ความคิดเห็นที่ 1 การบวช คือ การที่ชายคนหนึ่ง เกิดศรัทธาต่อคำสอนของพระพุทธศาสนา เขาจึงละทิ้งสิ่งที่ตนมี คือ - บ้านเรือน - ทรัพย์สมบัติ - แฟน ลูก - ฯลฯ เพื่อไปยังชีพด้วยการเป็นภิกขุพุทธสาวก @@@ คือ เที่ยวบิณฑบาตอาหารในสังคมมายังชีพ โดยมีสิ่งแลกเปลี่ยนให้แก่สังคม @@@ คือ ประพฤติตนอยู่ในกรอบแห่งความดี ...ศึกษาพุทธธรรม ...ทำตนให้ถึงพร้อมในพระวินัย ๒๒๗ ข้อ ...ทำกิจสำคัญ ๔ อย่างเป็นนิสสัย เช่น เที่ยวออกภิกขาจารทุกเช้า นุ่งห่มด้วยผ้าบังสุกุล เป็นต้น ...เที่ยวจาริกสั่งสอนพุทธรรม เพื่อให้ชาวโลกพ้นออกจากทุกข์ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 15:49:14

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อชายหนุ่มผู้มีศรัทธา ละออกจากเรือน ตั้งใจมั่นว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับเรือน โกนศรีษะและคิ้วของตนทิ้ง แล้วอาบน้ำชำระกายจนสะอาด นุ่งขาว ห่มขาว แล้วเดินเข้าไปในที่ประชุมสงฆ์ เข้าไปคุกเข่ากราบ กล่าวคำขอบวชกับเถระ ผู้เป็นอุปัชฌาย์ เถราจารย์ท่านนั้น ท่านจะบอกออกมาว่า....เธอจงออกไปยืนที่โน้นก่อน แล้วเถระผู้เป็นอุปัชฌาย์ จะมีบัญชาให้พระเถระคู่หนึ่ง ออกไปสอบทวนถาม อันตรายิกธรรม (ข้อห้ามบวชตามพุทธบัญญัติ) ของหนุ่มคนนั้น                                                                                                                           " แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 15:50:41 จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 15:50:15

ความคิดเห็นที่ 3 คำสวดถาม และคำโต้ตอบนั้น เป็นภาษาบาลี มีใจความเป็นคำถาม ความว่า กุฎฐัง ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นโรคเรื้อนหรือไม่ ....แสดงว่า ถ้าเป็นโรคเรื้อน ท่านห้ามบวช คัณโฑ ? แปลเป็นไทยว่า....เธอเป็นโรคฝีดาษอยู่หรือไม่ ....แสดงว่า ถ้าเป็นโรคฝีดาษ ท่านห้ามบวช กิลาโส ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นขี้กลากอยู่หรือไม่ ....แสดงว่า ถ้าเป็นขี้กลาก ท่านห้ามบวช โสโส ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นวัณโรคอยู่หรือไม่ ....แสดงว่า ถ้าเป็นวัณโรค ท่านห้ามบวช อปมาโร ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นโรคลมบ้าหมู (ลมชัก) หรือไม่ ....แสดงว่า ถ้าเป็นโรคลมชัก ท่านห้ามบวช มนุสโสสิ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นมนุษย์แน่ๆนะ ....แสดงว่า ถ้าไม่เป็นมนุษย์ ท่านห้ามบวช ปุริโสสิ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นผู้ชายแน่ๆนะ ไม่เป็นหญิง ไม่เป็นกะเทยนะ ....แสดงว่า ถ้าไม่เป็นผู้ชาย ท่านห้ามบวช ภุชิสโสสิ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอเป็นไทแก่ตัวเองอยู่แน่นะ ไม่ได้ติดคุกนะ ....แสดงว่า ถ้าไม่เป็นไท คือเป็นทาส เป็นนักโทษติดคุก ฯลฯ ท่านห้ามบวช อะนะโณสิ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอไม่เป็นหนี้ใครแน่นะ ....แสดงว่า ถ้าเป็นหนี้ ท่านห้ามบวช นะสิ ราชะภะโฏ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอไม่ได้หนีงานราชการมาบวชแน่นะ ....แสดงว่า ถ้าหนีทหาร หนีงานราชการ (โดยไม่ได้ลานาย) ท่านห้ามบวช อนุญญาโตสิ มาตาปิตูหิ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอได้รับอนุญาตจากมารดาบิดาแล้วแน่นะ ....แสดงว่า ถ้ายังไม่ได้รับอนุญาตจากบิดามารดา ท่านห้ามบวช ปะริปุณณะวีสติ วัสโสสิ ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอมีอายุครบ ๒๐ ปีแล้วจริงนะ ....แสดงว่า ถ้าอายุต่ำกว่า ๒๐ ปี ท่านห้ามบวช ปะริปุณณันเต ปัตตะจีวะรัง ? แปลเป็นไทยว่า.....เธอมีบาตร-จีวรอยู่แน่นะ ....แสดงว่า ถ้ายังไม่มีบาตร จีวร สำหรับตนเองแล้ว ท่านห้ามบวช                                                                                                                 " จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 15:51:32

ความคิดเห็นที่ 4 ดังนั้น การที่พระเถระ (ซึ่งเป็นอุปัชฌาย์) ท่านจะตัดสินบวชให้ใครหรือไม่ เมื่อผ่านเกณฑ์ ไม่ติดขัดอันตรายิกธรรมแล้ว จึงเหลือเพียงดุลพินิจของท่าน เท่านั้น (เช่น หากท่านรู้มาว่า คนที่มาขอบวช เป็นโรคเอดส์ ซึ่งไม่ใช่โรคที่ บัญญัติเป็นข้อห้าม ท่านก็จะไม่ยอมบวชให้ เป็นต้น)                                              ' จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 15:53:40

ความคิดเห็นที่ 5 ภิกขุหรือภิกษุ ซึ่งแปลว่าผู้มีอาชีพเที่ยวขออาหารเขากินอยู่เป็นปกติ จะต้องปฏิบัติ กิจ ๔ ประการ (เรียกว่านิสสัย) คือ ๑. กิจที่เกี่ยวกับอาหาร ต้องอาศัย การบิณฑบาต ๒. กิจที่เกี่ยวกับที่อยู่อาศัย ต้องอาศัย การอยู่โคนไม้โดยไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน ๓. กิจที่เกี่ยวกับเครื่องนุ่งห่ม ต้องอาศัย การนุ่งห่มด้วยผ้าบังสุกุล ๔. กิจที่เกี่ยวกับยารักษาโรค ต้องอาศัย การดองยาด้วยน้ำมูตรเน่า ไว้ฉันเมื่ออาพาธ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 16:23:23 จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 15:57:49

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งที่ห้ามปฏิบัติโดยเด็ดขาด หากทำเข้า จะต้องขาด พ้นออกจากการเป็นพระ มี ๔ ประการ ท่านว่า...(ลอกและแปลงมาจากวิกิพิเดีย) ...พระภิกษุต้องอาบัติปาราชิกสี่ข้อใดข้อหนึ่ง ...แม้จะไม่กล่าวลาสิกขาบท ก็ถือว่าขาดจากความเป็นพระภิกษุทันที อาบัติปาราชิก มี ๔ ข้อ (เป็น sub set อยู่ใน ศีล ๒๒๗ ข้อ)ได้แก่ ๑. เสพเมถุน แม้กับสัตว์เดรัจฉานตัวเมีย (ร่วมเพศกับคนหรือสัตว์) ๒. ถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้ มาเป็นของตน จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี (ขโมย) ๓. พรากกายมนุษย์จากชีวิต (ฆ่าคน) หรือแม้เพียงแสวงหาศาสตราอันจะนำไปสู่ความตายแก่ร่างกายมนุษย์ ๔. กล่าวอวดอุตริมนุสธรรม อันเป็นความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้าในตัวว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ (คือ ไม่รู้จริง แต่โอ้อวดความสามารถของตัวเอง) จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 16:06:31

ความคิดเห็นที่ 7 การบวช เป็นการทำหน้าที่ของพุทธบริษัท เพื่อการสืบทอดพระพุทธศาสนา เป็นกลไกของสังคมชาวพุทธ ที่วางไว้อย่างดี การที่ใครจะเข้ามาบวชในพระพุทธศาสนา ...ไม่ต้องการโปรโมท ...ไม่ต้องมีโปรโมชั่น ถ้าไม่ศรัทธาอยากบวช...ก็ไม่ต้องเข้ามาบวช ถ้าไม่รู้ว่าบวชทำไม...ก็ไม่น่าจะเข้ามาบวช เชื่อว่า คนที่กล่าวว่า "เดี๋ยวนี้มีโปรโมชั่น" เช่นนั้น ...ถ้าไม่ใช่กล่าวด้วยความมืดบอด (คือ ไม่รู้จักการบวช) ...ก็กล่าวด้วยคิดไม่ดี (คือ ต้องการจาบจ้วงพระพุทธศาสนา) ทางอื่นนอกไปกว่านี้ ยังนึกไม่ออก จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 16:19:01

ความคิดเห็นที่ 8 เนื้อความต่อไปนี้ คัดมาจากคำเทศน์ อบรมพระภิกษุ ของสมเด็จพระ ญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก วัดบวรนิเวศ วิหาร ...ภิกษุ ผู้ขอโดยปรกติ อนึ่ง พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีแล้ว เมื่อไปที่ไหนก็ไม่ไปเพื่อเบียดเบียนใคร ให้เดือดร้อน ไม่ทำการขอ ไม่ทำการประทุษร้ายคฤหัสถ์ แม้ด้วยการ ประจบ ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เป็นที่พอใจของคฤหัสถ์ให้เขารัก เขานับถือ และแม้ว่าจะเป็นภิกษุที่แปลว่าผู้ขอ อันหมายความว่าผู้ขอ โดยปรกติ ตามธรรมเนียมของสมณะในพุทธศาสนา ก็อุ้มบาตรเดินไป ในละแวกบ้านโดยปรกติ ไม่ได้เปล่งวาจาขอ ไม่ได้เรียกร้อง หรือไม่ได้ ทำกิริยาต่างๆ เหมือนอย่างที่เรียกว่า ยาจก วณิพก ยาจกแปลว่าผู้ขอ คือขอทาน เหมือนอย่างคนขัดสนจนยากที่ขอทาน เขาเลี้ยงชีวิต วณิพกก็แปลว่าผู้ขอ ชนิดที่มีการแลกเปลี่ยน เช่นว่า ร้องเพลงให้เขา ฟังแล้วเขาก็ให้ แต่ว่า ภิกษุซึ่งแปลว่าผู้ขอ เป็นผู้ขอโดยปรกติ เดินอุ้มบาตรเข้าไปใน ละแวกบ้าน ด้วยอาการที่สำรวม...สำรวมตา สำรวมกาย สำรวมวาจา สำรวมใจ เดินเข้าไป ผู้มีศรัทธาเกิดความเลื่อมใสก็ใส่บาตรถวาย และ ผู้ถวายนั้นก็ไม่ได้ดูหมิ่นว่าเป็นยาจกวณิพก แต่ถวายด้วยความเคารพ นับถือ ถือว่า เมื่อใส่บาตรถวายพระแล้วก็ได้บุญ เพราะฉะนั้น เมื่อพระ อุ้มบาตรเข้าไป คนไทยเราจึงเรียกว่าพระมาโปรด อันแสดงว่าใส่บาตร ถวายด้วยความเคารพ และถือว่าได้บุญกุศล พระสงฆ์ผู้บริสุทธิ์ ไปไหนจึงเป็นที่ยินดีต้อนรับ ผู้นับถือพุทธศาสนานั้น มีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัยอยู่แล้ว ก็ย่อมต้อนรับ เช่น ใส่บาตรถวาย หรือนิมนต์ให้เข้าไปฉันในละแวกบ้านตามที่กำหนด ในครั้งพุทธกาล ตระกูลทั้งหลายที่ศรัทธาในพระพุทธศาสนา ก็นิมนต์ พระสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ไปรับบิณฑบาตเสวยในบ้านของตน นิมนต์พระสงฆ์ น้อยบ้างมากบ้างตามกำลัง หรือว่า จัดชุมนุมกันใส่บาตร ถวาย ที่เรียกว่า อังคาส พระพุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์สาวกให้เสวยใน ที่ๆ กำหนด ประชุมกันนั้นๆ สำหรับผู้ที่ไม่นับถือพุทธศาสนานั้นเมื่อยังไม่ เลื่อมใสก็ไม่ใส่บาตรถวาย และก็ปรากฏว่าบรรดาผู้ที่ไม่เลื่อมใส เมื่อได้ เห็นพระสงฆ์ผู้บริสุทธิ์ เดินผ่านบ้านของตนไปบ่อยๆ ด้วยอาการที่สำรวม        ' เกิดศรัทธาขึ้นมาถวายใส่บาตรดั่งนี้ก็มี แม้พระสารีบุตรเอง เมื่อยังไม่ได้เข้านับถือพุทธศาสนา เป็นศิษย์อยู่ใน สำนักอาจารย์สญชัย วันหนึ่งได้เห็นพระอัสสชิ เดินบิณฑบาตอยู่ในละ แวกบ้าน เห็นเข้าก็มีความเลื่อมใส เพราะเห็นอาการที่ท่านพระอัสสชิ ออกบิณฑบาต เต็มไปด้วยความสำรวม เกิดความเลื่อมใส ว่าบรรพชิต รูปนี้จะต้องมีภูมิธรรมสูงในใจ และจะต้องมีอาจารย์ที่เป็นผู้มีคุณธรรมสูง เพราะยังไม่เคยเห็นใครเดินอย่างสงบดั่งนี้ จึงได้ติดตามท่านพระอัสสชิ ไปจนถึงที่ที่ท่านพักอยู่ (๑๒๙/๒ ) และเมื่อเป็นโอกาส จึงได้เข้าไปไต่ ถาม นำให้ท่านพระสารีบุตรนั้น ได้เกิดดวงตาเห็นธรรม เมื่อได้ฟังถ้อย คำสั้นๆ ของท่านพระอัสสชิ และได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าพระบรมศาสดา และได้เข้าบวชในพุทธศาสนา นี้ก็มาจากที่ได้เห็นพระสงฆ์บิณฑบาตนั้นเอง ฉะนั้นอาการที่ขออย่างภิกษุดั่งนี้ จึงไม่ใช่เป็นการขอที่เบียดเบียนใคร ให้เดือดร้อน พระพุทธเจ้าจึงได้ตรัสเปรียบว่า เหมือนอย่างแมลงผึ้งที่ เคล้าเอารสของดอกไม้ เพื่อไปทำน้ำผึ้ง โดยไม่เบียดเบียนดอกไม้ ไม่เบียดเบียนกลิ่นของดอกไม้ ไม่เบียดเบียนรสส่วนใดส่วนหนึ่งของ ดอกไม้ต้นดอกไม้ นำเอารสหวานไปเท่านั้น มุนีผู้ที่จาริกบิณฑบาตไป ในละแวกบ้านก็เช่นเดียวกัน ไม่เบียดเบียนชาวบ้านให้เดือดร้อน รับแต่ของที่เขาแบ่งมาใส่บาตรคนละเล็กคนละน้อย โดยไม่ทำให้ผู้ที่ ใส่บาตรต้องเดือดร้อน ต้องเสียหายแต่อย่างใด เพราะโดยปกตินั้นเขา ก็ปรุงอาหารไว้สำหรับบริโภคอยู่แล้ว และโดยมากนั้นก็มักจะปรุงไว้มี ส่วนเหลือ เพราะฉะนั้นแม้เขาจะแบ่งมาใส่บาตรบ้าง ก็ไม่ทำให้เขาต้อง ขาดอาหารบริโภค แล้วก็ใส่บาตรกันหลายๆ คน คนละเล็กคนละน้อย ดังที่กล่าวมานั้น เพราะฉะนั้นพระพุทธองค์จึงตรัสเปรียบเหมือนอย่างแมลงผึ้ง ที่นำเอา รสของดอกไม้ไป โดยที่ไม่เบียดเบียนดอกไม้ ไม่เบียดเบียนกลิ่น ไม่ เบียดเบียนอะไรของดอกไม้ ต้นไม้ดอกนั้นทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น พระสงฆ์ ผู้บริสุทธิ์แล้ว จึงเป็นผู้ไปเพื่อก่อให้เกิดประโยชน์ที่ต้องการ ประโยชน์ เกื้อกูลและความสุข จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 16:51:32

ความคิดเห็นที่ 9 สาธุค่ะ ... หลานชาย ๒ หนุ่ม จะบวช ต้นเดือนหน้า จะขอนำข้อมูลนี้ ไปให้เขาศึกษาก่อนค่ะ ขอบพระคุณค่ะลุงอ่ำ. จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 17:35:50

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบพระคุณคุณลุงอ่ำมากนะคะ และขอนำไปให้ลูกชายป้าจอย อ่านเพื่อเป็นแรงบันดาลใจ ให้บวชเรียนอย่างมีคุณค่าในปีหน้าค่ะ จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 17:53:29

ความคิดเห็นที่ 11 สาธุ ขอบคุณลุงอ่ำครับ จากคุณ : ฝั่งหัวใจ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 21:02:21

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และขอขอบคุณทุกท่านที่ให้กิฟท์ครับ แหม่...ครูตุ๊ พูดถึงหลานชาย ๒ คน ของครูตุ๊กำลังจะบวช ฟังแล้วรู้สึกยังกะว่าจะบวชหลานย่าหลานยายยังงั้นเลย...5555 ป้าจอย ปลื้มใจ ดีใจ ด้วยครับ ที่ลูกชายป้าจอยกำลังจะถึงอายุบวชปีหน้า ...ลุงอ่ำ มีแต่ลูกสาวสองคน ว่าจะส่งไปเข้าคอร์สธรรมะที่สวนโมก ไชยา จนป่านนี้ ก็ยังไม่มีโอกาส ไม่มีช่องได้ไปซักที เดือนก่อนโน้น ลูกชายของคนใกล้บ้านที่นับถือกัน เขาบวช เขาขอให้ไปงาน...ลุงอ่ำ กับแม่อีหนูก็ไป เขาไม่ได้บอกใครเลย นอกจาก ลุงอ่ำ กับแม่อีหนู บวชแล้วก็ตามอาจารย์พี่เลี้ยงออกไปธุดงค์ที่อีสาน พอสึกแล้ว...เจอ ลุงอ่ำ เลยถามว่า ไปบวชแล้วได้พบ ได้เห็น ได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง แกก็เล่าให้ฟังมากมายครับ จากคุณ : ลุงอ่ำ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 22:10:53

ความคิดเห็นที่ 13 โห ...  คุณลุงอ่ำคะ หลานชาย  เป็นหลานอาค่ะ   ตอนแรก อยากให้มีทำขวัญนาค   มีฉลองบ้าง แต่ครอบครัวไม่เห็นด้วย ต้องการบวชแบบเรียบง่าย แล้วไปศึกษาและปฏิบัติธรรม ที่ ... วัดป่านาคำน้อย  ค่ะ จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 09:26:04

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณมากค่ะลุงอ่ำ จากคุณ : ป้าจอยเอง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 13:34:21

ความคิดเห็นที่ 15 สาธุค่ะ จากคุณ : JointJoint เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 01:35:24