลาเจ๊อุ้ย ก่อนจะไม่ได้เจอกันอีกนาน...เจ๊อุ้ยเข้ามากอดเราแบบอาลัย ๆ แล้วก็น้ำตาคลอ ๆ อวยพรเราว่า ขอให้เราโชคดีกับชีวิตใหม่ ให้เรามีความสุขมาก ๆ แล้วถ้ามีโอกาสก็กลับมาเยี่ยมกันบ้าง...สุดท้ายแล้วเจ๊อุ้ยก็บอกเราว่า...เมิงอย่าอกหักกลับมาอีกล่ะ....ฮาจนนาทีสุดท้าย เค้าล่ะ เจ๊อุ้ยน่ะ จากนั้นเราก็ไปฝึกงาน พี่แต้วตามรับส่งบ้าง ไปเองบ้าง บางวันพี่แต้วไม่ว่าง แม่พี่แต้วก็ไปรับเอง ตอนนั้นพ่อกับแม่พี่แต้วเอ็นดูเรามาก เห็นเราเป็นลูกสาวหนึ่งคน ท่านบอกเราดูซื่อๆดี...หารู้ไม่ หึ หึ... ช่วงนั้นเราก็คุยกับโจเรื่อย ๆ ไม่ได้ขาดการติดต่อกันเลย โจก็ถามเรานะ ว่าเรามีแฟนใหม่รึยัง เราก็บอกโจแค่ว่า ก็เรื่อย ๆ แค่นั้น.แล้วก็ตัดบทไป ไม่อยากเล่าเรื่องส่วนตัวให้โจฟังซักเท่าไหร่ ตอนนั้นในใจเรา..ยังอยากจะมีโอกาส แก้แค้นแล้วก็เห็นความทุกข์ของโจกับออยอยู่ แบบว่าเจ็บมาก มันผ่านมายังไม่นานเท่าไหร่ ขอสักทีเหอะ ตอนนั้นเหมือนโจกับออย จะเข้าอยู่ในภาวะโหมดปกติ อินเลิฟกันดีแล้ว โจก็โทรมาเล่าให้ฟังอีกว่า... ออยโดนจับได้ในห้องสอบว่าทุจริต โดนจับโพยได้ เลยโดนพักการเรียน แล้วก็เขียนชื่อประจาน ออยเลยต้องหยุดเรียนไปเลย แล้วตอนนี้กำลังไปติวเรื่องภาษาในสถาบันติวไปสอบเป็นแอร์ เราก็ออกจะหมั่นไส้นะ ... คือว่าคนมันเกลียดอ่ะ ทำอะไรก็ผิดหมดแหละ ว่าป่าว ตอนนั้นเราติดต่อกับพี่เมด้วย...เล่าให้พี่เมฟังทุกอย่างแหละ พี่เมก็ยังมีแค้นๆออยแทนเราอยู่ เราเลยวางแผนกันว่า จะแกลังออย โดยการโทรไปที่บ้านของออย ไปเล่าเรื่องของออยทั้งหมด ให้พ่อแม่พี่น้องออยฟัง ดูซิมันจะโดนอะไรบ้าง วันนั้นพี่เมเป็นคนโทรไปเอง..แล้วประชุมสายให้เราฟังด้วย พี่เมโทรเข้าบ้านออย เป็นคนแก่รับสาย เค้าบอกว่าเป็นย่าของออย พี่เมบอกว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของออย อยากจะโทรมาถามข่าวคราวออย ได้ยินข่าวว่าออยโดนประจานเรื่องทุจริตในห้องสอบ แล้วก็โดนพักการเรียน ย่าของออยตกใจมาก ถามว่าเป็นเรื่องจริงเหรอ ย่าไม่รู้เรื่องเลย ทำไมออยไม่บอก พี่เมก็ทำท่าตกใจว่าเอาเรื่องนี้มาพูดให้ย่าไม่สบายใจ ย่าออยก็บอกว่าไม่เป็นไร ย่าอยากรู้ แล้วพี่เมก็พูดอีกหลายเรื่อง พี่เมเนียนมาก เนียนจนเราฟังอยู่ด้วย เชื่อเลยนะ ว่าเป็นเพื่อนออยน่ะ แล้วก่อนจะวาง พี่เมก็มีบอกไปด้วยว่า หนูอิจฉาออยจังเลย ที่บ้านออยมีตังค์ ซื้อรถให้ด้วย บ้านหนูทำนา พ่อแม่ก็หนี้เต็มไปหมด เมื่อไหร่จะมีปัญญาซื้อรถขับอย่างเค้าบ้างเนาะ...ย่าออยก็ตกใจอีกรอบ ว่าไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ซื้อ รถอะไร ซักพี่เมใหญ่อีกรอบ . . . ตอนนั้นพี่เมวางเสร็จ..เราหัวเราะชอบอกชอบใจกันใหญ่ เรากับพี่เมนี่เข้ากันดีมาก ๆ เรื่องเลว ๆ นี่ ถนัดนัก บอกมาเลย 555 สะใจเป็นที่สุดค่ะ โทรไปตอนเช้า..ตอนเย็นผลก็ออกเลยค่ะ โจโทรมาหาเรา แรกๆ เราไม่รับ รู้อยู่ว่า จะเกิดอะไรขึ้น โจโทรอยู่เป็นสิบรอบ เลยรับ... โดนเลยค่ะ เต็มเต็งเลย โจมาแบบโมโหมาก แบบไม่ฟังเราอ้าปากเลย เราก็ไม่เถียง ไม่พูด ฟังอย่างเดียว จนโจถามว่า"..ยังอยู่มั้ย?" เราบอกว่า "ยังอยู่ให้พูดมาเลย จบเมื่อไหร่ค่อยบอก จะได้พูดบ้าง" พอเราพูดแบบนี้โจก็เลิกพูด แล้วบอกเราว่า"..จะพูดอะไร จะแก้ตัวอะไรล่ะ พูดมาสิ..." เราก็เลยบอกโจไปว่า"..ถ้าคิดว่าเราแก้ตัว เราก็คงไม่พูดหรอก เพราะยังไม่ทันจะพูด โจก็บอกว่าเราแก้ตัวแล้ว ไหนๆ ก็เข้าใจแบบนั้นไปแล้ว พูดไปก็เหนื่อยเปล่า งั้นก็แค่นี้แล้วกัน เรามีอะไรอย่างอื่นจะทำอีกมากมาย ไม่มีเวลามานั่งไร้สาระหรอก ที่ผ่านมาก็ไร้สาระพอแล้ว!!" ...พูดจบก็วาง ไม่ฟังเสียบตอบรับ สะใจอีกแล้ว มีความสุขมากกกก โจก็โทร...โทรอีกเป็นกี่รอบ ไม่ได้จำ เยอะเกิน จากวันนั้นเราไม่รับโทรศัพท์โจอีกเลย มีเอาเบอร์อื่นโทรมาด้วยนะ เรารับ พอได้ยินเสียงว่าเป็นโจ เราก็วางทันที ไม่พูดอะไร เราไม่ติดต่อโจอีกเลยนับจากวันนั้นเป็นต้นมา จนถึงเมื่อไม่นานมานี่เอง ตอนที่เราจะแต่งงาน ถึงได้กลับไปติดต่อกับโจอีกครั้ง แต่เราก็รับรู้เรื่องโจมาตลอด ผ่านพี่กอล์ฟ แล้วก็เพื่อน ๆ บางคน... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 55 14:18:01

ความคิดเห็นที่ 37 ยังไม่มาต่อหรอคะ? จากคุณ : sweetiiz_me เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 16:25:19

ความคิดเห็นที่ 38 เราอยู่กับพี่แต้วมีความสุขดี สุขทั้งกาย สุขทั้งใจ ไม่เคยทะเลาะกันเลย อีกไม่นานเราก็ฝึกงานเสร็จแล้ว พี่แต้วบอกว่า พอเราเรียนจบ จะให้มาช่วยเค้าทำธุรกิจที่บ้านเค้านั่นแหละ ไม่ต้องไปทำงานที่ไหน จะให้เงินเดือนต่างหาก ส่วนที่เคยให้ก็จะให้เหมือนเดิม เราจะได้เอาเงินเดือนเป็นเงินเก็บ มีอยู่วันนึง...เราหาของในห้อง เห็นกล่องใบใหญ่ใบนึง ใบใหญ่ประมาณลังเบียร์ ลายสวยดี เลยเปิดดูว่าเป็นอะไร ในกล่องนั้นมีอัลบั้มรูปเยอะมาก แล้วก็สมุดไดอารี่หลายเล่ม ด้วยความอยากรู้ เลยเปิดดู อัลบั้มรูปนั้น เป็นรูปพี่แต้วสมัยยังวัยรุ่นอยู่ และมีรูปคู่กับผู้หญิง น่าจะเป็นแฟนนั่นแหละ เพราะมีรูปไปเที่ยวกัน แล้วก็ดูสนิทกันมาก มีหลายอัลบั้ม แต่มีผู้หญิงที่เหมือนจะเป็นแฟนสองคน คนแรกคงเป็นแฟนตอนเรียนมัธยม ส่วนคนที่สองเป็นแฟนสมัยเรียนมหาลัย สวยทั้งคู่ สวยแบบเราเทียบไม่ติดเลย แล้วเราก็เปิดอ่านไดอารี่ เป็นลายมือพี่แต้วเขียน เราอ่านไปเรื่อย ๆ ก็เป็นบันทึกเกี่ยวกับเรื่องทั่วไป เหมือนกับจดบันทึก แล้วก็มีหน้าที่แต้วเขียนประมาณว่า แฟนนอกใจไปมีคนอื่นซึ่งคนอื่นนั้นเป็นผู้ชาย แฟนพี่แต้วทั้งสองคนเลย ที่นอกใจพี่แต้วไปมีแฟนเป็นผู้ชาย พี่แต้วเขียนถึงความเสียใจ คร่ำครวญ เราอ่านแล้วก็นึกสงสาร พี่แต้วคงรักผู้หญิงทั้งสองคนนั้นมาก ๆ รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดที่คนที่เรารักนอกใจ ยิ่งพี่แต้วเป็นทอม แฟนนอกใจไปหาผู้ชายนี่คงจะเจ็บเป็นสองเท่า ขณะที่กำลังอินอยู่นั้น..พี่แต้วเปิดประตูพรวดเข้ามา ไม่เคาะสักก๊อกเลย เราตกใจทำอะไรไม่ถูก เก็บไม่ทัน มือก็ถือไดอารี่อยู่ กลัวพี่แต้วว่า ละลาบละล้วงของส่วนตัว พี่แต้วคงเห็นหน้าเราตื่น เค้าก็ขำแล้วบอกว่า"..อ่านไปเหอะ พี่ไม่ว่าหรอก ไม่ใช่ความลับอะไร..." เราก็ปิดไดอารี่ลงอาย ๆ แล้วก็เก็บไว้ในกล่อง...พูดอะไรไม่ถูก บอกพี่แต้วว่า "...หาของ แล้วเจอกล่องนี้ เห็นกล่องสวยดี เลยเปิดดู ..." พี่แต้วบอกว่า"...พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ อ่านตามสบายเลย อ่านแล้วอย่าทำตามเค้าสองคนนั่นละกัน ถ้าไม่อยากทำให้พี่เสียใจรอบที่สาม..." แล้วพี่แต้วก็เลยเล่าเรื่องแฟนเก่าทั้งสองคนให้เราฟัง แฟนคนแรกของพี่แต้วคบกันตั้งแต่สมัยมัธยม แล้วไปเรียนมหาลัยด้วยกัน จนพี่แต้วเรียนจบ ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่แฟนพี่แต้วยังเรียนไม่จบ เพราะเป็นรุ่นน้องพี่แต้วอยู่สามปี พี่แต้วไปเรียนต่อ ... ติดต่อกับแฟนทางโทรศัพท์บ้าง จดหมายบ้าง พี่แต้วไปเรียนได้แค่ปีเดียว ก็มีคนโทรไปบอกพี่แต้วว่า แฟนพี่แต้วคบกับผู้ชายแล้ว และย้ายออกจากคอนโดของพี่แต้วไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นแล้ว พี่แต้วบอกว่า เสียใจมาก แต่ก็ทำใจได้เร็ว เพราะมันเหมือนห่าง ๆ กันไปด้วยแหละ และอีกไม่กี่เดือน ก็ได้คบกับแฟนใหม่ เป็นเพื่อนสมัยเรียนประถม ได้ติดต่อกันอีกครั้งผ่านเพื่อน คุยกันทางอีเมล์ จนเค้าตามพี่แต้วไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ต่อมาก็เลยได้คบกัน จนพี่แต้วกลับมาเมืองไทย คบกันต่ออีกประมาณแปดปี ผู้หญิงก็นอกใจพี่แต้วไปมีแฟนเป็นทอม แต่คงคบในลักษณะกิ๊กกัน ไม่ค่อยอะไรมาก พี่แต้วเลยให้อภัย แต่รอบที่สองนี่ เป็นผู้ชาย แล้วผู้หญิงก็บอกว่ารักผู้ชายคนนั้นด้วย พี่แต้วเลยต้องเลิก กับคนนี้พี่แต้วเสียใจมาก ๆ จนเกือบจะไม่เป็นผู้เป็นคน แล้วพี่แต้วก็ไม่ได้คบใครจริงจังอีกเลย แม้แต่ปอ เราเป็นคนที่สาม และพี่แต้วบอกว่า...พี่แต้วรักเรามากนะ เพราะว่า เราเหมือนคนสู้ชีวิต น่าสงสาร เลยอยากดูแล อยากทำให้เรามีความสุข . . . . พอเราฝึกงานเสร็จ ... ทำเรื่องจบเรียบร้อยแล้ว เราก็ไม่ได้ทำอะไร ช่วยงานพี่แต้วอย่างที่เค้าต้องการ แต่ไป ๆ มา ๆ แล้ว เราก็อยู่เฉย ๆ ซะมากกว่า พี่แต้วไม่ให้ทำอะไรเลย วัน ๆ นั่งเล่นเน็ต กิน บางทีก็นอนกลางวัน เราก็บอกพี่แต้วว่าเบื่อ...พี่แต้วก็ให้ออกไปข้างนอก ไปเดินห้าง ไปร้านเสริมสวย ทำผม นวดหน้า จนเบื่อ...ไม่มีอะไรจะทำแล้ว มันก็เริ่มหงุดหงิด เราไม่เคยอยู่เฉย ๆ ได้นานขนาดนี้ ขอพี่แต้วออกไปทำงาน พี่แต้วก็ไม่อนุญาต พอไม่ได้ไปทำงาน เราก็กลับมาอยู่เฉย ๆ เหมือนเดิม แต่คราวนี้เริ่มเบื่อ เซ็ง แล้วขอพี่แต้วกลับไปอยู่บ้านซักพัก ไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว พี่แต้วก็ไม่อยากให้ไป ... เลยอนุญาตให้เราไปทำงานข้างนอกได้ แต่ก็ต้องมีกฏเกณฑ์ว่า ... ต้องเป็นงานเข้าออกตามเวลา เป็นงานออฟฟิศเกี่ยวกับเอกสารนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ ไม่ต้องออกข้างนอก เราก็โอเค หาสมัครงานในเน็ตไปเรื่อย พอที่ไหนเรียก พี่แต้วก็ต้องเป็นคนสกรีนให้ว่าเป็นยังไงบ้าง จนเราได้งานที่พี่แต้วเลือกให้ เป็นงานออฟฟิศ ทำงานเกี่ยวกับการทำเอกสารอยู่บนโต๊ะอย่างเดียวที่พี่แต้วต้องการ เงินเดือนแปดพัน งานที่อื่นเงินเดือนหมื่นกว่าก็ไม่ให้ไป เงื่อนไขไม่ผ่าน วันแรกที่เราไปทำงาน พี่แต้วไปรับไปส่ง เพื่อจะไปสังเกตการณ์ออฟฟิศว่าเป็นไงบ้าง จนพอใจ หายห่วงแล้วก็กลับ โทรมาเป็นระยะ ๆ ว่าเป็นไงบ้าง ยังกะเรามารบงั้นแหละ ที่ทำงานเราเป็นบริษัทไม่ใหญ่โตเท่าไหร ในออฟฟิศมีอยู่สามสี่คน ผู้หญิงทั้งนั้น พี่แต้วเลยวางใจ เจ้านายก็ใจดี แต่ไม่ได้อยู่ประจำ คือเค้าต้องไป ๆ มา ๆ ระหว่าง กทม. กับที่นี่ บริษัทที่เราทำงาน รับงานจากอีกบริษัทที่เป็นเครือข่ายเดียวกัน งานเอกสารของเราจึงเป็นงานเอกสารเกี่ยวกับสัญญากับบริษัทที่เราไปรับงานจากเค้า ช่วงนี้...เราค่อนข้างมีความสุขกับชีวิต เหมือนอะไร ๆ มันลงตัว เรามีงานทำ เริ่มมีเพื่อน วันหยุดก็พักผ่อนไปเที่ยวกับพี่แต้ว กับครอบครัวพี่แต้ว มันก็เหมือนจะมีความสุขดีถ้าไม่เกิดว่า...เราไปเอาโทรศัพท์พี่แต้วมาจะเมมเบอร์เพราะหาปากกาจะมาจดเบอร์เพื่อนไม่ได้ เลยเอาโทรศัพท์พี่แต้วมากดเมม ขณะที่เรากดโทรศัพท์ มีข้อความเข้า ที่จริงเราก็ไม่ได้สนใจอ่าน แต่พอดีเรากดปุ่ม มันเลยกลายเป็นเราไปกดเปิดข้อความนั้นขึ้นมา.... เรายังไม่ทันได้อ่านอะไร เห็นแต่ว่า..คิดถึง แล้วก็ประมาณว่า เมื่อไหร่จะเจอกัน อะไรอย่างนี้ เรามือสั่นขึ้นมาทันที อะไรกันน่ะ หมายความว่าไง คนๆนี้เป็นใคร ทำไมส่งข้อความมาแบบนี้ ด้วยความสงสัย เราเลยเช็คโทรศัพท์พี่แต้วซะเลย พี่แต้วสร้างโฟลเดอร์นึงขึ้นมา มันเป็นที่เก็บข้อความของคนๆเดียว เราไล่เปิดดู แทบหมดแรง พี่แต้วกับคน ๆ นี้ กำลังจีบกันอยู่ จีบกันมาไม่นานเท่าไหร่ ประมาณที่เราเริ่มไปทำงานได้ไม่กี่วัน เราเลยกดหาข้อมูลไปเรื่อย ๆ โทรหากันบ่อยมาก ทุกวัน วันละเป็นชั่วโมง ตอนนั้นเราร้องไห้แล้ว...ไม่ได้ร้องไห้เพราะเหมือนที่เคยรู้ว่าโจนอกใจนะ แต่ตอนนั้นมันเหมือนร้องไห้เพราะ เจ็บใจตัวเอง ที่โดนแบบนี้อีกแล้ว... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 00:51:36

ความคิดเห็นที่ 39 เราดูจนแน่ใจว่าพี่แต้วคงกำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่มีอะไรกันนะ คือมีกันทางใจน่ะ เราประมวลจากการอ่านข้อความเข้าออกของพี่แต้วแล้ว พี่แต้วบอกผู้หญิงคนนี้ว่า... ยังไม่มีใคร เราลืมบอกไปค่ะ.....ว่าเรามีอะไรกับพี่แต้วแล้วตอนนั้น เพราะอารมณ์พาไป พี่แต้วก็เป็นทอมที่เล้าโลมเก่ง รู้จุดผู้หญิงยังกะผู้ชายแน่ะ พูดแล้วก็บรรยายซักหน่อยเนอะ ^^ เผื่อใครอยากรู้ . . . เราเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย... เลยรู้ว่าต่างกันยังไง ทั้งด้านอารมณ์และความรู้สึกทางสรีระ ทอมเนี่ย ก็ผู้หญิงดี ๆ นี่เอง แก้ผ้าออก เห็นของกัน ก็มีเหมือนกันหมด อวัยวะที่ใช้มันก็เปลี่ยนจาก....(ของผู้ชาย) เป็น ...นิ้ว... ลองนึกดูเองค่ะ ว่านิ้ว กับ อันนั้นของผู้ชาย มันเหมือนกันมั้ย เราบอกตรง ๆ ไว้เลยว่า...เซ็กส์ของทอม ไม่สุดยอดเท่ากับผู้หญิงผู้ชายที่ธรรมชาติเค้าสร้างมาหรอก หรือแล้วแต่ว่า จะเป็นรสนิยมส่วนตัวนะคะ . . . ตอนนั้นเราไม่ได้คิดว่าต้องทำยังไงหรือว่าคร่ำครวญเอาอะไรนะ...เพียงแต่ภาพในอดีตที่เราเคยโดนโจนอกใจมันผุดขึ้นมาในสมอง แล้วปวดใจเท่านั้นเอง ไม่ได้เสียใจมาก ๆ ทรมานอะไรเหมือนตอนนั้น แล้วจะให้ทำยังไง ต้องหอบจิตใจช้ำ ๆ นี้ไปเร่ร่อนตามเวรตามกรรมอีกเหรอ เราถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ว่าเราจะทำยังไงดี เราไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับพี่แต้วคำว่าอะไรดี...เลยเก็บไว้อย่างนั้นเป็นอาทิตย์ อึดอัดมาก พอเรารู้เรื่องพี่แต้วแอบคุยกับคนอื่น เราก็เริ่มสังเกตพี่แต้วด้วยว่า เออ..พี่แต้วไม่ค่อยโทรหาเราบ่อย ๆ แล้วนะ พี่แต้วให้เราขับรถไปทำงานเองนะ พี่แต้วปล่อยเราไปกินข้าวกับเพื่อน เที่ยวกับเพื่อนแล้วนะ และที่เราไม่เคยใส่ใจเลย เพิ่งมาสังเกตคือ..พี่แต้วชอบหายไปตอนก่อนนอน ตอนที่เรานั่งดูละครอยู่หลายชั่วโมง ก็อยู่ในบ้านนี่แหละ เพราะใส่ชุดนอน แล้วก็เอาโทรศัพท์ไปด้วย พอกลับเข้ามาก็เสียบแบตชาร์ต หลังจากเก็บกดอยู่หลายวัน คืนนั้น เห็นพี่แต้วหายไปเหมือนเดิม เราเลยเดินตามหาในบริเวณบ้าน พี่แต้วนั่งอยู่ระเบียงบ้าน คุยโทรศัพท์ ดูดบุหรี่ไปด้วย เราเลยแอบฟัง พี่แต้วคุยกับผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ ด้วย คุยแบบเหมือนตอนที่คุยกับเราตอนจีบเราใหม่ ๆ นั่นแหละ เรานั่งฟังอยู่นานมาก ยืนฟังจนเมื่อยขา เลยหาเก้าอี้มานั่งฟัง นั่งข้างหลังพี่แต้วนั่นแหละ พี่แต้วก็คุยหัวเราะไปอย่างมีความสุข สุขจนลืมสังเกตสิ่งรอบข้าง จนกระทั่ง...พี่แต้วจะวางสาย "นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ..เดี๋ยวพี่โทรหาพรุ่งนี้เช้านะ...ดูแลตัวเองด้วยนะ" นั่นน่ะคำที่พูดกับเราทั้งหมดเลยนะ พอวางสาย .. พี่แต้วหันมา เรานั่งอยู่ รอสบตาพี่แต้ว พี่แต้วอ้าปากค้าง เหมือนเห็นผี . .. . จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 00:59:03

ความคิดเห็นที่ 40 เราไม่ได้พูดอะไรเลย ลุกขึ้น เอาเก้าอี้ไปเก็บแล้วเดินไปนอน พี่แต้วเดินตาม ตอนนั้นเราไม่ได้จะทำเป็นให้ง้อ หรือว่าแกล้งขรึม แต่มันพูดไม่ออกจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะว่ายังไง จะโวยวาย รึว่าจะตบ ยังไงดี งง คิดไม่ออก มาถึงเตียง ก็เลยนอนห่มผ้าซะเลย ... พี่แต้วก็ไปเสียบแบตชาร์ต แล้วก็ขึ้นมาบนเตียง พี่แต้วเหมือนกับคิด ๆ อะไรสักพักแหละ ยังไม่นอนลง แล้วซักพัก พี่แต้วลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินมาฝั่งเรา ก้มลงคุกเข่าเพื่อจะคุยกับเรา เราก็มองหน้าพี่แต้ว อยากให้พี่แต้วพูดก่อนเหมือนกัน เราจะได้พูดอะไรบ้าง "...พี่แต้วขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่ซื่อสัตย์ จะโกรธพี่แต้วก็ได้นะ จะทำยังไงกับพี่แต้วก็ได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าเลิกกับพี่แต้ว นอกนั้นจะทำอะไรยังไง ตามใจเราทุกอย่าง..." เราบอกว่า... "เราเคยโดนคนรักนอกใจ มันเจ็บมากขนาดไหน คนไม่เคยโดนไม่เข้าใจหรอก แต่พี่แต้ว เคยโดนมาแล้วตั้งสองครั้ง พี่แต้วเจ็บมั้ยล่ะ" พี่แต้วบอกว่า..." พี่แต้วเจ็บมาก เจ็บที่สุด แล้วก็จะเจ็บอีกครั้งถ้าเราไม่ให้อภัยพี่แต้ว แล้วคงเจ็บตลอดไป เพราะพี่แต้วเป็นฝ่ายทำร้ายเราเอง.." เราคุยกับพี่แต้วจนเกือบเช้าวันนั้น... คุยกันแบบดี ๆ น้ำเสียงปกติ ไม่มีการด่าอะไรทั้งสิ้น พี่แต้วบอกเราว่า เค้าเหงา เวลาที่เราไปทำงาน อยากให้เราเลิกทำ แล้วมาอยู่กับพี่แต้วเหมือนเดิมในตอนกลางวัน แต่ไม่กล้าบอก กลัวเราหงุดหงิดและหาว่าพี่แต้วไร้สาระ ได้รู้จักผู้หญิงคนนี้ผ่านเพื่อน ไม่เคยเจอกัน เห็นแต่ในรูป พอคุยกันไป รู้สึกว่าถูกคอและไปในแนวทางเดียวกัน เลยคุยกันมาเรื่อย ๆ สถานะตอนนี้... พี่แต้วบอกว่า ก็รู้สึกดี ๆ นะ เพราะผู้หญิงคนนี้ เข้าใจพี่แต้วทุกอย่าง แต่ถ้าให้เลือก...ก็ต้องเลือกเราอยู่แล้ว เราฟังแล้ว ไม่เข้าใจ... คนเรามีแฟนอยู่แล้ว จะไปรู้สึกดี ๆ กับคนอื่น มันเป็นยังไง เราทำไม่เป็น ถ้าแค่ถูกคอ เป็นเพื่อนกัน พอเข้าใจได้ สรุปว่า..พี่แต้วบอกว่า จะเลิกคุยกับผู้หญิงคนนี้ ให้เราได้สบายใจ เราเลยบอกพี่แต้วว่า...เราเชื่อนะ ว่าพี่แต้วจะทำตามที่รับปากไว้ เราเชื่อจริง ๆ แต่เราเชื่อพี่แต้วได้ครั้งเดียวนะ ไม่มีครั้งที่สอง ที่ผ่านมา...เราไม่ได้บอกว่า..ก็ช่างมัน แต่เราจะคิดว่า มันเป็นบททดสอบว่า..เราสองคนเหมาะสมที่จะไปด้วยกันได้รึป่าว ถ้าครั้งนี้พี่แต้วทำตามที่บอกไว้ มันก็จะช่างมันจริง ๆ แต่ถ้าพี่แต้วทำไม่ได้ เราก็จะบอกกับความรักของเราครั้งนี้ว่า..ช่างมัน... วันต่อมานับจากวันนั้น...เราไม่พูดถึงเรื่องนี้เลยนะ ปฏิบัติตัวตามปกติ คือเรารักพี่แต้วนะ อยากใช้ชีวิตกับพี่แต้วไปตลอด ส่วนหนึ่ง เพราะไม่อยากไปดิ้นรนอะไรอีกแล้ว และพี่แต้วก็รักเราจริง ๆ ดูแลเราเป็นอย่างดี ไม่มีใครจะมาใส่ใจชีวิตเราทุกอย่างได้เหมือนพี่แต้วอีกแล้ว . ... จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 01:01:54

ความคิดเห็นที่ 41 พี่แต้วเริ่มออกลายซะแล้วววว!! จากคุณ : sweetiiz_me เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 16:24:35

ความคิดเห็นที่ 42 พอเราคุยกับพี่แต้ววันนั้น...เราก็ไม่พูดถึงอีกเลย ไม่เช็คโทรศัพท์ ไม่ถาม ไม่อะไรทั้งสิ้น แต่ในใจคิดรึป่าว ...คิด คิดมากด้วย คิดว่า ถ้าเรากับพี่แต้ว ต้องเลิกรากันไปจริง ๆ เราจะต้องยังไงต่อไปกับชีวิตดี พี่แต้ว...ก็เหมือนจะเอาใจเรามากขึ้น ไม่แอบออกไปโทรศัพท์อีกแล้ว ส่วนกลางวันที่เราไปทำงาน ไม่รู้ เราก็ทำตัวปกติ มีอยู่วันหนึ่ง ออกไปกินไอติมด้วยกัน เราก็นั่งกินกันไปนั่งเล่นโทรศัพท์ไป พี่แต้วก็เล่นของตัวเอง เราเลยแอบสังเกต เห็นพี่แต้วเค้ายิ้ม ๆ กับโทรศัพท์ กด ๆ ไปด้วย เหมือนไม่ใช่กดเล่นเกมส์ รึว่าแชต แต่กดเหมือนพิมพ์ข้อความอะไรยาว ไวเท่าความคิด...เราคว้าโทรศัพท์จากมือพี่แต้วมาดูทันที... เป็นอย่างที่เราเดาไว้ทุกอย่าง ..... พี่แต้วก็นิ่ง พูดไม่ออก นั่งตักไอติมเข้าปากอย่างเดียว เราอ่านได้นิดเดียวเท่านั้น ... ไม่ได้อ่านต่อ แค่รู้ว่าพี่แต้วยังติดต่อกับผู้หญิงคนนี้อยู่ ก็พอแล้ว นอกจากนั้นเราไม่อยากรู้ เราถามพี่แต้วว่า .... ถามจริง ๆ นะ พี่แต้วรู้สึกยังไงกับเค้า... พี่แต้ว เงียบ แล้วมองหน้าเรา เราคาดคั้นผ่านสายตา พี่แต้วบอกว่า...พี่ชอบเค้า.... เราถามพี่แต้วอีกว่า....แล้วถ้าจะให้เลิกคุยกับเค้า ได้รึป่าว พี่แต้วตอบ....คงจะไม่ได้ ...... แต่พี่คุยกับเค้าอย่างเดียวนะ ไม่ได้มีอะไรเลย แค่คุย ถ้าเราไม่สบายใจ พี่แต้วจะค่อย ๆ ห่าง เลิกคุยเอง แต่ตอนนี้ พี่แต้วขอเวลาก่อน.... เราก็เลยไม่ถามอะไรพี่แต้วต่อ ใช้ชีวิตตามปกติ ส่วนพี่แต้ว เห็นเราไม่ใส่ใจ ก็ยิ่งเอาใหญ่ กลับมาแอบไปคุยโทรศัพท์กลางคืน เหมือนเดิม ตอนนั้น... เป็นช่วงเทศกาล ต้องหยุดยาว เราเลยบอกพี่แต้วว่าขอกลับไปเยี่ยมบ้าน พี่แต้วไม่ห้ามเลย แปลกมาก แถมยังเหมือนจะดีอกดีใจเป็นพิเศษ ช่วยเราจัดกระเป๋า พาเราไปซื้อของโน่นนี่ เป็นของฝากคนทางบ้าน แล้วก็ไม่เร่งให้เรารีบกลับมาเหมือนทุกครั้ง ตอนนั้น เราตัดสินใจเลย... ว่า ต่อไปนี้ เราคงฝากชีวิตไว้กับใครไม่ได้ สุดท้ายแล้ว ตนต้องเป็นที่พึ่งของตน ไม่มีใครจะมารับผิดชอบชีวิตเราได้หรอก เรากลับบ้านไปคราวนั้น...ไม่นาน ไม่ถึงอาทิตย์ แล้วก็กลับมา แต่ไม่ได้กลับมาอยู่บ้านพี่แต้วอีกแล้ว เรากลับมาเช่าแมนชั่นอยู่ ไม่ได้บอกใครเลย ไปทำงานตามปกติ เวลาพี่แต้วโทรมา เราก็คุยปกติ พี่แต้วถามเราทุกวัน ว่าจะกลับวันไหน ยังไง เราก็ตอบไม่รู้ทุกครั้ง เราอยู่แมนชั่นได้เกือบเดือน... พี่แต้วเลยถามว่า แล้วที่ทำงานเราล่ะ เค้าไม่ว่าเหรอ กลับบ้านนานขนาดนั้น แล้วพี่แต้วก็เริ่มบอกให้เรากลับมาหาเค้าได้แล้ว เรากลับบ้านนานเกินไปแล้ว แรก ๆ พี่แต้วก็สองสามวันตามที แต่ทีนี้ ตามเราทุกวัน ทำให้เราต้องโกหกพี่แต้วว่า ยังไม่อยากกลับ อยากอยู่กับพ่อแม่ก่อน อย่างนู้นอย่างนี้ แถไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง.... เราไปเดินห้าง ไปกินข้าวกับเพื่อนที่ออฟฟิศ เหมือนเราเห็นพี่แต้วแว๊บ ๆ เดินมากับเพื่อน พี่แต้วลงบันได้เลื่อนไป เราก็ไม่ได้หลบ รึว่าจะหนีอะไรนะ เห็นก็เห็น เพราะทุกวันนี้เราก็เหมือน ๆ จะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง แต่ก็กำลังเครียดเรื่องค่าผ่อนรถ ว่าจะทำไงดี ตอนนั้นเรากำลังคิดใจลอยเรื่องนี้อยู่ โทรศัพท์ก็ดัง... พี่แต้วโทรมา พี่แต้วถามว่า..."เราอยู่ไหน?!!" เราก็ตอบตามตรงไม่โกหก"...อยู่ห้าง" พี่แต้ว....."แล้วทำไมโกหกว่ายังอยู่ที่บ้าน!!!" เรา"...ไม่อยากบอก" พี่แต้ว"....อืมม ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ ก็กลับมาแล้วกันนะ พี่แต้วรออยู่" แค่นี้จริง ๆ ปกติ ถ้าคุยกับพี่แต้ว ไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงหรอก แล้วพี่แต้วก็ไม่เซ้าซี้อะไรเลย ก็ดีเหมือนกัน เราจะไม่ได้ลำบากใจอะไร พอกลับมาถึงห้อง พี่แต้วก็ส่งข้อความมายาวเหยียด...เนื้อหาประมาณว่า. . . พี่แต้วขอโทษ ...ที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ พี่แต้วรักเรามาก มากที่สุด ตอนนี้ถ้าเราจะให้พี่แต้วเลิกคุยกับคนนั้น พี่แต้วก็จะยอมแล้ว เพราะตั้งแต่วันที่เรากลับบ้านไป จนถึงวันนี้ มันทำให้พี่แต้วคิดถึง และโหยหาเราที่สุด พี่แต้วปล่อยให้ไปอยู่ข้างนอก ให้เราได้สบายใจก่อน พี่แต้วสัญญาว่าจะรอเราอยู่ที่เดิม ..... ที่จริงมันยาวมาก ๆ แต่เราจำจับใจความได้แบบนี้ เราไปทำงานตามปกติ... ไม่ค่อยได้คุยกับพี่แต้วเท่าไหร่ พี่แต้วเค้าไม่ค่อยโทรมา แต่ส่งข้อความมาบ่อย ๆ ว่าให้เราดูแลตัวเองให้ดี พักผ่อนเยอะ ๆ กินข้าวเยอะ ๆ แล้วพี่แต้วก็โอนเงินค่าผ่อนรถ กับรายจ่ายของเรามาให้ตามปกติ เราอยู่แบบนั้นได้ประมาณสามเดือน เริ่มชิน และมีความสุขตามอัตภาพ ไม่ค่อยเครียด แต่เหงา เวลาเลิกงาน ไม่ได้ไปไหนต่อ บางทีเหงาจนร้องไห้ . . . จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:05:40

ความคิดเห็นที่ 43 ตอนนั้น บริษัทเราค่อนข้างจะยุ่ง เพราะกำลังรับงานชิ้นใหญ่มาทำ เราเลยงานหนักขึ้น พองานหนัก ก็ไม่มีเวลาเหงา บางทีอยู่ทำงานถึงสองสามทุ่มก็มี เลิกงานดึก ๆ ก็ไปกินข้าวต่อกัน กลับถึงห้องก็เที่ยงคืน สลบเหมือด มีอยู่วันหนึ่ง .... เราไปทำงานตามปกติ กำลังยุ่ง ๆ พี่ที่เป็นผู้จัดการบอกให้เตรียมเอกสารให้บริษัทที่เราไปรับงานจากเค้าด้วย เป็นเอกสารสำคัญ เจ้าของบริษัทเค้าจะมาเซ็นต์เอง ให้เราเตรียมต้อนรับด้วย ซักพักก็มีรถมาจอดหน้าออฟฟิศ... เป็นรถยุโรปหรูป้ายแดง .... คนที่ขับดับรถเดินลงมา เป็นผู้ชายวัยทำงาน แต่งตัวดี กลิ่นน้ำหอมแบบผู้ชายลอยมาเตะจมูกก่อนที่ตัวคนจะเดินมาถึงอีก เค้าใส่แว่นดำ เดินคุยโทรศัพท์มา แล้วก็มานั่งอยู่โซฟารับแขกในออฟฟิศ ผู้จัดการบอกว่า...นี่คือเจ้าของบริษัทที่เค้าจะมาเซ็นต์เอกสาร.... . . . จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:15:12

ความคิดเห็นที่ 44 ที่กระทู้หลักได้เกิดเรื่องวิวาทกันขึ้น เรื่องราวคงต้องจบเพียงเท่านี้ครับ ทั้งนี้ก็แล้วแต่วิจารณญาณของทุกท่านครับ จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:17:16

ความคิดเห็นที่ 45 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11916564/N11916564.html#374 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:20:31

ความคิดเห็นที่ 46 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11916564/N11916564.html#386 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:22:56

ความคิดเห็นที่ 47 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11916564/N11916564.html#387 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:25:08

ความคิดเห็นที่ 48 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11916564/N11916564.html#506 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:32:07

ความคิดเห็นที่ 49 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11916564/N11916564.html#565 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:36:10

ความคิดเห็นที่ 50 หากต้องการคอมเม้นท์หรือทิ้งอีเมล์ถึงเจ้าของเรื่องขอเชิญกระทู้โน้นนะครับ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนะครับ จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:51:57

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณคุณทูตซ้ายเอี้ยเซียว  ด้วยนะคะที่ช่วยเรียบเรียงให้อ่าน จากคุณ : ขอขวดของเรา เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 21:33:15

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่เคยไปกระทู้หลักเลยค่ะ ไม่สนใจด้วย 5555 ขอบคุณคุณทูตซ้ายเอี้ยเซียวมากเลยนะคะที่รวมรวมและยังสรุปเหตุการณ์ดราม่าให้ด้วย ^^ จากคุณ : Smoked Chicken Sandwich เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 23:51:48

ความคิดเห็นที่ 53 แหม๋ เล่นซะเกือบหกโมงเช้าเลยเรา!! จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 05:39:27

ความคิดเห็นที่ 54 อยากรู้จังว่าโจกับออยสุดท้ายแล้วจะลงเอยแบบไหน เพราะเท่าที่อ่าน ออยนี่ไม่ใช่เล่นอ่ะ ภาษาเหนือเค้าว่าแบบออยนี่ เหน็ดใน ทำตัวหงิมๆ ภายนอกอาจจะดูดี ดูเป็นผู้ดี แต่ลึกๆแล้วร้ายเงียบ อยากอ่านต่อคะ เชื่อว่าหลายท่านคงคอยติดตามตอนต่อไปแน่นอนคะ มาห้องนี้แล้ว คงไม่มีปัญหาอะไรแล้วมังคะ เราเชื่อว่าเรื่องจริงมีอยู่แน่นอน ไม่ งั้นจะเล่าได้เป็นฉากเป็นตอนอย่างนี้ได้ไง และไม่ว่าจะเรื่องแต่งหรือ เรื่องจริง และหรือจริงสักเจ็ดสิบเปอร์เซนแต่งเรื่องสามสิบเปอร์เซ็น เราก็อยากอ่านคะ อ่านแล้วมันน่าติดตามอ่านต่อเราก็อ่าน เชื่อไหม เราอ่านจนจบยันเช้าเลย เพราะช่วงนี้เราหยุดงาน และเราไม่มีลูก จึงไม่มีผลกระทบใดๆคะ จะนอนเช้าแล้วตื่นสายหน่อยก็ไม่เป็นไร เราคงอยากอ่านและติดตามตอนต่อไป และอยากติดตามตอนต่อไป ว่าระหว่างโจกับออยจะเป็นอย่างไรต่อไป เพราะออยแล้วเราว่าเธอ นางนี้ไม่ใช่เล่นๆอ่ะ และก็อยากติดตามว่า ชีวิตตอนต่อไปของ จขกท ยังจะต้องเจอะเจอกับอะไรอีกมากมายที่จะผ่านเข้ามาในชีวีต จน กระทั่ง จขกท ได้เจอกับคนที่ จขกท ได้แต่งงานจนมีโซทองคล้องใจ ลฯล จขกท ย้ายมาเล่าในห้องนี้แล้วถ้าใครยังตามมาจับผิดอีก มันก็ เกินไป เพราะห้องนี้เป็นห้องนอกเรื่อง หรือห้องไร้สังกัด จะเป็นเรื่อง เล่าหรือเรื่องจริงก็ไม่เป็นปัญหาแล้ว ถ้ายังมีตามมาจับผิดอีกก็จะเข้า ข่ายระราน และยังได้เห็นนิสัยอันแท้จริงของล๊อกอินนั้นๆด้วย ว่าเป็น คนเช่นใด เเม้ห้องนี้อาจจะมีคนเข้าไม่มากเหมือนห้องหลักๆ แต่เรา เชื่อว่า จขกท ได้แฟนคลับกลุ่มหนึ่งแล้วอย่างแน่นอน แม้กระทู้จะไม่ขึ้น เป็นกระทู้โหวตก็ตาม เราอยากให้ จขกท ไม่ต้องไปสนใจอะไร เหล่านี้ต่างๆ จะเรทติ้งดีหรือไม่ช่างมันเถอะ อย่าไปสนใจมันเลย ถ้า จขกท ชอบเส้นทางงานเขียนประเภทนี้ ขอให้จงฝึกฝนและฝึกปรือ งานเขียนให้ชำนานยิ่งๆขึ้นไป จากนั้นให้พัฒนาเป็นงานเขียน แล้ว นำต้นฉบับไปเสนอให้สำนักพิมพ์ว่าสนใจงานเขียนแนวนี้หรือไม่ เวลาไปติดต่อ สนพ ก็ไปด้วยตนเองและต้องนำต้นฉบับนั้นกลับมาทุก ครั้ง อย่าให้ทางสำนักพิมพ์เก็บไว้เด็ดขาดไม่ว่าจะเหตุผลใดๆ แล้วควร ศึกษาเรื่องลิขสิทธิ์ไว้ด้วย เราแนะนำว่าก่อนส่งต้นฉบับควรทำลิขสิทธิ์ ไว้เลยก็ดี ส่วนทำลิขสิทธิ์แล้ว นำไปแล้วเสนอทาง สนพ จะอะไรยังไง คืองานเขียนผ่านหรือเปล่าไม่ต้องสนใจ อย่างน้อยๆงานเขียนอันนี้ใคร ก็ไม่สามารถนำไปเผยแพร่ได้ นอกจากคุณอนุญาต และตกลงกันพอ ใจกันทั้งฝ่าย คือง่ายๆผลประโยชน์ลงตัว คุณ จขกท ก็ได้ทั้งเงิน และถ้าหนังสือขายได้ สนพ ก็คงอยากได้งานเขียนต่อๆไปของคุณ หรือทาง สนพ อาจจะบอกคุณเองว่าอยากให้คุณเขียนแนวนี้แนวนั้น แต่โดยรวมแล้วก็เป็นงานเขียนแนวนี้แหละ และดีไม่ดีคุณอาจจะติดใจ ในงานเขียนก็เป็นได้ ได้ทั้งเงินได้ทั้งชื่อเสียง ถือว่าคุ้มมาก นอกจาก จะไม่ต้องโดนจับผิด หรือนั้นนู้นนี้แล้ว ที่สำคัญได้เงิน และไม่ทำให้ คุณหงุดหงิดเสียอารมณ์อีกต่างหาก สำหรับเราบางครั้งที่ จขกท จะ บอกว่าเดี๋ยวดูลูกก่อนนะ เดี๋ยวทำกับข้าวให้ลูกก่อนนะ เดี๋ยวออกไป ข้างนอกก่อนะ หรือจะอะไร เราก็ไม่เคยรู้สึกหงุดหงิดใจอะไรเลยแม้ แต่นิด และยังรออ่านแบบไม่เร่งรีบหรือหงุดหงิดอะไรแม้แต้น้อย เนื่อง ด้วย จขกท ก็มีครอบครัวมีลูกมีหน้าทีๆต้องทำในหนึ่งๆวันนั้นต้องทำ อะไรบ้าง และถึงแม้ว่าจะขาดช่วงขาดตอนไปบาง เรากับเข้าใจ จขกท ด้วยซ้ำว่าทุกคนมีหน้าที่มีอะไรต้องทำบางภายในหนึ่งวันของ วันนั้น เราเข้าใจคุณคะ และที่เราอ่านหลายๆ คห ที่หลายคนบอกว่า จขกท มักจะหายไปจากกระทู้นั้นคือง่ายๆเลยคือ จขกท เล่าเรื่องไม่จบ เรื่องจริงเป็นอย่างไรไม่ทราบ แต่เราอยากให้ จขกท เล่าจนจบเรื่อง นั้นสมามารถสรุปผลในตอนจบได้ แล้วคุณ จขกท ก็จะได้แฟนคลับ ไปด้วยในตัว เราคนหนึ่งล่ะ ที่เป็นแฟนคลับ ถ้า จขกท มีงานเขียน แนวๆนี้หรือแนวอื่นเราจะตามไปอ่านคะ สุดท้ายนี้เราขอเป็นกำลังใจ ให้ จขกท นะคะ ข้อความใดที่อาจทำให้ จขกท ไม่พอใจตรงส่วนไหน ที่เราเม้นต์มานี้เราก็ขอโทษแและขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยจากใจจริง จากคุณ : PontDes_Arts เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 20:44:28 A:220.99.235.38 X: TicketID:273033