ความคิดเห็นที่ 1 อยู่ในระหว่าง เลยครับ จากคุณ : labor_pu เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 18:36:30

ความคิดเห็นที่ 2 ของผมไม่ค่อยยาวเท่าไหร่ครับ... เป็นมันมาหลายแบบ ประสบการณ์ชีวิตผมมันหลากหลาย แต่มาจมปลักอยู่ในวงการบันเทิง ค่อนชีวิต ตอนนี้หลุดโค้งวัดเบญจมาแล้ว กำลังเข้าทางตรง มองเห็นเส้นชัยอยู่ข้างหน้า เลยค่อยๆเดินอย่างอ้อยอิ่ง...ชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆ ชมดอกไม้ข้างทาง พลางเสียดาย....หลงรำพึงรำพัน..... ไหงมันช่างหอมหวลชวนดมงี้ฟะ....!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 18:37:15

ความคิดเห็นที่ 3 จากสาวออฟฟิต แต่งตัวป้ามาก ๆ ปิดมิดชิดเสื้อแขนยาว กระโปรงยาวลากถึงตาตุ่ม .. มาเป็นแม่ค้าขายลูกชิ้นปิ้ง .. โชว์ทุกอย่างที่อยากจะโชว์ ..ใครดูไม่ได้ไม่เป็นไร (ไว้ก้มดูเอง) จากคุณ : ผิดตรงไหนก็ไม่รู้ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 18:47:49

ความคิดเห็นที่ 4 เคยรักคนอื่น ... เจ็บ เลยกลับมารักตัวเอง .. แต่จบ ! . จากคุณ : สวยสะพรึง เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 18:55:02

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณครู  ไปเป็น นักร้อง คอยมานานเต็มทีแล้ว เมื่อไรจะมีคนเห็นแววมั่งเนี่ย ฮ่วยส์  !!! อิอิ. จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 19:24:13

ความคิดเห็นที่ 6 ก็ผ่านมาใกล้ๆครึ่งชีวิตแล้ว มีเรื่องที่เปลี่ยนแปลงอยู่เรื่องนึง จากผญ เปรี้ยวปรี๊ดดดด แต่งตัวแต่งหน้า กลายเป็นคน แต่งตัวธรรมดา ไม่ค่อยแต่งหน้า ทำผม อ้วนขึั้น แต่มีความสุข มองย้อนกลับไป ตอนนั้น อดๆอยากๆทำไม รู้แบบนี้ อ้วนมานานแล้ว (เกี่ยวไหม อิอิ) มีเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ เพื่อนๆ บางคนลาไปทำงานเอกชนหมด แต่ยังไม่กล้า เพราะรักจะเป็นครูอยู่ เลย ต้องอดทนๆ ต่อไปค่ะ (^^) /// จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 19:33:23

ความคิดเห็นที่ 7 *****เพราะรักจะเป็นครูอยู่ เลย ต้องอดทนๆ ต่อไปค่ะ**** อย่าอดมากนัก...เดี๋ยวผอม...!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 19:38:13

ความคิดเห็นที่ 8   สวัสดีครับ...ของผม...จากชีวิตต้องนอนกับนาฬิกาปลุก และแวดล้อมเพื่อนๆนานานาชาติ ต่อมาป่วยขอลาพักฉุกเฉิน กลับมาไทยรักษาตัว และหมอรพ.ทรวงอก นนท์ฯ บอกเป็นมะเร็งปอดระยะสี่...ทั้งที่ตรวจสารพัด สุดท้ายจะขอผ่าเอาชิ้นเนื้อตรวจ เพราะทั้งเจาะ ทั้งดูดไม่พบเซลล์มะเร็ง แต่ยังสงสัย ทางผมกับน้องเลยขอไปรพ.อื่น สรุป ก็เป็นทีบี. กินยารักษามาจะปีแล้ว วันที่ไปตรวจ และบอกผลคือวันเดียวกันที่ ทาง บ. Eastern Cement Co. แจ้งกลับมาบอกบ.ปล่อยให้รักษาตัว เพราะจะยืดวีซ่า เป็นปีคงไม่ได้ และส่งข้าวของ เครื่องใช้ต่างๆมาทางแอร์คาร์โก พร้อมเงินที่พึงจะได้พร้อม เงินเดือนสองเดือน (กรณีพิเศษ) ปกติจะไม่ได้เพราะไม่ได้ทำให้ถูกต้องตามกฎระเบียบ       เหตุการพลิก จากหน้ามือเป็นหลังมือ เลยครับ... ตอนนี้ก็ยังกินยารักษาตัว แต่เรื่องคิดถึงเพื่อนๆตปท.และที่สำคัญยังติดเวลา ที่ประเทศเคยทำงานตลอด แก้ไม่หายเพราะใช้ชีวิต ที่โน่นกว่า 26 ปีศษๆ เวลานี้ ก็พักอยู่กับบ้านเฉยๆ และฟื้นฟูบริเวณบ้าน เท่าที่กำลังจะทำได้ ไม่ค่อยได้ไปไหนเกรงเพื่อนๆรังเกียจ แม้หมอจะบอกว่าระยะแพร่เชื้อ ตอนเดือนแรก รวมความ สิ่งที่โหยหา คือปรับชีวิตแบบ งงๆ เพราะชีวิตที่โน่น กับชีวิตในไทยมันต่างกันมากๆ แต่ก็กำลังทำอยู่... จากคุณ : ขวัญชัยอิศรา (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 19:51:06

ความคิดเห็นที่ 9  ขออนุญาตนำเรื่องราวของคนในครอบครัวมาตอบได้ไหมคะ เพราะป้าเยาว์เอง...ทำงานที่เดียว ๓๐ ปี ไม่ได้หันเหไปไหนเลยค่ะ แค่ลาออกมากินบำนาญ ก่อนเกษียณ ๑๐ ปี เท่านั้น พี่สาว...จบครู  เป็นครูมาจนโรงเรียนเขาเลิกกิจการ...(ตอนนี้เป็น รพ.กรุงธน) ตกงานอยู่บ้านเลี้ยงลูกสาวสองคน โชคดีที่ยังมี พ่อ-แม่ พี่-น้อง อยู่เป็นเพื่อน และแล้ววันหนึ่ง...ด้วยความอนุเคราะห์ของพี่ชายคนโต....เธอก็กลายเป็นสาวเปรี้ยว ทำงานที่ธนาคาร..ดอกบัว...จนเกือบเกษียณค่ะ(ลาออก เพราะสุขภาพไม่ดี) พี่เขย...เคยเป็นทหารช่างกองทัพอากาศ....เงินเดือนน้อยนิด แถมต้องไปรบชายแดน เสมอๆ (จังหวัดน่าน)... วันหนึ่ง...ก็หาญที่จะสอบเข้าฝ่ายช่าง การบินไทย....ได้ทำงานจนเกษียณ ครอบครัวพี่สาวคนนี้ของป้าเยาว์...นับว่า...เปลี่ยนแปลงแบบพลิกฝ่ามือ ได้ไหมคะ จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 19:59:57

ความคิดเห็นที่ 10 22 ปี บนฟ้า ปีกหักลงมา อยู่บ้านเต็มตัว แม่บ้าน คนสวน ทุกหน้าที่ เมื่อตัดขาดจากแม่บ้าน maid ไปเมื่อปีนิด ๆ ๆ สบายดีจ้า คุณซอย อย่าเครียดไป พักร้อนตัวเองสัก 1 เดือน เอ้า เพิ่มวันให้แล้ว คุณซอยรักงานที่ทำหรือเปล่าล่ะจ๊ะ พี่เชื่อว่ารัก แต่มันก็ต้องมีบ้าง พัก ทุกอย่าง เติมพลังให้กับชีวิตยามท้อ.............แล้วกลับไป ลุย ใหม่ รอคำตอบคนอื่นนะจ๊ะ เพราะ case พี่ มันคนละแบบ พาคนาช่วยทำงาน รับเค้าไว้หน่อยแล้วกันจ้า จากคุณ : ขอพบในฝัน_เราจะข้ามเวลามาพบกัน เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:01:34

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อก่อนเป็นเด็กบ้านนอกคอกนา ทำไร่ทำนา ทำทุกอย่าง เดี๋ยวนี้เป็นคนกรุงแล้วครับมาใช้ชีวิตแบบคนเมืองทุกอย่าง เปล่าลืมกำพืดนะ ยังเป็นคนป่าเหมือนเดิม เพียงแต่การใช้ชีวิตเท่านั้น และอนาคต จะกลับไปอยู่ป่าเขาอย่างเดิม เกี่ยวกับเขา เข้าประเด็นรึเปล่าเนี่ย จากคุณ : คุณชายไร้รัก เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:08:44

ความคิดเห็นที่ 12 ของผมจากวัยรุ่น เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ครับ (ต้องเปลี่ยนตัวเองมากเหมือนกัน) จากคุณ : zerderos เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:24:17

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้ป้าเพลิด เปลี่ยนจากสาวออฟฟิศมาเป็น คนเฝ้าบ้าน สนุกดี รบกับไอ่ตัวเล็ก รับส่งคนโต ทำกับข้าว ล้างจาน รอดูอนาคตอีกสักพัก ว่าจะทำอะไรต่อ จากคุณ : เพลิดเพลิน เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:32:27

ความคิดเห็นที่ 14 วางแผนไว้ว่า อีกไม่กี่ปี จะหาของจุกจิก นิดๆหน่อยๆ สัพเพเหระ ใส่กระเป๋าซ้อนท้ายจักรยาน เอาไปขายเตร็ดเตร่ เป็นรายได้ เพราะตอนนี้ เห็นธาตุแท้ของบริษัท ที่ไม่เคยเห็นค่า ของคนที่ทำงานซื่อสัตย์ มาเป็นเวลานาน หากแต่ตอนเราทำงานได้ เขาก็ตอบแทนเรา หากเราแก่ตัว จะเฉดหัวเมื่อไรก็ได้ คงไม่ต้องรอ ให้ถึงวันนั้น... จากคุณ : countdown เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:41:30

ความคิดเห็นที่ 15 จากสถาปนิก อยากจะเป็นชาวไร่เต็มที่แล้วครับ รอเก็บเงินได้แปดหลักเมื่อไหร่ไปแน่ จากคุณ : มิ้งกี้_มิ้งกี้ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:51:02

ความคิดเห็นที่ 16 สมาชิกใหม่ ของห้องนี่ นะคะ!! มาขอแชร์ ชีวิตที่เปลี่ยนดังคนล่ะคน เมื่อก่อน 0-29 ปี ลูกสาวคนเล็ก ครอบครัวคนจีน มีกิจการของครอบครัว สบายดุจคุณหนู เอาแต่ใจ ยอมรับความจิงไม่ได้ เข้า รพ. เป็นว่าเล่นด้วย อาการชัก และจะคิดสั้น แต่มาใน อายุ 30 ปี จนถึงปัจจุบัน มาเป็น single mom เลี้ยงลูกเองด้วย 2 มือนี้ หาเงิน อบรมเลี้ยงดู ทุกๆ อย่างในตัว ลช และเป็นนางแจ๋ว ๆ สมบูรณ์แบบเลย ที่เดียว ส่งลูกเข้าเรียน รร.คริสต์ ชายล้วน กลางเมือง กรุงเทพๆ  และมีหลักยึดในตนเองว่า ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน ตนเองสามารถทำอะไรได้ จงรีบทำ อย่ามาคิดแต่ว่า เอาไว้ก่อน หรือทำอะไร จงทำสุดความสามารถ ที่จะทำได้ หากไม่ได้ดั่งหวัง  ก้อต้องยอมรับความจิง และก้าวเดินต่อไป และมาสรุปจบที่ว่า จงอย่ายึดติด 55 กำลังแฝงๆ ไปให้ ลช อยู่ เพราะหากไม่มีแม่ เค้าต้องอยู่ให้ได้ และอยู่อย่างมีความสุข คะ!!  ^_^ จากคุณ : via iPhone (ลมหายใจของเธอ) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 20:55:52

ความคิดเห็นที่ 17 ชีวิตช่วงนี้ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงครับ แต่ก็มีการคิดเอาไว้แล้วว่า. สักวัน...จะกลับไปคืนถิ่น ที่เราจากมา จากคุณ : บ้านหนองจันสอน เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 21:01:55

ความคิดเห็นที่ 18 กะเป็นลูกจ้างเขาตลอดชีวิต แล้วนายฝรั่ง  กะเพื่อนฝรั่ง ทำให้แปรผัน ต้องมาเป็นเถ้าแก่ เปิดบริษัทเองครับ ตะก่อน บริษัทแรก เป็นเอเยนซี่ให้บริษัท ที่เมืองนอก เปิดอีกบริษัท เอาของบริษัทลูกค้าเมืองไทย มาลงระบบ ใหม่ๆไม่ค่อยได้คิดอะไร  ทำไป ใครทำใครได้ ลูกน้องโตมาด้วยกัน คิดไว้แบบนั้น มีปัญหา ไม่เป็นไร ตอนนี้ หูย ทำเองจะๆ   กะตังเข้ามาเยอะดีแฮะ อยากเปลี่ยนชีวิต เป็น อินทีเรียมั่งอ่า ทำงานแล้วบรรเจิดดีเนอะครับ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 21:08:38

ความคิดเห็นที่ 19 ตั้งแต่เรียนจบมาจากญี่ปุ่น ไม่ได้ทำงานอื่นๆเลยครับ นอกจากค้าเพชร พลอย และทองคำ มากว่าสามสิบปี ผมเป็นรุ่นที่สามของครอบครัว มีแต่บางคราวเกิดความ เบื่อหน่ายกับงานที่ทำ ผมก็จะบินไปอยู่ญี่ปุ่นสักสองเดือน ไปเยี่ยมเพื่อนฝูงที่นั่น ที่ๆผมคุ้นเคย ไปกินไปเที่ยวอย่างเดียว ครับ หายเซ็งเมื่อไหร่ก็กลับมาทำงานต่อ พี่น้องผมหลายคนเขาดู แลกิจการได้ ไม่มีผมยอดอาจลงบ้างแต่บริษัทก็ยังทำได้เป็นปรกติครับ คุณซอยทำไมไม่ลองไปพักร้อนยาวๆซักเดือนนึง เอาในประเทศเช่นปาย ไปใช้ชีวิตอยู่ตรงนั้น มีเพื่อนใหม่ๆพักผ่อนอย่างเดียว กินและเที่ยวแถวนั้น หายเบื่อเมื่อไหร่ค่อยกลับมาเริ่มใหม่ จากคุณ : cullinon เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 21:55:52

ความคิดเห็นที่ 20 เรียนมาทางดนตรี แล้วเขาจ้างไปทำดนตรีประกอบละคร เลยหลุดเข้าไปในวงการละครเวที ได้มีโอกาสเปนนักแสดงละครเวที จนได้เรียนถึง ผู้กำกับการแสดงละครเวที จนเปน ผู้ฝึกสอนการแสดง และผู้คัดเลือกนักแสดงหนัง แล้วก้อ . . . จับพลัดจับผลู ไปเล่นหนัง ซะเอง จนสูงสุดคืนสู่สามัญ กลับมาเปนหุ่นไล่กา . . . เอ๊ย . . . กลับมา สอนปี่พาทย์ตามเดิม . . . แหะ . . . แหะ . . . แต่ตอนนี้ ดั๊น . . . มีคน(ตาถั่ว . . . เอ๊ย . . . แหลม) จะจิกไปเล่นหนังอีกแล้วฮ่ะ . . . แฮ่ . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 22:04:15

ความคิดเห็นที่ 21 กำลังจะเปลี่ยนตัวเองครับ ตอนนี้เลย ที่อายุ 31 นี่ละครับ จากคนที่เคยทำมาหลายอย่าง ที่บ้านรพ่อแม่รับราชการ กันหมด กำลังคิดจะทำธุรกิจส่วนตัวครับ โดยลบมุมมองเก่าๆทั้งหมดที่เคยมี แต่ไม่ลืมนะครับ เก็บไว้เป็น สิ่งที่คอยเตือนตัวเองครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 22:10:35 จากคุณ : panuroj เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 22:09:53

ความคิดเห็นที่ 22 ชีวิตมันถ้าสมัยนี้เค้าเรียกว่า DRAMA หน่ะ (น้ำเน่าได้ตลอดหน่ะซิ) มักหักเหตั้งแต่เรียนจบแล้วหล่ะ เพราะว่าพ่อตาย ทิ้งลูกๆ 9 คนไว้ผจญกรรมกับแม่ อาม่า และอากงที่ป่วยเป็นอัมพาต ทั้งที่ฐานะไม่ได้ดีเด่อะไร จึงคิดกลับบ้านนอกมาช่วยแม่ทำอาชีพที่ทำอยู่ ไม่คิดไปหางานทำตามวุฒิที่เรียนมา จับพลัดจับผลู อาผู้หญิงมาเอาตัวไปช่วยทำงานขายของหน้าร้านในตลาดแถวเยาราช (ช่วงนี้แหล่ะที่ชีวิตมันไม่มีความสุขเลย ยืนขายของหน้าบูดทั้งวัน ยิ้มไม่เป็น) อยู่เมืองฟ้าอมร 3 ปี ก็กลับบ้านนอก จนทุกวันนี้ ใครว่าอะไรที่ดีกับชีวิตก็พยายาม หาใส่ตัว **จขกท. เกิดมาวาสนาดีอย่างนั้นแล้ว ทำตัวทำใจให้มีความสุขเถอะนะจ๊ะ จากคุณ : down 2 universe เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 22:32:40 A:49.49.140.77 X: TicketID:189367

ความคิดเห็นที่ 23 น้า  panuroj มีเงินเย็นๆซักก้อนนึงครับ " ห้ามกู้ ห้ามยืมมีดอก ห้ามหาหุ้นส่วนลงทุนโดยหวังแค่กะตังแล้วหุ้นส่วนไม่ช่วยทำอะไร " ค่อยๆศึกษาสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะถนัด ทำได้ ปากอย่าใหญ่กว่าท้อง   งานใหญ่รับมือไม่ไหว อย่ารับ  โบ้ยเลย ให้คนอื่น แล้วเราเอาแค่ค่าคอม ค่อยๆศึกษา ค่อยๆทำไปครับ สองสามวันก่อน อยู่ดีๆ กับบริษัทใหญ่ที่ อิตาลี่ ว้อนท์มาเลย  เข้าทางสิขอรับ อยู่ดีๆ หาเรื่องเอากะตังมาให้กระผม ก็ต้องติดต่อกันหน่อย  ได้เรื่องได้ราวเหมือนกัน ถ้าดีลกันจบ  กะตังได้มา ได้เที่ยวกราจายต่ออีกยาวกะยัยแฉ่ง จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 22:41:52

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณมากครับ ท่านพี่ขุนเดชา กับข้อคิดที่ให้มา  แต่เป็นประโยชน์มากเลยครับ  แต่ที่แน่ แม้แต่เพื่อนสนิทก็ไม่กล้าชวนร่วมหุ้นครับ คงค่อยๆทำไป อย่างใจเย็น ขอบคุณมากครับ ท่านขุนเดชาเป็นประโยชน์ กับกระผมมากเลยขอรับ อิอิอิ ผมนับถือพี่จากการที่เห็นพี่ตอบกระทู้ ตั้งแต่ที่เข้ามาพันทิปแล้วขอรับครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 23:23:12 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 23:06:47 จากคุณ : panuroj เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 22:58:29

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่บังอาจขอรับ คนที่ทำเราเจ็บช้ำน้ำใจที่สุด คือคนที่เราคิดว่าสนิทกับเรามากที่สุดครับ โดนมาแบบไม่น่าว่าจะคิดว่าจะเป็นไปได้ ทำงาน ค้าขายของเราไป ปฏิเสธเพื่อนรักคนสนิทให้เป็น ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ความเจ็บช้ำน้ำใจ มาจากเรื่องขอยืมเงินกันทั้งนั้น ช่วย  ด้วยความหวังดี   แล้วก็ถูกการซื้อ มิตรภาพเนิ่นนานด้วยเงินที่ยืมไป ถ้าไม่เดือดร้อน ก็ให้ไป แล้วทำใจลืมไปเลย  ไม่เช่นนั้น เราก็จะเสียคนสนิท เพื่อนสนิทไปครับ ถ้าไม่ได้ ก็ไม่ต้องให้ อยากทำธุรกิจตัวเอง  ก็กะไว้เลย  เจอแบบนี้ ยอมได้ให้กีี่ตัง กี่บาทครับ เงิน  กับ มิตรภาพ น่ะ จากคุณ : ท่านขุนเดชา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 55 00:03:29

ความคิดเห็นที่ 27 คุณชายซอยฯ คงกำลังตัดสินใจ ถ้าเราไม่ลองก็ไม่รู้เนอะ ตอนจบใหม่ ๆ ทำงาน ก็เบื่อ ๆ ออฟฟิส เลยตั้งใจไป ป่าตอง ภูเก็ต เพื่อเป็นแม่ค้า ก็ได้ทำนะ เกือบเดือน สรุปว่า ถอดใจ เพราะแม่ค้าเยอะเหลือเกิน ก็เลยเอาเงิน ไปกินเที่ยวป่าตอง ซะงั้น .. ผ่านมา ทำงานเลขาฯ เสาร์ อาทิตย์ว่าง ไปลองขายของตลาดนัด ก็สนุกดี แต่ต้องใช้ พลังงานมาก ทำงานปกติก็เหนื่อย เลยเลิก แต่ก็มีความฝันนะ ฝันอยากเปิดร้านอาหาร แบบในจินตนาการของเรา แบบธรรมชาติ ฝันค่ะฝัน คุณซอย จาทำอะไรล่ะคะ เลิกเป็นเอ็นฯ แล้ว ก็ไปเป็น ชาวสวน ชาวไร่ เปิด รีสอร์ท แม่ฮ่องสอนยังมีที่เหลือนะ ขอให้ตัดสินใจได้ถูกต้องนะคะ มีคนเคยพูดว่า "ถ้าไม่ทำตอนนี้ แล้วจะทำเมื่อไร"  ก็นั่นสินะ เราก็ยังไม่ ได้ไปตามความฝันของเราเลย จากคุณ : kratai-max เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 55 07:59:09

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณนะครับ ทุกเม้นท์ ยังอ่านไม่หมดเลย  เดี๋ยวจะกลับมาเก็บอีกทีครับ ตอนนี้กำลังเคลียร์งานเพื่อพักยาวครับ............... จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 55 10:11:55

ความคิดเห็นที่ 29 กราบสวัสดีครับอาซอย ตะโกเข้ามาเก็บ ปสก จากคุณ : ตะโกครับ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 55 13:13:26

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นสาวออฟฟิต ทำงาน บ เอกชนมานานกว่า 10 ปี  เก็บเงินได้พอประมาณ เลยขอลาออกกลับมาอยู่บ้าน ตจว แบ่งเงินเป็น 3 ส่วน - ลงทุนทำห้องเช่า เผื่อไว้เป็นรายได้ระยะยาว ไว้กินใช้ยามแก่ - ลงทุนทำฟาร์ม สนุกและรักงานนี้มากเพราะก่อนทำไม่มีความรู้เลยใช้เวลาศึกษาและลองผิดลองถูกอยู่หลายเดือนจนจะถอดใจ ตอนนี้ปลื้มกะผลงานที่ทำด้วยมือตัวเองมากค่ะ ถึงจะรายได้ไม่มากแต่ก็พอเลี้ยงตัวเองได้ไม่ลำบากเลย - ลงทุนในหุ้นระยะยาว กินปันผล จากคุณ : ผู้หญิงคนนี้ไม่มีหัวใจ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 55 20:20:52