ความคิดเห็นที่ 1 ทำงานก่อนเน้อ.....เดี๋ยวค่อยมาเล่า จากคุณ : ซำพอริมรั้ว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:49:37

ความคิดเห็นที่ 2 เคยปวดแบบหลุดๆอ่ะ !!!!     จากคุณ : เห้อออออออออ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:55:44

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงนั่งรถตู้กลับจากเชียงใหม่ คืนนั้นทานลาบคั่วใส่มะแขว่นมาด้วย พอเค้าแวะปั้มน้ำมัน..ก็ไม่มีอะไร ออกจากปั้มมาได้สัก10กม.เอง รู้สึกปวดมวนอย่างแรง รู้เลยว่าข้าสึกบุกหนักแน่ๆ มองไปไม่มีจุดแวะพัก แต่..สถานการณ์เริ่มวิกฤติ ขอให้รถจอด..เข้าป่าๆๆ โชคดีหลังจากได้สติ..มองไปเห็นบ้านคนอยู่ลึกๆ วิ่งสิจ๊ะ..วิ่งไปยกมือไหว้เจ้าของบ้าน เค้ายังไม่ทันรับไหว้..เราก็ปิดประตูห้องส้วมแล้ว แต่กรรมยังไม่หมดแค่นั้น ลูกชายตัวเล็กของเค้านึกว่าเราเป็นโจรมั้ง วิ่งรี่มาเตะประตูดังโครมครามตลอดเวลาเลย เฮ้อ..ไม่ได้มีความสุขกะสุขาซะเล้ย พอหมดไส้สบายพุงแล้ว..หันไปหาขันน้ำ แม่จ้าว....ไม่มีน้ำไม่มีขัน บุญยังมีที่พกทิชชูมาด้วยทั้งกล่อง(เตรียมเข้าป่า) ออกมาถามหาน้ำไปราด..เจอเจ้าของบ้านทั้งครอบครัว ตั้งวงทานข้าวเย็นใต้ร่มไม้กัน..ห่างจากห้องส้วม3เมตร..กรรม ป้าอายจนลืมขออภัยที่มาขัดเวลาอาหารของเค้าเลย จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 11:00:35

ความคิดเห็นที่ 4 มาเล่าตอนนี้ยังเครียดจนลืมเปลี่ยนสีเล้ย จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 11:01:44

ความคิดเห็นที่ 5 มาบอกว่ายังไม่เคยครับ เหตุเพราะตัวเองจะเตรียมตัวเสมอ ว่าจะเดินทาง และ ก็ยังโชคดียังไม่เจอเหตุฉุกเฉิน ท้องเดิน อีกอย่างนิสัยคือฝึกเข้าห้องน้ำตอนเช้าทุกวันเลยยังไม่เจอดังกล่าวมา จากคุณ : ขวัญชัยอิศรา (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 11:21:16

ความคิดเห็นที่ 6 ขำ ป้าจอย มากๆ เลยค่ะ 55555 ขำจนคนที่ทำงานว่าขำอะไร จากคุณ : tipjung เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 11:47:29

ความคิดเห็นที่ 8 เหงื่อกาฬแตกซ่าน ขนลุกขนพอง สยองเกล้า ไม่กล้าขยับตัว นี่แหละครับอาการ จากคุณ : ตาแว่น (chanyout) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:06:07

ความคิดเห็นที่ 9 ฝนตก รถเมล์ติด อยู่บนสะพานพระราม9 ข้าศึกประชิดด่าน ขนลุก ขนพอง สยองเกล้า ไม่กล้าเล่า ต่อ อาย จากคุณ : พี่กี้ร์ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:12:48

ความคิดเห็นที่ 10 พี่กี้ร์จ๋า..ที่อายเพราะถูกข้าศึกตีค่ายแตกหรือต่อสู้รักษาค่ายไว้ได้หละจ๊ะ เล่ามาซะดีๆ จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:38:05

ความคิดเห็นที่ 11 เคยครั้งนึงค่ะ อพาร์ทเมนต์ที่อยู่เนี่ยใช้คีย์การ์ดเผอิญช่วงที่ปวดอยู่แฟนก็โทรมาบอกจะกลับแล้วปกติต้องลงไปรอรับเพราะประหยัดซื้อการ์ดใบเดียว รอเท่าไหร่ก็ยังไม่มาสักทีข้าศึกก็จะบุกแบบปริบ ๆ เตือน ทนไม่ไหวเลยเข้าห้องน้ำแฟนก็โทร รับสายก็ไม่ได้ติดภารกิจสำคัญ ตอนที่เข้าห้องน้ำเราลืมล็อกห้อง พอแฟนมาถึงเราได้ยินเสียงประตูเปิดตกใจหมดเค้ารู้ว่าอยู่ในห้องน้ำก็แกล้งโทรเข้ามาอีก ตั้งแต่ครั้งนั้นลงทุนซื้อการ์ดอีกใบค่ะ ถามเค้าเข้าประตูมาได้งัยเค้าบอกรอห้องอื่นเข้ามาเลยแจมมาได้ จากคุณ : taoratty เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:49:01

ความคิดเห็นที่ 12 กระผมปวดมาก แทบทนไม่ไหว ขี้เกือบหักไน อยู่บนรถทัวร์ จาก กทม. - เชียงใหม่  คิดในใจ เอาไงดี ห้องน้ำรถทัวร์ จะขี้ก็ไม่สะดวก เผื่อรถมันโคลงเคง ขี้ติดตูดพอดี ทนจน ไม่รุ้จะทนไง เลยทำแบบโบราณ เอาน้ำลาย ป้ายสะดือ 555+ แล้วคิดเรื่องอื่น โอ....หายเลย จนถึงที่จอดรถทานข้าว ก็ไปแบ่งออกเลย  ผมเพิ่งรุ้ว่า การทุกข์ มากที่สุดในโลก คือ การปวดขี้ แบบนี้ นี่เอง จากคุณ : taekuki เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 13:04:19

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะ ผู้อาวุโสห้อง รสก.ทุกท่าน เห็นชื่อกระทู้แล้วขอร่วมแจมด้วยค่ะ ฮา.. บนรถเมล์บนทางด่วนค่ะ ปอ.129 ยังจำได้ ไปราม 2 ค่ะ รถติดแหง็ก!อยู่บนทางด่วน ข้าศึกก็บุก ขนลุกขนพองมาก เห็นคน รถวิ่งอยู่ด้านล่างไหวๆ แต่ไม่มีปัญญา ทำอะไรไม่ได้ ขอเปิดประตูออกไป ก็ไม่รู้จะไปขรี้ไหนได้ ยุบหนอพองหนอก็แล้ว คิดเรื่องอื่นเหมือนยืนท่ามกลางสวนดอกไม้ก็แล้ว อันตัวเราไม่ใช่ของเรา แยกจิตออกมาเฝ้าจับสังเกตร่างกายก็แล้ว เอาไม่อยู่จริงๆค่ะ แล้วเหมือนพวกนี้จะรู้ ยิ่งกลั้นมันยิ่งบุก เนื้อตัวเย็นเฉียบ จากยืนอยู่ ต้องขอนั่งกับพื้นกระไดทางลง ข้างๆคนขับ บอกจะเป็นลมค่ะ ขอนั่งหน่อยนะ ก็มีคนใจดียื่นยาดมมาให้  ท่านใดที่เคยให้ยาดมคนเป็นลมสาย 129 ก็โปรดรู้ คนๆนั้นอาจเป็นดิฉัน  ก็ต้องขอขอบพระคุณมา ณ ทีนี้ค่ะ จากคุณ : sawangha 2011 เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 13:31:09

ความคิดเห็นที่ 14 เคยแต่...ปวดฉี่สุดๆ แต่หาปั๊มยังไม่เจอไรงี้ค่ะ จากคุณ : ขาวสวยหมวยสาว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 13:32:14

ความคิดเห็นที่ 15 ว่าจะไม่เข้ามาดู หัวกระทู้ดูมีกลิ่นชอบกล...อ่ะล้อเล่ง.. อ่านของป้าจอยแล้วอึดอัดแทนเลย มีเคล็ดลับครั้บ ยามหน้าสิ่วหน้าขวาน กองทัพรวมพลโหมบุกโจมตีทางประตูหลัง ท่านว่าให้หาชายผ้าเช็ดหน้า เอามาม้วนเป็นปลายแหลมๆ แยงที่รูจมูกไปมาสักพัก รับรองหายเป็นปลิดทิ้งครับ..ฮี่..ฮี่.. จากคุณ : ธุลีล่องลม เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 14:29:27

ความคิดเห็นที่ 16 คคห.15 ครับถ้าใช้วิธีของคุณกลัวว่ามันจะทะลักออกมาจนเต็มกางเกงน่ะสิครับ เพราะเอาปลายผ้ามาแหย่จมุกนี่มันทำให้จามไม่ใช่หรือครับ....5555555555555555 จากคุณ : ฝอยทอง เจ้าหมาตัวน้อย (tumsabayjai) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 14:39:37

ความคิดเห็นที่ 17 กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้ว... ไปออกค่ายอาสาฯที่อ.ห้วยโต้ จ.กระบี่ ห้องน้ำไม่มี จะอาบน้ำหรือทิ้งทุ่นระเบิดต้องเดินไปที่ลำธารห่างจากค่ายประมาณเกือบโล บ่ายวันนั้นเกิดอาการปวกกี้อย่างแร๊ง เดินดุ่มๆเข้าป่าไป มุ่งหน้าสู่ดงระเบิดริมลำธาร เลือกเอาพุ่มไม้เหมาะๆแล้วจัดการนั่งยองๆลงไป โอ้วพุ่มไม้บังได้มิดชิดดีแท้ไม่เห็นแม้หัวโผล่มาใ้ห้รกสายตาเจ้าป่าเจ้าเขา การปฏิบัติกิจกำลังจะเสร็จ แมลงวันหัวเขียวบินมาสำรวจผลผลิตหึ่งๆอยู่ด้านล่าง ทันใดนั้นมีเสียงสาวๆสี่ห้าคนเดินคุยกันมา จำเสียงได้ดี มันเป็นเสียงเพื่อนในค่าย แล้วเสียงนั้นก็มาหยุดข้างๆพุ่มไม้ที่นั่งอยู่ คะเนจากเสียงแล้วไม่น่าจะห่างกันเกินสามเมตร เอาละสิ ข้างล่างมีแมลงวันหัวเขียว ข้างๆมีสาว นี่ตูต้องทนนั่งดมอีกนานเท่าไหร่ละนี่ ในใจเริ่มสับสน จะเอาไงดี ทนนั่งต่อมันก็เหม็น ถึงมันจะเป็นผลผลิตของเราเองก็เหอะ จะลุกขึ้นก็ไม่รู้จะเห็นภาพบาดตาบาดใจอะไร เกิดสาวเจ้านั่งกลางหาวไม่มีพุ่มไม้ปิดแล้วอะไรจะเกิดขึ้น??? สุดท้ายตัดสินใจนั่งต่อรอจนเธอกลุ่มนั้นเดินจากไป เพิ่งรู้วันนั้นเองว่า... ไม่ว่าสาวจะหน้าตาดีขนาดไหน ขรี้ก็เหม็นเหมือนกันโม๊ดดดดดดด 555555555+ จากคุณ : คนปลายด้ามขวาน เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 15:24:16

ความคิดเห็นที่ 18 ถึงคนปลายด้ามขวานจ้ะ ถ้าเป็นรุ่นน้องออกค่ายด้วยกันนี่.ต้องทำโทษอดข้าวเย็นแล้วนา ข้อหาร้ายแรง..กี้ไม่ขุดไม่กลบ เพราะออกค่ายสิบกว่าวัน..ได้เหยียบกี้กันกระจายแน่ๆจ้า จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 15:39:14

ความคิดเห็นที่ 19 แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 16:46:38 แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 16:46:14 จากคุณ : ซำพอริมรั้ว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 16:45:16

ความคิดเห็นที่ 20 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่ยังอาศัยในบางกอกเมืองฟ้าอมร   ชีวิตช่วงนั้นท้องผูกเป็นนิจ      บางครั้ง 7 วันที      สุดๆ 15 วันก็เคย เราเป็นคนธาตุหนัก    ใครว่าให้กิน มะขาม   มะละกอ  ยังไงลองมาหมดแล้วไม่เคยได้ผลกับเขาสักที ต่อมามีคนมาบอกยาดีว่าอาการแบบนี้ต้องกินยา “ กษัยเส้นตราเด็กในพานทอง ” แล้วก็กำชับนักหนาว่า เธอกินเม็ดเดียวก็พอนะ พอซื้อมาอ่านที่สลากเขาว่า    ธาตุเบา  2  เม็ด   ธาตุกลาง  3  เม็ด   ธาตุหนัก  4  เม็ด เอ !....เราธาตุหนักนี่นา     ก็ต้อง  4  เม็ดสิ... แต่คำของพี่คนที่บอกก็ยังก้องอยู่ในหู  ว่าให้กินเม็ดเดียว   เม็ดเดียว อย่ากระนั้นเลย   ธาตุหนักอย่างเราเม็ดเดียวคงไม่ได้ผลหรอก   งั้นพบกันสักครึ่งทางละกัน   กินมัน  3  เม็ดเลยนี่แหละน่าจะพอดี ตามฤกษ์เขาว่าก่อนนอนเหมาะที่สุด เวลาล่วงไปถึงตี 4  ยาก็เริ่มออกฤทธิ์ มันไม่ใช่ปวดธรรมดา   แต่มันปวดเหมือนลำไส้บิดเหมือนกำลังบิดผ้าก่อนตากยังไงยังงั้น พอเยื้องกรายถึงห้องน้ำเสบียงที่ตุนไว้แรมสัปดาห์ก็ถึงทางสว่างปากอุโมงค์พอดี ทุกอย่างพร่างพรูลงสู่ก้นเหวด้านล่าง  รวม 3 ครั้ง    ครั้งสุดท้ายระหว่างทำธุระถึงกับนั่งพิงข้างฝาไปเลยทีเดียวค่ะ 3  ครั้งผ่านไป         คิดว่าทุกอย่างจะจบเพียงแค่นั้น   แต่......หารู้ไม่   ดาวเคราะห์ดวงใหญ่กำลังจะมาทับลัคนา กลางวันร่างกายก็ปกติดีทู้กกก..อย่าง พอตกเย็นเกิดอยากกินแกงไตปลาที่ซอย ลือชา  ตรงอนุสาวรีย์อย่างแรง อย่ากระนั้นเลย     ออกเดินทางไปซื้อมาสนองปากเถิดจะเกิดผล หลังซื้อเสร็จความรู้สึกแปลกๆเริ่มจู่โจมเข้าหัวใจ  แค่นิดๆพอได้เสียว.... ตอนแรกคิดว่าจะข้ามไปเข้าห้องน้ำที่ โรบินสันฝั่งตรงข้าม แต่อีกใจก็แย้งว่า       อย่าเลย !!  ปวดนิดเดียวเองกลับไปเข้าที่บ้านดีกว่าใกล้แค่นี้เอง รถเมล์ก็มาพอดีรีบกลับก็แล้วกัน พอรถเริ่มออก        ความหนาวยะเยือกก็ครอบคลุมพื้นที่ของความรู้สึกทั้งหมด มันมาเร็วและแรงแบบงูที่ฉกเหยื่อที่ไม่มีทางสู้ จากที่กำลังนั่งอยู่ต้องรีบลุกขึ้นเกาะเสารถเมล์เอาไว้เพราะสามารถเกร็งได้มากว่า ขาสองข้างเริ่มพันเกลียวเป็นเลข 8   มือขวายึดเสาเอาไว้แน่น    มือซ้ายจิกกับพนักเบาะข้างๆจนเจ็บไปหมด หลังเริ่มแอ่นระแน้ดุจดังนางโชว์ที่ผับแถวบ้าน แม่จ๋า......ช่วยด้วย !!!! ลูกปวดอึจนน้ำตาคลอเบ้าแล้วจ้ะ อนุสาวรีย์กับสะพานควายห่างกันแค่ไม่กี่ป้าย    ทำไมมันถึงช้าจนเหมือนนานชั่วกัปชั่วกัลย์ก็ไม่รู้........ นับ    1 – 100 – 1000     ละครเมื่อคืนมันจะจบยังไงน๊า...... ในที่สุด.....ก็ถึงจนได้ เดินตุปัดตุเป๋ลงบันไดรถเมล์แบบเหงื่อแตกซก      แล้ววิ่งเข้าซอยอย่างไม่คิดชีวิต... สงครามย่อมมีแพ้-ชนะ    ฉันใดก็ฉันนั้น ข้าพเจ้าก็ถึงแก่ปราชัยที่หน้าห้องน้ำนั่นเอง.......... พิมพ์ไปน้ำตาแทบจะไหลไป.......... คงไม่ต้องบรรยายอีกเนอะ........................ T_T............... ปวดตะหงิดๆขึ้นมาอีกแล้วสิ......................... จากคุณ : ซำพอริมรั้ว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 16:48:56

ความคิดเห็นที่ 21 น้องเยี่ยม/ซำพอริมรั้วจ๋า..ไม่เป็นไรน้า ป้าจอยก็เคยแพ้..แต่ไม่กล้าเล่าจ้า จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 18:18:22

ความคิดเห็นที่ 22 ครั้งหนึ่งช่วงฝึกงานที่ระยอง ไปงานบวชรุ่นพี่(ที่ฝึกงาน) ที่โคราช เขาเหมารถตู้ไป ระหว่างทาง แวะกินนั่น นี่ โน่น ส้มตำเอย หนมจีนเอย ไกย่างเอย สารพัด ปรากฏว่า ปวดตดอิ๊บอ๋าย ปล่อยก็ไม่ได้ เวลารถจอดที วิ่งไปปล่อยไกลๆ(สลุต) แล้วรถก็ไม่ยอมถึงที่หมายง่ายๆ ยางรถเจือกแตกอีก เง้ออ ตลอดเวลาที่นั่งในรถ ระหว่างทางเป็นอะไรที่ทรมานสุดๆ ลมตีตลอดแต่ปล่อยไม่ได้ สรุปผมอาหารเป็นพิษเลยครับ ถึงบ้านงานผมนอนเฝ้าห้องน้ำจนหมดแรง พ่อนาคต้องหิ้วปีกเข้าโรงบาลเลย ไม่ได้ปวดอี้ แต่ปวดตด เข้าประเด็นป่ะเนี่ย จากคุณ : คุณชายไร้รัก เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 18:26:18

ความคิดเห็นที่ 23 ครั้งหนึ่งในชีวิตของผมจำได้ไม่มีวันลืมเลือน... วันหนึ่งเจ้านายใช้ให้ไปรับลูกค้าที่หัวหินตอน 06.00 เพื่อที่จะมาคุยธุระกิจที่กรุงเทพ ผมก็ขับรถไปตั้งแต่ 04.00 พอถึงหัวหินก็เลยแวะเข้าปั๊มเติมน้ำมันจากนั้นก็เข้า 7 เพื่อหาอะไรรองท้องสักหน่อยไปหยิบเอานมช๊อคโกแลตมาหนึ่งกล่องแถมด้วยขนมปังหนึ่งปอนด์ตามด้วยเอ็ม 150 อีกหนึ่งขวดเพื่อแก้ง่วงหลังจากนั้นก็ไปรับลูกค้าที่โรงแรมเรียบร้อยเดินทางเข้ากรุงเทพระหว่างก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกอย่างเป็นปกติดีแต่พอมาถึงใกล้จะขึ้นทางด่วนดาวคนองรถก็ติดมากอาการก็เริ่มออก กะว่าทนเอาวะเดี๋ยวถึงด่านทางด่วนก็ได้เข้าห้องน้ำแล้ว แต่การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้นมันดันปวดแบบจิ๊ดขึ้นมาเตือนว่าตรูพร้อมจะพังหน้าด่านแล้ว  จะผายลมก็ไม่ได้กลัวมีกลิ่นขนลุกไปหมดทั้งตัวขนาดแอร์เย็นๆเหงื่อยังแตกออกมาจนเสื้อชุ่ม มองเห็นด่านทางด่วนอยู่ลิบๆเมื่อไรจะถึงเสียทีตรูจะขาดใจตายอยู่แล้วพอรถขยับมาเรื่อยๆก่อนจะถึงด่านทางด่วนไม่เกิน 300 เมตรมันทนไม่ไหวจริงๆเพราะว่าข้าศึกมันเริ่มโผล่หัวออกมาดูลาดเลาแล้ว เอาละวะตายเป็นตายหันไปบอกลูกค้าเจ้านายว่า  ไอ..เอ๊กซิเด้น ไอว๊อนทูทอยเล็ต....ไม่รู้ว่าพูดภาษาอังกฤษออกมาถูกหรือผิด  ลูกค้าดันตอบว่า  โนว์ๆๆๆๆ(มันจะโนว์ทำมัยวะตรูจะตายอยู่แล้ว)ผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้วเปิดประตูรถรีบวิ่งมาที่ด่านอย่างรวดเร็วไปบอกตำรวจที่ควบคุมจราจรแถวๆด่านว่าพี่ครับผมไม่ไหวแล้วช่วยไปขับรถที่จอดอยู่ตรงนั้นให้หน่อยครับหลังจากแจ้งสีรถและทะเบียนเสร็จก็ออกวิ่งไม่คิดชีวิตไปเข้าห้องน้ำระหว่างที่วิ่งก็คิดไปว่าถ้าห้องน้ำไม่ว่างตรูจะพังประตูแน่ๆพอมาถึงห้องน้ำ โห พระเจ้าทรงโปรดห้องน้ำว่างพอดีรีบปิดประตูถอดกางเกงแทบไม่ทันรัวยิงแบบไม่ยั้งเสร็จภารกิจก็ออกมาที่ด่านเพื่อที่จะมาดูรถว่ามาถึงไหนแล้วแต่ปรากฎว่าเจ้าหน้าที่ที่ผมให้เขาช่วยไปขับรถมาให้ดันรถรุ่นนี้ไม่ได้(BMW ซีรี่ส์ 7)เขาบอกว่าไม่รู้ว่าเกียมันอยู่ตรงไหนถามลูกค้าเจ้านายก็ไม่รู้เรื่องเพราะเขาก็ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ(ลูกค้าเป็นชาวสเปน)ก็เลยช่วยกันเข็นรถมา....ที่ด่าน ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมจำได้ไม่มีวันลืมว่าตอนเช้าๆถ้าท้องว่างอย่ากินนมช๊อคโกแลตเด็ดขาดแต่ไม่รู้ว่าท่านอื่นๆจะเป็นเหมือนผมป่าวหรือนะครับกลับมาถึงออฟฟิตคิดว่าตรูโดนเจ้านายด่าเละแน่แต่ที่ไหนได้พอเปิดประตูออฟฟิตทุกคนพากันหัวเราะกันสนั่นหวั่นไหว...อายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีเลยคร้าบบบ... จากคุณ : ฝอยทอง เจ้าหมาตัวน้อย (tumsabayjai) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 19:09:26

ความคิดเห็นที่ 24 ขนลุกขนพองไปกับทุกท่าน เพราะเคยเป็นมาแล้วเหมือนกัน ล่าสุดก็ใต้ทางด่วนใกล้แยกอโศก-เพชร รถติดมากๆ อาหารเป็นพิษ ตอนแรกอยากอาเจียน ต่อมาอยากเข้าห้องน้ำ อั้นจวนจะเป็นลม ไม่ไหวแน่ๆ ต้องทิ้งรถให้คนอื่นขับ คิดว่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำที่สถานีรถไฟฟ้าเพชรบุรี ลืมไปเลยว่าก่อนถึงสถานีมี รพ. โรคผิวหนัง เดินมาเห็น รพ. โอ้โห... เหมือนเห็นสวรรค์ จ้ำ้อ้าวเข้าห้องน้ำ ปล่อยพรวดเดียว แป๊บเดียวเสร็จภารกิจ เดินกลับมาขึ้นรถที่เขยิบจากที่เดิมหน่อยเดียว 5555 ไม่กล้าใช้วิธีของลุงเหน่ง  คิดเหมือนคุณ คห. 16 ~ จากคุณ : ป้าหนาสองนิ้ว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 22:58:36

ความคิดเห็นที่ 25 ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แจกกิฟทืไม่ทันเลย จากคุณ : Neocon เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 10:41:26

ความคิดเห็นที่ 26 กาลละครั้งหนึ่งนานเหมือนกัน สมัยนั้น ร่วมแรงกับเพื่อนสนิท ปลูกมะระจีน ทุกเช้าวันหยุด จะต้องไปที่แปลงมะระ วันเกิดเรื่อง ปวดท้องนิดๆ คิดว่า ไปหาที่ทางลับๆ  ปล่อยในป่าข้าง แปลงมะระ ห่างจากบ้าน ประมาณ 600 - 700 เมตร เดินออกจากบ้าน ข้าศึกมันรุก หนัก หนัก และหนักขึ้น จนเดินเร็ว ก็พาลจะออก  เดินช้าก็เห็นท่าจะไม่ทันการ พอดี ตามทางผ่าน มีร้านของชำและกาแฟ ที่หลังร้าน แยกออกไปมีส้วม แยกแบบบ้านของชาวชนบท ถึงหน้าร้าน แรงเดิน แทบจะหมด แถมถ้า "ตด" ก็คงมี น้ำ เนื้อผสมโรงออกมาด้วย  รีบร้องตะโกนร้องไปดัง ๆ "เฮ๊ย ใครอยู่ในส้วม รีบออกมา" โชคดี หรือ เคาะห์ดีไม่ทราบได้ เช้านั้นไม่มีใครอยู่ในส้วม แถมขอไม่ติด ซิปไม่ขัด หรือ ประตูฝืด เปิดไม่สะดวก ไม่อย่างนั้นมีเรื่องแน่ ปิดประตู ถอดกางเกง แทบไม่ทัน "เบ่ง มันพรวด พราดมาได้เอง" นึกถึงวันนั้น แล้ว ใจยังหาย เหมือนเหตุการณ์เพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน ทั้งๆ ที่เหตุการณ์นี้ เกิดตั้งแต่ปี 2511 โน่น จากคุณ : ขอนเก่า เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 05:42:18

ความคิดเห็นที่ 27 ขำๆครับ  แต่อ่านไปด้วยคิดไปด้วจะมีความน่าสงสารปนอยู่ลึกๆ จากคุณ : giggoro เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 21:09:28

ความคิดเห็นที่ 28 ปวดแบบคอนโทรลได้ เอาอยู่ตั้งนานระหว่างเที่ยว พอกลับถึงโรงแรมเห็นป้าย rest room ที่แถวล้อบบี้ ดันทนไม่ไหว สมาธิแตกซ่าน ป้าดเต็มกางเกงในซะงั้น อีกไม่ถึงยี่สิบก้าวแล้ว ก็เดินสบายๆเข้าห้องน้ำไป ทำไม่รู้ไม่เห็น ส่วนกลิ่นมากน้อย ไม่ทันสังเกตุ จากคุณ : I love Alpha เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 16:05:07