ความคิดเห็นที่ 1 เศร้า.... แต่ก็คิดว่า  น้องพร โชคดี น้องพรจะได้มีความทรงจำทีดีในชีวิตของเธอ ที่บ้านเฟื่องฟ้าได้มากๆ ดีกว่าที่จะต้องมีความทรงจำอันเลวร้ายเนื่องจากผู้ที่ให้กำเนิดเธอ ต่ออีกแม้ซักนาที จากคุณ : หน้าต่างไร้กลอน เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 13:55:30

ความคิดเห็นที่ 2 เพราะ ....ปัญหา ความไม่พร้อม  ไม่มีวุฒิภาวะ ของคุณพ่อ คุณแม่วัยรุ่น จึงมีเหตุการณ์ เช่นนี้เกิดขึ้น ให้เห็นบ่อยๆ ตามหน้าหนังสือพิมพ์ อ่านแล้ว เศร้า ในชีวิต ที่ไม่พร้อม ของน้องเหลือเกิน จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 14:25:02

ความคิดเห็นที่ 3 เศร้าครับ คุณหมอ... ผมก็เจอเรื่องเศร้า...คุณป้าสาวโสด อาศัยอยู่กับน้องชายคนสุดท้องและครอบครัว อันประกอบด้วยลูกสี่คนของน้องชาย และภรรยาของน้องชาย...คุณป้าเป็นอัลไซเมอร์ ครอบครัวน้องชายคุณป้า บอกว่าไม่ไหวแล้วจะเอาคุณป้าไปไว้บ้านพักคนชรา  จ่ายค่าดูแลแบบรายเดือน เพราะทุกคนเบื่อคนแก่หลงๆลืมๆ...เศร้าจัง  เพราะบ้านผมก็ไม่มีปัญญารับมาก็เลยไม่อยากตำหนิเค้า  เพราะเราเองก็ยังไม่เอา....สงสาร  ในโลกนี้มีมนุษย์เป็นส่วนเกินมากมายเหลือเกิน....ถามตัวเองว่าใจดำมั้ยที่ไม่รับเอาป่ามาดูแล  แต่ก็  ไม่พร้อมจริงๆ จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 14:25:18

ความคิดเห็นที่ 4 .........อ่านไปน้ำตาไหลไปเลยค่ะ โถพิการก็น่าสงสารแกอยู่แล้ว  ยังโชคร้ายเจอ"แม่"แบบนี้อีก// แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 55 14:27:22 จากคุณ : เพชรสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 14:27:00

ความคิดเห็นที่ 5 วิธีแก้ปัญหาทางสังคมแบบนี้อย่างยั่งยืนก็คือ ตัองสร้างประชากรในประเทศให้ฉลาดพอ  เข้มแข็งและเอาตัวรอดได้   เพื่อที่จะไม่สร้างปัญหาและทิ้งผลของมันให้เป็นปัญหาของสังคมต่อไป ฉะนั้น! ดูยังไงยังไงก็ตัองสร้างระบบการศึกษาที่ดีทันสมัยและทั่วถึง ส่วนตัวแล้วไม่ชอบเรียนหนังสือ  แต่ชอบอ่านนิยายแปลของฝรั่ง  มันก็แฝงเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่ประเทศเราไมมีไม่เป็นอยู่ด้วย(ก็ช่วยให้ไม่โง่กว่าคนอื่นได้อยู่นา) จากคุณ : อยากรู้อยากพูด เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 14:49:27

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านจบแล้วก็ได้แต่  เฮ้ออออ.......ค่ะคุณหมอ   ให้กำลังใจคุณหมอค่ะ  เห็นใจคุณหมอจริงๆ ที่วันวันก็เจอแต่เรื่องแบบนี้  คุณหมอสู้สู้  นะคะ จากคุณ : คนชอบดอกไม้ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 14:52:54

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะทุกๆคน เมื่อวันก่อน ไปคุยกับน้องพร (น้องพรพูดไม่ได้เพราะพัฒนาการช้าและเจาะคอ) เค้ายิ้มให้ ............อยากร้องไห้เหมือนกันค่ะ แต่ ได้แค่นี้จริงๆ คงช่วยอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ ก็ทำใจ ถ้าใครว่างแวะไปเยี่ยมเค้าได้นะคะ (หลังวันที่ 11 พค) เพิ่งรู้ว่า การเข้าบ้านสังคมสงเคราะห์ ต้องรอคิวด้วย @ คุณหน้าต่างไร้กลอน ส่วนตัวเราคิดว่า ชีวิตจะดีขึ้น อย่างน้อยก็ไม่ต้องอดอาหาร รอแม่ที่ห้อง ร้องไห้ก็ไม่มีคนได้ยิน เพราะไม่มีเสียง (เจาะคอ) ดีใจที่อย่างน้อยบ้านเฟื่องฟ้าก็มีพื้นที่เล็กๆให้เค้าอ่ะค่ะ @ คุณหนิง Phuketian เราเองเจอคนมีลูกไม่พร้อมเยอะนะคะ แต่ ส่วนมาก ก็จะไม่ขนาดทิ้งลูกไว้ อาจจะเป็นเพราะน้องพร พิการด้วย เลยไม่อยากดูแล เพราะการดูแลเด็กพิการใช้ความอดทนสูงมากอ่ะค่ะ @คุนผู้ชายซอยสิบ น่าเห็นใจคุณป้ามากๆนะคะ แต่เราก็เข้าใจครอบครัวที่เป็นแบบนี้ เพราะโรคเองก็ไม่หาย และทำให้คนเปลี่ยนไปแทบจะคนละคนกันเลย ไม่รู้จะพูดยังไงเลย เศร้าอีกแล้ว T^T เฮ้อออ @ คุณเพชรสายรุ้ง ตอนที่ เราเจอเหตุการแบบนี้ครั้งแรก เมื่อสองปีก่อน ทำอะไรไม่ถูกเลย เด็กตัวเล็กๆ โดนแม่ทิ้ง แถมทิ้งใบเกิดไว้ให้อีก รู้ทั้งรู้ว่าแม่อยู่ที่ไหนอะไรยังไง ให้สังคมสงเคราะห์ไปตามที่บ้าน แม่กลับบอกว่า "กูไม่เอา" ตอนนั้น เครียดมากเลย แต่ก็ดีที่มีคนรับไปเลี้ยง(พิการเหมือนกันแต่ไม่เยอะค่ะ) ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นอย่างมีเหตุผล และเป็นไปตามกฏแห่งกรรม ดังนั้นชาตินี้ทำความดีมากๆ อย่างน้อย ก็ทำให้จิตใจสบาย จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 14:56:39

ความคิดเห็นที่ 8 @ คุณ อยากรู้อยากพูด แม่ของน้องพร อายุ แค่สิบหกเองอ่ะค่ะ ประมาณว่า อยากรู้ อยากลอง ผิดพลาด มีปัญหา พ่อแม่ตัดขาด วัยระเริงยังอยากเที่ยวเตร่ ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี อาจจะเป็นเพราะความอบอุ่นในบ้านกับการเลี้ยงดูที่ยังไม่เพียงพอ ส่วนตัวชอบอ่านหนังสือ มากๆ ทุกชนิด โดยเฉพาะพวก How to live, life หนังสือท่องเที่ยว การอ่านหนังสือ ทำให้เกิดสมาธิจริงๆค่ะ (^^) ได้ความรู้ด้วย @ คุณคนชอบดอกไม้ ขอบคุณนะคะ เจอทั้งเรื่องเด็ก เรื่องแมว(ของตัวเอง) ที่ป่วย มันรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:02:21

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นบุญของเด็กค่ะ ที่ไม่ถูกทิ้งให้อดตายคาที่พัก โชคดีที่ที่เจอคนดีๆคอยช่วยเหลือค่ะ จากคุณ : JointJoint เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:04:47

ความคิดเห็นที่ 10 เศ้ราครับคุณหมอ ไม่พร้อม แต่ไม่รู้จักกันไม่ไห้ท้อง นี่ไม่รู้จะพูดยังไง สุดท้ายก็เป็นภาระให้สังคมอีก เห็นตาม#5ครับ ต้องเจริญพร้อมทั้งทาง อารยธรรม และจริยธรรมด้วย. จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:16:52 A:202.152.86.2 X: TicketID:329912

ความคิดเห็นที่ 11 นี่แหละคือสงคม อันเส็งเคร็ง ในสภาพปัจจุบัน ปัญหาเริ่มต้นที่จบลงแบบนี้แหละที่ผมถกกับ ชายคนหนึ่งที่อ้างตัวเป็นหมอ ในห้องศาลาฯ ที่มาเล่าเรื่องไล่คนไข้ออกจากห้องตรวจ เรื่องมันยืดยาวร้อยกว่าคอมเม้นท์ ที่หมอเข้าไปเม้นท์ด้วยนั่นแหละ ความไม่พร้อมของผู้เป็นแม่ และครอบครัวที่จะรับดูแล เป็นปัญหาหนักอย่างยิ่ง และในที่สุดเด็กก็ต้องเผชิญกับความเลวร้ายในสังคมเส็งเคร็งนี้อีกนาน (จะนานแค่ไหนเกินกว่าจะคาดเดา) แล้วใครจะรับผิดชอบในชีวิตของมนุษย์คนหนึ่งที่ลืมตาดูโลก แม้จะเห็นโลก แต่ก็มืดมนเต็มที...! หมอเอง ก็ช่วยได้ในระดับหนึ่ง ... และไม่ว่าใครก็ตามไม่อาจจะโอบอุ้มได้ในทุกระดับ นอกเสียจากผู้ที่เป็นพ่อแม่...(ที่มีความเป็นมนุษย์ทั้งใจและกาย) แม้แต่ป้า... ยังไม่พร้อมที่จะรับดูแล นั่นเพราะอะไำร ? ความไม่พร้อมที่อ้าง  ถ้าไม่ใช่เพราะความไม่สมประกอบของเด็ก ก็คงจะคิดเป็นอื่นไปไม่ได้ ถ้าเด็กคนนี้ปกติสมบูรณ์ดี ผมเชื่อว่าจะมีคนแย่งกันเลี้ยงนับไม่ถ้วน ทุกเรื่อง ทุกปัญหา มันแก้ไขไม่ได้ที่ปลายเหตุ ปลายเหตุทำได้อย่างเดียวคือ...ยถากรรม...ดูแลกัน โอบอุ้มกันไปเท่าที่จะทำได้ ปัญหาแบบนี้ เรื่องราวแบบนี้....เป็นปัญหาคู่โลกไม่รู้จบสิ้น ยากที่จะแก้ไข พระพุทธองค์บอกวิธีแก้ไขมา  เกือบจะสามพันปีแล้ว  หาคนเห็นทางได้น้อยเต็มที... เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา... งานนี้เห็นทีจะต้องใช้ ข้อที่ 4 เป็นหลัก อุเบกขานี่ ไม่ใช่เฉยเมยนะครับ อย่าเข้าใจผิด..ท่านเจ้าคุณพระธรรมปิฎกท่านพูดอยู่เสมอว่า...ต้องเฉยมอง.. แปลความง่ายๆ คือถ้าช่วยไม่ได้ ก็อย่าละเลยเสียในทันทีทันใด  เฝ้ามองไว้ พร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือ เมื่อมีโอกาส.. ไม่แน่นะครับ คงได้มีโอกาส ไปเยี่ยมบ้านนี้กันสักครั้งก็ได้ ดีมั้ยครับหมอ...? คนไม่รู้ทุกข์ ย่้อมไม่รู้เหตุแห่งทุกข์ และไม่รู้จักวิธีดับทุกข์...!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:18:40

ความคิดเห็นที่ 12 บ้านเฟื่องฟ้า เป็นสถานสงเคราะห์เด็กของหน่วยงานไหนครับ ผมอยากช่วยเหลือตามกำลังที่มีครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:26:37

ความคิดเห็นที่ 13 เวรกรรมของเด็ก จากคุณ : โย่ _เชียงใหม่ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:29:30

ความคิดเห็นที่ 14 สถานสงเคราะห์เด็กอ่อนพิการทางสมองและปัญญา มีหลายหลังค่ะ ไม่ใช่มีแต่บ้านเฟื้องฟ้า "น้องพร(นามสมมุต)" เด็กหญิง วัยหนึ่งปีเศษ .... ถูกพาตัวมาส่งโรงพยาบาลด้วย Code แดง Code ที่แปลว่า ฉุกเฉิน ตรวจเป็นอันดับแรก ..งง ค่ะ ผู้ป่วยฉุกเฉินวิกฤติ ต้องรับการรักษาทันที ไม่เช่นนั้นผู้ป่วยอาจเสียชีวิต จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:45:55

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบคุณอาเจียวต้ายก่อนนะคะ ขอบพระคุณคุณอาที่สนใจค่ะ บ้านเฟื่องฟ้า เป็นหนึ่งในบ้านสงเคราะห์เด็กอ่อนตรงปากเกร็ดค่ะ เป็นบ้านที่สงเคราะห์เด็กที่มีความพิการทางสมองและปัญญา http://www.fuengfah.com/ เคยไปประมาณสามครั้ง(ปีละครั้งช่วงวันเกิด) เข้าไปดูแล้วจะเห็นว่ามีพี่เลี้ยง ที่สถานสงเคราะห์จ้างมา ไม่เพียงพอ เด็กนอนกัน เรียงๆๆๆ สิ่งของก็ขาดแคลนมากมาย เวลาไปที ก็จะแวะมูลนิธิ ทางด้านหน้า(ในพระบรมฯ) แล้วเลี้ยวซ้าย จะเข้าไปประมาณ สองร้อยเมตร อยู่ด้านขวา บริจาคเงิน บริจาคของเสร็จแล้ว ก็แวะเยี่ยมเด็กๆหน่อยหนะค่ะ(ไม่เหมาะสำหรับคนที่จิตใจเปราะบางเพราะอาจทำให้น้ำตาซึมได้) @ คุณ เฉิ่มศักดิ์ จริงๆ ตัวเราอยากให้ มี กฏหมาย บางอย่างควบคุมดูแล จะได้ไม่มีชีวิตน้อยๆ ที่เกิดมาจากความไม่พอใจ ไม่พอดีแบบนี้ มาให้พ่อแม่ทิ้งขว้างเลยอ่ะค่ะ @ คุณโย่_เชียงใหม่ เวรกรรมจริงๆค่ะ จขกท ก็คิดว่า ชาติที่แล้ว อาจจะเค้าเคยสร้างกรรมก่อเวรกันมาก่อนเลยทำให้เจอเหตุการณ์แบบนี้ @ คุณ...คห 10 เศร้าได้ แต่ต้องไม่ท้อแท้ค่ะ ทำความดีช่วยเหลือกันต่อไปนะคะ @ คุณ Joint_joint เห็นด้วยว่าคนข้างห้องเค้า ยังเมตตาค่ะ ไม่งั้นก็คงขาดอาหารตายไปแล้ว บางทีเราก็แอบคิดนะ เค้าคงยังใช้กรรมไม่หมด เลยยังไม่ตาย เฮ้ออออ จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 15:53:26

ความคิดเห็นที่ 16 วัฎสงสาร เป็นเช่นนั้นเอง คตินิยมของผู้นับถือพุทธแบบปุถุชน คือบุญและกรรม เป็นเฉพาะของตัวบุคคล น้องผู้อาภัพอาจชดใช้กรรมอยู่ (ตามความเชื่อทั่วไป) หรือเธออาจเป็นความบกพร่องของธรรมชาติ(แต่เกิดจากการจงใจโดยโง่เขลา) ผ่านมาหลายหมื่นปี ก็เป็นเช่นนี้ สืบไปอีกหลายพันปี ก็เป็นเช่นนี้ สงสาร พยายามทำตัวให้เข้มแข็งที่สุด เพื่อที่จะช่วยเหลือผู้อ่อนแอที่สุดได้ จากคุณ : labor_pu เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 16:00:53

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วก็เศร้าค่ะ คุณหมออยู่ รพ. คงได้เห็นอะไร ๆ ที่น่าเศร้าเยอะ ยิ่งถ้าอยู่ รพ. รัฐ การทิ้งเด็ก คงมีอัตราที่สูง จากคุณ : kratai-max เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 19:51:40

ความคิดเห็นที่ 18 ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป...เมื่อยังเยาว์วัยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้...ก็ได้รับความเมตตาจากผู้ใจบุญหลายๆท่าน...ช่วยดูแลประคับประคองให้มีชีวิตรอดต่อไปให้นานที่สุดเท่าที่กำลังของพวกเค้าจะช่วยได้...เพราะในวันข้างหน้าไม่มีใครรู้...เด็กน้อยผู้อาภัพคนนี้อาจมีปาฏิหาริย์ดีๆเกิดขึนกับตัวเค้าก็ได้ค่ะ...และเมื่อวันนั้นมาถึง...ผู้ใจบุญหลายๆท่านที่เคยช่วยเหลือเค้าไว้...จะรู้สึกเป็นปลื้มแน่นอนค่ะ...ครูอ้วนขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอนะคะ จากคุณ : ครูอ้วน (beautiful teacher) เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 23:00:38

ความคิดเห็นที่ 19 @คุณปู labor_pu พยายามเข้มแข็งอะค่ะ เพราะเราคงไปช่วยอะไรมากไม่ได้ทั้งหมด สู้ๆอ่ะเนอะ @คุณกระต่าย kratai-max รพรัฐ มีอะไรอีกมากมาย มากมาย เฮ้อ เศร้าเหมือนกันนะเนี่ย แต่คงแก้ไขอะไรไม่ได้ มันเป็นมานานแล้ว และคงเป็นต่อไปอ่ะจ้ะ @ คุณครูอ้วน beautiful teacher อยากให้เค้ามีวันที่ดีขึ้น ลุกเดือนนั่งได้เหมือนเรา ๆ แต่คงเป็นไปไม่ได้จริงๆ ที่แม่ทิ้ง ก็มีเหตุหลายๆอย่าง ด้วยมั้งคะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่แบบนี้กับ ไม่อยู่ เลยเนียอ่ะค่ะ อันไหนมันเศร้ากว่ากัน เฮ้อ ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ (^^) ท่านที่ผ่านมาอ่านด้วยค่ะ อย่าลืมแวะๆ ไปบ้านเด็กพิการบ้างนะคะ จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 07:24:10