| 
						
							|  ===== เพราะวันนี้มีภาพยนตร์เราจึงรู้ว่า...=====   |  |  
สวัสดีครับ
 วันนี้มีบทความเปื้อนยิ้มนำมาฝากครับ ☻
 
 บทความ : หยดสุดท้าย
 ชื่อ : เพราะมีภาพยนตร์เราจึงรู้ว่า...
 โดย : คุณสรจักร ศิริบริรักษ์
 จากนิตยสาร : ผู้หญิงวันนี้ ฉบับที่ 118 เดือนมีนาคม 2544
 
 
 ------------------------------------------------------------
 
 ☻ ระเบิดเวลาทุกลูกมีนาฬิกาดิจิตอลบอกเวลาเป็นวินาทีเพื่อให้รู้ว่า ยังมีเวลาเหลืออยู่เท่าไร โดยนาฬิกาจะเดินถอยหลังบอกเวลาที่เหลือเสมอ ไม่มีเรือนใดเดินไปหน้าและมักมีสายไฟระโยงระยางสีแตกต่างกัน(พระเอกควรเลือกตัดสีแดง)
 
 ☻ หลังตรวจสถานที่เกิดฆาตกรรม ตำรวจชอบแวะบาร์หรือโรงระบำโป๊
 
 ☻ ชาวจีน รัสเซีย เกาหลี ญี่ปุ่น เม็กซิโก ล้วนพูดอังกฤษคล่องแคล่ว แต่สำเนียงเหน่อเล็กน้อย
 
 ☻ ขบวนแห่เทศกาลฉลองนักบุญ มีตลอดวันตลอดคืนและตลอดปีเพื่อให้พระเอกกับผู้ร้ายวิ่งไล่ฝ่าเข้าไปจนหากันไม่เจอ
 
 ☻ ผ้าห่มบนเตียงนางเอกมีรูปทรงพิเศษ คือมันจะคลุมพอดีหน้าอกนางเอก แต่คลุมแค่สะดือพระเอก
 
 ☻ หัวหน้าตำรวจมักจะตั้งข้อสงสัยว่า พระเอกซึ่งเป็นลูกน้องของตนนั้นเป็นผู้ร้าย แต่พระเอกไม่เคยระแวงสักนิดว่าหัวหน้าของตนนั้นแท้จริงคือตัวร้ายผู้บงการเหตุการณ์ทั้งหมด
 
 ☻ ทุกคนสามารถนำเครื่องบินลงจอดได้แน่นอน หากได้รับคำอธิบายคร่าวๆ จากเจ้าหน้าที่หอควบคุมการบิน
 
 ☻ ช่องแอร์ในตึกเป็นที่หลบซ่อนยอดเยี่ยม ไม่มีใครสงสัยจนกว่าจะมีหนูวิ่งชนเกิดเสียง และจากช่องนี้คุณสามารถคลานไปได้ทั่วตึก แม้แต่ห้องลับในเขตหวงห้าม
 
 ☻ เราสามารถมองเห็นหอไอเฟิลได้จากทุกมุมของปารีสไม่ว่าพระเอกจะเดินไปทิศใดในฝรั่งเศส
 
 ☻ ลูกกระสุนมีเพียงพอให้ยิงได้เรื่อยๆ ยกเว้นช่วงพระเอกยิงกับหัวหน้าโจร การยิงนัดสุดท้ายไม่ด้านก็หมด
 
 ☻ ในกระเป๋าสตางค์ที่พระเอกทำตก มักมีรูปลูกเมียพร้อมที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ เพื่อโจรจะได้ไปจับมาเป็นตัวประกัน
 
 ☻ ถ้าจะปลอมตัวเป็นชาวเยอรมัน พระเอกแค่พูดอังกฤษสำเนียงเยอรมัน เพียงเท่านี้ทหารเยอรมันก็จับไม่ได้
 
						 
						
							| จากคุณ | : 
safeandsound       |  
							| เขียนเมื่อ | : 
วันวิสาขบูชา 55 14:32:31 |  
							|  |  |  
 |