===== เพราะวันนี้มีภาพยนตร์เราจึงรู้ว่า...=====
|
 |
สวัสดีครับ
วันนี้มีบทความเปื้อนยิ้มนำมาฝากครับ ☻
บทความ : หยดสุดท้าย ชื่อ : เพราะมีภาพยนตร์เราจึงรู้ว่า... โดย : คุณสรจักร ศิริบริรักษ์ จากนิตยสาร : ผู้หญิงวันนี้ ฉบับที่ 118 เดือนมีนาคม 2544
------------------------------------------------------------
☻ ระเบิดเวลาทุกลูกมีนาฬิกาดิจิตอลบอกเวลาเป็นวินาทีเพื่อให้รู้ว่า ยังมีเวลาเหลืออยู่เท่าไร โดยนาฬิกาจะเดินถอยหลังบอกเวลาที่เหลือเสมอ ไม่มีเรือนใดเดินไปหน้าและมักมีสายไฟระโยงระยางสีแตกต่างกัน(พระเอกควรเลือกตัดสีแดง)
☻ หลังตรวจสถานที่เกิดฆาตกรรม ตำรวจชอบแวะบาร์หรือโรงระบำโป๊
☻ ชาวจีน รัสเซีย เกาหลี ญี่ปุ่น เม็กซิโก ล้วนพูดอังกฤษคล่องแคล่ว แต่สำเนียงเหน่อเล็กน้อย
☻ ขบวนแห่เทศกาลฉลองนักบุญ มีตลอดวันตลอดคืนและตลอดปีเพื่อให้พระเอกกับผู้ร้ายวิ่งไล่ฝ่าเข้าไปจนหากันไม่เจอ
☻ ผ้าห่มบนเตียงนางเอกมีรูปทรงพิเศษ คือมันจะคลุมพอดีหน้าอกนางเอก แต่คลุมแค่สะดือพระเอก
☻ หัวหน้าตำรวจมักจะตั้งข้อสงสัยว่า พระเอกซึ่งเป็นลูกน้องของตนนั้นเป็นผู้ร้าย แต่พระเอกไม่เคยระแวงสักนิดว่าหัวหน้าของตนนั้นแท้จริงคือตัวร้ายผู้บงการเหตุการณ์ทั้งหมด
☻ ทุกคนสามารถนำเครื่องบินลงจอดได้แน่นอน หากได้รับคำอธิบายคร่าวๆ จากเจ้าหน้าที่หอควบคุมการบิน
☻ ช่องแอร์ในตึกเป็นที่หลบซ่อนยอดเยี่ยม ไม่มีใครสงสัยจนกว่าจะมีหนูวิ่งชนเกิดเสียง และจากช่องนี้คุณสามารถคลานไปได้ทั่วตึก แม้แต่ห้องลับในเขตหวงห้าม
☻ เราสามารถมองเห็นหอไอเฟิลได้จากทุกมุมของปารีสไม่ว่าพระเอกจะเดินไปทิศใดในฝรั่งเศส
☻ ลูกกระสุนมีเพียงพอให้ยิงได้เรื่อยๆ ยกเว้นช่วงพระเอกยิงกับหัวหน้าโจร การยิงนัดสุดท้ายไม่ด้านก็หมด
☻ ในกระเป๋าสตางค์ที่พระเอกทำตก มักมีรูปลูกเมียพร้อมที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ เพื่อโจรจะได้ไปจับมาเป็นตัวประกัน
☻ ถ้าจะปลอมตัวเป็นชาวเยอรมัน พระเอกแค่พูดอังกฤษสำเนียงเยอรมัน เพียงเท่านี้ทหารเยอรมันก็จับไม่ได้
จากคุณ |
:
safeandsound
|
เขียนเมื่อ |
:
วันวิสาขบูชา 55 14:32:31
|
|
|
|