ชนชั้นในครอบครัวโบร๊าณ โบราณ....ประหลาดดีครับ น่าทำละคร
|
|
ฝนตกไปไหนไม่รอด มาเล่าเรื่องแปลกๆ ที่น้อยคนในทุกวันนี้จะได้สัมผัสครับ เพราะมันกำลังจะหมดไปแล้วจริงๆครับ คงไม่มีให้เห็นให้ดูอีก...คิดเสียว่าเล่าเป็นเกร็ดฝอย เหมือนเรื่องอีกหลายร้อยหลายพันเรื่อง ที่ไม่ได้รับการบันทึก เพราะมันไม่สำคัญ แต่มันคือกลิ่นไอที่ทำให้เมื่อมองย้อนไปในยุคก่อน จะได้เข้าใจอะไรๆได้ดีขึ้น
เมื่อไม่นานมานี้ มีการทำบุญให้คุณย่าผม ครบรอบวันเกิด ปีที่ 120..ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ครับ พี่น้องคุณย่าไม่มีชีวิตอยู่แล้วครับ มีแต่ลูกหลานจำนวนมากมาย
แต่ที่จริง ยังมีน้องคุณย่าอีกหนึ่งท่าน ที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อพิธ๊ทางศาสนาเสร็จสิ้น พวกเราก็ร่วมรับประทานอาหารกันครับ....ชายชราผมสีขาว ร่างเล็ก ท่าที ไม่ค่อยมั่นใจ ก้าวเข้ามาในศาลาที่พวกเรากำลังตั้งวงกันครับ ผมจำหน้าท่านได้ว่าน่าจะเป็นน้องของคุณย่า ที่ชื่อคุณปู่ อั๋ง ครับ...
เล่านิดหนึ่งครับ คุณทวดผมท่านเป็นขุนนางโบราณ และ แหะๆ...ท่านก็มีเมียเยอะแบบโบราณครับ ท่านมีเมีย 13 คน...มีลูก ที่จดบันทึกไว้ 26 คน แต่ว่ากันว่าในปีที่คุณทวดถึงแก่กรรม เมียน้อยที่เป็นบ่าว ก็คนใช้แหละครับ ตั้งท้องและคลอดลูกชาย คือ คุณปู่อั๋ง ท่านนี้แหละครับ ในระหว่างที่มีงานพระราชทานเพลิงศพ คุณทวด(พ่อของย่า และปู่อั๋ง)....เพราะความวุ่นวายของงานศพ และในบ้านที่มีเด็กจำนวนมาก ทั้งลูกหลายๆเมีย ทั้งญาติ ทั้งลูกคนใช้ การที่มีเด็กเกิดมาอีกสักคน แทบจะไม่มีใครสนใจครับ (เศร้านิ)
เมื่อเสร็จสิ้นงานศพ สักพักหนึ่ง ก็เป็นธรรมเนียมครับ ว่าภรรยาหลวง และลูกของภรรยาหลวงครอบครอง ทรัพย์สมบัติส่วนใหญ่ และบ้านหลังใหญ่...ส่วนเมียอื่นๆ ก็แล้วแต่ความใหญ่และเก๋าของแต่ละท่านครับ ว่าได้รวบรวมทรัพย์สินไว้ได้แค่ไหน ในระหว่างที่สามีมีชีวิตอยู่ เมียน้อยรุ่นเดอะ ก็จะได้ที่ดิน ตึกแถว เครื่องเพชร ตามสมควร ส่วนเมียน้อยรุ่นจิ๋ว และไร้พวกพ้องวงศาคณาญาติ จะได้แค่ ทองนิดหน่อย ที่ดินที่นาบ้านนอก....
แม่ปู่อั๋งนั้น เป็นเมียน้อยที่อันดับท้ายๆ แถมไม่มี กองหนุนคอยช่วยเหลือ ทำให้ได้ไปแค่ทองไม่มาก ที่ดินนิดหน่อย และได้เงินไปจำนวนหนึ่ง และเท่าที่เล่าๆมาก็คือ เมียน้อยทั้งหลายก็ทยอยออกไปจากบ้านใหญ่ บางรายก็ยังติดต่อไปมาหาสู่กัน แต่บางรายและลูกๆก็ขาดการติดต่อกันไปเลยครับ
แต่เพราะ เฟซบุ๊ค นี่แหละครับที่ทำให้คุณปู่อั๋งติดตามข่าวคราวของพวกเราอย่างเงียบๆ และในวันนี้ท่านอยากมาเจอญาติพี่น้อง และพวกคุณๆ(ลูกของคุณย่า)
แหะๆเล่ามาตั้งนาน ผมจะบอกว่า แม้ผมจะเป็นคนที่ได้สัมผัสแค่หางๆของสมัยโบราณศักดินา และรับรู้มาบ้าง แต่...ขนลุกและกระอักกระอ่วนพิกลครับ เมื่อ คุณปู่อั๋งท่านยกให้ผมเป็นพวกลูกหลาน"ท่านที่ตึกใหญ่" และคุณปู่อั๋งท่านเป็นแค่ลูกนางเล็กๆ หรือ เมียบ่าว
ผมขนลุกเกรียว เมื่อไหว้ปู่อั๋ง แล้วท่านรีบรับไหว้ผมแบบตัวงอ แล้วบอกว่า "ไม่ต้องหรอกครับ คุณหลาน....ผมแค่อยากมาทำบุญให้คุณท่าน(คุณย่าผม)..." ประโยคนี้อ่านผ่านๆ ก็ไม่มีอะไรนะครับ แต่ถ้าแปลแบบละเอียดๆก็คือ คุณปู่อั๋ง ไม่ได้นับว่าตนเองเป็นน้องของคุณย่าผม จึงไม่กล้าเรียกว่า พี่หรือ คุณพี่...เพราะแม่ของคุณปู่อั๋ง ก็เรียกคุณย่าผมว่า คุณใหญ่ท่าน...ทั้งๆที่จริงก็เป็นแม่เลี้ยงลูกเลี้ยงกัน...แต่ ขอนินทาพ่อผมหน่อยเหอะ เนื่องจากปู่อั๋งอายุอ่อนกว่าพ่อผม ทั้งๆที่เป็นน้า แต่พ่อผมก็ไม่เคยไหว้ปู่อั๋ง เพราะถือว่าเป็นน้ารุ่นเล็ก และ เป็นลูกของเมียบ่าว...พ่อผมน่ะ ใจดี๊ ใจดี แต่ในบางเวลา การถือชั้นวรรณะ และ เลือดเข้มข้น ก็จะแพลมออกมาเวลาเผลอครับ อิ อิ
เฮ้อ ถ้าเล่าก็อีกยาวครับ...
ผมแค่นึกถึง เวลาใครบอกว่า บ้านเมืองยุดก่อนดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ น่าจะได้ไปเกิดในยุคนั้น...
ผมอยากจะย้อนถามจริงๆ ว่า...แล้วถ้าให้ไปเกิด เป็นลูกบ่าว ไม่ใช่ลูกคุณตึกใหญ่ล่ะ จะเอามั้ย!!!!
เพราะถ้าให้เทียบฐานะความเป็นอยู่ของพวกลูกเมียหลวง และ ลูกเมียบ่าวแล้ว ผมอยากจะร้องไห้ครับ ทั้งๆที่ก็เป็นลูกพ่อเดียวกัน
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 19:00:37
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 18:07:30
| จากคุณ |
:
ผู้ชายซอยสิบ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ก.ย. 55 17:56:39
|
|
|
| 
