.... " ดาวราตรี " ....
รัตติกาล ยามนี้ เงียบสงบ
ไร้เสียงกบ หริ่งหรีด เคยก้องใส
กลางเงามืด แผ่กว้าง เวิ้งว้างใจ
ทะเลไกล ไร้ลมครวญ วิเวกยาม
ทิวเขาสูง เสียดฟ้า เมฆเทาป้อง
สลัวมอง อึมทึม ให้หวั่นขาม
ไร้นกกา เริงร่อน ใต้ฟ้าคราม
เงามืดลาม ทั่วผืนหล้า พาซึมเซา
แหงนฟ้ามอง ดาวราตรี ที่หมายเห็น
กลับหลีกเร้น ด้วยเมฆบัง เหนือปลายเขา
คงเป็นเพียง จุดปลายฟ้า ที่ดาวเนา
มีเพียงเรา นั่งเหม่อฟ้า ไร้เห็นดาว
เหมือนสงบ ไม่สงบ จิตว้าวุ่น
ในกาลยาม ไร้ไออุ่น ซ้อนเหน็บหนาว
คืนวังเวง เดียวดาย ในคราคราว
ระทมร้าว ซ่อนลึก วิเวกกาล
ณ ยามที่ เงียบสงัด คืนสงบ
ไร้สำเนียง ไพรภพ ก้องกู่ขาน
กลางเงามืด ไร้ผู้คน ให้พบพาน
คงมีเพียง วิญญาณ ที่วังเวง
.... " เสียงรำพึง " ....
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 55 04:39:16
.... " ดาวราตรี " ....
สวัสดีค่ะ คุณลุงเสียง, คุณพี่ปู, คุณลุงอ่ำ 
แทนให้นะคะ