 |
Copy เขามาครับ ยาวหน่อย
เราคือเพื่อน
มนุษย์เราเป็นสัตว์โขลง เป็นสัตว์สังคม จึงจำเป็นที่จะต้องอิงอาศัยกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในสิ่งที่ตัวเองไม่สามารถหรือสามารถน้อย
การผนึกประสานระหว่างกัน จะทำให้เรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่าย เรื่องที่เกินความสามารถก็กลับกลายเป็นสามารถ
การมีเพื่อนจึงเป็นสิ่งสำคัญ ขนาดพระพุทธองค์ยังตรัสไว้ว่า "มิตรดี สหายดี เป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์" เลยทีเดียว
แต่นั่นแหละ ทุกวันนี้ เราเข้าใจคำว่า "เพื่อน" ในแง่ความหมายที่ตื้นเขิน "เพื่อน" ทุกวันนี้ของเรา เขาไม่ใช่เพื่อนที่แท้จริง
บางเพื่อนเป็นแค่คนใช้ เพราะเราชอบสั่งให้เขาช่วยทำโน่นทำนี่ บางเพื่อนเป็นแค่สัตว์เลี้ยง เพราะเราชอบให้เขาตามไปทุกแห่งหน บางเพื่อนเป็นแค่กระโถน เพราะเวลาเรามีอารมณ์ เราก็จะระบายอย่างไม่เกรงใจ บางเพื่อนเป็นแค่ลูกคู่ เพราะเราไม่ชอบให้เขาขัดแย้ง ถกเถียง...ฯลฯ
เราไม่รู้จริง ๆ กันหรอกหรือว่า "เพื่อน" ที่แท้นั้น มีพฤติกรรมอย่างไร? เพราะเหตุนี้เอง เพื่อนดี ๆ หลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จึงถูกเราตัดรอนออกไปอย่างน่าเสียดาย
ตราบที่เรายังไม่เข้าใจแก่นแท้ของความเป็นเพื่อน ชีวิตของเราก็คงเป็นเช่นไก่ได้พลอยอยู่ในโลกนี้แล้วๆ เล่าๆ
ทะเลแห่งสังสารวัฏ กว้างไกลสุดขอบฟ้า ยากนัก...ยากนัก ที่จะแล่นถึงฝั่ง ด้วยพละกำลังแห่งชีวิตที่เดียวดาย เดียวดายอย่างโดดเดี่ยว ฟ้าพุทธศาสน์ โอบมาได้เกือบ 3,000 ปี
สังขารเริ่มผุกร่อน
กิเลสมนุษย์ แข็งแกร่งดังหินผา แน่นหนาดุจศิลา รอบตัวนับแต่เกิด วัตถุแทบทุกชนิด ปรี่ล้นด้วยพลังแห่งกามา โอบกระหวัดรัดชีวิตทั้งหลายให้มัวเมา
ยากเอย...ยากนัก ยากนักที่จะแล่นถึงฝั่งแต่ลำพั จึงจำเป็น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีเพื่อนร่วมทาง ซึ่งมิใช่ร่วมทางกาย หรือเพียงก่อความอบอุ่นทางใจ แต่เป็นเพื่อนที่ร่วมอุดมการณ์แห่งอรหัตตา ที่จะชี้แนะข้อผิดพลาด ตักเตือนข้อบกพร่องได้ตลอดเวลา
มีหัวใจที่อบอุ่น อบอุ่นไปด้วยพลังแห่งสัลเลขธรรม ต่างจะช่วยกันสร้างดวงประทีป สร้างพลังแห่งชีวิต เพื่อโลดแล่นให้ถึงฝั่งอันทวนกระแส มิใช่พร่ำเอาใจ ปลอบใจให้คลายไปวันๆ ป้อนแต่คำหวาน คำนุ่มหู
ขลาดกลัวยิ่งนัก หากจะให้คำขมแก่เพื่อนร่วมทาง แต่เพื่อนก็คือเพื่อน เพื่อนก็คือผู้ชี้แนะ กล้าพูด กล้าบอก แม้จะเจ็บปวดอย่างไรก็ต้องกล้า มีคำตรัสองค์พระสัมมาฯ ตรัสถึงการพูดไว้ว่า ขอให้พูดสิ่งที่เป็นประโยชน์ ชอบใจหรือไม่ชอบใจก็จะพูด!
ความเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์นั้นสูงส่ง เพราะหมายถึงการช่วยกันสูง มิใช่ จูงกันต่ำ และหากผู้ใดจะถือสา ผู้นั้นก็ไม่เหมาะที่จะมีเพื่อน เพราะเท่ากับการประกาศตัวให้เดียวดายอีกวาระ ความเป็นเพื่อนนั้น จึงสูงค่าเกินพรรณนา มิใช่จะเอามาทำต่ำชั้น เพียงแค่เอาไว้คุยกัน รู้จักกัน หรือเอาใจกัน กลัวแต่การจะมีเรื่องจนระวังตัวแจ แทบจะไม่กล้าแสดงทิฐิใดๆ
เพื่อนก็คือเพื่อน เพื่อนคือผู้ช่วยชี้แนะข้อผิดพลาด ปลุกระดมให้จิตหน่ายกลับฮึกเหิมเพื่อนก็คือเพื่อน มิใช่คนใบ้ที่ห้ามแสดงความคิดเห็นที่ผิดแผก จะต้องมามัวเออออ เพื่อนก็คือเพื่อน มิใช่ที่รองรับอารมณ์เพียงอย่างเดียว ไม่มีสิทธิโต้แย้ง
เพราะเพื่อนนั้น ไม่ใช่กระโถน ไม่ใช่ถังขยะ ไม่ใช่ภาชนะ ไม่ใช่คู่รัก แต่เพื่อน...คุณค่าสูงกว่านั้น สูงกว่านั้น...และสูงกว่านั้น
เจริญจิตต์
จากคุณ |
:
countdown
|
เขียนเมื่อ |
:
12 มิ.ย. 55 15:13:35
|
|
|
|
 |