ช่วงนั่งรถตู้กลับจากเชียงใหม่ คืนนั้นทานลาบคั่วใส่มะแขว่นมาด้วย พอเค้าแวะปั้มน้ำมัน..ก็ไม่มีอะไร
ออกจากปั้มมาได้สัก10กม.เอง รู้สึกปวดมวนอย่างแรง รู้เลยว่าข้าสึกบุกหนักแน่ๆ มองไปไม่มีจุดแวะพัก แต่..สถานการณ์เริ่มวิกฤติ
ขอให้รถจอด..เข้าป่าๆๆ โชคดีหลังจากได้สติ..มองไปเห็นบ้านคนอยู่ลึกๆ วิ่งสิจ๊ะ..วิ่งไปยกมือไหว้เจ้าของบ้าน เค้ายังไม่ทันรับไหว้..เราก็ปิดประตูห้องส้วมแล้ว
แต่กรรมยังไม่หมดแค่นั้น ลูกชายตัวเล็กของเค้านึกว่าเราเป็นโจรมั้ง วิ่งรี่มาเตะประตูดังโครมครามตลอดเวลาเลย เฮ้อ..ไม่ได้มีความสุขกะสุขาซะเล้ย
พอหมดไส้สบายพุงแล้ว..หันไปหาขันน้ำ แม่จ้าว....ไม่มีน้ำไม่มีขัน บุญยังมีที่พกทิชชูมาด้วยทั้งกล่อง(เตรียมเข้าป่า) ออกมาถามหาน้ำไปราด..เจอเจ้าของบ้านทั้งครอบครัว ตั้งวงทานข้าวเย็นใต้ร่มไม้กัน..ห่างจากห้องส้วม3เมตร..กรรม ป้าอายจนลืมขออภัยที่มาขัดเวลาอาหารของเค้าเลย
จากคุณ |
:
ป้าจอยเอง
|
เขียนเมื่อ |
:
5 เม.ย. 55 11:00:35
|
|
|
|